Silverio Rivas

Silverio Rivas Alonso
	; Dolmen Novo Milenio
Biografía
Nacemento	24 de nov. de 1942 (81 anos); Ponteareas
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Escola Municipal de Artes e Oficios de Vigo ; Círculo de Belas Artes de Madrid ; Escola de Arte A Palma
Actividade
Ocupación	Escultor
Membro de	Grupo Atlántica
Xénero artístico	Abstract sculpture (en)
Movemento	Construtivismo
Profesores	Carlos Sobrino Buhigas, Luís Torras, Xoán Piñeiro Nogueira e Camilo Nogueira
Lingua	Lingua castelá e lingua galega
Obra
	Obras destacables Ara Solis; (1988) Flecha (escultura); (1991) A Porta do Atlántico; (2000) Dolmen Novo Milenio ;
	Premios (2015) Premio Laxeiro ;

Silverio Rivas Alonso, nado en Ponteareas o 24 de novembro de 1942, é un escultor galego con obradoiro en San Xoán de Paramos (Tui).^[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Comezou a traballar no taller de ebanistería do pai aos doce anos.^[2] Formouse na Escola Municipal de Artes e Oficios de Vigo cos mestres Carlos Sobrino Buhigas, Luís Torras e Camilo Nogueira Martínez;^[2] no taller de fundición de Xoán Piñeiro Nogueira; en Madrid, onde ingresou na Escola de Artes e Oficios da rúa da Palma e asistiu ás clases nocturnas do Círculo de Belas Artes, e en Sargadelos, o que o levou a innovar con conxuntos articulados e desmontables de cerámica.^[3] Traballou en París. Formou parte do movemento Atlántica desde 1980.^[4]

Pioneiro da abstracción escultórica en Galicia e cun traballo que despuntou nos anos setenta. Domina un construtivismo orgánico que sempre ten en conta o xogo das formas e o espazo intrínseco e cambiable. Traballa con materiais diversos: granito, bronce, ferro, aceiro, chumbo, mármore, madeira, barro, fibra de poliéster, gres...^[5]^[6]

Homenaxe a de Chirico, na Facultade das Ciencias Económicas e Empresariais da USC.^[2]
Proa ao mar (1982), no CEIP de Olveira de Ribeira.^[10]
Carballo xunto (1984).
Proa anciño (1991).
Porta do Atlántico (1992), na praza de América das Travesas, na cidade de Vigo.
Ara solis (1994), ao carón da Torre de Hércules da Coruña.
Capela solis (1997), no Porto de Marín.
Dolmen Novo Milenio (1999), no Parque da Música de Santiago de Compostela.
Ás vítimas da represión (2000), na Alameda de Tui.
Horizonte para o sol (2002), no campus das Lagoas-Marcosende da Universidade de Vigo.
Oliveira do novo milenio (2010), na Praza do Bicentenario de Vigo.^[11]

En 2012 participou, coa peza Barca solar, na exposición Gallaecia Petrea, na Cidade da Cultura de Galicia.

En 1992 recibiu o Premio da Crítica Galicia de Ciencias e Artes da Representación^[12] e en 2015 o Premio Laxeiro.^[13]

Pintores e Escultores Galegos na EXPO '92. Xunta de Galicia.
"Rivas Alonso, Silverio" en Enciclopedia Galega Universal.
Galicia, Arte, Tomo XVI: Arte Contemporánea (I), Hércules de Ediciones.
Bernardi López Vázquez, José Manuel (1988). "El arte contemporáneo". Enciclopedia temática de Galicia (en castelán). Tomo V. Arte. Nauta. pp. 173 e 179–181. ISBN 84-278-1210-8.
Cegarra Martínez, Basilio (1999). "Guía e rutas da arte". I Guía e rutas da arte, épocas e estilos. Editorial Galaxia. pp. 126–128. ISBN 84-8288-324-0.
Cegarra Martínez, Basilio (1995). Atlas Arte. Galicia. Nigra. p. 81. ISBN 84-87709-43-5.
Gamoneda, Antonio (1981). Silverio Rivas. Viaje al interior de la escultura (en castelán). Atlántico. ISBN 84-85858-04-2.
López Bernárdez, Xosé Carlos (2005). Breve historia da arte galega. Edicións Nigra Trea. ISBN 978-8495364333.
Pablos, Francisco (1981). Plástica Gallega (en castelán). Caja de Ahorros Municipal de Vigo. pp. 390–391. ISBN 84-7231-603-3.
Seoane Rivas, Xavier (2002). Silverio Rivas. Deputación de Pontevedra. ISBN 84-8457-095-9.
Sarmiento, Rosario (comisaria e textos); Lobato, Xurxo (fotografías) (2016). Contravento e marea. Itinerarios converxentes. Centro Municipal Valente, Concello de Ourense / Museo Interactivo de Historia de Lugo, Concello de Lugo.