Saltar ao contido

Xelsolina plasmática

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Xelsolina do plasma
Estrutura cristalina da forma citoplásmica da xelsolina humana (3FFN). A pGSN ten ademais unha extensión N-terminal de 24 aminoácidos.
Identificadores
SímbolopGSN
PfamPF00626
Pfam clanCL0092
InterProIPR007123
SCOPe1vil / SUPFAM

A xelsolina plasmática ou do plasma (pGSN) é unha proteína de 83 kDa abundante que é un compoñente normal do plasma sanguíneo e un importante compoñente do sistema inmunitario innato. A identificación da pGSN na mosca Drosophila melanogaster[1] e no verme Caenorhabditis elegans[2] indica que ten unha antiga orixe en épocas temperás da evolución dos seres vivos.[3] A súa extraordinaria conservación estrutural reflicte o seu papel regulatorio crítico en múltiples funcións esenciais.[4] Entre as súas funcións están a degradación dos filamentos de actina liberados polas células mortas, a activación dos macrófagos e a localización da resposta inflamatoria. Obsérvase unha diminución substancial dos seus niveis no plasma nas infeccións agudas e crónicas e lesións tanto en animais modelos coma en humanos. As terapias de suplementación con pGSN humana recombinante foron efectivas en máis de 20 animais modelos.

A pGSN ten unha isoforma chamada xelsolina citoplásmica (cGSN) que é unha proteína que se une á actina que controla a dinámica do citoesqueleto. A cGSN exprésase a partir do mesmo xene que a pGSN e é idéntica a ela excepto en que carece dunha extensión N-terminal de 24 aminoácidos.

Historia

[editar | editar a fonte]

A isoforma celular da xelsolina descubriuse en 1979 no laboratorio de Thomas P. Stossel. O seu nome procede da observación de transicións reversibles dependentes do calcio de xel a sol de extractos citoplásmicos de macrófagos.[5] Nesa mesma época descubriuse unha proteína de tamaño similar no plasma e demostrouse que despolimerizaba a actina; chamóuselle brevina, debido á súa capacidade de acurtar os filamentos de actina.[6][7][8][9][10] En 1986 demostrouse que a brevina era idéntica á xelsolina celular ou citoplásmica excepto por ter unha extensión adicional de 24 aminoácidos no extremo N-terminal, e foi renomeada como xelsolina do plasma ou plasmática.[11]

Estrutura

[editar | editar a fonte]
Unha representación de fase en solución da pGSN en presenza de Ca2+ adaptada de 3FFN e información obtida por SAXS de baixa resolución.[12] A extensión N-terminal de 24 aminoácidos exclusiva da isoforma do plasma engadiuse manualmente (á esquerda en azul claro); non se coñece nin se representou información estrutural dela. As cores representan os seis dominios da xelsolina.[13][14]

A xelsolina plasmática é unha proteína do plasma de 755 aminoácidos e 83 kDa constituída por seis "dominios de xelsolina", cada un dos cales está composto dunha folla β de 5 ou 6 febras situada entre unha hélice α curta e outra longa.[15] Presenta unha débil homoloxía entre os dominios S1 e S4, S2 e S5, e S3 e S6, e é idéntica á forma citoplásmica da proteína excepto pola mencioanda extensión N-teminal de 24 aminoácidos. Ademais, un péptido sinal doutros 27 aminoácidos é cortado antes da secreción da pGSN fóra da célula. Ambas as formas da proteína están codificadas por xenes moi conservados do cromosoma 9 en humanos, pero que están baixo o control de diferentes promotores.[11] Ten un só enlace disulfuro formado no segundo dominio da proteína plasmática,[15] non existen modificacións postraducionais naturrais documentadas, e o pI ≈ 6.[16][17]

Isoformas e mutacións

[editar | editar a fonte]

Ademais da forma celular, a outra única isoforma coñecdia é a xelsolina-3, unha proteína idéntica e non segregada que contén unha extensión N-terminal de 11 aminoácidos (en vez de 24). Atopouse en oligodendrocitos do cerebro, testículos e pulmóns e crese que está implicada na remodelación da mielina durante a espiralización arredor do axón.[18]

