Super Rugby

Super Rugby
Fundación	1996
Rexión	Hemisferio Sur (SANZAR)
Equipos	15
Actual campión	NSW Waratahs (1º título)
Máis laureado	Crusaders (7 títulos)
Televisión	Digital+ (en castelán)
Sitio web	www.superrugby.com
	Super Rugby 2014

O Super Rugby (tamén chamado Super 15, e antigamente Super 14 e Super 12) é o campionato de clubs de rugby máis importante do hemisferio Sur. A liga tivo as súas orixes no Campionato do Pacífico Sur de 1992, e formábana orixinariamente seis equipos. Destes, tres eran de Nova Zelandia (Canterbury, Wellington e Auckland) un de Queensland, un de Nova Gales do Sur e un de Fidxi. Logo o torneo expandiuse a dez equipos, pertencentes a Nova Zelandia, Australia e Sudáfrica.

Estas tres nacións dominaron entre 1991 e 1995 as copas mundiais. Trala Copa do Mundo de 1995, crearon unha organización chamada SANZAR para organizaren, en 1996, a liga profesional Super 12, posteriormente ampliada a catorce equipos. A liga converteuse nunha das máis famosas e competitivas. Os Crusaders, un dos equipos partipantes deste torneo, gañouno en sete ocasións.

Índice

1 Formato
2 Equipos
3 Finais
4 Records
5 Historia
6 Véxase tamén
- 6.1 Outros artigos
- 6.2 Ligazóns externas

Formato[editar | editar a fonte]

O campionato comeza a mediados de Febreiro e remata en Xuño. En 2011 o número de equipos que forman parte do torneo pasou de 14 a 15, xa que tivo lugar a chegada ó campionato dos Melbourne Rebels australianos.

Con esta chegada, o número de equipos australianos pasou a ser de 5, igual que o número de equipos neozelandeses e surafricanos, de xeito que SANZAR cambiou o formato da competición, pasando de haber unha táboa única de 14 equipos no ano 2010, a haber 3 "conferencias" de 5 equipos en 2011. Decidiuse que en cada unha das "conferencias" estiveran xuntos o 5 equipos do mesmo país, de xeito que o nome das "conferencias" fosen Conferencia Australiana, Conferencia Neozelandesa e Conferencia Surafricana.

Unha vez que cada equipo disputa 16 encontros, ó remate da tempada regular o primeiro de cada "conferencia" esta clasificado para disputar os Play-Offs, así como os outros 3 equipos que maior puntuación acaden, sexan da "conferencia" que sexan.

Cuartos de Final	Semifinais	Final




	[1] 1º de conferencia. 1º por puntos
[4] 4º por puntos
	Gañador en cuartos
[5] 5º por puntos
		Gañador en semifinais

		Gañador en semifinais
[3] 1º de conferencia. 3º por puntos
	Gañador en cuartos
[6] 6º por puntos
	[2] 1º de conferencia. 2º por puntos

Para ver un exemplo, consultar Super 15 2011

Equipos[editar | editar a fonte]

Os seguintes 15 equipos son os que se enfrontaron nesta competición na tempada 2014. Todos eles teñen chegado a algunha final nalgunha edición, menos 4 equipos (Rebels, Cheetahs, Lions e Force). Dos 15 equipos, 7 deles acadaron o campionato polo menos 1 vez (Crusaders, Blues, Bulls, Brumbies, Reds, Waratahs e Chiefs):


Brumbies Canberra, Australia Canberra Stadium	Force Perth, Australia Perth Oval	Rebels Melbourne, Aus. AAMI Park	Reds Brisbane, Australia Suncorp Stadium	Waratahs Sydney, Australia Aussie Stadium
Blues Auckland, NZ Eden Park	Chiefs Hamilton, NZ Waikato Stadium	Crusaders Christchurch, NZ AMI Stadium	Highlanders Dunedin, NZ Forsyth Barr St.	Hurricanes Wellington, NZ Westpac Stadium
Bulls Pretoria, Sudáfrica Loftus Versfeld	Cheetahs Bloemfontein, SA Free State St.	Lions Johannesburgo, SA Ellis Park	Sharks Durban, Sudáfrica Kings Park Stadium	Stormers Cidade do Cabo, SA Newlands

