Saltar ao contido

Gran Premio de España de 2001

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Competición deportivaGran Premio de España de 2001
Nome oficialXLIII Gran Premio Marlboro de Espana Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de España Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 2001 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento65 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Cataluña (Vallès Oriental) 41°34′12″N 2°15′40″L / 41.57, 2.2611111111111 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude4,675 km Editar o valor en Wikidata
PaísEspaña Editar o valor en Wikidata
Data29 de abril de 2001 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoMichael Schumacher Editar o valor en Wikidata
Pole positionMichael Schumacher Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaMichael Schumacher Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio de España de 2001 (oficialmente o XLIII Gran Premio Marlboro de España) foi unha carreira de motor de Fórmula Un celebrada o 29 de abril de 2001, no Circuíto de Cataluña en Montmeló, Cataluña, España, ante 91.000 espectadores. Foi a quinta proba do Campionato Mundial de Fórmula 1 de 2001, o circuíto acolleu o seu undécimo Gran Premio de España. Michael Schumacher de Ferrari gañou a carreira de 65 voltas dende a pole position. Juan Pablo Montoya de Williams quedou segundo conseguindo o seu primeiro podio na Fórmula Un e o British American Racing (BAR) Jacques Villeneuve terminou terceiro.

Antes de comezar a carreira, Michael Schumacher de Ferrari e David Coulthard de McLaren compartian o Campionato do Mundo de Pilotos, pero Ferrari lideraba sobre McLaren no Campionato do Mundo de Construtores. Michael Schumacher fixo a volta rápida na sesión de cualificación dunha hora, asegurándose a pole position. Mantivo o liderado ata os dous ciclos de parada en boxes, cando o compañeiro de equipo de Coulthard Mika Häkkinen tomou o liderado cada vez debido aos seus períodos máis longos que os de Schumacher. Häkkinen tomou o liderado despois da segunda rolda de paradas porque McLaren díxolle que acelerara para adiantar a Schumacher, cuxos pneumáticos traseiros comezaron a vibrar. Häkkinen liderou a carreira e parecía que ía a gañar ata que o seu embrague fallou na última volta debido a unha fuga de hidráulica. Michael Schumacher tomou o liderado e gañou por 40 segundos a Montoya.

As axudas electrónicas ao condutor, incluíndo o control de tracción, caixas de cambios totalmente automáticas e control antideslizamento foron legais por primeira vez desde a tempada 1993 no Gran Premio de España. A vitoria de Schumacher foi a súa terceira da tempada e a súa 47 en total. Como resultado, liderou o Campionato do Mundo de Pilotos por oito puntos sobre Coulthard e 22 sobre Rubens Barrichello. Con 12 carreiras restantes para o final da tempada, Ferrari ampliou a súa vantaxe no Campionato do Mundo de Construtores a 18 puntos sobre McLaren e 32 puntos sobre Williams.

Antecedentes

[editar | editar a fonte]

O Gran Premio de España de 2001 foi a quinta das dezasete carreiras de Fórmula Un do Campionato Mundial de Fórmula 1 de 2001, celebrado o 29 de abril de 2001, nos 4´730 km} no sentido horario do Circuíto de Cataluña en Montmeló, Cataluña, España,[1][2] o 11º Gran Premio de España da pista.[3] Antes da carreira, o piloto de Ferrari Michael Schumacher e o piloto de McLaren David Coulthard estaban empatados no Campionato do Mundo de Pilotos con 26 puntos cada un. Rubens Barrichello de Ferrari era terceiro con 14 puntos, seguido de Ralf Schumacher de Williams e Nick Heidfeld de Sauber con 12 e 7 puntos.[4] Ferrari lideraba o Campionato do Mundo de Construtores con 40 puntos, e McLaren era segundo con 30. Williams era terceiro con 12 puntos, seguido de Jordan con 10 e Sauber con 8.[4]

Dous meses antes do comezo da fin de semana do Gran Premio, a Fédération Internationale de l'Automobile (FIA; órgano reitor da Fórmula Un) e todos os equipos acordaran legalizar as axudas electrónicas ao condutor, incluíndo o control de tracción, caixas de cambios totalmente automáticas e control antideslizamento para o Gran Premio de España para acabar cos rumores de longa data de enganos por parte dos equipos da Fórmula Un, debido á extrema dificultade de controlar eses sistemas e aclarar cales eran os sistemas electrónicos legais.[5][6] A FIA prohibira anteriormente estes dispositivos a finais de 1993, temendo que a tecnoloxía reducira as capacidades do piloto.[6][7] Varios pilotos manifestaron o seu descontento co retorno dos sistemas, pero os enxeñeiros e fabricantes observaron que lles brindaba a oportunidade de demostrar as súas habilidades técnicas.[7] Os pilotos probaron a nova tecnoloxía mentres abandonaban a pista de boxes durante os adestramentos libres.[8]

