Celestino Fernández de la Vega
 |
Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellore o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Pode ver exemplos de como se fai nestes artigos. |
| Celestino Fernández de la Vega | |
|---|---|
| Datos persoais | |
| Nacemento | 23 de setembro de 1914 |
| Lugar | Friol |
| Falecemento | 1986 (71 anos) |
| Lugar | Lugo |
| Actividade | |
Celestino Fernández de la Vega Pardo, nado en Friol o 23 de setembro de 1914 e finado en Lugo en 1986, foi un escritor galego. Coñecido sobre todo polo seu tratado sobre o humor titulado O segredo do humor de 1963.
Índice
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Higinio Fernández de la Vega Pasarín. En 1930 comezou a carreira de dereito na Universidade de Santiago de Compostela e despois de catro anos foi rematala a Madrid. Pouco despois de realizar os últimos exames foi mobilizado e combateu no bando nacional na Guerra Civil Española.
Rematado o conflito, comezou a preparar as oposicións a técnico da Administración, que gañou en 1940, e foi destinado ao Goberno Civil de Lugo. Alí foi asiduo de varios parladoiros con Luís Pimentel, Ánxel Fole, Antonio Figueroa, Luciano Penedo e Ramón Piñeiro. Foi un dos socios fundadores da Editorial Galaxia e colaborou en publicacións como El Progreso, La Noche, Grial ou Galicia Emigrante.
Fernández de la Vega tratou de pór en valor o que entendía como características fundamentais do ser galego: a saudade, o sentimento da paisaxe e o humorismo. Importante obras súas que tratan estes temas son Abrente e Solpor da Paisaxe de 1958 e mais O segredo do humor. Foi autor de numerosos artigos xornalísticos.
O humor, segundo a concepción do autor estaba entre medias do lado serio do cómico e o ridículo do serio, sendo segundo Fernández de la Vega o humorista máis relevante das literaturas hispánicas do século XX o nacionalista Alfonso Daniel Rodríguez Castelao.
Foi nomeado Membro de honra da Asociación de Escritores en Lingua Galega.
Tras desaparecer do seu domicilio o 25 de marzo de 1986, o seu corpo foi achado no Río Miño o día 15 de abril.[1]
Obra[editar | editar a fonte]
Ensaio[editar | editar a fonte]
- O segredo do humor, 1963, Galaxia.
- Ensaios a proba do tempo, 2009, Galaxia.
Traducións[editar | editar a fonte]
- Cancioneiro da poesía céltica, de Julius Pokorny, con Ramón Piñeiro, 1951, Galaxia, desde o alemán.
- Da esencia da verdade, de Martin Heidegger, con Ramón Piñeiro, Galaxia, desde o alemán.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Necrolóxica en El País, 17/4/86 (en castelán).
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
 |
Por favor, axude na mellora deste artigo ou sección ampliando a información que achega. Se cadra, pode atopar máis información na páxina de conversa. |
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Ficha do autor na AELG
- Biblioteca Virtual Galega
- Xenealoxía
- "Celestino Fernández de la Vega por fin tiene placa" La Voz de Galicia.
|