Map of Australia New Zealand and South Africa.png

Stormers

Cheetahs

Lions

Bulls

Sharks

Force

Reds

Brumbies

Rebels

Waratahs

Blues

Chiefs

Hurricanes

Crusaders

Highlanders

Finais[editar | editar a fonte]

As finais dispútanse no estadio elixido polo equipo finalista que mellor clasificación tivo dos dous na tempada regular. Auckland e Christchurch acolleron 4 finais, Canberra outras 3, Hamilton 2, e as demais foron en Sidney, Durban, Soweto, Dunedin, Pretoria e Brisbane. A maior anotación dun equipo nunha final son os 61 puntos que anotaron os Bulls na final de 2009, e a menor anotación son os 6 puntos que anotaron Sharks nas finais de 2001 e 2012:

Equipo	Campión	Finalista
Crusaders	7	4
Blues	3	1
Bulls	3	-
Brumbies	2	4
Chiefs	2	1
Waratahs	1	2
Reds	1	-
Sharks	-	4
Highlanders	-	1
Hurricanes	-	1
Stormers	-	1

Tempada	CAMPIÓN	Resultado	Subcampión	Estadio	Campión da liga regular
2014	WARATAHS	33 - 32	Crusaders	Sidney	Waratahs
2013	CHIEFS	27 - 22	Brumbies	Hamilton	Chiefs
2012	CHIEFS	37 - 6	Sharks	Hamilton	Stormers
2011	REDS	18 - 13	Crusaders	Brisbane	Reds
2010	BULLS	25 - 17	Stormers	Soweto	Bulls
2009	BULLS	61 - 17	Chiefs	Pretoria	Bulls
2008	CRUSADERS	20 - 12	Waratahs	Christchurch	Crusaders
2007	BULLS	20 - 19	Sharks	Durban	Sharks
2006	CRUSADERS	19 - 12	Hurricanes	Christchurch	Crusaders
2005	CRUSADERS	35 - 25	Waratahs	Christchurch	Crusaders
2004	BRUMBIES	47 - 38	Crusaders	Canberra	Brumbies
2003	BLUES	21 - 17	Crusaders	Auckland	Blues
2002	CRUSADERS	31 - 13	Brumbies	Christchurch	Crusaders
2001	BRUMBIES	36 - 6	Sharks	Canberra	Brumbies
2000	CRUSADERS	20 - 19	Brumbies	Canberra	Brumbies
1999	CRUSADERS	24 - 19	Highlanders	Dunedin	Reds
1998	CRUSADERS	20 - 13	Blues	Auckland	Blues
1997	BLUES	23 - 7	Brumbies	Auckland	Blues
1996	BLUES	45 - 21	Sharks	Auckland	Reds

Records[editar | editar a fonte]

Históricos

Máximo anotador de puntos: Daniel Carter (1533 puntos)
Máximo anotador de ensaios: Doug Howlett (59 ensaios)

Nunha tempada

Máximo anotador de puntos: Morné Steyn (263 puntos) 2010
Máximo anotador de ensaios: Joe Roff (15 ensaios) 1997; Rico Gear (15 ensaios) 2005

Historia[editar | editar a fonte]

Antes do profesionalismo[editar | editar a fonte]

Entre 1986 e 1991 (South Pacific Championship)

En 1986 comezou a disputarse un torneo chamado South Pacific Championship integrado por 6 equipos, 3 deles de provincias neozelandesas (Auckland RFU, Canterbury RFU e Wellington RFU), outros 2 australianos (un do estado de Nova Gales do Sur e outro do estado de Queensland), e un equipo representativo de Fidxi. A orixe deste torneo estivo na idea que tiveron na federación de Nova Gales do Sur de crear unha competición na que puidesen enfrontarse os equipos de Nova Gales do Sur e Queensland entre sí e con outros equipos, nun intento de competir coa popularidade que tiñan as competicións de rugby league nese momento en Australia, xa que a NRL estaba nun proceso de expansión fora da cidade de Sydney. Auckland RFU e Canterbury RFU foron os primeiros convidados a competir neste torneo por seren os equipos mais potentes da NPC. Wellington RFU foi convidado despois, xa que o equipo tamén era bo e ademais a cidade tiña un aeroporto importante. Finalmente foi convidada a federación de Fidxi xa que daquela era a selección mais importante das illas do Pacífico. Os resultados finais deron como resultado os seguintes campións:

