Uropatía

Uropatía
Especialidade	Uroloxía
Síntomas	Varían segundo o tipo específico, poden incluír dor, dificultade ao ouriñar, urina escura ou sanguenta.
Complicacións	Insuficiencia renal, infeccións, danos permanentes no sistema urinario
Prevención	Dieta adecuada, hidratación suficiente, seguimento médico regular
Tratamento	Varía; pode incluír tratamento con fármacos, cirurxía e cambios no estilo de vida
Frecuencia	Común
Aviso médico. Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos. Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.

A uropatía é un termo xeral que describe calquera alteración ou enfermidade das vías urinarias, incluíndo os uréteres, vexiga e uretra. Estas condicións poden ser provocadas por infeccións, obstrucións, doenzas sistémicas, trastornos estruturais ou outros problemas de saúde que afectan o sistema urinario.

É unha causa de retención urinaria. A obstrución completa do tracto urinario require un tratamento rápido para a preservación renal. Calquera signo de infección, como febre ou calafríos, no contexto da obstrución do fluxo urinario constitúe unha emerxencia urolóxica.

Dentro das doenzas urolóxicas, o termo "uropatía" refírese a unha enfermidade do tracto urinario, mentres que "nefropatía" refírese a unha enfermidade do ril (e.g. nefropatía por IgA, diabética, lúpica ou glomerulonefrite membranosa).

Uropatía obstrutiva

A uropatía obstrutiva é un tipo de uropatía na que se produce un bloqueo que impide o fluxo normal da urina. Pode ocorrer en calquera parte do sistema urinario e pode afectar a homes e mulleres de calquera idade, así como a un neno non nado durante a xestación.

Causas

Pode ser causada por diversos factores e condicións, como estreitamentos anormais dos uréteres ou da uretra. As obstrucións temporais ou permanentes poden resultar de lesións como fracturas pélvicas, masas tumorais que se estenden aos riles, vexiga, útero ou colon, doenzas do tracto dixestivo, cálculos renais, trombos ou trastornos do sistema nervioso que afectan o control da vexiga.

Aínda que é pouco común, hai casos na literatura humana e veterinaria de que unha bala ou outro proxectil balístico migran á uretra e causan unha obstrución do tracto urinario. Isto foi reportado en persoas, pequenos animais e unha cabra.

Síntomas

Os síntomas poden variar e inclúen dor na zona media nun ou ambos lados do corpo, febre, náuseas, vómitos, inchazo ou sensibilidade nos riles, dificultade para ouriñar, un chorro de urina máis lento, urxencia frecuente para ouriñar, sensación de vexiga non completamente baleira, e diminución da cantidade de urina expulsada.

Diagnose

O diagnóstico realízase mediante ultrasóns, onde se visualiza se a urina se está a acumular en algures (nos riles) e identifícanse posíbeis bloqueos.

Tratamento

O obxectivo principal do tratamento é eliminar a obstrución. Isto pode incluír cirurxía para retirar masas como tumores cancerosos, pólipos ou tecido cicatrizado. Outra opción menos invasiva é a colocación dun stent no uréter bloqueado.

Obstrución conxénita das vías urinarias

A obstrución do tracto urinario como un trastorno conxénito provoca oligohidramnios que á súa vez pode levar á secuencia Potter de aparencia física atípica. A hipoplasia pulmonar é, con moito, a principal causa de morte no período neonatal precoz dos nenos con obstrución conxénita do tracto urinario inferior.

A cirurxía fetal da obstrución conxénita do tracto urinario inferior parece mellorar a supervivencia, segundo un estudo aleatorizado aínda que pequeno.

Posición de micción sentada

Unha metaanálise sobre a influencia da posición da micción na urodinámica en homes sans e con LUTS (síntomas do tracto urinario inferior) mostrou que na posición sentada, a urina residual na vexiga reduciuse significativamente. Aumentáronse e diminuíron os outros parámetros, a saber, o fluxo urinario máximo e o tempo de micción, respectivamente. Para os homes sans, non se atopou ningunha influencia nestes parámetros, o que significa que poden ouriñar en calquera posición.

Perspectivas a longo prazo

A perspectiva para a uropatía obstrutiva depende de se un ou ambos riles están afectados. As persoas coa obstrución nun só ril teñen menos probabilidades de experimentar uropatía crónica, mentres que aquelas con obstrucións recorrentes nun ou ambos riles son máis propensas a sufrir danos renais extensos, que poden ser reversibles ou permanentes dependendo da saúde xeral da persoa.

Véxase tamén

• Cálculo renal
• Doenza urolóxica
• Nefropatía
• Saúde sexual e reprodutiva

----

Este artigo sobre medicina é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---