Phil Jackson

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Phil Jackson
Posición Aleiro
Dorsal 18, 17
Altura 2,03 m (6 ft 8 in)
Peso oficial 100 kg (230 lb)
Nacemento 17 de setembro de 1945 (69 anos)
Deer Lodge, MT
Carreira
Universidade North Dakota
NBA Draft 1967 / Rolda: 2 / Elección: 17
Por New York Knicks
Tempadas 1967–1980
Equipo(s)
Estatísticas (NBA)
Puntos     5 428
Rebotes     3 454
Asistencias     898
Stats @ Basketball-Reference.com
Premios
  Basketball Hall of Fame como adestrador
Adestrador

Philip Douglas "Phil" Jackson, nado o 17 de setembro de 1945, en Deer Lodge, Montana, Estados Unidos, é un adestrador e ex xogador da National Basketball Association (NBA). Como xogador, Phil Jackson conseguiu dous campionatos da NBA, e como adestrador ten o récord absoluto con once títulos, superando a anterior marca histórica de nove campionatos como adestrador de Red Auerbach dos Boston Celtics.

Familia e formación académica[editar | editar a fonte]

Jackson creceu nunha familia pentecostal estrita, tanto o seu pai como a súa nai eran ministros. A maior parte da súa nenez pasouna en Montana, logo a súa familia mudouse a Williston, Dakota do Norte, onde asistiu a escola superior e destacouse en varios deportes. Máis adiante, Jackson accedeu a xogar baloncesto para o adestrador Bill Fitch da Universidade de Dakota do Norte. Os seus 2,03 metros (6'8") de estatura facíano tan prodixioso que Fitch decidiu mostralo en varias ocasións a búscaos talentos da NBA co que chamou "The Car Trick" (O truco do coche), onde Jackson sentaba no centro do asento traseiro dun Buick do 1950 e abría ambas as portas simultaneamente.

Carreira como xogador NBA: New York Knicks[editar | editar a fonte]

En 1967, Jackson foi probado polo equipo dos Knicks, e decidiron que as habilidades que o facían un xogador destacado a nivel colexial non eran tan útiles na NBA. Aínda que era un atleta versátil, con brazos infrecuentemente longos, estaba limitado como tirador, e non posuía unha gran velocidade. Jackson compensou as súas limitacións físicas cunha intelixencia destacable e traballo extremadamente duro, especialmente en defensa, e eventualmente estableceuse como un favorito dos seareiros e un dos líderes substitutos da NBA. Era unha reserva superior no equipo dos Knicks que gañou o campionato da NBA en 1973 (Jackson non puido ser parte da tempada de campionato dos Knicks en 1970 debido a unha cirurxía espinal). Pouco despois do segundo título, moitas xogadores claves do equipo campión retiráronse, forzando eventualmente a Jackson a entrar á aliñación inicial do equipo, onde expuxo as súas limitacións. Jackson retirouse como xogador en 1980.

Carreira como adestrador da NBA[editar | editar a fonte]

Os anos seguintes dedicounos principalmente a dirixir a ligas menores, entre as máis destacables están a Continental Basketball Association e a Liga de Baloncesto Superior de Porto Rico, mellor coñecida como BSN. Cando estivo na CBA, gaño o seu primeiro campionato como adestrador, como cabeza do equipo dos Albany Patroons, o primeiro título do equipo na CBA. Buscaba traballo regularmente na NBA, pero era constantemente rexeitado. Durante os seus anos como xogador, adquiriu reputación pola súa simpatía á contracultura, o que non o axudaba ser ben visto por posibles empregadores da NBA.

Jackson foi o adestrador líder do equipo de NBA dos Chicago Bulls desde 1989 até 1998, e de Los Angeles Lakers desde 1999 até 2004 e logo desde o 2005 até o presente. Posúe un total de 10 aneis de campionato: un como xogador cos New York Knicks, seis como adestrador dos Bulls, e catro como adestrador dos Lakers. Ademais da mellor marca en cantidade de campionatos como adestrador Phil Jackson tamén mantén a marca da mellor porcentaxe de vitorias nos Playoff da NBA de todos os tempos.

