Gran Premio da China de 2016

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
República Popular da China Gran Premio da China de 2016
Detalles da carreira
Carreira 3 de 21 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 2016.
Trazado do circuíto de Xangai.
Trazado do circuíto de Xangai.
Data 17 de abril de 2016
Localización Circuíto Internacional de Xangai
Xangai, China
Percorrido Circuíto permanente
5´451 km
Distancia 56 voltas, 305´066 km
ClimaAsollado, seco
Pole position
Piloto Alemaña Nico Rosberg Mercedes
Tempo 1:35.402
Volta rápida
Piloto Alemaña Nico Hülkenberg Force India - Mercedes
Tempo 1:39.824 na volta 48
Podio
Primeiro Alemaña Nico Rosberg Mercedes
Segundo Alemaña Sebastian Vettel Ferrari
Terceiro Daniil Kvyat Red Bull - TAG Heuer

O Gran Premio da China 2016 oficialmente 2016 Formula 1 Pirelli Chinese Grand Prix[1], foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 17 de abril de 2016 no Circuíto Internacional de Xangai da China. Foi a terceira carreira da tempada de Fórmula Un 2016, e marca a décimo terceira vez que o Gran Premio da China disputouse como unha rolda do Campionato Mundial de Fórmula 1.

Antecedentes[editar | editar a fonte]

Tralas críticas xeneralizadas do formato de "eliminación" na cualificación utilizado en Australia e Bahrain, o sistema foi abandonado para o Gran Premio da China e reintroduciuse o sistema de tres quendas utilizado entre 2006 e 2015.[2]

Fernando Alonso recibiu a alta médica para poder disputar este Gran Premio logo do seu espectacular accidente en Australia.

Carreira[editar | editar a fonte]

Daniel Ricciardo adiantou ao poleman Nico Rosberg na primeira curva para liderar. Detrás da parella Sebastian Vettel chocou co seu compañeiro de equipo Kimi Räikkönen ao tratar de evitar ao Red Bull Racing de Daniil Kvyat. Ambos Ferrari foron capaces de continuar a carreira.[3] Máis abaixo no paquete Romain Grosjean recibiu algúns danos, mentres que Lewis Hamilton chocou con Felipe Nasr e destruíu o seu alerón dianteiro. Raikkonen, Grosjean, Hamilton e Nasr todos fixeron unha parada en boxes ao final da primeira volta. Ricciardo mantivo a vantaxe ata que o seu pneumático traseiro esquerdo fallou durante a volta 3 na longa recta entre as curvas 13 e 14. Rosberg adiantouno e Ricciardo entrou rapidamente a boxes para poñer un novo xogo de pneumáticos, perdendo posición na pista. Unha volta máis tarde saíu o coche de seguridade para permitir aos comisarios limpar os restos da pista. Kvyat, Pérez, Vettel, Hulkenberg, Sainz, Botón, Bottas, Verstappen, Ericsson e Magnussen optaron por facer unha parada en boxes durante este período de coche de seguridade para poñer pneumáticos novos. Vettel tamén cambiou o seu alerón dianteiro danado. Rosberg elixido manterse á marxe. Hamilton entrou aos pits, pero volveu só unha volta máis tarde para cambiar o seu xogo de pneumáticos superbrandos de cor vermella por un conxunto dos brandos de cor amarela.[4]

Logo de 9 voltas, a orde era a seguinte: Rosberg, Massa, Alonso, Wehrlein, Gutiérrez, Kvyat, Palmer, Pérez, Bottas, Button. Unha volta máis tarde o coche de seguridade regresou aos pits e reiniciouse a carreira normal. Rosberg creou rapidamente unha brecha entre el e os coches de atrás, mentres Kvyat meteuse no cuarto lugar. Tanto Vettel como Hamilton comezaron a escalar posicións logo de caer de novo ao 15 e 21, respectivamente, debido ás súas paradas en boxes. Unha segunda rolda de paradas en boxes produciuse a partir da volta 15 ata a volta 21, concluíndo coa entrada de Rosberg na súa primeira parada logo de acumular unha cómoda vantaxe. Rosberg lideraba agora por diante de Kyat, mentres que Vettel meteuse na terceira posición por diante de Massa, Pérez, Ericsson, Bottas, Alonso e Sainz.[4]