Tras o Gran Premio de San Marino o 15 de abril, todos os equipos probaron aerodinámica, axudas electrónicas ao piloto, motores, compoñentes mecánicos do coche e pneumáticos en varios Circuítos de carreiras europeos para preparar o Gran Premio de España.[9][10][11]Os equipos británicos de Benetton, British American Racing (BAR), Jaguar, Jordan, McLaren e Williams e o equipo Prost con sede en París probaron no circuíto de Silverstone de Inglaterra do 17 ao 19 de abril.[9][12][13]

Heinz-Harald Frentzen de Jordan marcou o tempo de volta rápida do primeiro día,[11] mentres que Mika Häkkinen de McLaren liderou os dous últimos días.[13][14] Sauber, Ferrari e Minardi probaron no circuíto de Mugello en Italia entre o 18 e o 20 de abril.[10][15][16] Luca Badoer, o piloto de probas de Ferrari, liderou o primeiro día,[15] mentres que Michael Schumacher liderou o segundo e último día.[17][16] Arrows realizou dous días de probas aerodinámicas de velocidade privadas en liña recta no circuíto de Vairiano de Italia co ex-piloto de Indy Lights Jonny Kane, seguido do piloto habitual Jos Verstappen. Kimi Räikkönen de Sauber uniuse a eles.[9][10] Badoer e Barrichello probaron varios Ferrari para a carreira nas instalacións de probas privadas do equipo, no Circuíto de Fiorano.[18][19][20]

Pedro de la Rosa (esquerda) e Luciano Burti (dereita) cambiaron de papel co ascenso de de la Rosa ao equipo de carreiras de Jaguar dende o seu rol de piloto de probas mentres que o piloto que tomou o relevo de Burti substituíu ao de peor rendemento Gastón Mazzacane en Prost.

Práctica

[editar | editar a fonte]

A carreira estivo precedida de catro sesións de adestramentos, dúas sesións dunha hora o venres e dúas sesións de 45 minutos o sábado.[21]

Clasificación

[editar | editar a fonte]
David Coulthard, que se clasificou terceiro, a pesar de sufrir problemas de equilibrio do coche (foto tomada en 2007, mentres conducía en Red Bull Racing)

Cada piloto estivo limitado a doce voltas durante a sesión de cualificación dunha hora do sábado, coa orde de saída determinada polas súas voltas rápidas. A regra do 107% estivo en vigor durante esta sesión, que obrigaba a que cada piloto fixera un tempo dentro do 107% da volta rápida para clasificarse para a carreira.[21]:{{{1}}} Fixo sol pero ventoso para a cualificación,[22] e con compostos de pneumáticos máis brandos e control de tracción, a volta rápida foi seis segundos máis rápida que a pole position de Häkkinen no ano 2000.[23] Michael Schumacher aumentou a forza aerodinámica no seu Ferrari e completou oito das súas doce voltas con tres xogos de pneumáticos de composto brando.[24](p110)[23][25] Conseguiu a súa cuarta pole position en cinco carreiras da tempada 2001 e a 36 da súa carreira cunha volta de 1:18.201,[26][27] un novo récord de volta na pista a falta de 15 minutos para o final co seu terceiro xogo de pneumáticos.[22] Häkkinen desactivou o control de tracción para limitar o subviraxe, e a súa volta rápida ao final da cualificación foi 0,085 segundos máis lenta por segundo.[24](p136)[22][23][28] Coulthard acadou o terceiro posto tras ser desprazado do segundo posto polo seu compañeiro de equipo Häkkinen. Non puido dar unha volta rápida debido a problemas de equilibrio do coche. Barrichello clasificouse cuarto, marcando o mesmo tempo que nos adestramentos da mañá do sábado.[22] Loitou contra os dous pilotos de McLaren pola posición ao final da sesión.[29] Ralf Schumacher foi o participante con pnumáticos Michelin en quinto lugar.[28] Os pilotos de Jordan Trulli e Frentzen ocuparon o sexto e oitavo lugar, respectivamente, cos compostos de pneumáticos brandos Bridgestone.[24](p214) Dixando no medio a Villeneuve sétimo.