Os Bulls[editar | editar a fonte]

Finalmente obtivo un emprego na NBA en 1987 como asistente cos Bulls. Foi nese entón cando Jackson coñeceu a Tex Winter e converteuse un devoto do ataque en triángulo (triángulo ofensivo). En 1989, Jackson foi ascendido a adestrador líder, e xa o resto é historia. No seu nove anos dirixindo aos Bulls, gañou seis campionatos, perdendo só en 1990 (a súa primeira tempada), 1994 e 1995 (cando Michael Jordan se retirou do baloncesto), na tempada 95-96 conseguiu un récord, que ninguén alcanzou aínda de 72 vitorias fronte a 10 derrotas, en tempada regular, consolidando así, a hexemonía dos Bulls do momento.

A química entre Jackson e o seu equipo era intocable e atopábase a un nivel ao que a maioría dos adestradores só poderían soñar e nunca poderían conseguir. O respecto compartido entre os xogadores e o adestrador foi o factor clave para os campionatos que conseguiron, pero a pesar das forzas que Jackson compartía co seu equipo, a tensión entre Jackson e o director xeral dos Bulls Jerry Krause, quen o empregou orixinalmente, tivo un impacto substancialmente negativo. Logo do último título de campionato dos Bulls na era de Jordan en 1998, Jackson deixou o equipo coa idea de que non volvería dirixir outra vez pero logo de tomarse un ano fóra decidiu darse outra oportunidade co equipo dos Lakers.

Os Lakers[editar | editar a fonte]

Phil Jackson como adestrador de Los Angeles Lakers.

Jackson tomou un equipo dos Lakers que lle sobraba talento pero cuxos membros estaban pouco integrados, e inmediatamente produciu resultados. No seu primeiro ano en L.A., os Lakers terminaron 67-15, e gañaron o campionato da NBA do 2000, seguido polos títulos do 2001 e 2002, e moitos observadores da NBA creron que os Lakers estaban ao bordo de converterse nunha dinastía. Pero as lesións dalgúns xogadores, o xogo débil do banco, e a tensión entre os estelares Kobe Bryant e Shaquille O'Neal, botaron abaixo ao equipo, razón pola cal foron vencidos nos Playoff do 2003 polos San Antonio Spurs.

Logo da tempada 2003-04, Karl Malone e Gary Payton asinaron para os Lakers, levando a algúns a predicir que o equipo debería concluír coa mellor marca na historia da NBA. Pero desde o primeiro día no campamento de adestramento, os Lakers estaban cercados por distraccións. A acusación a Bryant por violación, o conflito público entre O'Neal e Bryant, e repetidas disputas entre Jackson e Bryant afectaron o equipo durante a tempada. A pesar das distraccións, os Lakers avanzaron á Final da NBA, converténdose nos fortes favoritos. Con todo, foron detidos polos Detroit Pistons, quen dominaron completamente a serie vencendo aos Lakers en catro xogos a un. O 18 de xuño do 2004, tres días despois de sufrir a súa primeira derrota nunha serie final da NBA, os Lakers anunciaron que Jackson deixaría a súa posición como adestrador principal. Nese outono, Jackson lanzou The Last Season, un libro que mostra o seu punto de vista sobre as tensións que rodearon ao equipo dos Lakers do 2003-04.

Sen Jackson e O'Neal, os Lakers loitaron fortemente terminando cun refacho de 34-48 nos Playoff do 2004?05. O sucesor de Jackson, Rudy Tomjanovich, renunciou a metade de tempada, conducindo inmediatamente a especulacións de que os Lakers traerían a Jackson de volta. O 15 de xuño do 2005, os Lakers volveron contratar a Phil Jackson, logo dun ano sen dirixir na NBA. A contribución táctica principal de Jackson, tanto nos Bulls como nos Lakers, foi a modernización do triángulo ofensivo. Jackson tamén se destaca por manexar xogadores difíciles; o máis notable, Dennis Rodman. Ademais de ser coñecido como o "Zen Master", por moitos afeccionados ao baloncesto debido ás súas calidades como instrutor do budismo zen.

