Arturo Pérez-Reverte
Arturo Pérez-Reverte Gutiérrez | |
---|---|
![]() Arturo Pérez-Reverte en 2008.
|
|
Nome completo | Arturo Pérez-Reverte Gutiérrez |
Nacemento | 25 de novembro de 1951 (66 anos) |
Lugar | Cartagena ![]() |
Nacionalidade | España |
Etnia | espanhóis |
Ocupación | Correspondente de guerra, xornalista, escritor, guionista, presentador de televisión e Furry |
Xéneros | Narrativa, ensaio |
Coñecido/a por | The Flanders Panel, La piel del tambor e The Club Dumas |
[ editar datos en Wikidata ] | |
Arturo Pérez-Reverte Gutiérrez, nado en Cartagena o 25 de novembro de 1951, é un novelista e periodista español. Dende o ano 2003 ocupa a cadeira da letra "T" na Real Academia Española, cargo para o que foi elixido o 23 de xaneiro dese mesmo ano e do que tomou posesión o 12 de xuño.[1]
Índice
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Licenciado en Xornalismo, durante os tres primeiros anos da súa carreira cursou simultaneamente estudos de Ciencias Políticas. Exerceu coma reporteiro de guerra durante 21 anos (1973-1994), primeiro formando parte de Diario Pueblo, onde estivo doce anos, e logo traballando para Televisión Española. En 1977 fundou xunto ao seu compañeiro Vicente Talón a revista Defensa, que saíu á venda en abril de 1978, e da que foi redactor xefe ata que os seus compromisos o obrigaron a deixar a editorial.
A principios dos anos 90 presentou na RNE o programa nocturno La Ley de la Calle, no que participaban personaxes de diversos ámbitos e que foi clausurado polo director de RTVE, Jordi García Candau. Entre 1993 e 1994 presentou, tamén en Televisión Española, o programa sobre a actualidade da crónica negra Código Uno, do que renegaría publicamente antes de presentar a súa dimisión. Tal coma expuxo na súa obra Territorio Comanche despediuse da canle decepcionado pola falta de medios e pola politización da televisión.
Coma correspondente de guerra cubriu conflitos armados en Chipre, Líbano, Eritrea, o Sáhara, as Malvinas, O Salvador, Nicaragua, Chad, Libia, Sudán, Mozambique, Angola, o Golfo Pérsico, Croacia e Bosnia e Hercegovina entre outros.
Comezou a súa carreira de novelista en 1986 coa publicación de El maestro de esgrima, aínda que xa publicara, con discreto éxito, a novela curta El húsar. Dende 1991 é columnista no suplemento dominical El Semanal e en 1994 abandonou a súa profesión de reporteiro para dedicarse exclusivamente á literatura. Ata o momento leva publicadas dezaoito novelas e varias coleccións de artigos. As súas obras El Maestro de Esgrima, La tabla de Flandes e El club Dumas foron adaptadas ao cinema con grande éxito, esta última co título de The Ninth Gate, de Roman Polanski. En 2006 estreouse o filme Alatriste, baseado na súa colección de novelas de El capitán Alatriste, e en 2007 presentouse a película de La carta esférica.
O seu ingreso na Real Academia Español en xuño de 2003 foi para ocupar o sillón da letra "T", vacante dende a morte do filólogo Manuel Alvar en 2001. O 18 de febreiro de 2004 foi investido coma o primeiro doutor honoris causa da Universidade Politécnica de Cartagena.
En maio de 2011, a Audiencia Provincial de Madrid condeou a Pérez-Reverte a pagar 80.000 euros ó cineasta Antonio González-Vigil, que demandou o novelista por plaxiar o guión da película Gitano, estreada no ano 2000. Pérez-Reverte, en desacordo con esta sentenza, recurriu ó Tribunal Supremo, que terá que decidir sobre este tema.
É coñecido o seu posicionamento contrario ao nacionalismo.[2][3]
Literatura[editar | editar a fonte]
Viaxeiro, bibliófilo, navegante e estudoso da lendaria tradición heroica española, Pérez-Reverte comezou escribindo éxitos de vendas culturalistas, coma La Tabla de Flandes, e xogou coa novela histórica e o thriller en obras coma El maestro de esgrima ou El club Dumas. Porén, a súa amarga experiencia coma reporteiro de guerra foise reflectindo paseniño na súa obra a partir de Territorio Comanche, expresándose a través de temas coma a canseira do heroe, a aventura, a amizade, a viaxe coma perigo, a morte coma última viaxe, e a cultura e a memoria coma única salvación que permite comprender a realidade, soportar a dor e coñecer a identidade da persoa e do mundo. A visión que o escritor ten da existencia en xeral é sombría. Aborrece o humanismo cristián e cre que a filosofía pagán ten unha visión máis exacta e cruel do mundo.
Obra literaria[editar | editar a fonte]
Narrativa[editar | editar a fonte]
- El húsar (1986).
