Gran Premio de España de 2000

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
España Gran Premio de España de 2000
Detalles da carreira
Carreira 5 de 17 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 2000.
Trazado do circuíto de Cataluña
Trazado do circuíto de Cataluña
Data 7 de maio 2000
Nome oficial XLII Gran Premio Marlboro de España
Localización Circuíto de Cataluña, Barcelona, España
Percorrido Circuíto permanente
4´730 km
Distancia 65 voltas, 307´45 km
ClimaAsollado, suave, seco
Pole position
Piloto Alemaña Michael Schumacher Ferrari
Tempo 1:20.974
Volta rápida
Piloto Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes
Tempo 1:24.470 na volta 28
Podio
Primeiro Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes
Segundo David Coulthard McLaren-Mercedes
Terceiro Rubens Barrichello Ferrari

O Gran Premio de España de 2000 (oficialmente o XLII Gran Premio Marlboro de España) foi unha carreira de motor de Fórmula Un celebrada o 7 de maio de 2000 no Circuíto de Cataluña, Barcelona. Foi a quinta carreira da tempada de 2000 da Fórmula Un e do 42º Gran Premio de España. A carreira de 65 voltas foi vencida polo piloto de McLaren Mika Häkkinen que comezou desde a segunda posición. O seu compañeiro de equipo David Coulthard terminou segundo e Rubens Barrichello terminou terceiro no Ferrari.

Michael Schumacher comezou desde a pole position e aguantou o desafío de Häkkinen na primeira volta. Mantivo o liderado ata a súa primeira parada en boxes na volta 24 cando golpeou un recargador co seu pneumático traseiro, permitindo a Häkkinen asumir o liderado ata que se detivo en boxes dúas voltas máis tarde. Michael Schumacher mantivo o liderado durante outras vinteunha voltas, cando el e Häkkinen fixeron a súa segunda parada en boxes xuntos, e Häkkinen xurdiu diante porque Schumacher fixo unha lenta parada en boxes. Häkkinen mantivo a vantaxe durante as vinte e tres voltas restantes para gañar a carreira.[1]

A vitoria foi a primeira da tempada de Häkkinen e púxoo no segundo posto no campionato mundial de pilotos de Fórmula 1, catorce puntos detrás de Michael Schumacher. O segundo posto de Coulthard fixo que caese a terceira posición, e o terceiro lugar de Barrichello colocouno por diante de Ralf Schumacher. No Campionato do Mundo Construtores de Fórmula Un, McLaren colocouse a sete puntos do líder Ferrari. Williams quedou terceiro con 15 puntos, a falta de doce carreiras na tempada.

Informe[editar | editar a fonte]

Antecedentes[editar | editar a fonte]

O Gran Premio disputárono once equipos con dous pilotos cada un.[2] Os equipos (tamén coñecidos como construtores) eran McLaren, Ferrari, Jordan, Jaguar, Williams, Benetton Prost, Sauber, Arrows, Minardi e BAR.[2] O fornecedor Bridgestone levou dous tipos diferentes de pneumáticos á carreira; dous compostos secos (brandos e medios).[3]

Antes da carreira, o piloto de Ferrari Michael Schumacher lideraba o campionato de pilotos con 34 puntos, por diante de David Coulthard (14 puntos) e Mika Häkkinen (doce). Rubens Barrichello e Ralf Schumacher estaban empatados na cuarta posición con nove puntos cada un.[4] No Campionato de Construtores Ferrari lideraba con 43 puntos, dezasete puntos por diante do seu rival McLaren, segundo. Williams era terceiro con doce puntos, mentres que Benetton e Jordan con oito puntos cada un contendían polo cuarto lugar.[4] Ferrari dominaba o campionato, gañando tres das catro carreiras anteriores.

