Luis Miguel Ramis
![]() ![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Biografía | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nacemento | 25 de xullo de 1970 ![]() Tarragona, España ![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Altura | 190 cm ![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Peso | 80 kg ![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Actividade | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ocupación | futbolista, adestrador de fútbol ![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Período de actividade | 1991 ![]() ![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Deporte | fútbol ![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Posición de xogo | Defensa ![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Luis Miguel Ramis Monfort, nado en Tarragona o 25 de xullo de 1970, é un exfutbolista e actual adestrador de fútbol español, que xogaba de defensa central. Dende 2024 dirixe o Burgos, na Segunda División. Formado na canteira do Gimnàstic de Tarragona, debutou na Primeira División co Real Madrid, antes de pasar polo Tenerife e o Deportivo da Coruña, gañando con este último o título de liga na tempada 1999/00.
Como adestrador dirixiu varios clubs da Segunda División.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Como futbolista
[editar | editar a fonte]Comezos
[editar | editar a fonte]Nacido en Tarragona, durante a súa infancia practicou varios deportes como fútbol, baloncesto, atletismo ou natación, pero acabou seguindo os pasos de seus irmáns maiores, os futbolistas José Vicente e Francisco Javier.[1][2] Presentouse a unhas probas para ingresar na canteira do principal club de fútbol da cidade, o Gimnàstic, sendo aceptado no equipo infantil.[1]
Gimàstic de Tarragona
[editar | editar a fonte]Foi subindo polas diferentes categorías inferiores ata chegar ao primeiro equipo, co que debutou na Segunda División B na tempada 1988/89, da man do adestrador Paco Parreño.[2] Non tardou en facerse cun oco no equipo titular e militou dous anos na categoría de bronce, ata que o Nàstic descendeu ao remate da tempada 1989/90. Con todo, conseguiu ascender de novo na seguinte campaña, con sete goles dun Ramis xa titular indiscutible, sendo o xogador de campo con máis minutos disputados tras xogar completos 36 dos 38 partidos de liga.[1]
Real Madrid Castilla
[editar | editar a fonte]O seu rendemento no Nàstic chamou a atención de varios clubs e tras unha visita de Vicente del Bosque ao Nou Estadi, foi fichado polo Real Madrid Castilla, da Segunda División, por uns 12 millóns de pesetas.[1][2] No filial branco tivo como adestrador a Mariano García Remón e coincidiu con xogadores como Juanmi, Urzaiz, Esnáider, Mutiu, Vallina, Javi Torres ou Carlos Cano.[1] Na Universidade Complutense de Madrid continuou estudando a carreira de Ciencias Químicas que comezara en Cataluña e da que se licenciou anos despois.[1]
Debutou na categoría de prata o 8 de setembro de 1991, nun partido contra o Palamós. Aínda que nun inicio xogaba sempre saíndo dende o banco de suplentes, acabou facéndose coa titularidade, pechando a súa primeira campaña en Madrid con 29 partidos.
Real Madrid
[editar | editar a fonte]Afianzado de xeito absoluto no once inicial na tempada 1992/93, destacou ata o punto de rematar a campaña xogando no primeiro equipo do Real Madrid. Foi o técnico asturiano Benito Floro quen o fixo debutar co conxunto principal, nos oitavos de final da Copa da UEFA contra o Vitesse en Arnhem, encontro ao que o club español chegou coas baixas de Sanchís e Rocha. Ramis ocupou así o centro da defensa xunto a Fernando Hierro, e con Nando e Lasa nos laterais, e disputou os 90 minutos, saíndo vencedor o Real Madrid por 0-1.[3]
O 26 de xuño de 1993 participou na final da Copa do Rei celebrada no estadio Luis Casanova contra o Zaragoza, substituíndo na segunda metade a Chendo, e proclamouse campión ao gañar o seu equipo por 2-0.[4] No campionato de liga, o Real Madrid acabou subcampión, a un punto de Barcelona de Cruyff.
