Rúa Panadeiras (A Coruña)
| Rúa Panadeiras | |
|---|---|
 | |
| Tipoloxía | rúa |
| Dimensións | |
| Lonxitude | 0,21 km |
| Formato | un carril en cada sentido mais beirarrúas |
| Localización | |
| Inicio | Praza de España |
| Fin | Rúa do Orzán |
A rúa Panadeiras[1] é unha rúa residencial e comercial da Coruña situada no barrio da Pescaría da cidade.[2]
Historia
[editar | editar a fonte]Na rúa, chamada San Sebastián, chegou a haber doce fornos de pan que lle deron o nome de Panadeiras. Entre 1849 e 1875 foi nomeada María Pita e a partir desa data aparece como “Panaderas”, agás no período 1931-1936 no que se denominou Santiago Casares Quiroga, onde está a súa casa.
A parte final da rúa, coñecida como praza de Panadeiras ou praza do Consulado, foi bautizada en 1960 como praza do Pintor Sotomayor. A rúa situada entre as Capuchinas e a Casa do Consulado nomeouse en 2013 en honra de Pedro Antonio Sánchez Vaamonde.[3]
Veciños e negocios
[editar | editar a fonte]No edificio n.º 12 residiron Santiago Casares Paz e o seu fillo, Santiago Casares Quiroga, e alí naceu a filla deste, María Casares. Dende 2007 sitúase nel a Casa Museo Casares Quiroga.[4]
No inicio da rúa estaba a casa do Patín, doada en 1789 por Teresa Herrera para a construción dun hospital de caridade.[5]
Na rúa estiveron negocios populares como a pastelaría "La Gloria" e nela inaugurouse en 2008 o centro comercial denominado Bulevar do Papagaio.[6][7]
Arquitectura
[editar | editar a fonte]Na rúa Panadeiras existen varios edificios destacados:[8]
- N.º 2, edificio de Antonio de Mesa (1922)
- N.º 4, edificio de Pedro Mariño (1929)
- N.º 12, casa de Casares Quiroga, de Pedro Mariño (1925)
- N.º 7, edificio de estilo ecléctico de Juan de Ciórraga (1916)
- N.º 13, edificio modernista de Julio Galán Carvajal (1908-1909)
- N.º 27, edificio de Juan de Ciórraga (1893)
- N.º 29, edificio El Ocaso, de Antonio Tenreiro e Peregrín Estellés (1935)
Os edificios máis destacados da rúa son a Casa do Consulado (século XVIII) e o convento das Capuchinas (séculos XVII-XVIII), do que se conserva a igrexa e un lenzo de cantería que forma parte do Museo de Belas Artes. A casa do cura, acaroada á igrexa foi derrubada en 2004 e reconstruída de novo en 2009.[9]
Entre os elementos do espazo público catalogados están o pavimento, a fonte e o arboredo do adro das Capuchinas e o farol de fundición da praza do pintor Sotomayor.[10]
Galería
[editar | editar a fonte]-
Igrexa das Capuchinas -
Casa do Consulado -
Casa Museo Casares Quiroga
.jpeg)
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Concello da Coruña
- ↑ Estudos previos
- ↑ "Una calle recuerda al inspirador de las bibliotecas locales, Sánchez Vaamonde". El Ideal Gallego (en castelán) (A Coruña). 5 de xuño de 2013. Consultado o 13 de xuño de 2018.
- ↑ Casa Museo Casares Quiroga
- ↑ López Picher, Mercedes. Los primeros años de la inclusa de La Coruña, bajo el patronato de la venerable Congregación del Divino Espíritu Santo y María Santísima de los Dolores (1793-1799) (PDF) (en castelán). A Coruña. Consultado o 14-06-2018.
- ↑ Centro Comercial Bulevar do Papagaio
- ↑ El bulevar del Papagayo abre sus puertas tras siete años de trabajos
- ↑ "Modificación Pepri – Aprobación definitiva". Concello da Coruña. xaneiro de 2015. Consultado o 13 de febreiro de 2016.
- ↑ Rodríguez, Rubén D. (12 de outubro de 2014). "El cura se quedaba sin casa". La Opinión de A Coruña (en castelán). Consultado o 4 de xaneiro de 2016.
- ↑ Rodríguez, Ana (26 de xaneiro de 2015). "El plan especial blinda farolas, fuentes, lápidas y los murales de Lugrís". La Opinión (en castelán) (A Coruña). Consultado o 13 de xuño de 2018.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
A Galipedia ten un portal sobre: A Coruña |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- García López, Alfonso (2009). Calles con historia (en castelán). Espacio Cultura Editores. ISBN 978-84-938089-1-4.