A xelsolina do plasma está altamente conservada,[4] e as súas únicas mutacións coñecidas son mutacións dunha soa base. Unha desas mutacións causa a amiloidose familiar finesa, un trastorno no cal a pGSN se fai flexible conformacionalmente e susceptible ao corte encimático, o que ten como resultado a acumulación de fragmentos de péptidos en fibrilas amiloides. D187N/Y é a mutación máis común e ademais hai informes na literatura médica das mutación G167R, N184K, P432R, A551P e Ala7fs.[19] Ademais disto, as mutacións e a regulación á baixa da proteína están asociadas co cancro de mama.[20]

Ca2+

[editar | editar a fonte]

A pH moderado en ausencia de Ca2+ a pGSN é compacta e globular. O pH baixo ou a presenza de concentracións >nM de Ca2+ están asociados cunha estrutura alongada con maior flexibilidade da columna vertebral da molécula.[12] Esta flexibilidade expón os sitios de unión á actina.[13] Como os niveis fisiolóxicos de Ca2+ son ~2 mM, a pGSN está alongada na súa forma nativa e pode unirse á actina que se escapa da célula cando hai danos celulares.

Funcións

[editar | editar a fonte]
Véxase tamén: #Potencial terapéutico.

Unión

[editar | editar a fonte]

A xelsolina do plasma é unha proteína pegañenta que se une a varios péptidos e proteínas, como son: actina (ver: relacións coa actina),[5][21][22] Apo-H,[23] Aβ,[24][25] α-sinucleína,[26] integrina,[23] Tcp-1,[27] fibronectina,[28] sintaxina-4,[29] tropomiosina,[30] ácidos graxos e fosfolípidos (ver: Unión e inactivación de diversos mediadores inflamatorios): LPA,[31][32][33] Lipopolisacárido (endotoxina LPS),[33][34][35] ácido lipoteicoico (LTA),[35] factor activador das plaquetas (PAF),[36] esfingosina-1-fosfato (S1P),[37] polifosfoinosítidos incluíndo o PIP2;[38][39][40] e ácidos nucleicos/nucleótidos: Ap3A,[41] ATP,[42][43] ADP.[44] o PIP2, un fosfolípido compoñente das membranas celulares, compite co ATP e a actina pola unión á pGSN,[45] e disocia a pGSN que cobre o extremo da F-actina.[46][47]

Relacións coa actina

[editar | editar a fonte]

Toxicidade e eliminación da actina

[editar | editar a fonte]
Véxase tamén: #Desbridamento.

A actina é a proteína celular máis abundante, e a súa liberación no fluído extracelular e circulación despois dun dano celular debido a unha doenza[4][48] ou lesión[49] orixina un incremento de viscosidade do sangue,[4] dificulta a microcirculación,[50] e a activación das plaquetas.[51][52] Os pacientes de hemodiálise con baixos niveis de pGSN e altos niveis de actina no sangue tiñan unha mortalidade marcadamente máis alto.[53] A actina é un compoñente principal das biopelículas que se acumulan en sitios onde se produciu unha lesión ou infección, impedindo o acceso dos compoñentes inmunes do hóspede e dos axentes terapéuticos como os antibióticos. As biopeliculas patóxenas formadas arredor de corpos estraños como catéteres internos permanentes e implantes de tecidos.[54]

O cambio da actina entre as súas formas monómera (actina G) e filamentosa (actina F) segundo a súa concentración e a de ATP e catións.[55] a pGSN xunto coa proteína que se une á vitamina D (DBP) únense e retiran a actina monomérica.[46] A DBP únese con maior afinidade á actina G, deixando a pGSN dispoñible para cortar a actina F.[56] Ademais, a DBP ten a capacidade de eliminar unha actina dun complexo 2:1 actina-pGSN, restaurando a súa capacidade de cortar a actina F.[57] A actina F, cortada e cuberta nos extremos pola pGSN, é eliminada polas células endoteliaisis do fígado.[58] A pGSN elimina o 60 % da actina atrapada en coágulos de fibrina in vitro orixinando un incremento da taxa de lise dos coágulos.[59]