Na segunda xornada da tempada 1993/94 marcou o seu primeiro gol na Primeira División e o seu único tanto co Real Madrid, dándolle a vitoria ao seu equipo ante o Celta de Vigo no Bernabéu, só un minuto despois de ingresar no terreo de xogo. Foi cun remate de cabeza, a súa grande especialidade, co que superou ao gardameta céltico Cañizares. Acabou de novo a liga na segunda posición e conquistou tanto a Supercopa de España como a efémera Copa Iberoamericana.[5]
Tenerife
[editar | editar a fonte]En xuño de 1994 converteuse en xogador do Tenerife, despois de ser incluído como parte do pago na operación que levou ao internacional arxentino Redondo do club insular ao Real Madrid.[6] Chegou ao Tenerife nun momento de transición trala histórica tempada 1993/94. Coa marcha do adestrador Valdano tamén ao Real Madrid, Vicente Cantatore pasou a ocupar o posto no banco, e debido á saída de varios futbolistas importantes, o club incorporou ademais de Ramis a Víctor, Vivar Dorado, o célebre Juanele, así como os arxentinos Ojeda, Buljubasich e Pizzi.[7]
Ramis axiña formou unha sólida parella de centrais xunto a César Gómez e tras un discreto 15º posto na tempada 1994/95, chegou ao banco o alemán Jupp Heynckes, co que o Tenerife, con Pizzi como grande estrela, volveu á parte alta da clasificación, pechando a campaña 1995/96 no quinto lugar e igualando así o mellor resultado da historia do club.[8] Ramis contribuíu cun total de 69 partidos nos seus dous anos en Santa Cruz de Tenerife, 57 deles como titular, e anotou 5 goles.
Sevilla
[editar | editar a fonte]No verán de 1996 o Real Madrid exerceu a súa opción de recompra sobre Ramis e utilizouno como moeda de cambio para abaratar a fichaxe de Davor Šuker de parte do Sevilla, club ao que se incorporou o catalán.[9] Titular indiscutible no centro da defensa, disputou un total de 43 encontros ao longo da tempada, saíndo de inicio en todos agás un, pero non puido evitar o descenso do equipo á Segunda División.[9]
Deportivo da Coruña
[editar | editar a fonte]Tralo descenso do Sevilla recibiu ofertas de varios clubs de Primeira, como o Espanyol ou o Celta de Vigo, pero foi o Deportivo da Coruña o que conseguiu a súa fichaxe, sendo traspasado por 325 millóns de pesetas e máis a cesión de David Fernández.[10] Debutou co club galego na segunda xornada da tempada 1997/98 ante o Mallorca en Riazor, realizando un bo partido, pero un erro seu facilitou o gol do equipo balear.[11] O adestrador Carlos Alberto Silva non o convocou para as seguintes xornadas e non recuperou protagonismo ata a chegada ao banco de José Manuel Corral, pechando a súa primeira campaña na Coruña cun total de 22 partidos e un gol que marcou nun derbi contra o Celta.
Con todo, o seu paso polo Deportivo estivo marcado polas lesións, ata o punto de que chegou a recibir o "Premio ao Infortunio" por parte dunha das peñas do club.[12] Especialmente grave foi a lesión que padeceu o 1 de novembro de 1998, nun partido ante o Mallorca,[13] rompendo o ligamento cruzado e o peroné á altura do nocello, o que o afastou dos terreos de xogo durante máis de sete meses.[14]
Na tempada 1999/00 formou parte do histórico equipo que alzou o primeiro e único título de liga na historia do Deportivo, aínda que apenas contou para o adestrador Javier Irureta, disputando só tres partidos de liga, dous de Copa do Rei e un da Copa da UEFA. A saída de Schürrer no ano 2000 abríalle a porta a máis minutos de xogo, pero novas lesións cortaron as súas esperanzas.[15] Con todo, gañou co Deportivo a Supercopa de España e debutou na Liga de Campións nun partido ante o Hamburgo, substituíndo na segunda metade a Emerson. O 27 de xaneiro de 2001 disputou o seu último encontro coa camiseta do Deportivo da Coruña, nun partido de liga ante o Athletic Club no vello San Mamés. Catro días despois, no derradeiro día do mercado invernal, foi cedido ao Racing de Santander, tamén en Primeira, ata o final da tempada.
Racing de Santander
[editar | editar a fonte]No club cántabro coincidiu cos seus excompañeiros Vivar Dorado e Manjarín, e sumou 11 partidos e un gol, sen poder evitar o descenso a Segunda.
Gimàstic de Tarragona
[editar | editar a fonte]Despois duns meses sen equipo, en xaneiro do 2002 regresou ao seu primeiro club, o Nàstic, no que militou durante media tempada na Segunda División.[16] Xogou un total de 13 partidos, marcando dous goles, pero ao remate da competición o equipo baixou a Segunda B.
