As glándulas bulbouretrais son glándulas tubuloalveolares compostas, cada unha aproximadamente do tamaño dun chícharo. Están compostas por varios lóbulos unidos por unha cuberta fibrosa. Cada lóbulo consta de varios acinos, tapizados por un epitelio de células columnares, que se abren a un conduto que se une aos condutos dos outros lóbulos para formar un único conduto excretor de aproximadmente uns 2,5 cm de longo, o cal atravesa a membrana perineal e desemboca na uretra (porción esponxosa) na base do pene. Entre os lóbulos hai tabiques de tecido conxuntivo de 1 a 3 mm de grosor con fibras elásticas e musculares. O epitelio secretor de células planas, cuboideas ou cilíndricas con núcleos basais, dependendo do estado funcional. O seu citoplasma contén pequenas pingas de secreción mucoide. Os condutos excretores teñen un epitelio pseudoestratificado pero tamén poden conter células secretoras e evaxinacións glandulares.[1] As glándulas diminúen gradualmente en tamaño conforme avanza a idade. Tañen cor castaña amarelada.[2][3]
Durante a excitación sexual cada glándula produce unha secreción viscosa clara e salgada de aspecto mucoso denominada preexaculado. Este fluído axuda a lubricar a uretra para facilitar o paso dos espermatozoides, neutralizando os restos ácidos de urina que quedan na uretra,[4] e axuda a expulsar calquera resto de urina ou residuos. Este líquido pode recoller tamén o esperma dunha exaculación inmediatamente anterior, que aínda quedou no bulbo uretral, e arrastrano fóra xusto antes da seguinte exaculación. As glándulas de Cowper tamén producen certa cantidade de antíxeno prostático específico (PSA), e os tumores nas glándulas de Cowper poden incrementar o PSA a un nivel que pode facer sospeitar que se trata dun caso de cáncer de próstata.[5]
