Praxidike (lúa)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Praxidike (ou en grego Πραξιδίκη), tamén coñecida coma Xúpiter XXVII, é unha lúa irregular de movemento retrogrado do planeta Xúpiter. Foi descuberta por un equipo de astrónomos da Universidade de Hawaii liderado por Scott S. Sheppard no ano 2000,[1][2] e recibiu a designación provisional de S/2000 J 7. A lúa recibiría o nome de Praxidike oficialmente en agosto do 2003,[3] Praxidike na mitoloxía grega era a deusa do castigo.

Características[editar | editar a fonte]

Praxidike orbita Xúpiter a unha distancia duns 20,824 Gm en 613,904 días, cunha inclinación orbital de 144° respecto da eclíptica (143° respecto do ecuador de Xúpiter), de movemento retrogrado e cunha excentricidade orbital de 0,1840.

Praxidike pertence ó grupo de satélites Ananke, pensase que este grupo son os vestixios dun posible asteroide heliocéntrico capturado, que se esnaquizou, formando así este grupo de lúas.[4][5] Ten un diámetro estimado en 7 kms, Praxidike é a segunda lúa máis grande deste grupo de satélites, despois de Ananke (o albedo asumido é 0,04)[6]

Praxidike no espectro visible aparece cun gris (índices de cor B-V=0.77 V-R=0.34) característico dos asteroides tipo C.[7]

A lúa na ciencia ficción[editar | editar a fonte]

Esta lúa é mencionada na novela de Arthur C. Clarke 2001: A Space Odyssey coma a máis exterior das lúas de Xúpiter cunha órbita inestable e cun eixo semi-maior de 29 millóns de kms (preto dos 20.823.948 kms reais).

Notas[editar | editar a fonte]

  1. IAUC 7555: Satellites of Jupiter 5 de xaneiro do 2001 (descubrimento)
  2. MPEC 2001-A29: S/2000 J 7, S/2000 J 8, S/2000 J 9, S/2000 J 10, S/2000 J 11 15 de xaneiro do 2001 (descubrimento e efemérides)
  3. IAUC 7998: Satellites of Jupiter 22 de outubro do 2002 (bautizando a lúa)
  4. Sheppard, S.S.; Jewitt, D.C. (2003). "An abundant population of small irregular satellites around Jupiter" (PDF). Nature 423 (6937): 261–263. PMID 12748634. doi:10.1038/nature01584. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 05 de agosto de 2003. Consultado o 21 de xullo de 2010. 
  5. Nesvorný, D.; Alvarellos, J. L. A.; Dones, L.; e Levison, H. F.; Orbital and Collisional Evolution of the Irregular Satellites Arquivado 15 de abril de 2020 en Wayback Machine., The Astronomical Journal, Vol. 126 (2003), pp. 398–429
  6. Sheppard, S. S.; Jewitt, D. C.; Porco, C.; Jupiter's Outer Satellites and Trojans, in Jupiter: The Planet, Satellites and Magnetosphere, edited by Fran Bagenal, Timothy E. Dowling, William B. McKinnon, Cambridge Planetary Science, Vol. 1, Cambridge, UK: Cambridge University Press, ISBN 0-521-81808-7, 2004, pp. 263-280
  7. Grav, Tommy; Holman, M. J.; Gladman, B. J.; Aksnes, K. (2003). "Photometric survey of the irregular satellites". Icarus 166: 33–45. doi:10.1016/j.icarus.2003.07.005. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]