Evaristo Correa Calderón
| Evaristo Correa Calderón | |
|---|---|
 | |
| Nome completo | Evaristo Correa Calderón |
| Nacemento | 11 de febreiro de 1899 |
| Baralla | |
| Falecemento | 11 de xullo de 1986 |
| A Pobra de Trives | |
| Nacionalidade | España |
| Alma máter | Universidade de Santiago de Compostela |
| Ocupación | profesor e catedrático |
| Pai | Antonio Correa Fernández |
| Cónxuxe | ("2ª nupcias") María Luísa Maldonado Alvarado, VII marquesa de Castellanos e III de Trives. |
| Irmáns | Asunción Correa Calderón e Juan Antonio Correa Calderón |
| Xéneros | novela, poesía |
| Influencias | ultraísmo, surrealismo |
| Estudos | Filosofía e Letras, sección Historia |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Evaristo Correa Calderón, nado na Pena (Baralla) o 11 de febreiro de 1899 e finado na Pobra de Trives (Ourense) o 11 de xullo de 1986,[1] foi un escritor e xornalista galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo do médico e escritor Antonio Correa Fernández.[2] Fundou en Baralla o semanario El Eco e dirixiu en Lugo El Chiste Semanal e De Todo un Poco, no que publicou os seus primeiros versos. Membro das Irmandades da Fala,
Colaborou en La Idea Moderna, o xornal máis prestixioso de Lugo, cando só contaba con 16 anos.[2] Adheriuse ás Irmandades da Fala, creando a sección de Lugo, e comezou a súa colaboración con A Nosa Terra en 1917.
Ese mesmo ano trasladouse a Madrid para estudar Filosofía e Letras na Universidade Central, que non conseguiu rematar, e somérxese nos ambientes vangardistas do momento, entrando en contacto dende a Residencia de Estudiantes con moitas figuras emerxentes da cultura como Alberti, García Lorca, Buñuel, Maruxa Mallo, Ramón Gómez de la Serna ou Huidobro. Malia estar lonxe, non perdeu o contacto con Lugo pois foi un dos organizadores da I Asemblea Nacionalista,[3] celebrada nesa cidade en 1918 e, mesmo, fundou na capital a "Mocedade Céltiga de Madrid"[4].
En 1923, regresou a Lugo e de 1925 a 1926 converteuse en redactor-xefe de El Pueblo Gallego.[5] Dirixiu Ronsel (1924) e integrouse no Seminario de Estudos Galegos.[6] En 1927, licenciouse en Filosofía e Letras (sección Historia) na Universidade de Santiago de Compostela, e marchou a Tolosa e París (onde entrou en contacto con André Bréton e Louis Aragon e o ambiente surrealista). Neste período, publicou os libros de contos Luar (1923), Conceición singela do Ceo (1925) e Margarida a da sorrisa de aurora (1927) que é o primeiro conto infantil da literatura galega.[4]
Participa en diversos medios periodísticos europeos e americanos e tamén en La Gaceta Literaria, creada por Giménez Caballero no mesmo 1927. Nesta publicación promove un certo "lusitanismo" no que Galicia aparece coma ponte entre España e Portugal.
En 1930 ditou un curso de Literatura Española na Universidade de Bucarest. Dende 1931 foi profesor de Lingua e Literatura españolas en diversos institutos de España; en primeiro lugar en Almería, e despois en Lugo (no Instituto Masculino). Alí fundou, en outubro de 1931, co seu irmán Juan Antonio, Vanguardia Gallega (reflexo da ideoloxía republicana). Pasou despois a ser profesor en Santander, As Palmas de Gran Canaria, Valladolid, Salamanca e Alcalá de Henares, onde se xubilou en 1969, e comezou o seu arredamento da ideoloxía galeguista.
A partir da Guerra civil española, xa en Galicia colaborou cos sublevados e, influído polos seus amigos Euxenio Montes e Filgueira Valverde,[7] desde o primeiro día ingresou na Falange Española[4], e foi xefe local de Prensa e Propaganda de Lugo e redactor-xefe de Escuela Azul.
De seguido, a través de Giménez Caballero integrouse na intelectualidade do réxime franquista. Euxenio Montes facilitoulle comezar a colaborar con ¡Arriba! e despois uniuse ao chamado grupo de Escorial integrado por Dionisio Ridruejo e José María Alfaro. Colaborou no libro Laureados de España (1939) con "Honra del bien morir".