Clasificación da cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Nº Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 1 Alemaña Michael Schumacher Ferrari 1:18.201 —
2 3 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 1:18.286 +0.085
3 4 David Coulthard McLaren-Mercedes 1:18.635 +0.434
4 2 Rubens Barrichello Ferrari 1:18.674 +0.473
5 5 Alemaña Ralf Schumacher Williams-BMW 1:19.016 +0.815
6 12 Italia Jarno Trulli Jordan-Honda 1:19.093 +0.892
7 10 Jacques Villeneuve BAR-Honda 1:19.122 +0.921
8 11 Alemaña Heinz-Harald Frentzen Jordan-Honda 1:19.150 +0.949
9 17 Finlandia Kimi Räikkönen Sauber-Petronas 1:19.229 +1.028
10 16 Alemaña Nick Heidfeld Sauber-Petronas 1:19.232 +1.031
11 9 Francia Olivier Panis BAR-Honda 1:19.479 +1.278
12 6 Juan Pablo Montoya Williams-BMW 1:19.660 +1.459
13 18 Eddie Irvine Jaguar-Cosworth 1:20.326 +2.125
14 23 Luciano Burti Prost-Acer 1:20.585 +2.384
15 22 Francia Jean Alesi Prost-Acer 1:20.601 +2.400
16 15 Enrique Bernoldi Arrows-Asiatech 1:20.696 +2.495
17 14 Países Baixos Jos Verstappen Arrows-Asiatech 1:20.737 +2.536
18 21 España Fernando Alonso Minardi-European 1:21.037 +2.837
19 7 Italia Giancarlo Fisichella Benetton-Renault 1:21.065 +2.864
20 19 España Pedro de la Rosa Jaguar-Cosworth 1:21.338 +3.137
21 8 Jenson Button Benetton-Renault 1:21.916 +3.715
22 20 Tarso Marques Minardi-European 1:22.522 +4.321
107% tempo: 1:23.675
Fonte:[30]

Carreira

[editar | editar a fonte]

O Gran Premio comezou ante 91.000 espectadores ás 14:00 hora local,[1][31][32] baixo condicións meteorolóxicas frescas, nubradas e cubertas.[33] A temperatura do aire variaba de 16º a 20º C,[33][34] e a temperatura da pista estaba entre 17º e 19º C.[35][36] Michael Schumacher e os dous pilotos de McLaren tiñan novos xogos de pneumáticos para a carreira.[25] Fisichella pilotou o coche Benetton de recambio para a carreira.[37] Cando o grupo comezou a volta de formación,[33] Coulthard quedouse parado na grella de saída debido a unha falla de control electrónico de saída cando comezaba a secuencia de inicio.[24](pp136, 424)[38] Levantou a man para sinalar que non podía comezar,[39] e un comisario axitou unha bandeira amarela detrás do seu coche.[40] Os mecánicos reiniciaron o seu motor, pero tivo que arrincar no 22º e último posto porque o grupo enteiro xa o pasara.[24](pp136, 424)[33][34] Michael Schumacher moveuse cara a dentro para evitar que Häkkinen o pasase na primeira curva.[37] Frentzen quedou temporalmente parado na grella despois de apagar o seu sistema de control de saída, caendo do oitavo ao 22º posto mentres os coches viraban para evitar golpealo e causaban conxestión.[24](pp424)[37][41]

Fisichella golpeou a Coulthard por detrás, rompendo o alerón dianteiro deste último, dous soportes do chan e o punto de montaxe do gato.[24](pp424)[42][43] Coulthard golpeou entón a parte traseira de Bernoldi e o seu alerón dianteiro plegou baixo o McLaren.[40][33][37] Pilotou lentamente ata o carril de boxes para substituír o alerón dianteiro, perdeu 15,4 segundos, mentres que Bernoldi tamén fixo unha parada en boxes para reparacións.[36][37] Coulthard tamén sufriu un grave corte dun pneumático no accidente, que cambiaron cando o seu enxeñeiro de carreiras Pat Fry decatouse.[42] Montoya no centro do grupo pasou do 11º ao sexto posto ao final da recta principal despois de que os compañeiros de equipo de Sauber evitaran chocar, mentres que Barrichello caeu por detrás de Ralf Schumacher e Trulli. Barrichello superou por fóra a Ralf Schumacher e Trulli na curva dúas para recuperar o terceiro posto.[24](pp162, 424)[37][38] Despois da primeira volta, Michael Schumacher lideraba sobre Häkkinen, Barrichello, Ralf Schumacher, Trulli e Montoya.[33]