Despois do Gran Premio do Reino Unido, o 23 de abril, todos os equipos realizaron probas no Circuíto de Barcelona-Cataluña os días 25 e 28 de abril para prepararse para o próximo Gran Premio de España. Jos Verstappen foi o máis rápido o primeiro día de probas a pesar de trompear na grava a principios da sesión, por diante do piloto de probas de McLaren Olivier Panis.[5] Michael Schumacher foi máis rápido o segundo día.[6] Michael Schumacher mantívose como o máis rápido no terceiro día de probas. A sesión interrompeuse porque varios pilotos detívéronse no circuíto con problemas nos seus coches.[7] O último día (que se realizouse baixo a chuvia pola mañá e durante o final da sesión) Michael Schumacher foi de novo o piloto máis rápido no último día.[8]

Na semana previa á carreira, Coulthard alugara a Learjet do seu amigo David Murray un avión, que tivo problemas de motor en ruta ao Aeroporto Internacional da Costa Azul en Niza e estrelouse cando intentaba aterrar de emerxencia no Aeroporto Internacional de Saint-Exupéry (Aeroporto de Lyon-Satolas), Francia. Coulthard, a súa entón noiva, a modelo estadounidense Heidi Wichlinski e o adestrador/gardacostas persoal Andy Matthews sobreviviron. O piloto persoal de Murray, David Saunders e o copiloto Dan Worley morreron.[9] Coulthard sufriu mazaduras na caixa torácica e graves rozaduras nos cóbados no accidente. O delegado médico e de seguridade da FIA, Sid Watkins, declarou que Coulthard era apto para competir na carreira.[10]

Práctica e cualificación[editar | editar a fonte]

Realizáronse catro sesións de prácticas antes da carreira do domingo, dúas o venres e outras dúas o sábado. As sesións de mañá e tarde do venres duraron unha hora. A terceira e cuarta sesións, o sábado pola mañá, duraron 45 minutos cada unha.[11] A pista estaba seca e o ceo nubrado durante as sesións de práctica do venres e realizáronse nunha pista sucia debido a choiva dos días previos ao evento.[12][13]

Na sesión de cualificación da tarde do sábado cada piloto estaba limitado a doce voltas. Durante esta sesión, a regra do 107% estaba en vigor, o que requiría que cada piloto permanecese dentro do 107% do tempo de volta rápido para cualificar para a carreira.[11] A proba realizouse cun clima solleiro e ambiente cálido[14][15] Michael Schumacher alcanzou a primeira pole position da tempada e a 24 da súa carreira, cun tempo de 1:20.974 na súa segunda volta. Häkkinen uniuse na primeira fila da grella cunha volta 0,076 segundos máis lenta nos últimos segundos de clasificación.[16] Barrichello cualificou terceiro, Coulthard conseguiu a cuarta posición, malia perder tempo no inicio da cualificación debido a un problema de presión do combustible. Ralf Schumacher foi quinto, Villeneuve conseguiu o sexto posto. Os dous pilotos de Jordan aliñaronse na cuarta liña da cuadrícula (con Trulli por diante de Frentzen) de la Rosa e Irvine completaron os dez mellores pilotos. Máis tarde, na tarde do sábado, unha mostra de combustible do auto de de la Rosa analizouse e declarouse ilegal pola FIA, Arrows anunciou que recorrería a decisión, permitindo que de la Rosa conservase a súa posición inicial.

Carreira[editar | editar a fonte]

Mika Häkkinen (foto en 2006) obtivo a súa primeira vitoria na tempada na carreira.

Os pilotos saíron á pista ás 09:30 Hora Central de Europa de verán (UTC + 2) para un quecemento de 30 minutos cun clima frío e seco. Michael Schumacher mantivo o seu bo desempeño, marcando un tempo de 1:22.855 malia entrar na grava despois dunha freada demasiado profundo e tamén pilotou o Ferrari de reposto. Häkkinen foi o segundo piloto máis rápido, Barrichello o terceiro e Coulthard redondeou os catro primeiros.[17] Despois de rematar a sesión, Arrows retirou a súa apelación despois de aceptar os achados da FIA e de la Rosa comezou último.[18]