Dende ese momento adicouse á crítica literaria de autores clásicos españois e non volveu escribir en galego. Desde finais da década de 1940, xa residindo en Salamanca, colaborou con Fernando Lázaro Carreter na redacción de libros de texto e na creación da Editorial Anaya. Entre a súa obra en castelán salientan os ensaios Arte Métrica (1938), Baltasar Gracián: su vida y su obra (1970), as edicións críticas de Baltasar Gracián e as novelas La noche céltica (1955) e De aquí a la primavera: novela de la montaña gallega (1983). Esta última, comezáraa a traducir en 1986 ao galego por influencia de Ramón Piñeiro e Isaac Díaz Pardo.[4]
Obras[editar | editar a fonte]
 Fotografía 1 | |
| Fotografía 2 |
- Luar. Contos galaicos (1923).
- Conceición singela do ceo (1924).
- Poemas (1925).
- Margarida a da sonrisa da aurora (1927). Editorial Nós.
- Ontes (1928)
- Índice de utopías gallegas (1929).
- Intuición del Romanticismo (1934).
- Arte Métrica (1938)
- Los costumbristas españoles (1950).
- La noche céltica (1955).
- Teoría de la Atlántida y otras historias fabulosas (1959).
- Cómo se comenta un texto literario (1965). Con Fernando Lázaro Carreter.
- Baltasar Gracián. Su vida y su obra (1970).
- Registro de arbitristas, economistas y reformadores españoles (1500-1936) (1981).
- De aquí a la primavera (1983).
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Casou con María de la Asunción de Polanco Drake de la Cerda, que morreu en 1937 con 26 anos, e coa que tivo unha filla, María Asunción Correa de Polanco.[8] Volveu casar con María Luísa Maldonado e Alvarado, VII marquesa de Castellanos e III de Trives.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ La Voz de Galicia, 13-7-1986, p. 19.
- ↑ 2,0 2,1 "Personalidades". Sitio oficial do Concello de Baralla. Consultado o 22-10-2017.
- ↑ Xulio Pardo de Neyra: "A asemblea nacionalista de Lugo ou a historia dunha inexactitude" Praza Pública, 18/11/2013.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Pardo de Neyra, Xulio (03/10/2002). "Evaristo Correa Calderón: vangardismo e galeguismo". Vieiros.com. Consultado o 24-10-2017.
- ↑ "Evaristo Correa Calderón". galegos.galiciadigital.com. Consultado o 24-10-2017.
- ↑ "Evaristo Correa Calderón". Almanaque das Irmandades. Arquivado dende o orixinal o 23-10-2017. Consultado o 22-10-2017.
- ↑ Pardo de Neyra, Xulio. "Evaristo Correa Calderón". Album das Irmandades da Fala. Consello da Cultura Galega. Consultado o 24-10-2017.
- ↑ El Progreso, 2-3-1937, p. 6.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Carballo, R. (1975) [1963]. Historia da literatura galega contemporánea. Galaxia. pp. 725–726. ISBN 84-7154-227-7.
- Couceiro Freijomil, Antonio (1951-54). Diccionario Bio-bibliográfico de Escritores (en castelán) I. Bibliófilos Gallegos. p. 306.
- Fernández del Riego, F. (1990). Diccionario de escritores en lingua galega. Do Castro. p. 95. ISBN 978-84-7492-465-7.
- Pardo de Neyra, X (2000). "Evaristo Correa Calderón, a consolidación do nacionalismo galego e a introducción do vangardismo poético na literatura galega". BGL (24): 23–56. ISSN 0214-9117.
- Pardo de Neyra, X. (2002). Evaristo Correa Calderón na literatura galega contemporánea. Vangardismo e galeguismo. USC.
- Pardo de Neyra, X. (2003). Evaristo Correa Calderón. Xunta de Galicia.
- Vilavedra, D., ed. (1995). Diccionario da Literatura Galega. I. Autores. Galaxia. pp. 146–147. ISBN 84-8288-019-5.
- "Correa Calderón, Evaristo". Gran Enciclopedia Galega (DVD). El Progreso. 2005. ISBN 84-87804-88-8.
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Evaristo Correa Calderón na páxina web do Concello de Baralla.
- Fandiño Veiga, Xosé Ramón. "Evaristo Correa Calderón". no Álbum da JAE do Consello da Cultura Galega.
