Gran Premio de Francia de 1992
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 8 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1992. | ||
.svg) Trazado do Circuíto de Nevers Magny-Cours | ||
| Data | 5 de xullo de 1992 | |
| Nome oficial | LXXVIII Grand Prix de France | |
| Localización | Circuíto de Nevers Magny-Cours, Magny-Cours, Francia | |
| Percorrido | Circuíto permanente 4´250 km. km | |
| Distancia | 72 voltas, 306´00 km | |
| Clima | Seco, Logo chuvia | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Nigel Mansell
|
Williams-Renault |
| Tempo | 1:13.864 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto | Nigel Mansell
|
Williams-Renault |
| Tempo | 1:17.070 na volta 37 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Nigel Mansell
|
Williams-Renault |
| Segundo |  Riccardo Patrese
|
Williams-Renault |
| Terceiro | Martin Brundle
|
Benetton-Ford |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |
O Gran Premio de Francia de 1992 de fórmula 1 celebrouse no Circuíto de Nevers Magny-Cours en Francia o 5 de xullo de 1992. Foi a oitava proba da tempada de Fórmula Un de 1992, o 70º Gran Premio de Francia, ou o 78º Gran Prix de l'ACF. A carreira, disputada en 72 voltas.
Carreira[editar | editar a fonte]
O bloqueo do camión por unha folga de camioneiros en Francia provocou que o equipo Andrea Moda Formula non participara nesta carreira. Todos os outros equipos tamén se viron afectados, pero todos lograron chegar ao circuíto e competir na carreira.
Os dous Williams clasificáronse por diante dos McLaren con Nigel Mansell na pole position diante do seu compañeiro de equipo Riccardo Patrese, Ayrton Senna, Gerhard Berger, Michael Schumacher e o francés Jean Alesi. Ao principio, Patrese pasou a Mansell, mentres que Berger adiantouse a Senna e Martin Brundle puido adiantar a Alesi. Na forquita de Adelaide, Schumacher intentou pasar a Senna, pero no seu lugar golpeouno, provocando a abandono de Senna e forzándose a si mesmo a entrar en boxes. Mentres tanto, Patrese e Mansell estaban un á beira do outro, pero Patrese mantivo a vantaxe. Patrese lideraba diante de Mansell, Berger, Brundle, Alesi e Häkkinen.
Nada cambiou ata a volta 11 cando fallou o motor de Berger. Pouco despois comezou a chover tan intensamente que a carreira detívose. Logo dun tempo, a choiva diminuíu e volveu a formarse a grella. A carreira decidiríase coa suma dos tempos de ambas partes da carreira. Patrese tomou a dianteira de novo con Alesi adiantándose a Mika Häkkinen no Lotus. Mansell intentou pasar ao seu compañeiro de equipo novamente, pero Patrese defendeuse e unha vez máis e mantivo a vantaxe. Máis atrás, Schumacher intentouno novamente, golpeando a Stefano Modena no Jordan, abandonando a carreira coa suspensión dianteira rota. Patrese lideraba diante de Mansell, Brundle, Alesi, Häkkinen e Comas. Patrese fixo un xesto a Mansell para que o pasase e Mansell adiantouno. Cando Patrese foi interrogada logo da carreira sobre se existían ordes de equipo no equipo Williams, negouse a comentalo.
Comezou a chover de novo e todos entraron en boxes con Alesi cambiando demasiado tarde e caendo ao sexto posto. O seu motor fallou na volta 61. Mansell gañou con Patrese facendo un novo 1-2 para Williams por diante de Brundle, Häkkinen, Comas e Herbert. Este foi o primeiro podio de Brundle: fora descualificado do seu podio no Gran Premio de Detroit de 1984.
Así, na metade da tempada, Mansell lideraba o campionato con 66 puntos en comparación cos 34 de Patrese. Schumacher era terceiro con 26, Senna cuarto con 18, Berger era quinto con 18, Alesi sexto con 11, Brundle era sétimo con 9 e Alboreto oitavo con 5. No campionato de construtores, Williams tiña 100 puntos e estaba moi por diante, McLaren estaba segundo con 36, Benetton terceiro con 35 e Ferrari era cuarto con 13.
Debido ao ano sabático que Alain Prost collera en 1992, esta foi a segunda vez na súa carreira de casa desde que aparecera por primeira vez no podio en 1981 na que Alain Prost non estaba no podio do Gran Premio de Francia. Prost gañara o GP de Francia en 1981, 1983, 1988, 1989 e 1990. Fora segundo en 1982, 1986 e 1991, e terminara terceiro en 1985 e 1987. O único podio que se perdeu entre 1981 e 1991 fora en Dijon en 1984 cando finalizou sétimo logo de problemas cunha roda frouxa.
