Arturo Pérez-Reverte

Arturo Pérez-Reverte Gutiérrez
Arturo Pérez-Reverte en 2008.
Nome completo	Arturo Pérez-Reverte Gutiérrez
Nacemento	25 de novembro de 1951 (66 anos)
Lugar	Cartagena Rexión de Murcia
Nacionalidade	España
Etnia	espanhóis
Ocupación	Correspondente de guerra, xornalista, escritor, guionista e presentador de televisión
Xéneros	Narrativa, ensaio
Coñecido/a por	The Flanders Panel, La piel del tambor e The Club Dumas
Premios	sen etiquetar
[ editar datos en Wikidata ]

Arturo Pérez-Reverte Gutiérrez, nado en Cartagena o 25 de novembro de 1951, é un novelista e periodista español. Dende o ano 2003 ocupa a cadeira da letra "T" na Real Academia Española, cargo para o que foi elixido o 23 de xaneiro dese mesmo ano e do que tomou posesión o 12 de xuño.

Traxectoria

Licenciado en Xornalismo, durante os tres primeiros anos da súa carreira cursou simultaneamente estudos de Ciencias Políticas. Exerceu coma reporteiro de guerra durante 21 anos (1973-1994), primeiro formando parte de Diario Pueblo, onde estivo doce anos, e logo traballando para Televisión Española. En 1977 fundou xunto ao seu compañeiro Vicente Talón a revista Defensa, que saíu á venda en abril de 1978, e da que foi redactor xefe ata que os seus compromisos o obrigaron a deixar a editorial.

A principios dos anos 90 presentou na RNE o programa nocturno La Ley de la Calle, no que participaban personaxes de diversos ámbitos e que foi clausurado polo director de RTVE, Jordi García Candau. Entre 1993 e 1994 presentou, tamén en Televisión Española, o programa sobre a actualidade da crónica negra Código Uno, do que renegaría publicamente antes de presentar a súa dimisión. Tal coma expuxo na súa obra Territorio Comanche despediuse da canle decepcionado pola falta de medios e pola politización da televisión.

Coma correspondente de guerra cubriu conflitos armados en Chipre, Líbano, Eritrea, o Sáhara, as Malvinas, O Salvador, Nicaragua, Chad, Libia, Sudán, Mozambique, Angola, o Golfo Pérsico, Croacia e Bosnia e Hercegovina entre outros.

Comezou a súa carreira de novelista en 1986 coa publicación de El maestro de esgrima, aínda que xa publicara, con discreto éxito, a novela curta El húsar. Dende 1991 é columnista no suplemento dominical El Semanal e en 1994 abandonou a súa profesión de reporteiro para dedicarse exclusivamente á literatura. Ata o momento leva publicadas dezaoito novelas e varias coleccións de artigos. As súas obras El Maestro de Esgrima, La tabla de Flandes e El club Dumas foron adaptadas ao cinema con grande éxito, esta última co título de The Ninth Gate, de Roman Polanski. En 2006 estreouse o filme Alatriste, baseado na súa colección de novelas de El capitán Alatriste, e en 2007 presentouse a película de La carta esférica.

O seu ingreso na Real Academia Español en xuño de 2003 foi para ocupar o sillón da letra "T", vacante dende a morte do filólogo Manuel Alvar en 2001. O 18 de febreiro de 2004 foi investido coma o primeiro doutor honoris causa da Universidade Politécnica de Cartagena.

En maio de 2011, a Audiencia Provincial de Madrid condeou a Pérez-Reverte a pagar 80.000 euros ó cineasta Antonio González-Vigil, que demandou o novelista por plaxiar o guión da película Gitano, estreada no ano 2000. Pérez-Reverte, en desacordo con esta sentenza, recurriu ó Tribunal Supremo, que terá que decidir sobre este tema.

É coñecido o seu posicionamento contrario ao nacionalismo.

Literatura

Viaxeiro, bibliófilo, navegante e estudoso da lendaria tradición heroica española, Pérez-Reverte comezou escribindo éxitos de vendas culturalistas, coma La Tabla de Flandes, e xogou coa novela histórica e o thriller en obras coma El maestro de esgrima ou El club Dumas. Porén, a súa amarga experiencia coma reporteiro de guerra foise reflectindo paseniño na súa obra a partir de Territorio Comanche, expresándose a través de temas coma a canseira do heroe, a aventura, a amizade, a viaxe coma perigo, a morte coma última viaxe, e a cultura e a memoria coma única salvación que permite comprender a realidade, soportar a dor e coñecer a identidade da persoa e do mundo. A visión que o escritor ten da existencia en xeral é sombría. Aborrece o humanismo cristián e cre que a filosofía pagán ten unha visión máis exacta e cruel do mundo.

