Prostanoide

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Esquema da síntese de prostanoides a partir de ácido araquidónico.
Fontes de ácidos graxos esenciais: Produción e metabolismo dos ácidos graxos esenciais para formar eicosanoides. En cada paso, as cascadas dos ω-3 e ω-6 compiten polos encimas.

Os prostanoides son un grupo de lípidos que forman unha subclase dentro dos eicosanoides, no cal están incluídas as prostaglandinas (mediadores das reaccións inflamatorias e anafilácticas), as prostaciclinas (mediadores activos na fase de resolución da inflamación), e os tromboxanos (mediadores da vasoconstrición)[1][2]. Derivan de ácidos graxos poliinsaturados de cadea longa como o ácido araquidónico ou o ácido eicosapentaenoico, e conteñen un ou dous ciclos no centro da molécula.

Artigos principais: Prostaglandina, Prostaciclina e Tromboxano.

Biosíntese[editar | editar a fonte]

     Composto inicial: (Prostaglandina H2)      Compostos derivados      Reacción mediada por encima Numerais = Compostos prostanoides:
1 Prostaglandina H2; 2 Prostaglandina E2; 3 Prostaglandina F2; 4 Prostaglandina A2; 5 Prostaglandina B2; 6 Prostaglandina D2; 7 Prostaglandina J2; 8 Prostaglandina I2 (prostaciclina); 9 6-ceto-prostaglandina Fα; 10 Tromboxano A2.
Texto = Encimas:
A. Prostaglandina E sintase; B. Prostaglandina E 9-cetorredutase; C. Prostaglandina D sintase; D. Prostaciclina sintase; E. Tromboxano-A sintase.

O encima ciclooxixenase (COX) cataliza a conversión dos ácidos graxos esenciais libres en prostanoides nun proceso en dúas fases. En primeiro lugar, engádense ao ácido graxo dúas moléculas de O2 que forman enlaces peróxido e orixínase un anel de cinco membros na parte central da molécula do ácido graxo. Como consecuencia orixínase unha molécula inestable de vida curta, a primeira co anel característico das prostaglandinas, a prostaglandina G (PGG). Seguidamente, un dos enlaces peróxido perde un dos osíxenos, formando a prostaglandina PGH. A PGH é unha molécula central da ruta de síntese das prostanoides, porque todos os demais prostanoides se van orixinar a partir dela, formándose a PGH1, PGH2, e PGH3, e despois, a partir da PGH2 fórmanse outras prostaglandinas, prostaciclinas e tromboxanos.

A figura mostra como a PGH2 (derivada do ácido araquidónico) se transforma da seguinte maneira:

Unha ruta alternativa para orixinar prostanoides é a partir de ácidos omega-3 como o ácido alfa-linolénico, que orixina en varios pasos ácido eicosapentaenoico (EPA), e este dá lugar a prostanoides.

Estrutura[editar | editar a fonte]

As tres clases de prostanoides distínguense polos aneis situados no centro da súa molécula. As prostaglandinas teñen un anel de 5 membros insaturado. As prostaciclinas teñen dous aneis unidos, ambos os dous con osíxeno. Nos tromboxanos o anel é de 6 membros.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. http://medical-dictionary.thefreedictionary.com/prostanoid, 11. 12. 2011.
  2. Donald Voet, Judith G. Voet (2005). Biochemistry, 3, Wiley. ISBN 978-0-471-19350-0

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]