Antonio Ulloa Regueiro
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1905  Torallo, España |
| Morte | 24 de setembro de 1942 (36/37 anos) Becerreá, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | membro da resistencia |
| Carreira militar | |
| Conflito | Guerra civil española |
Antonio Ulloa Regueiro, coñecido como Ulloa e Torallo, nado en Torallo (Agüeira, Becerreá) en 1905 e finado no mesmo concello o 24 de setembro de 1942, foi un guerrilleiro antifranquista galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Vinculado ao PCE. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi detido o 20 de novembro. Estivo preso no depósito municipal de Becerreá, pero logrou fuxir con Manuel Fernández Núñez e outros 14 presos o 7 de decembro. Botouse ao monte e dirixiu un grupo de tres a seis fuxidos que actuaban pola comarca dos Ancares. Foi reclamado polo xuíz de Becerreá na instrución do expediente da Comisión Provincial de Incautación de Bens en decembro de 1937.[1] Foi reclamado polo xuíz militar de Lugo acusado de auxilio á rebelión na causa 304/39 xunto con Casimiro Vilares Quintana en abril de 1939.[2] Ambos volveron ser reclamados polo Xulgado Militar de Lugo en xuño de 1939.[3] Foi novamente reclamado polo xuíz militar de Lugo en xullo de 1942.[4] Morreu nun enfrontamento coa Garda Civil nos montes de Becerreá o 24 de setembro de 1942.[5][6]
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Álvarez, Santiago (1991). "Testemuño dun veterano dirixente antifascista de Lugo ¿Como xorde a guerrilla?". Memoria da guerrilla. Vigo: Xerais. pp. 40–44. ISBN 84-7507-535-5.
- Redondo Abal, Francisco Xavier (2006). Botarse ao monte. Censo de guerrilleiros antifranquistas na Galiza (1939-1965). Sada: Do Castro. p. 132. ISBN 84-8485-231-8.