Hryhorii Khomyshyn

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaHryhorii Khomyshyn

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento25 de marzo de 1867 Editar o valor em Wikidata
Hadynkivtsi, Ucraína (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte12 de decembro de 1947 Editar o valor em Wikidata (80 anos)
Kíiv, Ucraína Editar o valor em Wikidata
Bispo diocesano
6 de maio de 1904 –
← Andrei Sheptytskyi – Iwan Słeziuk →
Membro da Dieta de Galitzia e Lodomeria
Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadePolonia Editar o valor em Wikidata
RelixiónIgrexa católica e Igrexa católica bizantina ucraína Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Viena
Higher Scientific Institute for Diocesan Priests at St. Augustine's (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoChurch‘s ministry (en) Traducir e acción política Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónbispo católico (1904–), sacerdote católico (1893–), escritor , político Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua polaca e lingua ucraína Editar o valor em Wikidata
ConsagraciónAndrei Sheptytskyi Editar o valor em Wikidata
Enaltecemento
Día de festividade relixiosa28 de decembro Editar o valor em Wikidata

O Beato Hryhorii Lukych Khomyshyn[1] (en ucraíno: Григорій Лукич Хомишин; en polaco: Grzegorz Chomyszyn), nado o 25 de marzo de 1867 en Hadynkivtsi (Reino de Galicia e Lodomeria) e finado o 17 de xaneiro de 1947 na prisión de Lukyanivka (RSS de Ucraína) foi un eclesiástico grecocatólico ucraíno, bispo de Stanislaviv dende 1904 até o seu pasamento, e hieromártir beatificado por Xoán Paulo II.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Khomyshyn naceu o 25 de marzo de 1867 na aldea de Hadynkivtsi, na Galicia oriental (hoxe na rexión de Ternopil, Ucraína)[2] Logo de formarse no seminario, foi ordenado sacerdote o 18 de novembro de 1893.[3] Posteriormente estudou Teoloxía na Universidade de Viena entre 1894 e 1899, e en 1902 o metropolita de Galicia Andrei Sheptytskyi nomeouno reitor da Academia Teolóxica de Lviv.[2]

O 6 de maio de 1904 foi nomeado bispo de Stanislaviv, e recibiu a consagración episcopal o 19 de xuño de mans do metropolita Sheptytskyi, e tendo como principais co-consagradores ao arcebispo latino de Lviv Józef Bilczewski, ao arcebispo armenio de Lviv Józef Teodorowicz, e ao bispo de Przemyśl, Sambor e Sanok Kostiantyn Chekhovych. Durante o seu mandato de máis de catro décadas, foi considerado a segunda figura máis influente da Igrexa Católica Ucraína.[4]

A diferenza de Sheptytskyi, Khomyshyn cría que a ICBU debía adoptar unha orientación máis occidentalizada, enfatizando aínda máis a relación da Igrexa coa Santa Sé.[5] Isto significou a introdución de prácticas latinizadas como o calendario gregoriano e unha adhesión estrita ao celibato clerical, que provocaron controversia na súa diocese.[6]

Durante a década de 1930 Khomyshyn promocionou o Partido Popular Católico Ucraíno, nacionalista moderado, que acadou representación no Sejm e no Senado.[6] Foi tamén coñecido pola súa oposición ao antisemitismo e a súa tolerancia referente aos xudeus galicianos, probabelmente grazas á súa propia experiencia como parte da minoría ucraína de Polonia.[7][8] Como resultado da súa postura moderada cara ao nacionalismo ucraíno, foi acusado de "traizón" pola OUN, facéndolle temer pola súa vida.[9]

Khomyshyn foi detido por primeira vez en 1939 polo NKVD. Crítico do sistema soviético, tendo chamado ás forzas de ocupación "bestas feroces animadas polo espírito do diabo",[10] foi detido de novo en abril de 1945, e entón deportado a Kíiv. Na prisión, foi torturado e presionado para renunciar á Unión de Brest, o que se negou a facer.[11]

Morreu no hospital da prisión de Lukyanivska de Kíiv o 17 de xaneiro de 1947, logo de ser torturado nun interrogatorio.[12]

Culto[editar | editar a fonte]