As condicións da grella eran de seco antes da carreira; a temperatura do aire variou entre 21º a 30 °C. e a temperatura da pista estaba entre 22º e 23 °C.. A carreira comezou ás 14:00 hora local. Un total de aproximadamente 79.000 persoas asistiron á carreira.[19] Ralf Schumacher comezou a carreira no muleto de Williams porque o seu coche de carreiras desenvolveu un problema nun sensor do seu motor o día anterior.[20] Cando comezou a carreira, Häkkinen fixo un mellor arranque que Michael Schumacher pero este último moveuse polo circuíto para bloquear a Häkkinen. Ralf Schumacher tamén tivo un bo comezo e pasou a Coulthard e Barrichello.[21] Na saída da primeira curva, Ralf Schumacher entrou en contacto coa parte traseira do coche de Häkkinen, aínda que os dous pilotos puideron continuar.[19] Button tamén fixo un bo comezo, pasando do undécimo ao noveno posto ao final da primeira volta, mentres que Irvine caeu tres postos na mesma distancia.[21] Diniz trompeou na grava na primeira volta e retirouse.[20][21] Ao final da primeira volta, os dez primeiros eran Michael Schumacher, Häkkinen, Ralf Schumacher, Coulthard, Barri Chello, Villeneuve, Frentzen, Trulli, Button e Salo.[22]

David Coulthard (foto de 2007) terminou segundo.

Michael Schumacher comezou a afastarse de Häkkinen.[21] De la Rosa golpeou na retagardia de Alesi na curva Wurth na volta dous e fixo que Alesi retirásese, de la Rosa saíu coa á dianteira rota e retirouse logo de saírse na curva de Campsa.[20][21] Máis atrás, Irvine pasou a Verstappen para a duodécima posición.[21] As posicións na parte dianteira foron as mesmas nas seguintes dezaseis voltas coa diferenza entre Michael Schumacher e Häkkinen fluctuando de 1,6 segundos a 3,4 segundos mentres que Coulthard e Barrichello loitaban contra Ralf Schumacher pola terceira posición.[21][22] Button converteuse no primeiro piloto en facer un pit stop na volta 18 e volveu diante de Mazzacane.[20][21] Villeneuve fixo a súa parada en boxes na 21ª volta, que promoveu a Frentzen ás posicións de puntos.[21] Tras regresar ao circuíto, o seu coche incendiouse e detívose a un lado da pista á saída da curva Seat.[19][20] A parada de boxes de Trulli, que o deixou 17º, resultou problemática: calou o seu motor o que requiríu que os seus mecánicos o reiniciasen. Ralf Schumacher fixo unha parada en boxes unha volta máis tarde e volveu saír quinto.[21] Na volta 24, Michael Schumacher fixo o seu pit stop. Cando se acelerou desde boxes, a súa roda traseira golpeou o recargador de Ferrari Nigel Stepney que foi arrastrado antes de caer.[19][21] Stepney foi levado ao centro médico do circuíto para observación e foi substituído polo recargador de reserva Andrea Vacari. Coulthard fixo unha parada na mesma volta e tivo problemas para saír de boxes porque seleccionou a segunda velocidade e reincorporouse detrás de Ralf Schumacher.[19]

Häkkinen fixo o seu pit stop na volta 26 e xurdiu detrás de Michael Schumacher, mentres que Verstappen retirouse da carreira cun problema mecánico.[21] Todos os líderes pararan antes do comezo da volta 28, os dez primeiros eran Michael Schumacher, Häkkinen, Ralf Schumacher, Barrichello, Coulthard, Button, Frentzen, Salo, Zonta e Wurz.[22] Häkkinen estableceu a volta rápida da carreira na mesma volta, con 1:24.470 cando comezou a pechar o oco a Michael Schumacher, xa que Ralf Schumacher volveu ser presionado por Coulthard no cuarto.[21][22] Once voltas máis tarde, Coulthard entrou no pit lane, desencadeando a segunda rolda de paradas en boxes. Ralf Schumacher e Barrichello fixeron un pit stop na seguinte volta e volvéron a saír detrás de Coulthard.[21] Michael Schumacher e Häkkinen fixeron as súas paradas na 41ª volta, con Häkkinen saíndo primeiro porque a parada en boxes de Michael Schumacher foi problemática. Os mecánicos de Michael Schumacher comezaron a recargar logo de poñer os pneumáticos facendo que quedase parado durante dez segundos máis do habitual.[19][20] Salo e Zonta entraron no pit lane na volta 45, permitindo a Button quedar sexto.[21]

Rubens Barrichello (foto de 2002) terminou terceiro.

