Ketuanan Melayu

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Ketuanan Melayu (literalmente "supremacía malaia") é un concepto político que resalta a preeminencia malaia na actual Malaisia. Os malaios reclaman unha posición especial e dereitos especiais debido ao seu "longa presenza" nas terras que compoñen a actual Malaisia e polo feito de que o actual estado malaio evolucionou a partir dunha organización política malaia.[1][2] A institución política máis antiga de Malaisia é o sistema de gobernantes malaios dos nove estados malaios. As autoridades coloniais británicas transformaron o sistema e convertérono primeiro nun sistema de goberno indirecto, e despois en 1948, utilizando esta institución de base cultural, incorporaron a monarquía malaia nos planos da Federación Malaia.[3]

O termo Tanah Melayu, que significa literalmente "patria malaia", asume a propiedade dos estados malaios. Neste sistema, o goberno colonial reforzou o etnonacionalismo malaio, a etnia e cultura malaia e a soberanía malaia no novo estado-nación. Aínda que outras culturas seguirían florecendo, a identidade da comunidade política emerxente debía ser moldeada pola cultura política "histórica" do seu grupo étnico malaio dominante.[4] Os inmigrantes chineses e indios que forman unha minoría significativa en Malaisia, considéranse obrigados cos malaios por concederlles a cidadanía a cambio de privilexios especiais, segundo o estabelecido no artigo 153 da Constitución de Malaisia. Este acordo de contrapartida denomínase normalmente contrato social de Malaisia. O concepto de Ketuanan Melayu adoita ser citado polos políticos, especialmente os da Organización Nacional de Malaios Unidos (UMNO).

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Ooi Keat Gin (2008). Historical Dictionary of Malaysia. The Scarecrow Press, Inc. p. 154. ISBN 978-0-8108-5955-5. 
  2. ↑ K.Das (1987). Malay Dominance? The Abdullah Rubric. K Das Ink. p. 34. ISBN 978-0-9679999-0-6. 
  3. ↑ Amy L. Freedman (2000). Political Participation and Ethnic Minorities: Chinese Overseas in Malaysia, Indonesia, and the United States. Routledge. p. 74. ISBN 978-0-415-92446-7. 
  4. ↑ Wang Gungwu (2005). Nation Building: Five Southeast Asian Histories. Institute of Southeast Asian Studies. p. 99. ISBN 978-981-230-320-2. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • James Chin. (2009) The Malaysian Chinese Dilemma: The Never Ending Policy (NEP), Chinese Southern Diaspora Studies, Vol 3, 2009
  • Abdullah, Asma & Pedersen, Paul B. (2003). Understanding Multicultural Malaysia. Pearson Malaysia. ISBN 983-2639-21-2.
  • Adam, Ramlah binti, Samuri, Abdul Hakim bin & Fadzil, Muslimin bin (2004). Sejarah Tingkatan 3. Dewan Bahasa dan Pustaka. ISBN 983-62-8285-8.
  • Goh, Cheng Teik (1994). Malaysia: Beyond Communal Politics. Pelanduk Publications. ISBN 967-978-475-4.
  • Hickling, R.H. (1991). Essays in Malaysian Law. Pelanduk Publications. ISBN 967-978-385-5.
  • Hilley, John (2001). Malaysia: Mahathirism, Hegemony and the New Opposition. Zed Books. ISBN 1-85649-918-9.
  • Hwang, In-Won (2003). Personalized Politics: The Malaysian State under Mahathir. Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 981-230-185-2.
  • Jawan, Jayum A. (2003). Malaysian Politics & Government. Karisma Publications. ISBN 983-195-037-2.
  • Josey, Alex (1980). Lee Kuan Yew: The Crucial Years. Times Books International. ISBN 981-204-448-5.
  • Keith, Patrick (2005). Ousted! Media Masters. ISBN 981-05-3865-0.
  • Khoo, Boo Teik (1995). Paradoxes of Mahathirism. Oxford University Press. ISBN 967-65-3094-8.
  • Lee, Kuan Yew (1998). The Singapore Story. Marshall Cavendish Editions. ISBN 981-204-983-5.
  • Lim, Kit Siang (1978). Time Bombs in Malaysia (2nd ed.). Democratic Action Party. No ISBN available.
  • b. Maaruf, Shaharuddin (1984). Concept of a Hero in Malay Society. Eastern Universities Press. ISBN 9971-71-204-0.
  • Maidin, Zainuddin (1994). The Other Side of Mahathir. Utusan Publications & Distributors. ISBN 967-61-0486-8.
  • Means, Gordon P. (1991). Malaysian Politics: The Second Generation. Oxford University Press. ISBN 0-19-588988-6.
  • Milne, R.S. & Mauzy, Diane K. (1999). Malaysian Politics under Mahathir. Routledge. ISBN 0-415-17143-1.
  • Mohamad, Mahathir bin (1970). The Malay Dilemma. Times Books International. ISBN 981-204-355-1.
  • Musa, M. Bakri (1999). The Malay Dilemma Revisited. Merantau Publishers. ISBN 1-58348-367-5.
  • Noor, Farish A. (2005). From Majapahit to Putrajaya: Searching for Another Malaysia. Silver Fish Books. ISBN 983-3221-05-X.
  • Ongkili, James P. (1985). Nation-building in Malaysia 1946–1974. Oxford University Press. ISBN 0-19-582681-7.
  • Putra, Tunku Abdul Rahman (1986). Political Awakening. Pelanduk Publications. ISBN 967-978-136-4.
  • Rashid, Rehman (1993). A Malaysian Journey. Self-published. ISBN 983-99819-1-9.
  • Roff, W.R. (1974). The Origins of Malay Nationalism. Penerbit Universiti Malaya. No ISBN available.
  • Sopiee, Mohamed Noordin (1976). From Malayan Union to Singapore Separation: Political Unification in the Malaysia Region 1945 – 65. Penerbit Universiti Malaya. No ISBN available.
  • Federal Territory MCA Liaison Committee (Ed.), Malaysian Chinese. Eastern Universities Press. No ISBN available.
  • Trinidade, F.A. & Lee, H.P. (eds., 1986). The Constitution of Malaysia: Further Perspectives and Developments. Penerbit Fajar Bakti. ISBN 967-65-0030-5.
  • Von Vorys, Karl (1975). Democracy without Consensus: Communalism and Political Stability in Malaysia. Princeton University Press. ISBN 0-691-07571-9.
  • Ye, Lin-Sheng (2003). The Chinese Dilemma. East West Publishing. ISBN 0-9751646-1-9.
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ketuanan_Melayu&oldid=5931710»