Michael Schumacher e Häkkinen comezaron a afastarse gradualmente de Barrichello, con Schumacher marcando sucesivas voltas rápidas e Häkkinen aumentando o seu ritmo para manterse preto del.[41] Panis superou a Räikkönen para situarse no décimo posto na terceira volta, e Alonso caeu ata o 16º posto tras ser superado por de la Rosa e Frentzen debido a un erro do piloto. Na seguinte volta, Panis intentou sen éxito superar a Irvine por fóra polo noveno posto na primeira curva.[24](p424)[44] Na sexta volta, Frentzen tentou adiantar a De La Rosa por fóra na curva dez para a posición 16ª, pero perdeu o control da parte traseira do seu coche nunha beiravía e subvirou.[24](pp214, 292)[37] As rodas traseiras de Frentzen subiron sobre o alerón dianteiro de De La Rosa.[40][36][45] Os dous pilotos retiráronse da carreira na trampa de grava do circuíto.[24](pp214, 292)[45] Bernoldi uniuse á lista de retirados cando saíu á zona de herba na curva cinco da novena volta debido a unha perda de presión de combustible.[40][44][45] Coulthard atrapou e superou a Marques para o 18º posto na volta 13 e Button para o 17º tres voltas máis tarde.[37][44] As primeiras paradas en boxes programadas comezaron na 17ª volta.[36] Coulthard superou a Fisichella polo 15º posto na volta 18,[36] mentres Montoya acercouse a Trulli na quinta posición e comezou a loitar contra el.[33][45]

Mika Häkkinen (foto de 2006) realizou estancias máis longas que Michael Schumacher e finalmente tomou o liderado da carreira despois da segundo rolda de parada en boxes.

Ralf Schumacher, en cuarto lugar, perdeu o control do seu coche ao frear e baixar de marcha na curva de La Caixa na volta 21 debido ao bloqueo dos freos traseiros.[24](p162)[33][34] Trompeou na trampa de grava e retirouse.[36] Isto moveu a Trulli ao cuarto posto e Montoya ao quinto, antes de que ambos pilotos fixesen as súas primeiras paradas en boxes na seguinte volta.[40][45] O rápido traballo do equipo de Montoya púxoo por diante de Trulli.[33][37] Michael Schumacher fixo a súa primeira parada en boxes na volta 23. A súa parada en boxes levou 8,7 segundos, e volveu ao circuíto en terceiro lugar. Häkkinen lideraba, con Barrichello en segundo lugar.[33][45] Häkkinen pilotou períodos de tres voltas máis longos que Michael Schumacher, o que resultou en máis consumo de combustible no seu coche.[38][46] Comezou a acelerar con forza, pero a velocidade de Schumacher con pneumáticos novos e un depósito cheo de combustible permitíronlle anular a súa vantaxe de peso.[25][37][44] A parada en boxes de Panis na volta 25 foi difícil xa que calou o motor debido a un problema electrónico antes de saír da pista de boxes despois dun breve atraso.[24](p240)[33] Despois da primeira rolda de paradas en boxes, Michael Schumacher lideraba seguido de Häkkinen, Barrichello, Montoya, Villeneuve e Trulli. mentres dobrabans a coches máis lentos.[33][34]

A segunda rolda de paradas en boxes comezou na volta 39.[45] Trulli fixo unha parada en boxes na volta 40, caendo do sexto ao décimo posto. Na seguinte volta, Montoya e Villeneuve fixeron as súas segundas paradas en boxes simultaneamente, e Montoya adiantouse, con Villeneuve por detrás de Coulthard.[36][37] Na volta 43, Michael Schumacher entrou ao carril de boxes para a súa segunda parada en boxes prevista, Häkkinen pasou a liderar por 4,2 segundos.[37][47] A súa parada tardou 9,3 segundos e reincorporouse sen outro coche ao seu redor no terceiro posto con combustible suficiente para rematar a carreira.[24](p110)[25] [45] Michael Schumacher non puido repetir a súa actuación anterior debido a unha vibración dos pneumáticos traseiros do seu Ferrari que se desprazaban nas pinas, o que provocou un mal equilibrio.[25][37] Isto impediu que acelerase con forza, e Ferrari sospeitou de delaminación dos pneumáticos, polo que aconselláronlle que baixase a velocidade para evitar ter que facer unha terceira parada en boxes.[48] A segunda parada en boxes de Barrichello chegou na volta 45 e mantivo a terceira posición.[36][37] Dúas voltas máis tarde, o taboleiro de boxes de Häkkinen mostrou unha mensaxe sobre a diferenza entre el e Michael Schumacher, así como a instrución de acelerar para abrir unha brecha suficientemente grande cunha serie de voltas rápidas para superar a este último tras a súa segunda parada en boxes.[24](p136)[40]