Racing de Ferrol
[editar | editar a fonte]No inicio da campaña 2002/03 volveu pasar varios meses sen equipo, ata que en novembro volveu a Galicia para fichar polo Racing de Ferrol, tamén de Segunda. No equipo verde recuperou a regularidade e disputou 22 encontros ás ordes de Luis César, pero acabou sufrindo o seu terceiro descenso consecutivo.
Últimos equipos
[editar | editar a fonte]A continuación pasou por varios clubs da Comunidade de Madrid: San Sebastián de los Reyes (co que non chegou a debutar en partido oficial), Pegaso Tres Cantos e Cobeña, onde se retirou en 2006, despois de lograr un histórico ascenso á Segunda B na Cidade Deportiva de Abegondo.[17][18]
Como adestrador
[editar | editar a fonte]Canteira do Real Madrid
[editar | editar a fonte]Inmediatamente despois de colgar as botas, regresou ao Real Madrid para iniciar unha carreira como adestrador na canteira do club branco.[19] Primeiramente foi segundo adestrador do equipo xuvenil, pasando logo a dirixir el mesmo o conxunto cadete. Máis tarde adestrou o Xuvenil C, logo o B e finalmente o A, no que permaneceu tres tempadas, conquistando dúas veces a División de Honra, ademais de gañar unha Copa do Rei (20 anos despois da última) e unha Copa de Campións.[19]
Real Madrid Castilla
[editar | editar a fonte]En xaneiro de 2016 Zinedine Zidane subiu ao primeiro equipo do Real Madrid e Ramis ocupou o seu posto no banco do Real Madrid Castilla. A pesar dos seus excelentes resultados, con 14 vitorias en 19 partidos, e de proclamarse campión do seu grupo, non conseguiu ascender á Segunda División, e ao remate da tempada foi substituído por Santiago Solari.[19]
Almería
[editar | editar a fonte]En marzo de 2017 substituíu a Fernando Soriano no banco do Almería, club da Segunda División que ocupaba postos de descenso. Con Ramis como adestrador, o equipo andaluz gañou máis da metade dos partidos que restaban e conseguiu salvar a categoría, o que lle serviu para a renovación do seu contrato.[19] Con todo, acabou sendo destituído en novembro de 2017, despois de oito xornadas sen gañar.[19]
Albacete
[editar | editar a fonte]En xuño de 2018 anunciouse a súa fichaxe polo Albacete, tamén de Segunda.[19] Despregando un bo fútbol, vistoso e dinámico, o Albacete instalouse dende o comezo da competición nos postos altos, e mediada a liga, ocupaba a segunda praza do campionato, a un só punto do líder, o Granada de Diego Martínez. Finalmente rematou a liga na cuarta posición e disputou a promoción de ascenso, caendo ante o Mallorca.[20] Continuou no banco na seguinte campaña, pero foi destituído en xaneiro de 2020, despois dunha mala xeira de resultados, sumando só 6 dos últimos 36 puntos posibles.[21]
Tenerife
[editar | editar a fonte]En novembro de 2020 regresou ao Tenerife, desta vez como adestrador, substituíndo ao cesado Fran Fernández.[22] O equipo ocupaba a 17ª praza e acabou a tempada como 14º. Na campaña 2021/22 Ramis levou o club ata o quinto posto final, accedendo deste xeito a unha promoción de ascenso a Primeira na que acadou a final, antes de caer eliminado fronte ao Girona de Míchel.[23] En abril de 2023 anunciou que deixaría o club ao remate da tempada, que concluíu nunha 10ª posición.[24]
Espanyol
[editar | editar a fonte]En novembro de 2023 púxose á fronte do Espanyol, tamén en Segunda, ocupando o lugar do destituído Luis García. Colleu o conxunto "perico" na quinta posición e levouno ata a terceira praza, antes de ser cesado en marzo de 2024, cando foi substituído polo galego Manolo González.[25]
Burgos
[editar | editar a fonte]O último día de outubro de 2024 foi anunciado como novo adestrador do Burgos, trala destitución de Jon Pérez Bolo.[26]
Palmarés
[editar | editar a fonte]Futbolista
[editar | editar a fonte]- Real Madrid
- Copa do Rei (1): 1992/93.
- Supercopa de España (1): 1993.
- Copa Iberoamericana (1): 1994.
- Deportivo da Coruña
- Primeira División (1): 1999/00.
- Supercopa de España (1): 2000.