Alonso foi superado rapidamente polos coches máis rápidos que viñan por detrás, caendo fóra dos dez primeiros postos na volta 27. Os catro primeiros mantivéronse sen cambios ata que Massa cambiou pneumáticos na volta 31. Catro voltas máis tarde, Kvyat e Vettel entraron nos boxes ao mesmo tempo ao final da volta 35. Kvyat quedou por diante ao principio, pero o alemán alcanzouno durante a seguinte volta. Os tres primeiros, Rosberg, Vettel e Kvyat aguantaron na súa posición o resto da carreira. Ricciardo pasou a Hamilton e Massa para tomar o cuarto lugar durante a volta 43, e foi capaz de manter a posición ata o final. Hamilton chegou a estar na quinta posición, pero non puido pasar o Williams de Massa e logo foi superado polo propio Ricciardo e Räikkönen, tivo que conformarse co sétimo lugar. Bottas parecía encamiñarse á 8ª posición ata que foi superada polos pilotos de Toro Rosso Verstappen e Sainz nas tres últimas voltas, logrando en última instancia, o décimo lugar. Pérez logrou a undécima posición por diante dos McLaren de Alonso e Button. Hulkenberg terminou 14º e Gutiérrez 15º. Ericsson, Magnussen, Wherlein, Grosjean, Nasr, Hary e Palmer redondearon a clasificación final, logrando que toda a grella terminara a carreira.[3][5]

Nico Rosberg levouse a súa terceira vitoria da tempada e a sexta consecutiva, estendendo a súa vantaxe no campionato a 36 puntos.[3]

Resultados[editar | editar a fonte]

Clasificación[editar | editar a fonte]

Pos. Piloto Construtor Q1 Q2 Q3 Grella
1 6 Alemaña Nico Rosberg Mercedes 1:37.669 1:36.240 1:35.402 1
2 3 Australia Daniel Ricciardo Red Bull-TAG Heuer 1:37.672 1:36.815 1:35.917 2
3 7 Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari 1:37.347 1:36.118 1:35.972 3
4 5 Alemaña Sebastian Vettel Ferrari 1:37.001 1:36.183 1:36.246 4
5 77 Finlandia Valtteri Bottas Williams-Mercedes 1:37.537 1:36.831 1:36.296 5
6 26 Daniil Kvyat Red Bull-TAG Heuer 1:37.719 1:36.948 1:36.399 6
7 11 Sergio Pérez Force India-Mercedes 1:38.096 1:37.149 1:36.865 7
8 55 España Carlos Sainz Toro Rosso-Ferrari 1:37.656 1:37.204 1:36.881 8
9 33 Países Baixos Max Verstappen Toro Rosso-Ferrari 1:38.181 1:37.265 1:37.194 9
10 27 Alemaña Nico Hülkenberg Force India-Mercedes 1:38.165 1:37.333 Sen tempo 13[6]
11 19 Felipe Massa Williams-Mercedes 1:38.016 1:37.347 10
12 14 España Fernando Alonso McLaren-Honda 1:38.451 1:38.826 11
13 22 Jenson Button McLaren-Honda 1:37.593 1:39.093 12
14 8 Francia Romain Grosjean Haas-Ferrari 1:38.425 1:39.830 14
15 9 Marcus Ericsson Sauber-Ferrari 1:38.321 1:40.742 15
16 12 Felipe Nasr Sauber-Ferrari 1:38.654 1:42.430 16
17 20 Dinamarca Kevin Magnussen       Renault 1:38.673 17
18 21 Esteban Gutiérrez Haas-Ferrari 1:38.770 18
19 30 Jolyon Palmer Renault 1:39.528 19
20 88 Rio Haryanto MRT-Mercedes 1:40.264 20
107% tempo: 1:42.080
21 94 Alemaña Pascal Wehrlein MRT-Mercedes Sen tempo 21[7]
22 44 Lewis Hamilton Mercedes Sen tempo 22[8]
Fonte:[9]

Carreira[editar | editar a fonte]

