Caradriformes
| Caradriformes Charadriiformes Rango fósil: Eoceno[1][2][3] - Actualidade (55–0 Ma) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Larus michahellis, a gaivota máis común en Galicia | |||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Subordes e Familias | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
_(16).JPG)
.jpg)
_01.jpg)
A das caradriformes[4] (Charadriiformes) é unha orde de aves da superorde das neognatas, que comprende unhas 390 especies distribuídas por todo o mundo nunha ampla variedade de hábitats, aínda que todas están relacionadas dunha ou doutra forma coa agua, tanto doce como salgada.
Son aves que poden ser de tamaño pequeno, mediano ou grande. A súa alimentación é variada, como corresponde a un grupo con tanta diversidade, desde as gaivotas, que son practicamente omnívoras, aínda que se alimenten principalmente de peixes, até as que consomen pequenos invertebrados, especialmente crustáceos e moluscos, como as limícolas, cuxa familia máis numerosa é a dos escolopácidos. Quizais as súas representantes máis coñecidas sexan as gaivotas, da familia dos láridos.
Taxonomía[editar | editar a fonte]
Descrición[editar | editar a fonte]
A orde foi descrita en 1867 polo biólogo inglés Thomas Henry Huxley.[5]
Etimoloxía[editar | editar a fonte]
O nome científico Charadriiformes está formado sobre a base de Charadri-, raíz de Charadrius, o xénero tipo da familia dos carádridos, ao que se lle engade o sufixo do latín científico -iformes, "en forma de", propio dos nomes das ordes de peixes e das de aves.
O nome científico Charadrius tirouno Linneo do latín vulgar, tomado do grego antigo καραδρίός charadriós, unha ave caradriforme, quizais Burhinus oedicnemus,[6] que, segundo Aristóteles e Aristófanes, a súa visión curaba a ictericia.[7]
Clasificación[editar | editar a fonte]
A orde dos caradriformes comprende 3 subordes, 19 familias e 390 especies.[8][9]
- Orde Caradriformes
- Suborde Caradrios Charadrii Huxley, 1867
- Familia Burrínidos Burhinidae Mathews, 1912 (10 especies)
- Familia Carádridos Charadriidae Leach, 1820 (68 especies)
- Familia Hematopódidos Haemotopididae Bonaparte, 1838 (12 especies)
- Familia Ibidorrínquidos Ibidorhynchidae Bonaparte, 1856 (1 especie)
- Familia Pluvianélidos Pluvianellidae Gray, 1846 (1 especie)
- Familia Pluviánidos Pluvianidae MacGillivray, 1852 (1 especie)
- Familia Quiónidos Chionidae Bonaparte, 1832 (2 especies)
- Familia Recurvirróstridos Recurvirostridae Bonaparte, 1831 (10 especies)
- Suborde Escolopacios Scolopaci
- Familia Escolopácidos Scolopacidae Rafinesque, 1815 (98 especies)
- Familia Pedionómidos Pedionomidae Bonaparte, 1856 (4 especies)
- Familia Rostratúlidos Rostratulidae Ridgway, 1919 (3 especies)
- Familia Pedionómidos Pedionomidae Bonaparte, 1856 (1 especie)
- Familia Ticonóridos Thiconoridae Sundevall, 1836 (4 especies)
- Familia Xacánidos Jacanidae Chenu & Des Murs, 1854 (8 especies)
- Suborde Laros Lari Sharpe, 1891
- Familia Álcidos Alcidae Leach, 1820 (25 especies).[10]
- Familia Dromádisos Dromadidae Gray, 1840 (1 especie)
- Familia Glareólidos Glareolidae Brehm, 1831 (17 especies)
- Familia Estercorádidos Stercorariidae Gray, 1870 (7 especies)
- Familia Láridos Laridae Rafinesque, 1815 (103 especies)
- Familia Turnícidos Turnicidae small>G. R. Gray (18 especies)
- Suborde Caradrios Charadrii Huxley, 1867
Notas taxonómicas[editar | editar a fonte]
A taxonomía de Sibley-Ahlquist agrupa aos caradriformes xunto con outras aves mariñas e coas rapaces nunha orde moi ampliada dos ciconiformes. Porén, a resolución da técnica de hibridación ADN-ADN empregada por Sibley e Ahlquist non foi suficiente para resolver adecuadamente as relacións deste gran grupo e, de feito, parece que os caradriformes constitúen unha única liñaxe grande e moi distintiva de aves modernas.[11]
As alcas, xeralmente consideradas distintas pola súa peculiar morfoloxía, están máis probabelmente relacionados coas gaivotas, sendo a "distinción" o resultado da súa adaptación ao mergullo.[12]
Filoxenia[editar | editar a fonte]
A árbore filoxenética dos caradriformes abaixo mostrada baseouse nun estudo de Heiner Kuhl e colaboradores publicado en 2020.[13]
As familias e o número de especies son os da lista elaborada por Frank Gill, Pamela Rasmussen e David Donsker en nome da Unión Ornitolóxica Internacional.[8]
As subordes son as definidas por Joel Cracraft en 2013.[9]
|
Galería[editar | editar a fonte]
.jpg)
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Bertelli, S.; Lindow, B. E. K.; Dyke, G. J.; Mayr, G. (2013). "Another charadriiform-like bird from the lower Eocene of Denmark". Paleontological Journal (Pleiades Publishing Ltd) 47 (11): 1282–1301.