Adestrador
[editar | editar a fonte]- Real Madrid Castilla
- Segunda División B (1): 2015/16.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Sánchez, Sergio (30 de marzo de 2023). "Luis Miguel Ramis, el entrenador bioquímico: "Trabajo en un laboratorio de personas"" (en castelán). Consultado o 22 de outubro de 2024.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 "Aquel niño del Nástic" (en castelán). 28 de marzo de 2017. Consultado o 22 de outubro de 2024.
- ↑ "26 de novembro de 2017" (en castelán). Novembro de 2017. Consultado o 22 de outubro de 2024.
- ↑ "Tal día como hoy se ganó la 17ª Copa de España de fútbol" (en castelán). 25 de xuño de 2021. Consultado o 22 de outubro de 2024.
- ↑ "Hace 30 años se ganó la Copa Iberoamericana" (en castelán). 25 de maio de 2024. Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ "Ramis firmó ya con el Tenerife". La Voz de Galicia (en castelán) (A Coruña ed.). 10 de xuño de 1994. p. 55.
- ↑ "Temporada 94/95: Un curso de transición con Cantatore" (en castelán). 4 de xullo de 2022. Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ "1995-1996: vuelta a la mejor versión con Heynckes" (en castelán). Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ 9,0 9,1 "Ramis" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 11 de decembro de 2009. Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ "Ramis jugará en el Deportivo durante cuatro temporadas". La Voz de Galicia (en castelán). 20 de xullo de 1997. p. 1.
- ↑ "Debut agridulce de Ramis". La Voz de Galicia (en castelán). 8 de setembro de 1997. p. 18.
- ↑ "III Trofeo al Infortunio de la Peña Doctor Cobián" (en castelán). 18 de setembro de 1999. Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ "El Dépor tropieza con Cúper". La Voz de Galicia (en castelán). 2 de novembro de 1998. p. 30.
- ↑ "Pacientes de largo recorrido". La Voz de Galicia (en castelán). 7 de marzo de 2006. p. 36.
- ↑ "Ramis sufre un esguince en su rodilla derecha". La Voz de Galicia (en castelán). 23 de setembro de 2000. p. 41.
- ↑ "Ramis jugará en el Nastic hasta final de temporada". La Voz de Galicia (en castelán). 23 de xaneiro de 2002. p. 34.
- ↑ Marcos, José (20 de decembro de 2004). "Ilustres en Tercera". El País (en castelán). Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ Andrade, Alfonso (24 de xuño de 2006). "El Fabril se queda en Tercera por su falta de definición". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 19,4 19,5 Sevilla, Juanma (24 de xuño de 2018). "Ramis, nuevo técnico del Alba". As (en castelán). Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ "El Mallorca jugará la final por el ascenso tras sobrevivir en Albacete". La Vanguardia (en castelán). 16 de xuño de 2019. Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ "El Albacete destituye a Ramis". Marca (en castelán). 3 de febreiro de 2020. Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ "Ramis, nuevo entrenador del Tenerife". La Vanguardia (en castelán). 24 de novembro de 2020. Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ "El Girona vuelve a Primera" (en castelán). 29 de xuño de 2022. Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ "Ramis anuncia que no continuará en el Tenerife y que siente “decepción”" (en castelán). 22 de abril de 2023. Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ "El Espanyol destituye a Ramis y su sustituto será Manolo González, entrenador del filial". Marca (en castelán). 12 de marzo de 2024. Consultado o 23 de outubro de 2024.
- ↑ "Luis Miguel Ramis, nuevo entrenador del Burgos CF" (en castelán). 31 de outubro de 2024. Consultado o 5 de novembro de 2024.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Nados en 1970
- Nados en Tarragona
- Futbolistas de Cataluña
- Defensas de fútbol
- Xogadores do Gimnàstic de Tarragona
- Xogadores do Real Madrid Castilla
- Xogadores do Real Madrid CF
- Xogadores do CD Tenerife
- Xogadores do Sevilla FC
- Xogadores do Deportivo da Coruña
- Xogadores do Racing de Santander
- Xogadores do Racing de Ferrol
- Xogadores da UD San Sebastián de los Reyes
- Xogadores do CD Pegaso
- Xogadores do CD Cobeña
- Adestradores de fútbol de España
- Adestradores do Real Madrid Castilla
- Adestradores da UD Almería
- Adestradores do Albacete Balompié
- Adestradores do CD Tenerife
- Adestradores do RCD Espanyol
- Adestradores do Burgos CF