Coulthard capturou a Michael Schumacher (que tiña picada lenta no seu pneumático traseiro esquerdo) na volta 46. Coulthard intentou pasar a Michael Schumacher na seguinte volta por fóra na primeira curva, pero Schumacher meteuse na trazada de Coulthard nunha manobra de bloqueo. Coulthard replicou o seu movemento na volta 48 e pasou a Michael Schumacher polo exterior freando na primeira curva.[19] Ralf Schumacher atrapou a Michael Schumacher na volta 50.[22] Ralf Schumacher intentou superar a Michael Schumacher na mesma volta, pero este bloqueouno. Ralf Schumacher viuse obrigado a abrirse e perdeu potencia, permitindo que Barrichello pasara aos dous pilotos.[19] Ralf Schumacher intentou recuperar a posición e coloccouse ao lado de Barrichello, Michael Schumacher tomou a trazada interna para xurdir diante.[21] Michael Schumacher entrou no pit lane na mesma volta para poñer pneumáticos novos e volveu ápista diante de Button.[22] De inmediato estableceu novas voltas rápidas persoais nun esforzo para atrapar a Ralf Schumacher.[20] Con todo, a orde quedou estable na parte dianteira da pista, xa que Häkkinen tiña unha vantaxe cómoda sobre Coulthard, mentres que Ralf Schumacher caera detrás de Barrichello.[21] Button detivose nun lado da pista na volta 62, con fume saíndo do seu motor e retirouse.[19][20][21] Häkkinen mantivo o seu liderado e cruzou a liña de chegada na volta 65 para asegurar a súa primeira vitoria da tempada cun tempo de 1:33.550.390 a unha velocidade media de 196´404 km/h. Coulthard rematou 16 segundos por detrás, por diante de Barrichello que chegou terceiro, Ralf Schumacher foi cuarto, Michael Schumacher quinto e Frentzen redondeó as posicións dos puntos no sexto posto. Salo, Zonta, Fisichella, Wurz e Irvine foron os seguintes cinco finalistas, mentres que Trulli, Herbert, Gené, Mazzacane, Heidfeld e Button (malia a súa retirada) completaron o resto de clasificados.[23]

Post-carreira[editar | editar a fonte]

Non podo atopar as palabras para explicar que feliz e aliviado que estou logo de lograr a miña primeira vitoria esta tempada. Estivemos preto antes, pero hoxe foi o día e o equipo fixo un traballo fantástico. O meu comezo desde o segundo posto non foi o ideal, malia ter moita tracción, non conseguín que o embrague mordese adecuadamente. Afortunadamente Schumacher tampouco fixo un bo comezo, así que atopámonos en paralelo na primeira curva. Ao final, tiven que ceder porque estaba polo exterior. Schumacher conseguiu distanciarse durante as primeiras voltas pero cando os seus pneumáticos comezaron a degradarse puiden atrapalo e comezar a presionalo. O equipo fixo un gran traballo no segundo pitstop polo que puiden liderar.

Os tres primeiros pilotos apareceron no podio para recoller os seus trofeos e nunha posterior conferencia de prensa. Häkkinen dixo estar "satisfeito" por gañar a carreira e admitiu que esperou ata a parada en boxes para ter posibilidades de superar a Michael Schumacher. Dixo que o seu equipo aínda tiña moito traballo por facer no seu coche e esperaba con ansias a seguinte carreira.[24] Coulthard creu que tomou a decisión correcta de competir no Grand Prix a pesar das súas lesións e que o resultado foi "o mellor que podería ter ocorrido para o equipo e para min."[24] Tamén dixo que estaba ansioso por descansar nos días seguintes para curar as súas lesións.[24] Barrichello admitiu que a carreira non fora boa para el ata o seu adiantamento a Michael Schumacher e Ralf Schumacher e dixo que a ausencia de Stepney fixo que a súa segunda parada en boxes fora máis lenta que o habitual.[24]