Nas últimas voltas, Häkkinen ampliou a súa vantaxe sobre Michael Schumacher a 42 segundos mentres Schumacher diminuíu a velocidade para intentar quedar segundo,[25][37][39] e parecía que este último gañaría a carreira por cuarto ano consecutivo.[49] Non obstante, xusto cando Häkkinen comezaba a última volta, o seu embrague fallou inesperadamente na recta principal debido a unha fuga no sistema hidráulico. Tivo que circular lentamente pola pista antes de saír á escapatoria da curva sete, con fume e restos metálicos da parte traseira do seu McLaren.[24](pp136, 424)[45][46] Michael Schumacher pasou así á cabeza, que mantivo para conseguir a súa terceira vitoria da tempada e a 47ª na xeral.[32][38] Montoya logrou acabar por primeira vez unha de carreira de Fórmula Un e logrou o primeiro podio da súa carreira no segundo lugar.[44][45] Sobre estratexia,[46] Villeneuve quedou terceiro, conseguindo o primeiro podio de BAR desde o debut do equipo en 1999 e o seu primeiro desde o Gran Premio de Hungría de 1998.[32][38] A pesar dos problemas de freos e caixa de cambios, Trulli terminou cuarto, menos de medio segundo por diante de Coulthard. Heidfeld completou os anotadores en sexto lugar. [48][38][41] A parada de Panis na súa primeira parada en boxes deixouno sétimo. Un subviraxe significaba que Räikkönen era oitavo.[24](pp188, 240)[50] Malia non rematar a carreira, Häkkinen clasificouse noveno.[32][37] Alesi e Burti, o dúo de Prost con dúas paradas (con dirección deficiente), remataron 10º e 11º. Verstappen terminou 12º a pesar de ter que esforzarse máis para extraer o rendemento do coche debido a problemas na parte frontal despois da súa primeira parada en boxes.[24](pp318, 344)[43] A parella Minardi formada por Alonso no posto 13 e Marques no 16 correron con coches difíciles de manexar debido ás condicións da pista, mentres que Marques experimentou un grave subviraxe que empeorou durante toda a carreira. Foron separados polos compañeiros de Benetton Button e Fisichella nos postos 14 e 15.[24](p370)[37][50]

Clasificación da carreira

[editar | editar a fonte]

Os pilotos que obtiveron puntos de campionato están indicados en negra.

{Posición Nº Piloto Construtor {Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 1 Alemaña Michael Schumacher Ferrari 65 1:31:03.305 1 10
2 6 Juan Pablo Montoya Williams-BMW 65 +40.738 12 6
3 10 Jacques Villeneuve BAR-Honda 65 +49.626 7 4
4 12 Italia Jarno Trulli Jordan-Honda 65 +51.253 6 3
5 4 David Coulthard McLaren-Mercedes 65 +51.616 3 2
6 16 Alemaña Nick Heidfeld Sauber-Petronas 65 +1:01.893 10 1
7 9 Francia Olivier Panis BAR-Honda 65 +1:04.977 11  
8 17 Finlandia Kimi Räikkönen Sauber-Petronas 65 +1:19.808 9  
9 3 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 64 Embrague/Motor 2  
10 22 Francia Jean Alesi Prost-Acer 64 +1 volta 15  
11 23 Luciano Burti Prost-Acer 64 +1 volta 14  
12 14 Países Baixos Jos Verstappen Arrows-Asiatech 63 +2 voltas 17  
13 21 España Fernando Alonso Minardi-European 63 +2 voltas 18  
14 7 Italia Giancarlo Fisichella Benetton-Renault 63 +2 voltas 19  
15 8 Jenson Button Benetton-Renault 62 +3 voltas 21  
16 20 Tarso Marques Minardi-European 62 +3 voltas 22  
Ret 2 Rubens Barrichello Ferrari 49 Suspensión 4  
Ret 18 Eddie Irvine Jaguar-Cosworth 48 Motor 13  
Ret 5 Alemaña Ralf Schumacher Williams-BMW 20 Freos/Trompo 5  
Ret 15 Enrique Bernoldi Arrows-Asiatech 8 Presión combustible 16  
Ret 19 España Pedro de la Rosa Jaguar-Cosworth 5 Colisión 20  
Ret 11 Alemaña Heinz-Harald Frentzen Jordan-Honda 5 Colisión 8  
Fontes:[2][51]