- El maestro de esgrima (1988).
- La tabla de Flandes (1990).
- El club Dumas (1993).
- La sombra del águila (1993).
- Territorio comanche (1994).
- Un asunto de honor (Cachito) (1995).
- La piel del tambor (1995).
- La carta esférica (2000).
- La Reina del Sur (2002).
- Cabo Trafalgar (2004).
- El pintor de batallas (2006).
- Un día de cólera (2007).
- Ojos azules (2009).
- Los perros duros no bailan (2018).
Colección "Las aventuras del capitán Alatriste"[editar | editar a fonte]
- El capitán Alatriste (1996).
- Limpieza de sangre (1997).
- El sol de Breda (1998).
- El oro del rey (2000).
- El caballero del jubón amarillo (2003).
- Corsarios de Levante (2006).
Recompilacións de artigos de prensa[editar | editar a fonte]
- Patente de corso (1998).
- Con ánimo de ofender (2001).
- No me cogeréis vivo (2005).
- Cuando éramos honrados mercenarios (2009).
Outros[editar | editar a fonte]
- Obra breve (1995) (relatos e artigos)
Adaptacións e guións cinematográficos[editar | editar a fonte]
- El maestro de esgrima, de Pedro Olea, (1992).
- Uncovered, de Jim McBride, (1994) (baseada na novella La tabla de Flandes).
- Cachito, de Enrique Urbizu, (1995) (baseada na novela Un asunto de honor (Cachito)).
- Territorio comanche, de Gerardo Herrero, (1997).
- Camino de Santiago, de Robert Young (1999), (serie de televisión, guión orixinal de Arturo Pérez-Reverte).
- The Ninth Door, de Roman Polanski (1999), (baseada na novela El club Dumas).
- Gitano, de Manuel Palacios, (2000) (guión orixinal de Arturo Pérez-Reverte).
- Alatriste, de Agustín Díaz Yanes, (2006) (baseada na serie de novelas do Capitán Alatriste).
- La carta esférica, de Imanol Uribe, (2007).
- Quart. El hombre de Roma, de Jacobo Rispa, (2007) (serie de televisión, baseada no personaxe protagonista de La Piel del Tambor).
- Queen of the South, de Jonathan Jakubowicz, (2009) (baseada na novela La Reina del Sur).
Premios e distincións[editar | editar a fonte]
- Medalla Laureada do Cantón de Cartagena, outorgada polo Partido Cantonal de Cartagena (1993). .
- Premio Príncipe de Asturias de Xornalismo pola súa cobertura para TVE da guerra da antiga Iugoslavia (1993).
- Premio Ondas da Radio Nacional de España polo programa La ley de la calle (1993).
- Premio Goya ao mellor guión adaptado por El maestro de esgrima (Francisco Prada, Antonio Larreta, Pedro Olea e Arturo Pérez-Reverte, 1993).
- Premio Palle Rosenkranz, outorgado pola Academia Criminolóxica de Dinamarca por El club Dumas (1994).
- Premio Jean Monnet de literatura europea por La piel del tambor (1997).
- Nomeado Cabaleiro da Orde das Artes e Letras de Francia polo presidente da República Francesa (1998). Esta distinción concédese para honrar a personalidades distinguidas no ámbito artístico ou literario.
- Premio Mediterráneo, outorgado en París, por La carta esférica (2001).
- Premio González-Ruano de xornalismo en 2003, polo seu artigo Una ventana a la guerra.
- Condecorado coa Gran Cruz ao Mérito Naval, a máis alta distinción outorgada pola Mariña a un civil, pola súa novela Cabo Trafalgar (2005).
- Medalla de Ouro de San Telmo da Fundación Letras do Mar (2006).
- Friameira de Prata do Ateneo de Córdoba (2009).
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Arturo Pérez-Reverte Gutiérrez - Real Academia Española". www.rae.es (en castelán). Consultado o 31-3-208.
- ↑ Arturo Pérez-Reverte (19-5-2013). "Es curiosa la tendencia de algún bobo a identificar como nacionalismo español el desprecio objetivo a todo nacionalismo fanático y cateto.". Twitter (en castelán). Consultado o 31-3-2018.
- ↑ Arturo Pérez-Reverte (19-5-2013). "También detesto el nacionalismo español. Me parece infundado y perverso.". Twitter (en castelán). Consultado o 31-3-2018.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
![]() |
A Galicitas posúe citas sobre: Arturo Pérez-Reverte |
Outros artigos[editar | editar a fonte]
- Discurso de ingreso na Real Academia Española
- Web oficial, www.capitanalatriste.com
- Web sobre Un día de cólera
- Revista Defensa, cofundada en 1978 por Arturo Pérez-Reverte
- Permitidme tutearos, imbéciles (artigo, 22 de decembro de 2007) (en castelán)
- Esa gentuza (artigo, 4 de xullo de 2009) (en castelán)