A atención centrouse na batalla entre Ralf Schumacher e Michael Schumacher durante a carreira. Michael Schumacher culpou ao seu irmán por instigar o movemento e non comprendía por que estaba enfadado polo incidente. Ralf Schumacher non comentou e afirmou que vería un vídeo do incidente antes de dicir nada. O seu pai, Rolf, falou co dúo nun esforzo por reconcilialos.[25] Unha semana despois da carreira, Ralf Schumacher dixo que as tensións entre el e o seu irmán aliviáronse e que non había problemas entre eles, dicindo: "É moi divertido cando estamos aí fóra na pista loitando un contra o outro."[26] Houbo un malestar similar entre de la Rosa e Alesi logo da súa colisión na segunda volta. De la Rosa acusou a Alesi de bloquealo e de causar o choque ao non mirar polos seus espellos, mentres que Alesi dixo que de la Rosa intentou superalo nunha curva onde o adiantamento era difícil.[27]

Como resultado da carreira, Häkkinen subiu ao segundo lugar no Campionato de Pilotos, reducindo o liderado de Michael Schumacher a catorce puntos. Coulthard caeu ao terceiro posto, dous puntos por detrás de Häkkinen. Barrichello subiu ao cuarto lugar con 13 puntos e Ralf Schumacher caeu ao quinto lugar.[4] No Campionato de Construtores, Ferrari mantivo o liderado pero o final dun dos dous de McLaren trasladouno a sete puntos do equipo italiano. Williams mantivo a terceira posición con nove puntos. O terceiro posto de Frentzen permitiulle a Jordan distanciarse un punto de Benetton na batalla polo cuarto posto, a falta de doce carreiras na tempada.[4]

Clasificación[editar | editar a fonte]

Cualificación[editar | editar a fonte]

Pos. Nº Piloto Construtor Volta Diferenza
1 3 Alemaña Michael Schumacher Ferrari 1:20.974 -
2 1 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 1:21.052 +0.078
3 4 Rubens Barrichello Ferrari 1:21.416 +0.442
4 2 David Coulthard McLaren-Mercedes 1:21.422 +0.448
5 9 Alemaña Ralf Schumacher Williams-BMW 1:21.605 +0.631
6 22 Jacques Villeneuve BAR-Honda 1:21.963 +0.989
7 6 Italia Jarno Trulli Jordan-Mugen-Honda 1:22.006 +1.032
8 5 Alemaña Heinz-Harald Frentzen Jordan-Mugen-Honda 1:22.135 +1.161
9 18 España Pedro de la Rosa Arrows-Supertec 1:22.185 +1.211
10 7 Eddie Irvine Jaguar-Cosworth 1:22.370 +1.396
11 10 Jenson Button Williams-BMW 1:22.385 +1.411
12 19 Países Baixos Jos Verstappen Arrows-Supertec 1:22.421 +1.447
13 17 Finlandia Mika Salo Sauber-Petronas 1:22.443 +1.469
14 11 Italia Giancarlo Fisichella Benetton-Playlife 1:22.569 +1.595
15 8 Johnny Herbert Jaguar-Cosworth 1:22.781 +1.807
16 16 Pedro Diniz Sauber-Petronas 1:22.841 +1.867
17 23 Ricardo Zonta BAR-Honda 1:22.882 +1.908
18 14 Francia Jean Alesi Prost-Peugeot 1:22.894 +1.920
19 12 Austria Alexander Wurz Benetton-Playlife 1:23.010 +2.036
20 15 Alemaña Nick Heidfeld Prost-Peugeot 1:23.033 +2.059
21 20 España Marc Gené Minardi-Fondmetal 1:23.486 +2.512
22 21 Gastón Mazzacane Minardi-Fondmetal 1:24.257 +3.283
107% tempo: 1:26.642
Fonte:[28]

Carreira[editar | editar a fonte]