Técnicas de motivación[editar | editar a fonte]

A Jackson chámaselle o "Mestre Zen", o mestre dos xogos de mente. Na sala de vídeo antes dos playoff de 2000, Jackson mostrou imaxes do personaxe interpretado por Edward Norton na película American History X, que ten a cabeza afeitada ao cero e unha tatuaxe dunha esvástica no peito, alternándoas con fotos dun defensor branco (tamén coa cabeza rapada) dos Sacramento Kings, o xogador, Jason Williams. Jackson entón mostrou imaxes de Adolf Hitler intercaladas coas do adestrador de Sacramento Rick Adelman. Cando Rick Adelman sóuboo, cuestionou abertamente estas técnicas de motivación dicindo que Jackson "cruzara a liña".[1] Con todo, os Lakers gañaron a serie e o campionato.

Ademais, nas Finais NBA 2001 contra os Philadelphia 76ers, Jackson tiña a Tyronn Lue, un xogador dos Lakers que era comparable en tamaño e altura á estrela dos Sixers Allen Iverson, fíxolle que leva unha manga protectora, desde o cóbado á boneca, durante os adestramentos dos Lakers para imitar a Iverson. Os medios de comunicación de Filadelfia consideraron que isto era unha estratexia psicolóxica de Jackson, pero a idea principal era simular como era xogar contra Iverson, sen importar as tatuaxes (que Lue tamén tiña).[2] Nos días de partido, Jackson non entra ao vestiario ata que falte un minuto ou menos para saír á pista.

Récords como adestrador[editar | editar a fonte]

Equipo Ano Tempada Regular Playoffs
X V D Pos. Final Resultado
CHI 1989-90 82 55 27 2º en Central Perdeu Finais Conferencia
CHI 1990-91 82 61 21 1º en Central Gañou Campionato NBA
CHI 1991-92 82 67 15 1º en Central Gañou Campionato NBA
CHI 1992-93 82 57 25 1º en Central Gañou Campionato NBA
CHI 1993-94 82 55 27 2º en Central Perdeu en Segunda Rolda
CHI 1994-95 82 47 35 3º en Central Perdeu en Segunda Rolda
CHI 1995-96 82 72 10 1º en Central Gañou Campionato NBA
CHI 1996-97 82 69 13 1º en Central Gañou Campionato NBA
CHI 1997-98 82 62 20 1º en Central Gañou Campionato NBA
LAL 1999-00 82 67 15 1º en Pacífico Gañou Campionato NBA
LAL 2000-01 82 56 26 1º en Pacífico Gañou Campionato NBA
LAL 2001-02 82 58 24 2º en Pacífico Gañou Campionato NBA
LAL 2002-03 82 50 32 2º en Pacífico Perdeu en Segunda Rolda
LAL 2003-04 82 56 26 1º en Pacífico Perdeu Finais NBA
LAL 2005-06 82 45 37 3º en Pacífico Perdeu en Primeira Rolda
LAL 2006-07 82 42 40 2º en Pacífico Perdeu en Primeira Rolda
LAL 2007-08 82 57 25 1º en Pacífico Perdeu Finais NBA
LAL 2008-09 82 65 17 1º en Pacífico Gañou Campionato NBA
LAL 2009-10 82 57 25 1º en Pacífico Gañou Campionato NBA
LAL 2010-11 82 57 25 1º en Pacífico Perdeu Semifinais Conferencia

Libros escritos por Phil Jackson[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Sports: Veterans keeping Pacers in contention
  2. ↑ "NBA Finals 2001". Arquivado dende o orixinal o 27 de febreiro de 2009. Consultado o 24 de marzo de 2010. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Phil_Jackson&oldid=6693053»