Obra literaria

Narrativa

• El húsar (1986).
• El maestro de esgrima (1988).
• La tabla de Flandes (1990).
• El club Dumas (1993).
• La sombra del águila (1993).
• Territorio comanche (1994).
• Un asunto de honor (Cachito) (1995).
• La piel del tambor (1995).
• La carta esférica (2000).
• La Reina del Sur (2002).
• Cabo Trafalgar (2004).
• El pintor de batallas (2006).
• Un día de cólera (2007).
• Ojos azules (2009).
• Los perros duros no bailan (2018).

Colección "Las aventuras del capitán Alatriste"

• El capitán Alatriste (1996).
• Limpieza de sangre (1997).
• El sol de Breda (1998).
• El oro del rey (2000).
• El caballero del jubón amarillo (2003).
• Corsarios de Levante (2006).

Recompilacións de artigos de prensa

• Patente de corso (1998).
• Con ánimo de ofender (2001).
• No me cogeréis vivo (2005).
• Cuando éramos honrados mercenarios (2009).

Outros

• Obra breve (1995) (relatos e artigos)

Adaptacións e guións cinematográficos

• El maestro de esgrima, de Pedro Olea, (1992).
• Uncovered, de Jim McBride, (1994) (baseada na novella La tabla de Flandes).
• Cachito, de Enrique Urbizu, (1995) (baseada na novela Un asunto de honor (Cachito)).
• Territorio comanche, de Gerardo Herrero, (1997).
• Camino de Santiago, de Robert Young (1999), (serie de televisión, guión orixinal de Arturo Pérez-Reverte).
• The Ninth Door, de Roman Polanski (1999), (baseada na novela El club Dumas).
• Gitano, de Manuel Palacios, (2000) (guión orixinal de Arturo Pérez-Reverte).
• Alatriste, de Agustín Díaz Yanes, (2006) (baseada na serie de novelas do Capitán Alatriste).
• La carta esférica, de Imanol Uribe, (2007).
• Quart. El hombre de Roma, de Jacobo Rispa, (2007) (serie de televisión, baseada no personaxe protagonista de La Piel del Tambor).
• Queen of the South, de Jonathan Jakubowicz, (2009) (baseada na novela La Reina del Sur).

Premios e distincións

• Medalla Laureada do Cantón de Cartagena, outorgada polo Partido Cantonal de Cartagena (1993). .
• Premio Príncipe de Asturias de Xornalismo pola súa cobertura para TVE da guerra da antiga Iugoslavia (1993).
• Premio Ondas da Radio Nacional de España polo programa La ley de la calle (1993).
• Premio Goya ao mellor guión adaptado por El maestro de esgrima (Francisco Prada, Antonio Larreta, Pedro Olea e Arturo Pérez-Reverte, 1993).
• Premio Palle Rosenkranz, outorgado pola Academia Criminolóxica de Dinamarca por El club Dumas (1994).
• Premio Jean Monnet de literatura europea por La piel del tambor (1997).
• Nomeado Cabaleiro da Orde das Artes e Letras de Francia polo presidente da República Francesa (1998). Esta distinción concédese para honrar a personalidades distinguidas no ámbito artístico ou literario.
• Premio Mediterráneo, outorgado en París, por La carta esférica (2001).
• Premio González-Ruano de xornalismo en 2003, polo seu artigo Una ventana a la guerra.
• Condecorado coa Gran Cruz ao Mérito Naval, a máis alta distinción outorgada pola Mariña a un civil, pola súa novela Cabo Trafalgar (2005).
• Medalla de Ouro de San Telmo da Fundación Letras do Mar (2006).
• Friameira de Prata do Ateneo de Córdoba (2009).

Véxase tamén

Outros artigos

• Discurso de ingreso na Real Academia Española
• Web oficial, www.capitanalatriste.com
• Web sobre Un día de cólera
• Revista Defensa, cofundada en 1978 por Arturo Pérez-Reverte
• Permitidme tutearos, imbéciles (artigo, 22 de decembro de 2007) (en castelán)
• Esa gentuza (artigo, 4 de xullo de 2009) (en castelán)