Pos. Nº Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 1 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 65 1:33:55.390 2 10
2 2 David Coulthard McLaren-Mercedes 65 +16.066 4 6
3 4 Rubens Barrichello Ferrari 65 +29.112 3 4
4 9 Alemaña Ralf Schumacher Williams-BMW 65 +37.311 5 3
5 3 Alemaña Michael Schumacher Ferrari 65 +47.983 1 2
6 5 Alemaña Heinz-Harald Frentzen Jordan-Mugen-Honda 65 +1:21.925 8 1
7 17 Finlandia Mika Salo Sauber-Petronas 64 +1 volta 12
8 23 Ricardo Zonta BAR-Honda 64 +1 volta 16
9 11 Italia Giancarlo Fisichella Benetton-Playlife 64 +1 volta 13
10 12 Austria Alexander Wurz Benetton-Playlife 64 +1 volta 18
11 7 Eddie Irvine Jaguar-Cosworth 64 +1 volta 9
12 6 Italia Jarno Trulli Jordan-Mugen-Honda 64 +1 volta 7
13 8 Johnny Herbert Jaguar-Cosworth 64 +1 volta 14
14 20 España Marc Gené Minardi-Fondmetal 63 +2 voltas 20
15 21 Gastón Mazzacane Minardi-Fondmetal 63 +2 voltas 21
16 15 Alemaña Nick Heidfeld Prost-Peugeot 62 +3 voltas 19
17 10 Jenson Button Williams-BMW 61 Motor 10
Ret 19 Países Baixos Jos Verstappen Arrows-Supertec 25 Caixa de cambios 11
Ret 22 Jacques Villeneuve BAR-Honda 21 Hidráulica 6
Ret 14 Francia Jean Alesi Prost-Peugeot 1 Colisión 17
Ret 18 España Pedro de la Rosa Arrows-Supertec 1 Colisión 22
Ret 16 Pedro Diniz Sauber-Petronas 0 Trompo 15
Fontes:[23][29]

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 2000 		Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 2000 		Carreira seguinte:
Gran Premio de Europa de 2000
Carreira anterior:
Gran Premio de España de 1999 		Gran Premio de España Carreira seguinte:
Gran Premio de España de 2001