1986 Auckland
1987 Título compartido: Canterbury e Auckland
1988 Auckland
1989 Auckland
1990 Auckland
1991 Non se disputou

En 1992 (Super 6)

Despois de non disputarse o torneo en 1991, éste foi relanzado en 1992 cos mesmos participantes, pero cunha nova denominación: Super 6. O campión final foi Queensland.

Entre 1993 e 1995 (Super 10)

Tra-la desaparición do aparato legal do Apartheid en Sudáfrica entre 1990 e 1991, en 1992 a Selección de rugby de Sudáfrica foi readmitida nas competicións internacionais. Os Wallabies e os All Blacks fixeron un tour por Sudáfrica nese mesmo ano, e as federacións de ámbolos dous países (Nova Zelandia e Australia) viron a oportunidade de expandir a competición incluindo ós equipos das provincias mais potentes de Sudáfrica. Unha canle deportiva surafricana ofreceu un contrato televisivo moi importante para 3 anos, e a ampliación levouse a cabo. Os participantes no torneo serían:

Os equipos representativos de Nova Gales do Sur e Queensland por Australia.
Os 3 primeiros clasificados na Currie Cup por Sudáfrica.
O campión do torneo "3 Nacións do Pacífico" que disputaban Tonga, Fidxi e Samoa.
Os 4 primeiros clasificados na NPC por Nova Zelandia.

En 1993 participaron no Super 10 os conxuntos neozelandeses de Auckland, Otago, North Harbour e Waikato; os australianos de Queensland e Nova Gales do Sur; os surafricanos de Natal, Transvaal e Northern Transvaal; e o conxunto de Western Samoa. A final enfrontou a Transvaal e a Auckland, vencendo o equipo surafricano por 20 a 17.

En 1994 participaron Queensland e Nova Gales do Sur por Australia; North Harbour, Otago, Auckland e Waikato por Nova Zelandia; Transvaal, East Province e Natal por Sudáfrica; ademais de Western Samoa. Nesta ocasión o equipo representativo de Queensland venceu ó de Natal na final por 21 a 10.

En 1995 participaron Transvaal, Western Province e Free State por Sudáfrica; Nova Gales do Sur e Queensland por Australia; Otago, North Harbour, Auckland e Canterbury por Nova Zelandia; e Tonga. A final enfrontou a Queensland con Transvaal, sendo o resultado da final 30-16 a prol do conxunto australiano.

Profesionalismo e SANZAR[editar | editar a fonte]

No mes de Agosto do ano 1995 foi proclamado oficialmente o profesionalismo do rugby pola IRB. Tra-lo éxito da Copa do Mundo de Rugby 1995, as federacións nacionais de rugby de Nova Zelandia, Australia e Sudáfrica xuntáronse para estudar a reestructuración do campionato, e crearon un novo organismo chamado SANZAR, encargado de artellar o novo torneo, cun novo formato. Na mesma xuntanza decidiuse crear un novo torneo internacional chamado Tri Nations que cada ano enfrontaría ás tres seleccións nacionais, e que tamén sería artellado pola SANZAR. Pouco despois a SANZAR chegou a un acordo coa empresa News Limited, pertencente a Rupert Murdoch, coa que asinou un contrato de 10 anos polos dereitos televisivos da nova competición a cambio de 555 millóns de dólares.

O novo torneo, 100% profesional, estaría composto por 12 equipos representativos de provincias ou estados de Australia, Sudáfrica e Nova Zelandia. Estos foron o 12 equipos que formarían parte da primeira edición do torneo Super 12: