Liga de Campións da UEFA 2009-10

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Competición deportivaLiga de Campións da UEFA 2009-10
TipoLiga de Campións da UEFA Editar o valor em Wikidata
Deportefútbol Editar o valor em Wikidata
OrganizadorUEFA Editar o valor em Wikidata
Número de participantes76 Editar o valor em Wikidata
Localización  e  Datas
Período de tempotempada 2009-2010 Editar o valor em Wikidata
Intervalo de tempo30 de xuño de 2009 – 22 de maio de 2010 Editar o valor em Wikidata
Número de edición55 Editar o valor em Wikidata
Competición
Primeiro postoFootball Club Internazionale Milano (3º) Editar o valor em Wikidata
Datos estatísticos
Partidos125 Editar o valor em Wikidata
Goles318 Editar o valor em Wikidata
GolLionel MessiFutbol Club Barcelona (8) Editar o valor em Wikidata
Número de espectadores5.193.947 Editar o valor em Wikidata
Outro
Páxina web oficialuefa.com… Editar o valor em Wikidata

A final da Liga de Campións 2009-10 tivo lugar no Estadio Santiago Bernabéu, en Madrid, o 22 de maio do 2010.

A tempada 2009-10 da Liga de Campións foi a 55ª edición da máxima competición continental de fútbol en Europa, a Liga de Campións, organizada pola UEFA.

Nesta edición o Inter de Milán se proclamou Campión de Europa por 3ª vez na súa historia.

Primeira Fase[editar | editar a fonte]

Grupo A[editar | editar a fonte]

Equipos Puntos Xog. Gañ. Emp. Per. GF GC Dif.
Francia GIRONDINS BURDEOS 16 6 5 1 0 9 2 +7
Alemaña BAYERN MÚNIC 10 6 3 1 2 9 5 +4
Italia Juventus FC 8 6 2 2 2 4 7 −3
Maccabi Haifa 0 6 0 0 6 0 8 −8
  GIR BAY JUV MAC
Girondins Bordeos 2–1 2–0 1–0
Bayern Múnic 0–2 0–0 1–0
Juventus FC 1–1 1–4 1–0
Maccabi Haifa 0–1 0–3 0–1

Grupo B[editar | editar a fonte]

Equipos Puntos Xog. Gañ. Emp. Per. GF GC Dif.
Inglaterra MANCHESTER UNITED 13 6 4 1 1 10 6 +4
CSKA MOSCOVA 10 6 3 1 2 10 10 +0
Alemaña VfL Wolfsburg 7 6 2 1 3 9 8 +1
Besiktas JK 4 6 1 1 4 3 8 −5
  M.U CSK WOL BES
Manchester United 3–3 2–1 0–1
CSKA Moscova 0–1 2–1 2–1
VfL Wolfsburg 1–3 3–1 0–0
Besiktas JK 0–1 1–2 0–3

Grupo C[editar | editar a fonte]

Equipos Puntos Xog. Gañ. Emp. Per. GF GC Dif.
España REAL MADRID 13 6 4 1 1 15 7 +8
Italia AC MILAN 9 6 2 3 1 8 7 +1
Francia Olympique Marsella 7 6 2 1 3 10 10 +0
Suíza FC Zúric 4 6 1 1 4 5 14 −9
  R.M MIL O.M ZUR
Real Madrid 2–3 3–0 1–0
AC Milan 1–1 1–1 0–1
Olympique Marsella 1–3 1–2 6–1
FC Zúric 2–5 1–1 0–1

Grupo D[editar | editar a fonte]

Equipos Puntos Xog. Gañ. Emp. Per. GF GC Dif.
Inglaterra CHELSEA FC 14 6 4 2 0 11 4 +7
Portugal FC PORTO 12 6 4 0 2 8 3 +5
España Atlético de Madrid 3 6 0 3 3 3 12 −9
Chipre Apoel Nicosia 3 6 0 3 3 4 7 −3
  CHE POR ATL APO
Chelsea FC 1–0 4–0 2–2
FC Porto 0–1 2–0 2–1
Atlético de Madrid 2–2 0–3 0–0
Apoel Nicosia 0–1 0–1 1–1

Grupo E[editar | editar a fonte]

Equipos Puntos Xog. Gañ. Emp. Per. GF GC Dif.
Italia AFC FIORENTINA 15 6 5 0 1 14 7 +7
Francia OLYMPIQUE LYON 13 6 4 1 1 12 3 +9
Inglaterra Liverpool FC 7 6 2 1 3 5 7 −2
Hungría Debrecen SVC 0 6 0 0 6 5 19 −14
  FIO O.L LIV DEB
AFC Fiorentina 1–0 2–0 5–2
Olympique Lyon 1–0 1–1 4–0
Liverpool FC 1–2 1–2 1–0
Debrecen VSC 3–4 0–4 0–1

Grupo F[editar | editar a fonte]

Equipos Puntos Xog. Gañ. Emp. Per. GF GC Dif.
España FC BARCELONA 11 6 3 2 1 7 3 +4
Italia INTER MILAN 9 6 2 3 1 7 6 +1
FC Rubín Kazán 6 6 1 3 2 4 7 −3
Ucraína FK Dynamo Kyiv 5 6 1 2 3 7 9 −2
  BAR INT RUB DIN
FC Barcelona 2–0 1–2 2–0
Inter Milán 0–0 2–0 2–2
Rubín Kazán 0–0 1–1 0–0
FK Dynamo Kyiv 1–2 1–2 3–1

Grupo G[editar | editar a fonte]

Equipos Puntos Xog. Gañ. Emp. Per. GF GC Dif.
España SEVILLA FC 13 6 4 1 1 11 4 +7
Alemaña VFB STUTTGART 9 6 2 3 1 9 7 +2
Romanía FC Unirea Urziceni 8 6 2 2 2 8 8 +0
Escocia Rangers FC 2 6 0 2 4 4 13 −9
  SEV STU UNI RAN
Sevilla FC 1–1 2–0 1–0
VfB Stuttgart 1–3 3–1 1–1
FC Unirea Urziceni 1–0 1–1 1–1
Rangers FC 1–4 0–2 1–4

Grupo H[editar | editar a fonte]

Equipos Puntos Xog. Gañ. Emp. Per. GF GC Dif.
Inglaterra ARSENAL FC 13 6 4 1 1 12 5 +7
Grecia OLYMPIAKOS SFP 10 6 3 1 2 4 5 -1
Bélxica Standard de Liège 5 6 1 2 3 7 7 +0
Países Baixos AZ Alkmaar 4 6 0 4 2 4 10 −6
  ARS OLY STA AZ.
Arsenal FC 2–0 2–0 4–1
Olympiakos SFP 1–0 2–1 1–0
Standard Liège 2–3 2–0 1–1
AZ Alkmaar 1–1 0–0 1–1

Segunda Fase[editar | editar a fonte]

Na fase de Play Offs, os equipos xogan entre si dous partidos a ida e volta, menos na final que é a un partido en campo neutral.

Oitavos de final Cuartos de final Semifinais Final
 16/17/23/24 de febreiro -
9/10/16/17 de marzo
 30/31 de marzo-6/7 de abril  20/21 de abril-27/28 de abril  22 de maio (Madrid)
                                     
           
 Alemaña Bayern Múnic  2  2
 Italia AFC Fiorentina  1  3  
 Alemaña Bayern Múnic  2  2
   Inglaterra Manchester U.  1  3  
 Italia AC Milan  2  0
 Inglaterra Manchester U.  3  4  
 Alemaña Bayern Múnic  1  3
   Francia Olympique Lyon  0  0  
 Francia Olympique Lyon  1  1
 España Real Madrid CF  0  1  
 Francia Olympique Lyon  3  0
   Francia Girondins Bordeos  1  1  
 Grecia Olympiakos SFP  0  1
 Francia Girondins Burdeos  1  2  
 Alemaña Bayern Múnic  0  
   Italia INTER DE MILÁN  2  
 Italia FC Inter de Milán  2  1
 Inglaterra Chelsea FC  1  0  
 Italia Inter de Milán  1  1
    CSKA Moscova  0  0  
  CSKA Moscova  1  2
 España Sevilla FC  1  1  
 Italia Inter de Milán  3  0
   España FC Barcelona  1  1  
 Portugal FC Porto  2  0
 Inglaterra Arsenal FC  1  5  
 Inglaterra Arsenal FC  2  1
   España FC Barcelona  2  4  
 Alemaña VfB Stuttgart  1  0
 España FC Barcelona  1  4  

Final[editar | editar a fonte]

Final
Competición Liga de Campións da UEFA
Tempada 2009-10
Estadio Santiago Bernabéu (Madrid)
Capacidade 80.100
Campión Inter de Milán
Finalista Bayern Múnic
Resultado 2 - 0
Campión


Finalista


A final se disputou no Estadio Santiago Bernabéu de Madrid o día 22 de maio de 2010. Se enfrontaban o Bayern Múnic e o Inter de Milán nunha final inédita. Os alemáns tiñan o obxectivo de acadar o seu 5º título, e os italianos o 3º. A última presenza do Bayern nunha final fora en 2001, ano no que venceu fronte ó Valencia CF a 4ª Copa de Europa da súa historia, tralas vitorias de 1974, 1975 e 1976. No caso do Inter, campión nos anos 1964 e 1965, non chegaba a unha final dende 1972.

Os dous equipos chegaban á final dirixidos por adestradores cunha Copa de Europa xa no seu palmarés. Louis van Gaal, adestrador do Bayern, xa fora campión en 1995 cando dirixía ó Ajax de Amsterdam. Pola outra banda, José Mourinho, adestrador do Inter, tamén tiña no seu palmarés unha Copa de Europa, a gañada en 2004 co FC Porto.

O camiño de ámbolos dous equipos ata chegar á final foi duro. O Bayern tivo que eliminar a Fiorentina en oitavos de final, ó Manchester United (campión en 2008) en cuartos de final, e ó O. Lyon nas semifinais. O Inter se enfrontou ó Chelsea FC en oitavos, ó CSKA Moscova en cuartos, e ó FC Barcelona (campión en 2009) nas semifinais.

O inglés Howard Webb foi elixido para arbitrar a final. O encontro foi dominado polo Bayern, que tivo a posesión do balón un 66'55% do tempo, por un 33'45% para o Inter. Os italianos empregaron a estratéxia de agardar na súa área defendendo para saír ó ataque con velocidade cando recuperaban o balón. O resultado foi que o Bayern disparou 23 veces, 4 delas entre os tres paus. O Inter só disparou 11 veces, 4 entre os tres paus. O Bayern tirou 6 saques de curruncho, por 2 do Inter.[1]

A pesar de tódolos marcadores positivos para o Bayern no encontro, foi o Inter o que se adiantou no minuto 35, cando o dianteiro arxentino Diego Milito (designado mellor xogador da final) marcou na súa primeira oportunidade. No minuto 70 Milito volveu a marcar, nunha contra.

No Bayern destacou o xogo do holandés Arjen Robben, que tentou 8 disparos á portería de Julio Cesar. No Inter destacou Wesley Sneijder, que tirou 6 veces a porta.

Ó remate do encontro Franz Beckenbauer, presidente de honra do Bayern, comentou que a ausencia do atacante francés Franck Ribéry fora determinante. Na rolda de prensa posterior ó encontro, José Mourinho anunciou que deixaba o Inter de Milán para asinar co Real Madrid CF.

Esta vitoria supuxo o 3º título de campión de Europa para o Inter de Milán, un título que non tiña dende había 45 anos.

Táboa de goleadores[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]