Eusébio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Eusébio
Información persoal
Nome Eusébio da Silva Ferreira
Nacemento 25 de xaneiro de 1942
Lugar de nacemento Maputo
Falecemento 5 de xaneiro de 2014 e 5 de xaneiro de 2013
Lugar de falecemento Lisboa
Altura 1,75 m
Posición Dianteiro
Carreira sénior
Anos Equipos Aprs (Gls)
1957–1960 Sporting L. Marques 42 (77)
1960–1975 Benfica 301 (317)
1975 Boston Minutemen 7 (2)
1975 Monterrey 10 (1)
1975–1976 Toronto Metros-Croatia 25 (18)
1976 Beira-Mar 12 (3)
1976–1977 Las Vegas Quicksilvers 17 (2)
1977–1978 União de Tomar 12 (3)
1978–1979 New Jersey Americans 4 (5)
Total 430 (428)
Selección nacional
1961–1973 Portugal 64 (41)
Na rede
IMDB: nm1595864 FIFA: 39547 UEFA: 37682 WikiTree: Da_Silva_Ferreira-4 Find a Grave: 176674679 Editar o valor em Wikidata
Partidos e goles só en liga doméstica.

editar datos en Wikidata ]

Eusébio da Silva Ferreira, OIH, GCM, nado en Lourenço Marques (actual Maputo) o 25 de xaneiro de 1942 e finado en Lisboa o 5 de xaneiro de 2014, foi un futbolista portugués de orixe mozambicana. Xogaba de dianteiro e foi internacional coa selección portuguesa. Está considerado coma un dos mellores xogadores de tódolos tempos, e destacaba pola súa velocidade e o seu mortífero disparo.

Foi o máximo anotador do Mundial de 1966 con nove goles, axudando a que Portugal obtivese o terceiro posto. Ten un Balón de Ouro (1965), trofeo ao mellor xogador europeo e dúas Botas de Ouro, trofeo ao máximo anotador europeo (1968 e 1973).

Clubs[editar | editar a fonte]

Eusébio naceu na cidade de Lourenço Marques (hoxe Maputo), en Mozambique. Comezou a xogar ao fútbol en equipos locais, coma o Sporting Club of Lourenço Marques ata que en 1961 marcha para Portugal, fichando polo Benfica por unha cantidade de £7500. É o comezo dunha longa e prolífica carreira no conxunto da cidade lisboeta. Xa na súa primeira tempada gañou a Liga Portuguesa de Fútbol, o que lles deu dereito de disputa-la Copa de Europa ao ano seguinte.

En 1962, amais de gaña-la liga e a Copa de Portugal de Fútbol, derrotaron ao Real Madrid de Ferenc Puskás e Alfredo Di Stéfano na final da Copa de Europa por 5-3, e o propio Eusébio anotou dous goles. O seu seguinte reto foi a Copa Intercontinental, e aquí enfrontáronse posiblemente ás dúas mellores escuadras do mundo: o Benfica "de" Eusébio e o Santos "de" Pelé. Tras unha derrota por 3-2 no encontro de ida no Brasil, a remontada semellaba factible na volta no estadio da Luz en Lisboa. Mais Pelé fixo aquí unha das súas mellores actuacións e o Santos arrasou ó Benfica.

En 1965 foi galardoado co Balón de Ouro, premio outorgado ao mellor xogador europeo do ano. En 1968 converteuse no primeiro gañador da recentemente inaugurada Bota de Ouro, que premia ao máximo anotador europeo. Repetiría cinco anos despois. En canto á Liga Portuguesa, entre os anos 1964 e 1973 foi o máximo anotador da competición. En total coa camisola do Benfica, segundo a FIFA, anotou 727 goles en 715 encontros,[1] A IFFHS recoñécelle 342 goles en 373 encontros de liga entre 1960 e 1977[2].

Xa preto da fin da súa carreira marchou aos Estados Unidos para xogar na North American Soccer League. Alí ficou por tres anos e xogou para tres equipos, Boston Minutemen (1975), Toronto Metros-Croatia (1976) e Las Vegas Quicksilver (1977). Este mesmo ano participou en dez encontros co CF Monterrey da Liga Mexicana de Fútbol. De volta a Portugal fichou polo SC Beira-Mar, e o União de Tomar da segunda división. En 1978 rematou a súa carreira coma futbolista.

Selección nacional[editar | editar a fonte]

Eusébio foi o máximo anotador da selección portuguesa con 41 goles en 64 encontros ata que Pauleta o superou o 12 de outubro de 2005 nun encontro contra Lituania. Fixo a súa estrea coa camisola nacional o 19 de outubro de 1961, contra Luxemburgo, encontro que rematou en derrota para a selección portuguesa por 2-4.

O seu maior éxito foi o cuarto posto no mundial de Inglaterra '66. Rematou coma máximo anotador do torneo con nove goles. Destacou especialmente nos cuartos de final, cando tras ir perdendo por 0-3 contra Corea no Norte fixo catro goles e remataron gañando por 5-3. Xogou o seu derradeiro encontro coa camisola portuguesa o 19 de outubro de 1973 contra a Bulgaria, que rematou en empate, 2-2.

Títulos[editar | editar a fonte]

Internacional

Clubs

Individual

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]