Dispareunia
| Dispareunia | |
|---|---|
 | |
| Sinónimo | coito doloroso, dor sexual, dor durante o coito |
| Especialidade | Uroloxía , Xinecoloxía, Nefroloxía |
| Síntomas | Dor durante o coito, molestias na pelve ou xenitais |
| Complicacións | Impacto emocional, dificultades de relación |
| Inicio habitual | Pode ocorrer en calquera idade |
| Duración | Varía segundo a causa |
| Tipos | Superficial, profunda |
| Factores de risco | Historia de abuso sexual, cirurxías pélvicas, parto |
| Diagnóstico | Historial médico, exame físico, probas adicionais se fosen necesarias |
| Condicións semellantes | Vaxinismo |
| Prevención | Lubricación adecuada, terapia psicolóxica |
| Tratamento | Dependendo da causa, pode incluír lubricantes, medicación, terapia |
| Medicación | Analxésicos, estroxénios tópicos |
| Prognose | Boa con tratamento adecuado |
| Frecuencia | Común, especialmente entre mulleres |
 Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico. | |
O coito doloroso ou dispareunia[1] é un termo médico xenérico para a dor intensa durante as relacións sexuais e inmediatamente despois do acto. É unha queixa moito máis común nas mulleres, pero tamén ocorre nos homes.[2] Moitas mulleres relatan dor ocasional, pero algunhas teñen dor severa con cada encontro sexual. A dor adoita ser tanto física como psicolóxica, ligada aos estados emocionais.[3]
Etimoloxía
[editar | editar a fonte]Provén do termo greco-latino para perturbación do acto sexual, de "dyspareunos", composto polo prefixo δυς- ("dis-" = trastorno ou dificultade), παρευνάζομαι = pareunázomai, ('a condición de compartir a cama') de πάρευνος ("pareunos" = compañeiro de cama) máis o sufixo "-ια". " (-ia = calidade).).[4]
Prevalencia
[editar | editar a fonte]Esta é unha condición médica común que afecta a unha de cada cinco mulleres nalgún momento da súa vida. É a segunda queixa máis común de problemas sexuais entre os xinecólogos, só despois da falta de desexo sexual. A prevalencia xeral varía, por idades, entre o 1% e o 40%.[5]
Causas
[editar | editar a fonte]Existen numerosas causas posibles para o coito dolorosoː
- Vaxinismo (contraccións involuntarias da vaxina);
- Lubricación vaxinal insuficiente;
- Vulvodinia (irritación crónica na vulva);
- Doenza inflamatoria pélvica (PID);
- Infección do tracto urinario;
- Tumores xenitais como cancro vulvar, cancro vaxinal ou cancro de pene;
- Quiste ovárico;
- Cistite intersticial;
- Vaxinite atrófica;
- Traumatismo posparto;
- Infeccións fúnxicas ou bacterianas;
- Enfermidades de transmisión sexual ;
- Problemas da pel como liquen escleroso, liquen plano, eczema, psoríase... ;
- Efectos secundarios de certos fármacos;
- Síntomas relacionados coa menopausa e/ou o envellecemento;
- Reaccións alérxicas a anticonceptivos, lubricantes, roupa, espermicidas, cera depilatoria... ;
- Trauma por agresión sexual;
- Mutilación xenital feminina (MGF);
- Quiste de Bartholin ;
- Endometriose .
Quizais o menos común sexa a dor que só ocorre despois das relacións sexuais ou do orgasmo. Poden ser consecuencia de contraccións uterinas durante o orgasmo. As mulleres con este problema poden obter algún alivio tomando analxésicos antes das relacións sexuais para diminuír a dor das contraccións uterinas. Algunhas mulleres teñen un himen que non se rompe por completo despois dos seus primeiros intentos de relacións sexuais, o que pode provocar unha dor intensa coa penetración. O malestar psicolóxico, a inseguridade, a autoestima e o día do período fértil inflúen na sensación de pracer e dor sexual.[3]
Diagnóstico
[editar | editar a fonte]O diagnóstico destas condicións require un exame xinecolóxico completo e, nalgúns casos, unha pequena biopsia cutánea baixo anestesia local no consultorio. Antes de diagnosticar problemas psicolóxicos, é fundamental realizar varias exploracións físicas para excluír outras posibilidades.
Tratamento
[editar | editar a fonte]O tratamento dependerá obviamente da causa. Pode ser necesario un antibiótico en caso de infección; crema de esteroides, se o problema é dermatolóxico; unha pequena cirurxía para eliminar un himen parcialmente intacto; ou físico muscular que se pode tratar con fisioterapia pélvica ou asesoramento psicolóxico individual ou de parella combinado con relaxantes musculares, por causas psicolóxicas.[6]
Recoméndase utilizar lubricantes a base de auga para reducir o rozamento e previr lesións (o uso de vaselina é desaconsellable, xa que a substancia pode ser prexudicial para os tecidos vaxinais, ademais de provocar a rotura do preservativo). Cambiar a posición do acto para permitirlle á muller máis control e unha penetración menos profunda pode axudar. A terapia individual e de parella pode axudar a mellorar a libido e o benestar xeral.[7]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "dispareunia". aplicacions.usc.es; bUSCatermos. Consultado o 2024-11-19.
- ↑ "Guía clínica de Dispareunia - Fisterra". www.fisterra.com. Consultado o 2024-11-19.
- ↑ 3,0 3,1 "DISPAREUNIA: qué es, síntomas, causas y tratamiento". psicologia-online.com (en castelán). Consultado o 2024-11-19.
- ↑ "DISPAREUNIA". Etimologías de Chile (en castelán). Consultado o 2024-11-19.
- ↑ López-Olmos, J. (2008-10-01). "Dispareunia: investigación de causa física y de causa infecciosa crónica (estudio prospectivo de 4 años)". Clínica e Investigación en Ginecología y Obstetricia (en castelán) 35 (5): 152–159. ISSN 0210-573X. doi:10.1016/S0210-573X(08)73068-5.
- ↑ Charam, Isaac (1988-07-01). "Dispareunia: aspectos ginecológicos e psicossociais" (en portugués): 9–16. Arquivado dende o orixinal o 01 de marzo de 2021. Consultado o 2021-05-03.
- ↑ "Manual MSD Versão Saúde para a Família" (en portugués). Consultado o 2021-05-03.
