Nacionalismo filipino
O nacionalismo filipino refírese ao estabelecemento e apoio dunha identidade política asociada ao moderno estado-nación de Filipinas, que levou a unha ampla campaña de liberdade política, social e económica en Filipinas. Isto xurdiu gradualmente dende diversos movementos políticos e armados ao longo de gran parte das Indias Orientais Españolas, mais o concepto foise fragmentando e hoxe é incompatible coas definicións contemporáneas de tal nacionalismo, como consecuencia de máis de tres séculos de dominio español. Estes movementos caracterizáronse polo repunte de sentimentos e ideais anticolonialistas que alcanzaron o seu cumio a finais do século XIX dirixidos principalmente polas elites educadas, ora peninsulares e insulares, ora nativas (indio). Isto serviu como columna vertebral da primeira revolución nacionalista en Asia, a Revolución filipina de 1896.[1] O concepto moderno máis tarde actualizaríase plenamente co inicio dun estado filipino coas súas fronteiras contemporáneas despois de que os Estados Unidos lle outorgasen a independencia polo Tratado de Manila de 1946.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Joaqs, Nick (1990). Manila,My Manila. Vira-Reyes, Inc.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Bankoff, Greg; Weekley, Kathleen (22 de novembro de 2017). Post-Colonial National Identity in the Philippines: Celebrating the Centennial of Independence. Routledge. ISBN 9781351742092.
- Salonga, Aileen O. (2016). "Serving the World, Serving the Nation: Everyday Nationalism and English in Philippine Offshore Call Centres". En Mirchandani, Kiran; Poster, Winifred. Borders in Service: Enactments of Nationhood in Transnational Call Centres. University of Toronto Press. ISBN 9781487520595.
