Saltar ao contido

Organización para a Seguridade e a Cooperación en Europa

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «OSCE»)
Organización para a Seguridade e a Cooperación en Europa


Nome curtoOSCE Editar o valor en Wikidata
Tipoorganización intergobernamental Editar o valor en Wikidata
Lingua oficiallingua rusa, lingua francesa, lingua alemá, lingua inglesa, lingua italiana e lingua castelá Editar o valor en Wikidata
Bandeira
Persoas e organizacións
Cargo dirixenteChairperson-in-Office of the Organization for Security and Co-operation in Europe (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Data
Fundación1975 Editar o valor en Wikidata
Cronoloxía
Precedido porActa de Helsinqui Editar o valor en Wikidata
Premios
Localización
Editar o valor en Wikidata
PaísAustria Editar o valor en Wikidata
SedeViena Editar o valor en Wikidata
Contacto
Páxina WEBosce.org Editar o valor en Wikidata
RedesFacebook: osce.org Twitter: OSCE Instagram: osceorg LinkedIn: osce Youtube: UCubFTvPe-ScfgiM6Zmtp5vg Flickr: 42351663@N05 BNE: XX130240 Souncloud: osce Editar o valor en Wikidata
Wikidata ] C:Commons ]
Países membros da OSCE

A Organización para a Seguridade e a Cooperación en Europa (OSCE), ten a súa orixe na CSCE (Conferencia sobre a Seguridade e a Cooperación en Europa), celebrada en Helsinqui en 1975, e está conformada actualmente por cincuenta e seis Estados participantes, todos eles países de Europa (incluíndo a Federación Rusa e tódolos países da Unión Europea), Asia Central e América do Norte (Canadá e Estados Unidos). Está recoñecida como organismo rexional conforme o Capítulo VIII da Carta das Nacións Unidas. A Presidencia en Exercicio actual (2008) é exercida por Finlandia.

Institucións da OSCE

[editar | editar a fonte]

As institucións da OSCE son:

  • o Cumio de Xefes de Estado e Goberno (cuxa periodicidade é discrecional);
  • o Consello Ministerial (que reúne unha vez ao ano aos Ministros de Asuntos Exteriores dos Estados participantes no país que exerce a Presidencia en Exercicio);
  • o Consello Permanente (que reúne semanalmente aos Embaixadores Representantes Permanentes dos Estados participantes en Viena e é o principal órgano decisorio e de consulta política da OSCE);
  • a Asemblea Parlamentaria (integrada por máis de 300 parlamentarios de todos os Estados participantes da OSCE, e cuxo principal período anual de sesións ten lugar no mes de xullo);
  • o Foro de Cooperación en materia de Seguridade (que se ocupa do control de armamentos e das medidas destinadas a fomentar a confianza e a seguridade);
  • A Presidencia da OSCE, exercida anualmente por un país membro. Da cal dependen directamente:
    • o Representante Especial da Presidencia en Exercicio para a Loita contra Trátaa de Persoas (Tráfico de Seres Humanos);
    • o Representante Persoal para o Conflito relacionado coa Conferencia de Minsk;
    • o Representante para a Liberdade dos Medios de Comunicación;
    • o Alto Comisionado para as Minorías Nacionais; e
    • a Oficina para as Institucións Democráticas e os Dereitos Humanos.
  • o Secretario Xeral da OSCE (cargo que actualmente exerce o diplomático francés, Marc Perrin de Brichambaut). Do Secretariado dependen as seguintes unidades: Unidade de Acción contra o Terrorismo (UAT); o Centro de Prevención de Conflitos (CPC); Cooperación Exterior; Oficina do Coordinador para as Actividades Económicas e Ambientais da OSCE; Unidade para Asuntos Estratéxicos de Policía; e unha Sección de Formación.

Así mesmo, hai que ter en conta que os Estados participantes poden acudir á Corte de Conciliación e Arbitraxe da OSCE.

Actividades da OSCE

[editar | editar a fonte]

A OSCE desenvolve as súas actividades e adopta as súas decisións pola regra do consenso. As súas obrigacións e compromisos son de carácter político. Ambos os trazos confiren a esta Organización o seu carácter específico, ao tratarse da Organización de carácter rexional máis importante despois das Nacións Unidas. As súas relacións coas outras organizacións e institucións internacionais desenvólvense sobre a base do espírito de cooperación e coordinación tratando de non duplicar os labores respectivos. As organizacións coas que a OSCE mantén relacións de cooperación son, principalmente, a ONU e os seus organismos vinculados, a Unión Europea, a OTAN, a CEI, e o Consello de Europa.

Doutra banda, dentro da OSCE encádranse os países Socios para a Cooperación (Afganistán, Xapón, República de Corea e Tailandia), así como os Socios Mediterráneos para a Cooperación (Alxeria, Exipto, Israel, Xordania, Marrocos e Tunisia).

A OSCE ocúpase dunha rede de misións sobre o terreo, repartidas polo seu espazo xeográfico, que teñen como misión facilitar a resolución dos conflitos existentes ou pendentes de solución nos que ven implicados algúns Estados participantes. As misións da OSCE repártense dentro do Sueste de Europa (Kosovo, Bosnia e Hercegovina, Croacia, Serbia, Albania e Macedonia do Norte); Europa do Leste (Moldova, Belarús, Ucraína); Cáucaso (Xeorxia, Azerbaidján, Armenia); e Asia Central (Kazakhstán, Turkmenistán, Kirguizistán, Tadjiikistán, Uzbekistán).

Os debates e as deliberacións destinadas á adopción de decisións teñen por obxecto mellorar, crear e facer un seguimento do acervo político da OSCE no seu tres dimensións: dimensión político-militar; dimensión humana; e dimensión económica e ambiental. Este tres dimensións responden o enfoque amplo que a OSCE outorga á seguridade, definíndose como instrumento primario de alerta temperá, prevención de conflitos, xestión de crise e rehabilitación pos-conflito na súa zona. Así mesmo, os cincuenta e seis estados participantes gozan de igual rango sobre a base dun enfoque cooperativo no desenvolvemento das súas funcións como organización rexional para a seguridade e a cooperación en todo o seu espazo xeográfico.

Países membros da OSCE

[editar | editar a fonte]

Actualmente son cincuenta e seis, todos do hemisferio norte. A OSCE creouse o 25 de xuño de 1973 con 35 países, pero non foi até o 1 de agosto de 1975 que se asinou o Acta de Helsinqui.

A lista de países por ano é a seguinte:[1]

  1. O número entre paréntese é o número de estados membros até o ano designado. En Serbia e Montenegro non rexistra aumento, xa que a República de Serbia sucedeuno na súa anterior posición diplomática; o mesmo ocorre respecto de Rusia, sucesora da a URSS nos mimos termos.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]