Corte, cuberta dos extremos, nucleación e polimerización

[editar | editar a fonte]

Aínda que a pGSN pode iniciar a polimerización da actina por medio da nucleación, a súa primeira relación con ela no sangue é a despolimerización por corte dos filamentos.[4] O corte da actina ocorre rapidamente en presenza de pGSN e Ca2+.[46] A pGSN enróscase arredor dos filamentos, cortándoos non encimaticamente.[15] Permanece unida, cubrindo ("capping") os extremos con pugas ou + do filamento cortado e inducindo un torcemeno torsional que é cooperativo en toda a súa lonxitude.[60][61] Este cubrimento dos extremos ten unha afinidade de unión <250 pM en presenza de Ca2+ que é substancialmente debilitada na súa ausencia. O cubrimento dos extremos tamén bloquea unha maior polimerización no extremo + de rápido crecemento.[62]

Aínda que non hai evidencias da nucleación/polimerización da actina G pola pGSN in vivo, a capacidade que esta ten de facelo in vitro está ben documentada.[63][64] A polimerización da actina iníciase pola produción dun núcleo trímero de actina.[65] A formación destes núcleos está desfavorecida enerxeticamente, pero os dímeros e/ou trímeros poden ser catalizados/estabilizados por varias proteínas celulares.[66] En exceso dunha estequiometría 2:1 actina:xelsolina e en presenza de Ca2+, a xelsolina únese a tres monómeros de actina.[67] Engádese un monómero ao trímero creando un tetrámero que sofre unha conversión interna a un tetrámero activo testemuñado por unha fase de retardo independente da concentración. A subseguinte fibrilación avanza por adición de monómeros.[68] A xelsolina permanece unida ao extremo de rápido crecemento (+) da actina, producindo fibrilas curtas de lento crecemento.[69]

Estas accións son similares ás da forma citoplásmica da xelsolina ou cGSN, o que contribúe aos cambios estruturais das células por nucleación/polimerización e por corte/cubrimento dos extemos.[15]

Prevención e retirada do amiloide

[editar | editar a fonte]

A pGSN pode exercer un importante papel na prevención e tratamento da amiloidose en varias doenzas. Atópase en complexo co Aβ no plasma[25] e sábese que inhibe a formación amiloide e a desfibrila as fibrilas formadas in vitro.[24] Os ratos modelo da enfermidade de Alzheimer aos que se administra pGSN mostraron que unha diminución á quinta parte diminúe a progresión da anxiopatía amiloide cerebral.[70] A pGSN tamén se atopa nos corpos de Lewy, agregados proteicos que conteñen amiloide asociados coa enfermidade de Parkinson e a demencia con corpos de Lewy.[71][72]

Función nas inflamacións

[editar | editar a fonte]

Estimulación de macrófagos

[editar | editar a fonte]

Receptor MARCO

[editar | editar a fonte]

O receptor de macrófagos MARCO é responsable do recoñecemento de patóxenos e da fagocitose. Os macrófagos incubados con actina a concentracións consistentes con lesións pulmonares diminúen a súa captación de bacterias. Esta captación recupérase cando a actina se administra en presenza de pGSN.[73]

NOS3 (óxido nítrico sintase 3)

[editar | editar a fonte]

A NOS3 é un encima que protexe contra a inflamación sistémica e a disfunción do miocardio.[74][75] A pGSN activa a fosforilación da Ser1177 da NOS3 e da Ser473 de Akt.[76] A NOS3 actívase pola fosforilación de Akt.[77] Os macrófagos de rato incrementan a súa captura e matanza de bacterias in vitro en presenza de pGSN, e non se observou ningún aumento significativo deste comportamento en macrófagos NOS3-/-. In vivo os ratos multiplicaban por 15 a súa eliminación de bacterias cando se lles administraba pGSN, e ningún aumento significativo en ratos NOS3-/-.[76]

Mediadores inflamatorios

[editar | editar a fonte]

A pGSN únese aos ácidos graxos mediadores inflamatorios LPA,[31][32][33] LPS (endotoxina),[33][34][35] LTA,[35] PAF,[36] S1P,[37] e polifosfoinosítidos como o PIP2.[46][39][40] Os mediadores de inflamación da inmunidade innata acumúlanse no sitio da lesión e dan inicio aos procesos de defensa e reparación,[78][79][80] o que é posible grazas á diminución da pGSN local.[81]

Ver Unión e inactivación de diversos mediadores inflamatorios

Potencial terapéutico

[editar | editar a fonte]

O amplo potencial terapéutico da suplementación de pGSN reside en que a molécula encarna un sistema multifuncional que contribúe de forma importante á inmunidade innata en vez de ter que facer unha intervención farmacolóxica con actividades selectivas e específicas.

