Voo das aves

Unha aguia azor africana en pleno voo

O voo é o principal medio de locomoción empregado pola maioría das especies de aves. Xoga un papel destacado na alimentación das aves, a súa reprodución, crecemento e evasión de predadores.

Mecanismo básico de voo dunha ave

A forza de sustentación posúe tanto unha compoñente vertical como unha compoñente cara a adiante.

Os principios básicos de voo dunha ave son semellantes aos dun avión. A forza de sustentación é producida pola acción do fluxo de aire a través da á, a cal é un perfil alar. A forza de sustentación prodúcese porque a presión do aire é menor na parte inmediatamente sobre a á e lixeiramente superior na parte inferior da á.

Ao planear, tanto as aves como os planadores obteñen a partir das súas ás tanto unha forza vertical como unha forza de empurre cara a adiante. Isto é así porque a forza de sustentación prodúcese nunha dirección perpendicular á do fluxo de aire, a que en voo horizontal prodúcese na parte inferior da á. Pol tanto a forza de sustentación posúe unha compoñente cara a adiante. (O peso sempre actúa verticalmente cara a abaixo e polo tanto non pode producir unha forza cara a adiante. Sen esta compoñente cara a adiante, unha ave que planase descendería en sentido vertical, en forma semellante a como cae un paracaídas).

A á

Os membros anteriores da ave, as ás, son a clave para o voo dunha ave. Cada á posúe un catavento central, composta polos ósos do úmero, o radio e o cúbito, que bate o vento. A man, ou manus, que primixeniamente compúñase de cinco díxitos, redúcese a tres díxitos (díxitos II, III e IV), cuxo propósito se transformou a servir de ancoraxe para as plumas primarias ou rémixes), un dos dous grupos de plumas responsables da forma de perfil alar. O outro conxunto de plumas de voo que se sitúan detrás da articulación carpal na ulna, denomínanse as secundarias ou cubitais. O resto das plumas da á coñécense como de cobertura, existindo tres conxuntos delas. Ás veces a á posúe poutas vestixiais, as que en case todas as especies pérdense cando a ave acada a adultez (tales somo as que son doadamente observables nos pichóns gabeadores do hoatzín), entre as aves que as manteñen durante a súa idade adulta atópanse o Sagittarius serpentarius, os anímidos, heliornítidos, avestruces, numerosos cirrios, e bastantes outras especies. As poutas no Archaeopteryx, un simil terópodo do Xurásico, son moi semellantes ás dos pichóns do hoatzín.

Véxase tamén

Outros artigos

• Voo dos insectos

Bibliografía

• do Hoyo, Josep; Elliott, Andrew & Sargatal, Jordi, eds. (1992), Handbook of the Birds of the World, Volume 1: Ostrich to Ducks. Lynx Edicions, ISBN 84-87334-22-9
• Brooke, Michael and Tim Birkhead (editors). The Cambridge Encyclopedia of Ornithology. 1991. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-36205-9.
• Campbell, Bruce, and Elizabeth Lack (editors). A Dictionary of Birds. 1985. Calton: T&A D Poyse. ISBN 0-85661-039-9.
• Wilson, Barry (editor). Readings from Scientific American, Birds. 1980. San Francisco: WH Freeman. ISBN 0-7167-1206-7.
• Alexander, David E. Nature's Flyers: Birds, Insects, and the Biomechanics of Flight. 2002(hardcover) and 2004(paperback). Baltimore: The Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-6756-8(hardcover) and 0801880599(paperback).

Ligazóns externas

• 'Flight in Birds and Aeroplanes' by Evolutionary Biologist John Maynard Smith Freeview vídeo provided by the Veiga Science Trust
• 'Pigeon Take off in slow motion' You Tube vídeo