Eduardo Olano Gurriarán
Eduardo Olano Gurriarán | |
---|---|
Nacemento | 16 de febreiro de 1933 |
Lugar de nacemento | O Barco de Valdeorras |
Nacionalidade | España |
Alma máter | Escola Técnica Superior de Enxeñaría de Montes de Madrid |
Ocupación | silvicultor, enxeñeiro forestal e político |
Pai | Eduardo Olano Fernández |
[ editar datos en Wikidata ] | |
Eduardo Olano Gurriarán, nado no Barco de Valdeorras o 16 de febreiro de 1933, é un enxeñeiro forestal, empresario e político galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Aínda que naceu no Barco de Valdeorras, marchou a vivir a Ourense con catro anos, se ben non perdeu o contacto coa súa vila natal. O seu pai, Eduardo Olano Fernández foi alcalde de Ourense entre 1941 e 1944. Estudou Enxeñería de Montes en Madrid e ao rematar a carreira foi contratado por Patrimonio Forestal do Estado, con destinos primeiro en Pontevedra e posteriormente na Coruña. Despois foi destinado a Madrid, á dirección xeral de Montes, dende onde colaborou na organización do Sexto Congreso Forestal Mundial, (1966), así como na Exposición Forestal Mundial. En 1968 regresou a Ourense para facerse cargo da dirección xeral da empresa de taboleiros de madeira Orember, actualmente integrada no grupo FINSA.
O 11 de abril de 1973 o ministro da Gobernación nomeouno presidente da Deputación de Ourense, en substitución de David Ferrer. Naquela altura, o cargo de presidente da Deputación levaba aparellado os cargos de procurador en Cortes e de presidente da Caixa de Aforros Provincial de Ourense, cargos que ocupou ata 1974. Foi substituído nos tres cargos por Luis Álvarez Rodríguez.
Durante a transición presentouse ás eleccións constituíntes de 1977 á fronte do Partido Popular Galego, pero non conseguiu saír elixido deputado. Logo ingresou no PDP co que resultou elixido senador en representación da coalición AP-PDP nas Eleccións Xerais 1982 en España, repetindo nas de 1986 pola Coalición Popular. En 1988 abandonou a súa adscrición no Senado no grupo da democracia cristiá e pasouse ao grupo mixto, a canda Enrique Marfany e Julio Ulloa Vence. En 1990 foi nomeado delegado provincial da Consellería de Agricultura, Gandería e Montes en Ourense, no primeiro goberno de Manuel Fraga.
Ten estudado o teixedal de Casaio, o maior teixedal de Galicia, que está situado no concello de Carballeda de Valdeorras.
Predecesor: David Ferrer Garrido |
![]() presidente da deputación de Ourense 1973-74 |
Sucesor: Luis Álvarez Rodríguez |
Publicacións[editar | editar a fonte]
- El tejo y el teixadal de Casaio (Ourense). Deputación provincial de Ourense, 2004. ISBN 9788496011755
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Está casado e ten catro fillos.