Ácido palmitoleico
Outros nomes [1]: ácido (Z)-9-hexadecenoico,
ácido hexadec-9-enoico,
cis-ácido palmitoleico,
9-cis-ácido hexadecenoico
Número CAS: 373-49-9.
O ácido palmitoleico [2] é un ácido graxo monoinsaturado omega-7 de 16 carbonos, que é un constituínte común dos glicéridos do tecido adiposo humano. Está presente en todos os tecidos, pero xeralmente se encontra en maiores concentracións no fígado. Biosintetízase a partir do ácido palmítico pola acción do encima delta-9 desaturase. Considérase un ácido graxo beneficioso, do que se observou que nos ratos incrementa a sensibilidade á insulina ao suprimir a inflamación, e inhibe a destrución das células beta pancreáticas secretoras de insulina.[3]
A súa fórmula é CH3(CH2)5CH=CH(CH2)7COOH, que se pode abreviar como C16:1∆9, e leva un dobre enlace entre os carbonos 9 e 10 (que empezando a contar desde o final da cadea sería o sétimo carbono, polo que é un ácido graxo omega-7). O dobre enlace dálle un punto de fusión baixo, de 0,1 °C
Fontes
[editar | editar a fonte]As fontes dietarias de ácido palmitoleico inclúen diversos aceites de orixe animal, vexetal e mariña. O aceite de macadamia (Macadamia integrifolia) e o aceite de Hippophae rhamnoides son fontes vexetais con altas concentracións do 17% [4] e 40%[5] de ácido palmitoleico, respectivamente.
Efectos biolóxicos potenciais
[editar | editar a fonte]Nunha análise realizada a numerosos ácidos graxos, atopouse que o palmitoleato posiblemente inflúe na deposición e produción de graxa hepática, na acción da insulina, o palmitato, e a ácido graxo sintase, o que levou a propoñer para el o novo termo "lipoquina", xa que parece ter efectos similares aos dunha hormona.[6]
Como un de tales efectos pode ser o de mellorar a sensibilidade á insulina, encontrouse que o ácido palmitoleico (C16:1 n-7) nos ratos diabéticos atenúa a hiperglicemia e a hipertrigliceridemia ao incrementar a sensibilidade á insulina, en parte debido á supresión de xenes proinflamatorios, e mellora o metabolismo lipídico hepático.[7]
Outras investigacións preliminares indican que o ácido palmitoleico podería ter un papel como molécula sinalizadora que afecta ao peso corporal,[8] un resultado que é concordante coas observacións previas de que o ácido palmitoleico, entre outros ácidos graxos da dieta, pode ser utilizado por encimas que afectan á oxidación das graxas.[9] Consecuentemente, os tipos de aceites fabricados con alto contido de ácido palmitoleico poden servir para tratar a obesidade.[10]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ PubChem compound Palmitoleic acid
- ↑ ChemSpider Palmitoleic acid
- ↑ Chronic administration of palmitoleic acid reduces insulin resistance and hepatic lipid accumulation in KK-Ay Mice with genetic type 2 diabetes
- ↑ "Nuts, macadamia nuts, raw". NutritionData.com.
- ↑ Li, Thomas S. C.; Thomas H. J. Beveridge (2003). Sea Buckthorn (Hippophae rhamnoides L.) : Production and Utilization. Ottawa, Ontario: NRC Research Press. pp. 54–55. ISBN 0-660-19007-9. Arquivado dende o orixinal o 30 de decembro de 2010. Consultado o 27 de setembro de 2012.
- ↑ Identification of a Lipokine, a Lipid Hormone Linking Adipose Tissue to Systemic Metabolism, Department of Genetics and Complex Diseases, Harvard School of Public Health
- ↑ Chronic administration of palmitoleic acid reduces insulin resistance and hepatic lipid accumulation in KK-Ay Mice with genetic type 2 diabetes, Central Research Laboratory, Tokyo Innovation Center, Nippon Suisan Kaisha
- ↑ Zelkowitz R (2008-09-19). "Fat molecule fights weight gain". Science Now. Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2019. Consultado o 27 de setembro de 2012. Arquivado 24 de setembro de 2019 en Wayback Machine.
- ↑ Power, G.W., Cake, M.H. & Newsholme E.A. (1997) The influence of diet on the activity of carnitine palmitoyltransferase 1 toward a range of acyl CoA esters. Lipids 32: 31-37
- ↑ "Fat and Slimy" 7.30 Report, Australian Broadcasting Commission November 1995