Clasificación[editar | editar a fonte]
Cualificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Q1 | Q2 | diferenza | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 5 | Nigel Mansell
|
Williams-Renault | 1:15.047 | 1:13.864 | — | |
| 2 | 6 | Riccardo Patrese
|
Williams-Renault | 1:15.551 | 1:14.332 | +0.468 | |
| 3 | 1 |  Ayrton Senna
|
McLaren-Honda | 1:16.892 | 1:15.199 | +1.335 | |
| 4 | 2 |  Gerhard Berger
|
McLaren-Honda | 1:16.944 | 1:15.316 | +1.452 | |
| 5 | 19 |  Michael Schumacher
|
Benetton-Ford | 1:16.969 | 1:15.569 | +1.705 | |
| 6 | 27 |  Jean Alesi
|
Ferrari | 1:17.686 | 1:16.118 | +2.254 | |
| 7 | 20 | Martin Brundle
|
Benetton-Ford | 1:17.638 | 1:16.151 | +2.287 | |
| 8 | 28 | Ivan Capelli
|
Ferrari | 1:18.152 | 1:16.443 | +2.579 | |
| 9 | 25 |  Thierry Boutsen
|
Ligier-Renault | 1:18.179 | 1:16.806 | +2.942 | |
| 10 | 26 | Érik Comas
|
Ligier-Renault | 1:17.637 | 1:16.938 | +3.074 | |
| 11 | 11 |  Mika Häkkinen
|
Lotus-Ford | 1:18.327 | 1:16.999 | +3.135 | |
| 12 | 12 | Johnny Herbert
|
Lotus-Ford | 1:18.168 | 1:17.257 | +3.393 | |
| 13 | 29 | Bertrand Gachot
|
Larrousse-Lamborghini | 1:18.864 | 1:17.442 | +3.578 | |
| 14 | 9 | Michele Alboreto
|
Footwork-Mugen-Honda | 1:19.291 | 1:17.508 | +3.644 | |
| 15 | 10 |  Aguri Suzuki
|
Footwork-Mugen-Honda | 1:19.022 | 1:17.548 | +3.684 | |
| 16 | 24 | Gianni Morbidelli
|
Minardi-Lamborghini | 1:19.110 | 1:17.667 | +3.803 | |
| 17 | 21 | JJ Lehto
|
Dallara-Ferrari | 1:19.279 | 1:17.677 | +3.813 | |
| 18 | 30 | Ukyo Katayama
|
Larrousse-Lamborghini | 1:19.819 | 1:17.709 | +3.845 | |
| 19 | 4 | Andrea de Cesaris
|
Tyrrell-Ilmor | 1:20.029 | 1:17.868 | +4.004 | |
| 20 | 32 | Stefano Modena
|
Jordan-Yamaha | 1:18.905 | 1:17.901 | +4.037 | |
| 21 | 16 | Karl Wendlinger
|
March-Ilmor | 1:18.596 | 1:17.937 | +4.073 | |
| 22 | 3 | Olivier Grouillard
|
Tyrrell-Ilmor | 1:19.204 | 1:17.989 | +4.125 | |
| 23 | 15 | Gabriele Tarquini
|
Fondmetal-Ford | 1:19.146 | 1:17.993 | +4.129 | |
| 24 | 33 | Maurício Gugelmin
|
Jordan-Yamaha | 1:19.574 | 1:18.337 | +4.473 | |
| 25 | 22 | Pierluigi Martini
|
Dallara-Ferrari | 1:18.634 | 1:18.586 | +4.722 | |
| 26 | 14 |  Andrea Chiesa
|
Fondmetal-Ford | 1:19.835 | 1:18.701 | +4.837 | |
| 27 | 17 | Paul Belmondo
|
March-Ilmor | 1:19.963 | 1:19.354 | +5.490 | |
| 28 | 23 | Christian Fittipaldi
|
Minardi-Lamborghini | 1:20.062 | — | +6.198 | |
| 29 | 7 | Eric van de Poele
|
Brabham-Judd | 1:21.594 | 1:20.139 | +6.275 | |
| 30 | 8 | Damon Hill
|
Brabham-Judd | 1:21.412 | 1:22.495 | +7.548 | |
| Fonte:[1][2][3] | |||||||
Carreira[editar | editar a fonte]
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos na clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio do Canadá de 1992 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1992 |
Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1992 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Francia de 1991 |
Gran Premio de Francia | Carreira seguinte: Gran Premio de Francia de 1993 |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Rhone Poulenc French Grand Prix - QUALIFYING 1". formula1.com. Consultado o 13 de setembro de 2017.
- ↑ "Rhone Poulenc French Grand Prix - QUALIFYING 2". formula1.com. Consultado o 13 de setembro de 2017.
- ↑ "Rhone Poulenc French Grand Prix - OVERALL QUALIFYING". formula1.com. Consultado o 13 de setembro de 2017.
- ↑ "1992 French Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro der 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015.
- Henry, Alan (1992). AUTOCOURSE 1992-93. Hazleton Publishing. ISBN 0-905138-96-1.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Francia de 1992 |