Pos. Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 6 Alemaña Nico Rosberg Mercedes 56 1:38:53.891 1 25
2 5 Alemaña Sebastian Vettel Ferrari 56 +37.776 4 18
3 26 Daniil Kvyat Red Bull-TAG Heuer 56 +45.936 6 15
4 3 Australia Daniel Ricciardo Red Bull-TAG Heuer 56 +52.688 2 12
5 7 Finlandia Kimi Räikkönen Ferrari 56 +1:05.872 3 10
6 19 Felipe Massa Williams-Mercedes 56 +1:15.511 10 8
7 44 Lewis Hamilton Mercedes 56 +1:18.230 22 6
8 33 Países Baixos Max Verstappen Toro Rosso-Ferrari 56 +1:19.268 9 4
9 55 España Carlos Sainz Toro Rosso-Ferrari 56 +1:24.127 8 2
10 77 Finlandia Valtteri Bottas Williams-Mercedes 56 +1:26.192 5 1
11 11 Sergio Pérez Force India-Mercedes 56 +1:34.283 7
12 14 España Fernando Alonso McLaren-Honda 56 +1:37.253 11
13 22 Jenson Button McLaren-Honda 56 +1:41.990 12
14 21 Esteban Gutiérrez Haas-Ferrari 55 +1 volta 18
15 27 Alemaña Nico Hülkenberg Force India-Mercedes 55 +1 volta 13
16 9 Marcus Ericsson Sauber-Ferrari 55 +1 volta 15
17 20 Dinamarca Kevin Magnussen Renault 55 +1 volta 17
18 94 Alemaña Pascal Wehrlein Manor-Mercedes 55 +1 volta 21
19 8 Francia Romain Grosjean Haas-Ferrari 55 +1 volta 14
20 12 Felipe Nasr Sauber-Ferrari 55 +1 volta 16
21 88 Rio Haryanto Manor-Mercedes 55 +1 volta 20
22 30 Jolyon Palmer Renault 55 +1 volta 19
Fonte:[10]

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Texto en negra indica que aínda ten unha oportunidade teórica de converterse en campión do mundo.
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "2016 Formula 1 Pirelli Chinese Grand Prix". formula1.com. Formula One Administration. Consultado o 11 de abril de 2016. 
  2. "FIA rubber stamps F1 qualifying change". speedcafe.com. 12 de abril de 2016. Consultado o 12 de abril de 2016. 
  3. 3,0 3,1 3,2 "Rosberg avoids drama for sixth straight win". GPupdate.net. 17 de abril de 2016. Arquivado dende o orixinal o 17 de abril de 2016. Consultado o 17 de abril de 2016. 
  4. 4,0 4,1 Benson, Andrew (17 de abril de 2016). "How the Chinese GP unfolded". BBC. Arquivado dende o orixinal o 17 de abril de 2016. Consultado o 17 de abril de 2016. 
  5. Galloway, James (17 de abril de 2016). "Chinese GP: Nico Rosberg avoids Shanghai drama for sixth win in row". Skysports.com. British Sky Broadcasting.plc. Arquivado dende o orixinal o 17 de abril de 2016. Consultado o 17 de abril de 2016. 
  6. Nico Hülkenberg foi sancionado con tres posicións na grella por perder unha roda
  7. Pascal Wehrlein non puido establecer un tempo de menos do 107% da volta máis rápida durante a Q1. Permitíuselle comezar a criterio dos comisarios.
  8. Lewis Hamilton xatiña unha penalización de 5 postos debido a un cambio da caixa de cambios non programado, aínda que non puido marcar un tempo de cualificación por problemas no motor. Saira desde o fondo da grella.
  9. "Qualifying". formula1.com. Formula One World Championship Limited. 16 de abril de 2016. Arquivado dende o orixinal o 16 de abril de 2016. Consultado o 16 de abril de 2016. 
  10. "2016 Chinese Grand Prix Race – Official Classification". FIA.com (Fédération Internationale de l'Automobile). 17 de abril de 2016. Arquivado dende o orixinal o 17 de abril de 2016. Consultado o 17 de abril de 2016. 


Carreira anterior:
Gran Premio de Bahrain de 2016
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 2016
Carreira seguinte:
Gran Premio de Rusia de 2016
Carreira anterior:
Gran Premio da China de 2015
Gran Premio da China Carreira seguinte:
Gran Premio da China de 2017