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de San Marino de 2000 		Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 2001 		Carreira seguinte:
Gran Premio de Austria de 2000
Carreira anterior:
Gran Premio de España de 2000 		Gran Premio de España Carreira seguinte:
Gran Premio de España de 2002

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 "2001 Spanish GP". ChicaneF1. Arquivado dende o orixinal o 9 de decembro de 2007. Consultado o 29 de xullo de 2024. 
  2. ↑ 2,0 2,1 "2001 Spanish Grand Prix results". ESPN. Arquivado dende o orixinal o 20 de xullo de 2014. Consultado o 29 de xullo de 2024. 
    "2001 Spanish Grand Prix". Motor Sport. Arquivado dende o orixinal o 28 de febreiro de 2024. Consultado o 29 de xullo de 2024. 
  3. ↑ Tytler, Ewan (24 de abril de 2001). "The Spanish GP Preview". AtlasF1 7 (17). Arquivado dende o orixinal o 10 de setembro de 2015. Consultado o 29 de xullo de 2024. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Jones, Bruce (2002). "2001 Final Tables". The Official F1 Grand Prix Guide 2002. London, England: Carlton Books. pp. 106–107. ISBN 1-84222-557-X – vía Internet Archive. 
  5. ↑ Knutson, Dan (15 de abril de 2001). "Teams Come To Grips With Return Of Traction Control In Spain". USGP Indy. Arquivado dende o orixinal o 7 de maio de 2001. Consultado o 29 de xullo de 2024. 
  6. ↑ 6,0 6,1 "Traction Control Clears Final Hurdle". AtlasF1. Reuters. 23 de febreiro de 2001. Arquivado dende o orixinal o 6 de abril de 2005. Consultado o 29 de xullo de 2024. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Spurgeon, Brad (28 de abril de 2001). "Computerized Aids, Once Banned, Return for Spanish Grand Prix : Drivers Face New Set Of Rules". International Herald Tribune. Arquivado dende o orixinal o 28 de agosto de 2024. Consultado o 29 de xullo de 2024. 
  8. ↑ Windsor, Peter (29 de abril de 2001). "Control freak; Motor racing". The Sunday Times. p. 8. Arquivado dende o orixinal o 3 de agosto de 2024. Consultado o 31 de xullo de 2024 – vía Gale Academic OneFile. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 "Traction control testing kicks off today". F1Racing.net. 17 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 28 de setembro de 2004. Consultado o 30 de xullo de 2024. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 "Formula One Update – 20 de abril de 2001". Fédération Internationale de l'Automobile. 20 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 21 de agosto de 2001. Consultado o 30 de xullo de 2024. 
  11. ↑ 11,0 11,1 "Silverstone test day 1: Frentzen on form". Autosport. 17 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 26 de xullo de 2024. Consultado o 30 de xullo de 2024. 
  12. ↑ "Silverstone, day 2 – AM: McLaren rules early roost". Autosport. 18 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 30 de xullo de 2024. Consultado o 30 de xullo de 2024. 
  13. ↑ 13,0 13,1 "McLaren Duo Fastest at Silverstone – Day Two". AtlasF1. 18 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 10 de maio de 2006. Consultado o 30 de xullo de 2024. 
  14. ↑ "Silverstone test, day 3: Hakkinen on a roll". Autosport. 19 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 30 de xullo de 2024. Consultado o 30 de xullo de 2024. 
  15. ↑ 15,0 15,1 "Ferrari top Mugello test". F1Racing.net. 18 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 28 de setembro de 2004. Consultado o 30 de xullo de 2024. 
  16. ↑ 16,0 16,1 Gardner, John (20 de abril de 2001). "Mugello Test, Day 3 – Schumacher Finishes Fast". Speedvision. Arquivado dende o orixinal o 21 de xullo de 2001. Consultado o 30 de xullo de 2024. 
  17. ↑ "Schumacher Sets the Pace at Mugello – Day Two". AtlasF1. 19 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 10 de maio de 2006. Consultado o 30 de xullo de 2024. 