O papa Xoán Paulo II beatificouno o 27 de xuño de 2001 na súa visita pastoral a Ucraína, xunto a Mykolai Charnetskyi e compañeiros mártires.[13]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Tamén Gregor Khomysyn, Gregory Chomyshyn, Gregory Khomyshyn, Grzegorz Chomyszyn, Hryhorij Khomyshyn, Hryhorij Khomysyn, Hryhory Khomyshyn e Hryhory Khomysyn.
  2. ↑ 2,0 2,1 "Biographies of twenty five Greek-Catholic Servants of God". Vatican.va. 
  3. ↑ "Beatification of the Servants of God on June 27, 2001". CLCD.ru. Arquivado dende o orixinal o 01 de xullo de 2016. Consultado o 22 de xuño de 2016. 
  4. ↑ Pollard, John Francis (2014). The Papacy in the Age of Totalitarianism, 1914-1958. Oxford University Press. p. 306. ISBN 9780199208562. 
  5. ↑ Magocsi, Paul Robert (2008). Mahieu, Stéphanie; Naumescu, Vlad, eds. Churches In-between: Greek Catholic Churches in Postsocialist Europe. LIT Verlag Münster. p. 48. ISBN 9783825899103. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Katchanovski, Ivan; Kohut, Zenon E.; Nebesio, Bohdan Y.; Yurkevich, Myroslav (2013). Historical Dictionary of Ukraine. Scarecrow Press. pp. 263–264. ISBN 9780810878471. 
  7. ↑ Michlic, Joanna B. (2006). Poland's Threatening Other: The Image of the Jew from 1880 to the Present. University of Nebraska Press. pp. 77-78. ISBN 9780803256378. 
  8. ↑ Modras, Ronald (2005). The Catholic Church and Antisemitism. Routledge. pp. 360–361. ISBN 9781135286170. 
  9. ↑ Shkandrij, Myroslav (2015). Ukrainian Nationalism: Politics, Ideology, and Literature, 1929-1956. Yale University Press. pp. 31–32. ISBN 9780300210743. 
  10. ↑ Blet, Pierre (1999). Pius XII and the Second World War: According to the Archives of the Vatican. Paulist Press. p. 77. ISBN 9780809105038. They are fierce beasts animated by the spirit of the devil 
  11. ↑ Veenhoven, Willem Adriaan, ed. (1975). Case Studies on Human Rights and Fundamental Freedoms Volume Two: A World Survey. Case Studies on Human Rights and Fundamental Freedoms: A World Survey 2 (Martinus Nijhoff Publishers). p. 477. ISBN 9789024717811. 
  12. ↑ Zinkevych, Osyp; Sorokowski, Andrew, eds. (1988). A Thousand Years of Christianity in Ukraine: An Encyclopedic Chronology. Smoloskyp e Comité Nacional para Conmemorar o Milenio do Cristianismo en Ucraína. p. 245. ISBN 9780914834588. 
  13. ↑ Os outros mártires da Igrexa Católica Ucraína beatificados canda el foron: os bispos Yosafat Kotsylovskyi, Symeon Lukach, Vasyl Velychkovskyi, Ivan Sleziuk, Nykyta Budka e Hryhorii Lakota; os presbíteros Mykola Konrad, Andrii Ishchak, Roman Lysko, Mykola Tsehelskyi, Petro Verhun e Oleksii Zarytskyi; os relixiosos Yakym Senkivskyi, Severiian Baranyk, Zenon Kovalyk, Vitalii Bairak e Ivan Ziatyk; as relixiosas Tarsykiia Matskiv, Olimpiia Bida e Lavrentiia Harasymiv; e o laico Volodymyr Pryima. Tamén foron beatificados os bispos grecocatólicos rusos Leonid Fedorov e Klymentii Sheptytskyi; e o bispo ruteno Teodor Romzha.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Мельничук, П. М. (1979). Владика Григорій Хомишин: патріот, місіонер, мученик. Lviv. 
  • Єгрешій, Олег (2004). Єпископ Григорій Хомишин: портрет релігійно-церковного і громадсько-політичного діяча. Ivano-Frankivsk. 

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]


Dignidades da Igrexa católica
Predecesor:
Andrei Sheptytskyi 		 Bispo de Stanislaviv 
1904 - 1947 		Sucesor:
Ivan Sleziuk
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hryhorii_Khomyshyn&oldid=6705281»