- ↑ Bertelli, S.; Lindow, B. E. K.; Dyke, G. J.; Mayr, G. (2014). "Erratum to: "Another charadriiform-like bird from the Lower Eocene of Denmark"". Paleontological Journal (Pleiades Publishing Ltd) 48 (13): 1441–1448.
- ↑ Mayr, Gerald (2016). Avian evolution: the fossil record of birds and its paleobiological significance. Topics in Paleobiology. Wiley-Blackwell. p. 306. ISBN 978-1-1190-2076-9.
- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para caradriformes.
- ↑ Charadriiformes Huxley, 1867 na BioLib. Consultada o 9 de setembro de 2022.
- ↑ Charadrius no Merriam-Webster Dictionary.
- ↑ Alcaraván común. Burhinus oedicnemus Linnaeus, 1758 en animalandia.educa.madrid.org (en castelán).
- ↑ 8,0 8,1 Gill, Frank; Donsker, David & Rasmussen, Pamela, eds. (2021): "IOC World Bird List Version 11.2". International Ornithologists' Union (Unión Ornitolóxica Internacional).
- ↑ 9,0 9,1 Cracraft, Joel; Dickinson, E. C.& Remsen, J. V. Jr., eds. (2013): The Howard & Moore Complete Checklist of the Birds of the World. 1: Non-passerines (4th ed.). Eastbourne UK: Aves Press. ISBN 978-0-9568-6110-8.
- ↑ Algúns autores consideran aos álcidos como unha suborde, a dos alcas (Alcae).
- ↑ Fain, Matthew G. & Houde, Peter (2004): "Parallel radiations in the primary clades of birds". Evolution 58 (11): 2558–2573. (Texto completo).
- ↑ Paton, T. A.; Baker, A. J.; Groth, J. G. & Barrowclough, G. F. (2003): "RAG-1 sequences resolve phylogenetic relationships within charadriiform birds". Mol. Phylogenet. Evol. 29: 268–278.
- ↑ Kuhl., H.; Frankl-Vilches, C.; Bakker, A.; Mayr, G.; Nikolaus, G.; Boerno, S. T.; Klages, S.; Timmermann, B. & Gahr, M. (2020): "An unbiased molecular approach using 3'UTRs resolves the avian family-level tree of life". Molecular Biology and Evolution 38: 108–127.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Caradriformes |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Caradriformes |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- del Hoyo, Josep, Andrew Elliott & Jordi Sargatal, eds. (1996): Handbook of the Birds of the World. Volume 3. Hoatzin to Auks. Barcelona, España: Lynx Edicions. ISBN 978-84-8733-420-7.
- Harrison, Colin J. O. (1991): Encyclopaedia of Animals: Birds. London, UK: Merehurst Press. ISBN 1-8539-1186-0.
Outros Artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Charadriiformes na ADW.
- Charadriiformes na EOL.
- Charadriiformes no GBIF.
- Charadriiformes no WoRMS.
