Gran Premio do Reino Unido de 1994

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gran Premio de Reino Unido de 1994
Detalles da carreira
Carreira 8 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1994.
Trazado do circuíto de silverstone
Trazado do circuíto de silverstone
Data 10 de xullo de 1994
Nome oficial XLVII British Grand Prix
Localización Circuíto de Silverstone, Silverstone, Reino Unido
Percorrido Percorrido permanente de carreira
5´057 km
Distancia 60 voltas, 303´420 km
ClimaSeco, asollado
Pole position
Piloto Damon Hill Williams-Renault
Tempo 1:24.960
Volta rápida
Piloto Damon Hill Williams-Renault
Tempo 1:27.100 na volta 11
Podio
Primeiro Damon Hill Williams-Renault
Segundo Francia Jean Alesi Ferrari
Terceiro Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Peugeot

O Gran Premio do Reino Unido de 1994 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 10 de xullo de 1994 no circuíto de Circuíto de Silverstone en Silverstone, Reino Unido. Foi a oitava carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1994. Foi o 49º Gran Premio do Reino Unido e o 30º celebrado en Silverstone. A carreira disputouse sobre 60 voltas ao circuíto de máis de cinco quilómetros para unha distancia de carreira de 303 quilómetros. Gañouna Damon Hill, mentres que o segundo clasificado Michael Schumacher foi posteriormente descualificado por non cumprir unha penalización de stop & go a tempo.

Informe[editar | editar a fonte]

Pre-Carreira[editar | editar a fonte]

Logo da súa aparición na rolda anterior en Francia, Nigel Mansell volvera aos seus compromisos CART en América así que David Coulthard regresou no segundo Williams para asociarse con Damon Hill. Michael Schumacher lideraba o Campionato Mundial de Pilotos por 37 puntos con 66 dos 70 puntos posibles, con Damon Hill na segunda posición con 29 puntos.

Cualificación[editar | editar a fonte]

A cualificación foi extremadamente disputada con Hill, Schumacher e o piloto de Ferrari Gerhard Berger na competencia pola pole position. Berger colisionou coa barreira ao final do pitlane mentres intentaba dar outra volta. Hill logrou a pole position cun tempo de 1:24.960. Schumacher tomou a segunda posición na grella, tres milésimas de segundo máis lento que Hill e Berger en terceiro lugar, dúas centésimas de segundo detrás de Hill.

Carreira[editar | editar a fonte]

Na volta de formación, Schumacher superou a Hill dúas veces (unha primeira vez na grella, e logo unha vez máis durante a volta de quecemento), antes de deixarse caer para tomar o seu segundo lugar na grella para a saída.

Mika Häkkinen terminou terceiro logo dunha carreira difícil.

David Coulthard calou o coche na grella ao comezo, o que lle obrigou a comezar desde a parte posterior da grella, loitou para terminar quinto. Isto provocou outra volta de formación, na que o automóbil de Eddie Irvine averiouse. De novo nesta segunda volta de formación, Schumacher superou a Hill dúas veces. O motor V10 Peugeot do McLaren MP4 / 9 de Martin Brundle fallou no segundo arranque nunha nube de fume.

Na volta 14, Michael Schumacher recibiu unha penalización stop & go de cinco segundos por adiantar a Hill na primeira volta de formación. Non puido ounon quixo executar a penalización na volta 21, e como resultado mostróuselle a bandeira negra dúas veces, o que lle obrigaba a deterse inmediatamente nos boxes. Schumacher non fixo caso da bandeira negra, logo afirmou que non a viu. Benetton dixo aos comisarios da carreira que houbera un malentendido sobre a penalización de stop & go de 5 segundos, e logo de discutir o asunto co equipo, os comisarios retiraron a bandeira negra e Schumacher finalmente executou a penalización de parar ao final da volta 27.[1][2]

Mika Häkkinen e Rubens Barrichello colisionaron mentres loitaban polo 4º posto na última curva. Barrichello meteu o seu auto danado nos boxes, sen darse conta de que estaba na última volta. Isto permitiu a Häkkinen chegar renqueando a liña de meta antes de que Barrichello alcanzáseo, malia que o seu auto sufriu danos máis graves.

Detrás deles, Ukyo Katayama anotou o que resultou ser o seu punto final.

Coulthard camiño do quinto posto e dous puntos do campionato mundial no seu terceiro Grand Prix.

Post-Carreira[editar | editar a fonte]

Os comisarios multaron a Benetton con 25.000 $ e déronlle unha forte reprimenda ao equipo e ao seu piloto Michael Schumacher por ignorar unha penalización de stop & go de cinco segundos a Schumacher e a posterior bandeira negra. O 26 de xullo, o Consello Mundial de Automovilismo da FIA aumentou a penalización a unha multa de 500.000 $ para o equipo e unha prohibición de dúas carreiras para Schumacher. O WMSC tamén descualificou a Schumacher do seu segundo posto no Gran Premio do Reino Unido. A sanción foi confirmada en apelación o 30 de agosto.[3]

Clasificación[editar | editar a fonte]

Cualificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Tempo Q1 Tempo Q2 Diferenza
1 0 Damon Hill Williams-Renault 1:26.894 1:24.960
2 5 Alemaña Michael Schumacher Benetton-Ford 1:26.323 1:24.963 +0.003
3 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 1:26.738 1:24.980 +0.020
4 27 Francia Jean Alesi Ferrari 1:26.891 1:25.541 +0.581
5 7 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Peugeot 1:27.983 1:26.268 +1.308
6 14 Rubens Barrichello Jordan-Hart 1:27.890 1:26.271 +1.311
7 2 David Coulthard Williams-Renault 1:27.698 1:26.337 +1.377
8 3 Ukyo Katayama Tyrrell-Yamaha 1:27.936 1:26.414 +1.454
9 8 Martin Brundle McLaren-Peugeot 1:28.224 1:26.768 +1.808
10 6 Países Baixos Jos Verstappen Benetton-Ford 1:29.142 1:26.841 +1.881
11 4 Mark Blundell Tyrrell-Yamaha 1:28.510 1:26.920 +1.960
12 15 Eddie Irvine Jordan-Hart 1:27.890 1:27.065 +2.105
13 30 Alemaña Heinz-Harald Frentzen Sauber-Mercedes 1:27.284 1:28.231 +2.324
14 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 1:28.517 1:27.522 +2.562
15 26 Francia Olivier Panis Ligier-Renault 1:29.381 1:27.785 +2.825
16 10 Italia Gianni Morbidelli Footwork-Ford 1:28.159 1:27.886 +2.926
17 24 Italia Michele Alboreto Minardi-Ford 1:29.403 1:28.100 +3.140
18 29 Italia Andrea de Cesaris Sauber-Mercedes 1:30.034 1:28.212 +3.252
19 11 Italia Alessandro Zanardi Lotus-Mugen-Honda 1:29.240 1:28.225 +3.265
20 9 Christian Fittipaldi Footwork-Ford 1:28.816 1:28.231 +3.271
21 12 Johnny Herbert Lotus-Mugen-Honda 1:29.268 1:28.340 +3.380
22 20 Francia Érik Comas Larrousse-Ford 1:30.274 1:28.519 +3.559
23 25 Francia Éric Bernard Ligier-Renault 1:30.058 1:28.955 +3.995
24 19 Olivier Beretta Larrousse-Ford 1:29.971 1:29.299 +4.339
25 31 Australia David Brabham Simtek-Ford 1:31.437 1:30.690 +5.730
26 32 Francia Jean-Marc Gounon Simtek-Ford 1:31.225 1:30.722 +5.762
27 34 Francia Bertrand Gachot Pacific-Ilmor 1:31.496 1:31.877 +6.536
28 33 Francia Paul Belmondo Pacific-Ilmor 1:34.631 1:32.507 +7.547
Fonte:[4][5]

Carreira[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 0 Damon Hill Williams-Renault 60 1:30:03.640 1 10
2 27 Francia Jean Alesi Ferrari 60 +1:08.128 4 6
3 7 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Peugeot 60 +1:40.659 5 4
4 14 Rubens Barrichello Jordan-Hart 60 +1:41.751 6 3
5 2 David Coulthard Williams-Renault 59 +1 volta 7 2
6 3 Ukyo Katayama Tyrrell-Yamaha 59 +1 volta 8 1
7 30 Alemaña Heinz-Harald Frentzen Sauber-Mercedes 59 +1 volta 13
8 6 Países Baixos Jos Verstappen Benetton-Ford 59 +1 volta 10
9 9 Christian Fittipaldi Footwork-Ford 58 +2 voltas 20
10 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 58 +2 voltas 14
11 12 Johnny Herbert Lotus-Mugen-Honda 58 +2 voltas 21
12 26 Francia Olivier Panis Ligier-Renault 58 +2 voltas 15
13 25 Francia Éric Bernard Ligier-Renault 58 +2 voltas 23
14 19 Olivier Beretta Larrousse-Ford 58 +2 voltas 24
15 31 Australia David Brabham Simtek-Ford 57 +3 voltas 25
16 32 Francia Jean-Marc Gounon Simtek-Ford 57 +3 voltas 26
DSC 5 Alemaña Michael Schumacher Benetton-Ford 60 Descalificado (penalización stop & go) 2
Ret 24 Italia Michele Alboreto Minardi-Ford 48 Motor 17
Ret 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 32 Motor 3
Ret 4 Mark Blundell Tyrrell-Yamaha 20 Caixa de cambios 11
Ret 20 Francia Érik Comas Larrousse-Ford 12 Motor 22
Ret 29 Italia Andrea de Cesaris Sauber-Mercedes 11 Motor 18
Ret 10 Italia Gianni Morbidelli Footwork-Ford 5 Motor 16
Ret 11 Italia Alessandro Zanardi Lotus-Mugen-Honda 4 Motor 19
Ret 8 Martin Brundle McLaren-Peugeot 0 Motor 9
Ret 15 Eddie Irvine Jordan-Hart 0 Motor 12
NSC 34 Francia Bertrand Gachot Pacific-Ilmor
NSC 33 Francia Paul Belmondo Pacific-Ilmor
Fonte:[6]

Notas[editar | editar a fonte]

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos na clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Francia de 1994
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1994
Carreira seguinte:
Gran Premio de Alemaña de 1994
Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1993
Gran Premio do Reino Unido Carreira seguinte:
Gran Premio do Reino Unido de 1995

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Matchett, Steve (1995). Life in the Fast Lane. Weidenfeld and Nicolson. pp. 102. ISBN 0-297-83575-0. 
  2. Formula 1 Grand Prix: 1994 Season Review (video)
  3. "Schumacher ban upheld on appeal". Motorsport.com. Arquivado dende o orixinal o 27 de setembro de 2007. Consultado o 21 de xullo de 2008. 
  4. "British GP Friday qualifying". Motorsport.com. Arquivado dende o orixinal o 10 de xuño de 2009. Consultado o 7 de xuño de 2009. 
  5. "British GP Saturday qualifying". Motorsport.com. Arquivado dende o orixinal o 07 de xuño de 2011. Consultado o 7 de xuño de 2009. 
  6. "1994 British Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 6 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]