  18. ↑ Garnder, John (17 de abril de 2001). "Pre-Test Test for Ferrari". Speedvision. Arquivado dende o orixinal o 28 de abril de 2001. Consultado o 30 de xullo de 2024. 
  19. ↑ "Final shakedown for Ferrari". F1Racing.net. 24 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 8 de novembro de 2004. Consultado o 30 de xullo de 2024. 
  20. ↑ "Ferrari Shakedown at Fiorano". AtlasF1. 24 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 10 de maio de 2006. Consultado o 30 de xullo de 2024. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Domenjoz, Luc, ed. (2001). "Sporting regulations". Formula 1 Yearbook 2001–2002. Bath, Somerset: Parragon. ISBN 0-75256-639-3 – vía Internet Archive. 
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 Gardner, John (28 de abril de 2001). "Spanish GP: Schumacher Takes Barcelona Pole". Speedvision. Arquivado dende o orixinal o 1 de maio de 2001. Consultado o 31 de xullo de 2024. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 Tremayne, David (29 de abril de 2001). "Spanish Grand Prix: Schumacher finds pole in new electronic age". The Independent on Sunday. Arquivado dende o orixinal o 3 de agosto de 2024. Consultado o 31 de xullo de 2024 – vía Gale General OneFile. 
  24. ↑ 24,00 24,01 24,02 24,03 24,04 24,05 24,06 24,07 24,08 24,09 24,10 24,11 24,12 24,13 24,14 24,15 24,16 24,17 24,18 Mansell, Nigel, ed. (2001). 2001 Formula One Annual. European Press Ltd. ISBN 0-9541368-0-2 – vía Internet Archive. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 25,4 25,5 "Spanish GP Race Analysis". Autosport. 1 de maio de 2001. Arquivado dende o orixinal o 28 de xuño de 2024. Consultado o 1 de agosto de 2024. 
  26. ↑ "Schumacher tops qualifying". United Press International. 28 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 3 de agosto de 2024. Consultado o 31 de xullo de 2024 – vía Gale General OneFile. 
  27. ↑ Gordon, Ian (29 de abril de 2001). "Formula One: Race For Pole All Schu Easy". Sunday Mercury. p. 32. Arquivado dende o orixinal o 28 de agosto de 2024. Consultado o 31 de xullo de 2024 – vía Gale OneFile: News. 
  28. ↑ 28,0 28,1 "Qualifying: Schumacher takes dominant pole". Autosport. 28 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 31 de xullo de 2024. Consultado o 31 de xullo de 2024. 
  29. ↑ "Schumacher scores pole in Spain". F1Racing.net. 28 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 28 de setembro de 2004. Consultado o 31 de xullo de 2024. 
  30. ↑ "2001 Spanish GP – Qualification Classification". ChicaneF1. Arquivado dende o orixinal o 14 de xullo de 2014. Consultado o 9 de xullo de 2014. 
  31. ↑ D'Alessio, Paolo; Williams, Bryn (2001). "Spanish GP". Formula 1 2001 World Championship Yearbook – Ferrari, simply the best. Stillwater, Minnesota: Voyageur Press. pp. 162–163. ISBN 0-89658-564-6 – vía Internet Archive. 
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 32,3 Collings, Timothy (30 de abril de 2001). "Schumacher's lucky win". The Daily Telegraph. pp. S1, S13. Arquivado dende o orixinal o 28 de agosto de 2024. Consultado o 15 de agosto de 2024 – vía Newspapers.com. 
  33. ↑ 33,00 33,01 33,02 33,03 33,04 33,05 33,06 33,07 33,08 33,09 33,10 33,11 "Lap-by-lap from Barcelona". ITV-F1. 29 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 1 de maio de 2001. Consultado o 1 de agosto de 2024. 
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 34,3 "Schumacher limps to Spanish win". F1Racing.net. 29 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 28 de setembro de 2004. Consultado o 1 de agosto de 2024. 
  35. ↑ "Grand Prix of Spain". Gale Force F1. 29 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 1 de xullo de 2001. Consultado o 1 de agosto de 2024. 
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 36,3 36,4 36,5 36,6 36,7 "2001: Round 5: Spain: Barcelona". Formula1.com. 29 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 1 de maio de 2001. Consultado o 1 de agosto de 2024. 