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ F1 Racing. xuño de 2000.
  2. ↑ 2,0 2,1 "Formula One Teams and Drivers (2000)". FIA.com. Fédération Internationale de l'Automobile. Arquivado dende o orixinal o 22 de xuño de 2000. Consultado o 18 de outubro de 2014. 
  3. ↑ Tytler, Ewan (3 de maio de 2000). "The Spanish GP Preview". Atlas F1. Haymarket Publications. Arquivado dende o orixinal o 11 de xullo de 2015. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 "F1 Driver's Championship Table 2000". crash.net. Crash Media Group. Arquivado dende o orixinal o 13 de febreiro de 2015. Consultado o 13 de febreiro de 2015. 
  5. ↑ "Verstappen Fastest at Barcelona Testing - Day One". Atlas F1. Haymarket Publications. 25 de abril de 2000. Arquivado dende o orixinal o 19 de xaneiro de 2001. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  6. ↑ "Michael Schumacher fastest in testing". GPUpdate. JHED Media BV. 26 de abril de 2000. Arquivado dende o orixinal o 11 de xullo de 2015. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  7. ↑ "Testing 27 de abril: Barcelona Day Three". Formula1.com. Formula1.com Limited. 27 de abril de 2000. Arquivado dende o orixinal o 10 de maio de 2000. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  8. ↑ "Testing 28 de abril: Barcelona Day 4". Formula1.com. Formula1.com Limited. 28 de abril de 2000. Arquivado dende o orixinal o 10 de maio de 2000. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  9. ↑ "Coulthard survives plane crash". BBC News (BBC). 3 de maio de 2000. Arquivado dende o orixinal o 7 de febreiro de 2006. Consultado o 20 de xullo de 2013. 
  10. ↑ "FIA Doctor Says Coulthard Fit to Race". Atlas F1. Haymarket Publications. 4 de maio de 2000. Arquivado dende o orixinal o 10 de xullo de 2001. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  11. ↑ 11,0 11,1 "2000 Formula One Sporting Regulations". Fédération Internationale de l'Automobile. 24 de xaneiro de 2000. Arquivado dende o orixinal o 4 de decembro de 2000. Consultado o 8 de decembro de 2014. 
  12. ↑ FIA.com, ed. (5 de maio de 2000). "Free Practice - 2 Bulletins". Fédération Internationale de l'Automobile. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2002. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  13. ↑ "BAR work on Spanish set-up". GPUpdate. JHED Media BV. 5 de maio de 2000. Arquivado dende o orixinal o 11 de xullo de 2015. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  14. ↑ FIA.com, ed. (6 de maio de 2000). "Free Practice + Qualifying". Fédération Internationale de l'Automobile. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2002. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  15. ↑ "Grand Prix of Spain". Gale Force F1. Arquivado dende o orixinal o 01 de maio de 2007. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  16. ↑ "Michael Schumacher on Pole; Qualifying - Spanish GP". Atlas F1. Haymarket Publications. 6 de maio de 2000. Arquivado dende o orixinal o 26 de febreiro de 2001. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  17. ↑ "Warm-Up". FIA.com. Fédération Internationale de l'Automobile. 7 de maio de 2000. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2002. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  18. ↑ "Arrows Withdraw Fuel Appeal; de la Rosa Demoted". Atlas F1. Haymarket Publications. 7 de maio de 2000. Arquivado dende o orixinal o 26 de febreiro de 2001. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 19,4 19,5 19,6 19,7 19,8 "Grand Prix Results: Spanish GP, 2000". GrandPrix.com. Inside F1, Inc. Arquivado dende o orixinal o 22 de febreiro de 2002. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 20,5 20,6 20,7 "2000 - Round 5 - Spain: Barcelona". Formula1.com. Formula1.com Limited. 7 de mao de 2000. Arquivado dende o orixinal o 4 de outubro der 2002. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  21. ↑ 21,00 21,01 21,02 21,03 21,04 21,05 21,06 21,07 21,08 21,09 21,10 21,11 21,12 21,13 21,14 21,15 21,16 21,17 "Race Facts and Incidents". FIA.com. Fédération Internationale de l'Automobile. 7 de maio de 2000. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2002. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 22,4 22,5 "Lap-by-Lap". Gale Force F1. 7 de maio de 2000. Arquivado dende o orixinal o 03 de maio de 2007. Consultado o 9 de xullo de 2015. 
  23. ↑ 23,0 23,1 "2000 Spanish GP - Classification". ChicaneF1. Arquivado dende o orixinal o 17 de xuño de 2015. Consultado o 10 de xullo de 2015. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 "Post-Race Press Conference- Spanish GP". Atlas F1. Haymarket Publications. 7 de maio de 2000. Arquivado dende o orixinal o 26 de febreiro de 2001. Consultado o 10 de xullo de 2015. 
  25. ↑ "Schumacher Brothers Squabble Over Race Incident". Atlas F1. Haymarket Publications. 8 de maio de 2000. Arquivado dende o orixinal o 26 de febreiro de 2001. Consultado o 10 de xullo de 2015. 
  26. ↑ "Schumacher brothers bury the hatchet". GPUpdate. JHED Media BV. 14 de maio de 2000. Arquivado dende o orixinal o 11 de xullo de 2015. Consultado o 10 de xullo de 2015. 
  27. ↑ "Alesi and de la Rosa Blame Each Other". Atlas F1. Haymarket Publications. 7 de maio de 2000. Arquivado dende o orixinal o 26 de febreiro de 2001. Consultado o 10 de xullo de 2015. 
  28. ↑ "Spanish GP Saturday qualifying". motorsport.com. Motorsport.com, Inc. 6 de maio de 2000. Arquivado dende o orixinal o 11 de xullo de 2015. Consultado o 10 de xullo de 2015. 
  29. ↑ "2000 Spanish Grand Prix". Formula1.com. Formula1.com Limited. Arquivado dende o orixinal o 10 de outubro de 2014. Consultado o 26 de decembro de 2015. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gran_Premio_de_España_de_2000&oldid=6684744»