Augustin Louis Cauchy
Augustin Louis Cauchy, nado en París o 21 de agosto de 1789 e finado en Sceaux o 23 de maio de 1857, foi un matemático francés.
Pioneiro na análise matemática e a teoría de grupos de permutacións, contribuíu amplamente ao seu desenvolvemento. Tamén investigou a converxencia e a diverxencia das series infinitas, ecuacións diferenciais, determinantes, probabilidade e física matemática.
Biografía[editar | editar a fonte]
Cauchy empezou a educarse a unha idade temperá co seu paie Louis François Cauchy (1760-1848), quen ocupou varios postos públicos menores e era amigo de Joseph-Louis de Lagrange e Pierre Simon Laplace.
Estudou en l'École Polytechnique de París, obtendo o seu título en enxeñaría. Polo seu rendimento académico brillante, foi contratado como enxeñeiro militar en 1812 para contribuír ao gran plan de Napoleón para transformar o porto de Cherbourg no máis importante de Francia e Inglaterra. Porén, a súa mala saúde obrigouno a abandonar este proxecto. Comezou a dedicarse á investigación científica intensiva e á publicación de varias obras importantes en rápida sucesión. A principal conclusión deste período foi a demostración do teorema do número poligonal de Fermat, ao que se dedicaran sen éxito ilustres matemáticos contemporáneos como Gauss. Foi nomeado profesor de mecánica na École Polytechnique en 1816e foi promovido a membro da Academia Francesa das Ciencias, no lugar de Gaspard Monge, que foi expulsado por razóns políticas.
En 1830, viuse na necesidade de seguir sendo fiel ao xuramento ante o rei Carlos X, polo que tivo que abandonar todos os seus cargos académicos e marchar ao exilio. Desde París, trasladouse a Turín, onde deu clases na universidade, e logo a Praga, por petición de Carlos X, como titor do Conde de Chambord. Regresou a París en 1838, pero non puido atopar un lugar na Sorbona ata 1848, cando foi nomeado profesor de Astronomía.
Faleceu o 23 de maio de 1857 en Sceaux, só, abandonado pola súa familia e amigos. No seu leito de morte arrepentiríase do que el consideraba como o seu único erro na vida, non ter dedicado máis tempo ás matemáticas: "Non imaxino unha vida máis chea ca unha vida dedicada ás matemáticas" exclamou semanas antes de morrer.
Obra[editar | editar a fonte]
En 1814 publicou a memoria da integral definida que chegou a ser a base da teoría das funciónss complexas. Grazas a Cauchy, o cálculo infinitesimal adquire bases sólidas.
Cauchy precisa os conceptos de función, de límite e de continuidade na forma actual ou case actual, tomando o concepto de límite como punto de partida da análise e eliminando da idea de función toda referencia a unha expresión formal, alxébrica ou non, para fundala sobre a noción de correspondencia. Os conceptos aritméticos outorgan agora rigor aos fundamentos da análise, ata entón apoiados nunha intuición xeométrica que quedará eliminada, en especial cando máis tarde sofre un duro golpe ao demostrarse que hai funcións continuas sen derivadas, é dicir: curvas sen tanxente. Cauchy consideraba que as funcións en 3 dimensións que eran derivables eran continuas, non obstante descubriuse que era necesaria unha condición de diferenciabilidade para asegurar a continuidade.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Documentazione Interdisciplinare di Scienza e Fede. Cauchy, Augustin. (en italiano)
- En BibMath
- Entrada en Seton Hall University
- Bibliothèque nationale de France
- Gallica, obras completas
| Control de autoridades |
|
|---|