  37. ↑ 37,00 37,01 37,02 37,03 37,04 37,05 37,06 37,07 37,08 37,09 37,10 37,11 37,12 37,13 37,14 37,15 37,16 Elizalde, Pablo (2 de maio de 2001). "The Spanish GP Review". AtlasF1 7 (18). Arquivado dende o orixinal o 1 de agosto de 2024. Consultado o 1 de agosto de 2024. 
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 38,4 38,5 Gardner, John (29 de abril de 2001). "Spanish GP: Schumacher Wins on Last-Lap Hakkinen DNF". Speedvision. Arquivado dende o orixinal o 1 de maio de 2001. Consultado o 2 de agosto de 2024. 
  39. ↑ 39,0 39,1 Spurgeon, Brad (30 de abril de 2001). "Schumacher Inherits Victory on Final Lap : McLaren's Disasters Hand Ferrari Victory". International Herald Tribune. Arquivado dende o orixinal o 28 de agosto de 2024. Consultado o 2 de agosto de 2024. 
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 40,3 40,4 40,5 "Grand Prix Results: Spanish GP, 2001". GrandPrix.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de febreiro de 2011. Consultado o 1 de agosto de 2024. 
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 "Spanish GP 2001 – Schumacher inherits Barcelona". Crash. 29 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 11 de setembro de 2003. Consultado o 1 de agosto de 2024. 
  42. ↑ 42,0 42,1 Henry, Alan (30 de abril de 2001). "Spanish grand prix: Coulthard saves face after losing nose". The Guardian. p. 3. Arquivado dende o orixinal o 3 de agosto de 2024. Consultado o 2 de agosto de 2024 – vía Gale In Context: Biography. 
  43. ↑ 43,0 43,1 "Today's Selected Quotes – Spanish GP". AtlasF1. 29 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 10 de maio de 2006. Consultado o 1 de agosto de 2024. 
  44. ↑ 44,0 44,1 44,2 44,3 44,4 "2001 : Barcelona : Schumacher wins in Spain!". F1-Live.com. 29 de abril de 2001. p. 2. Arquivado dende o orixinal o 9 de xuño de 2001. Consultado o 2 de agosto de 2024.  "2001 : Barcelona (Race Commentary)". F1-Live.com. 29 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 16 de xuño de 2001. Consultado o 2 de agosto de 2024. 
  45. ↑ 45,00 45,01 45,02 45,03 45,04 45,05 45,06 45,07 45,08 45,09 "Lapwatch: Spanish Grand Prix". BBC Sport. 29 de abril de 2001. Arquivado dende o orixinal o 2 de maio de 2001. Consultado o 1 de agosto de 2024. 
  46. ↑ 46,0 46,1 46,2 Allen, James (30 de abril de 2001). "James Allen's race view: A missed opportunity for DC". ITV-F1. Arquivado dende o orixinal o 2 de maio de 2001. Consultado o 2 de agosto de 2024. 
  47. ↑ Tremayne, David (30 de abril de 2001). "Motor Racing: Hakkinen's victory lap ends in a puff of smoke; Schumacher accepts good fortune as McLaren team suffers second misfortune after Coulthard mishap on grid". The Independent. p. 1. Arquivado dende o orixinal o 28 de agosto de 2024. Consultado o 2 de agosto de 2024 – vía Gale General OneFile. 
  48. ↑ 48,0 48,1 Sitnik, Leonid (xuño 2001). "Гран При Испании: архитектура победы" [Spanish Grand Prix: Architecture of Victory]. Formula 1 Magazine (en ruso) (6): 34–44. Arquivado dende o orixinal o 1 de maio de 2003. Consultado o 31 de xullo de 2024. 
  49. ↑ "Do you remember... Hakkinen's dramatic last lap retirement in Spain". Formula1.com. maio 2015. Arquivado dende o orixinal o 3 de agosto de 2024. Consultado o 3 de agosto de 2024. 
  50. ↑ 50,0 50,1 Eason, Kevin (30 de abril de 2001). "Kevin Eason charts each team's performance in Barcelona; Motor racing". The Times. p. 3. Arquivado dende o orixinal o 3 de agosto de 2024. Consultado o 2 de agosto de 2024 – vía Gale Academic OneFile. 
  51. ↑ "2001 Spanish Grand Prix". Formula1.com. Formula1.com Limited. Arquivado dende o orixinal o 28 de outubro de 2014. Consultado o 26 de decembro de 2015. 
  52. ↑ 52,0 52,1 "Spain 2001 – Championship". StatsF1. Arquivado dende o orixinal o 3 de agosto de 2024. Consultado o 3 de agosto de 2024. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gran_Premio_de_España_de_2001&oldid=6889742»