A función primaria da xelsolina plasmática é manter a inflamación local e potenciar a función do sistema inmunitario innato. Funciona por un mecanismo de acción pleiotrópico; cortando os filamentos tóxicos de actina (actina F), uníndose a mediadores inflamatorios e potenciando a eliminación dos patóxenos. Estes mecanismos son bastante distintos dos doutros axentes antiinflamatorios que funcionan como antagonistas de mediadores concretos ou inhibidores de encimas específicos, e funcionan eliminando a inflamación. A maioría dos axentes antiinflamatorios sistémicos tamén suprimen o sistema inmunitario[82][83] e adoita ser necesario ter precaución na súa administración porque incrementan o risco de infección.[84] A xelsolina plasmática ten a característica única de que potencia a acción antimicrobiana dos macrófagos,[73] os cales fagocitan e dixiren os restos celulares e patóxenos, aumentando a inmunidade contra infeccións bacterianas grampositivas e gramnegativas.[76]

Mecanismos de acción

[editar | editar a fonte]

A xelsolina do plasma xoga un papel central no sistema inmunitario do corpo e é responsable de localizar a inflamación, un mecanismo fundamental para a supervivencia das especies que foi moi conservado pola evolución.[4] Os datos experimentais e epidemiolóxicos suxiren que a pGSN desempeña o papel de amortecedor ou protector que modula a resposta inflamatoria ás lesións ou infeccións.[85] O sistema realiza esta tarefa de tres maneiras clave que se describen seguidamente:

Desbridamento

[editar | editar a fonte]

A xelsolina do plasma únese e corta a actina filamentosa que queda exposta cando se producen danos celulares por lesións,[6][7][86] incluíndo tanto lesións infecciosas coma estériles. A actina activa as plaquetas,[52] interfire coa fibrinólise,[59][87] dana as células endoteliais,[88] e funciona como sinal de perigo (DAMP).[89] A administración de grandes cantidades de actina filamentosa a ratas orixina unha hemorraxia pulmonar letal e trombose.[50]

Outra “toxicidade” clave da actina exposta é que é un compoñente principal das biopelículas que se acumulan nos sitios locais da lesión ou infección, e que impide o acceso dos compoñentes inmunitarios do hóspede e de axentes terapéuticos como os antibióticos.[54][90] As biopelículas son especialmente patóxenas nos sitios onde hai corpos estraños como catéteres internos permanentes e implantes de tecidos.[54] Como resultado da exposición á actina no sitio local da lesión, o nivel de xelsolina plasmática arredor do sitio da lesión inicialmente empeza a diminuír, xa que “desbrida” o sitio implicado.[36] Os mediadores de inflamación, que forman parte dos mecanismos corporais innatos de curación, acumúlanse no sitio da lesión para empezar os procesos de defensa e reparación, e a diminución local da xelsolina plasmática permítelles facer o seu traballo.[36] Aínda que os niveis locais de pGSN son deprimidos, a presenza desta abundante proteína na circulación asegura que o proceso inflamatorio siga sendo local e non se estenda, e que os almacéns de xelsolina do plasma estean dispoñibles para enfrontarse a futuras lesións para que a resposta inmunitaria global permaneza intacta.

Aumento dos macrófagos e da actividade antimicrobiana

[editar | editar a fonte]

A pGSN ten actividade antimicrobiana in vitro e in vivo. A administración de pGSN subcutánea ou por inhalación a ratos aos que se inocula unha dose letal de Streptococcus pneumoniae ou incluso combinacións máis letais do virus da gripe e de bacterias diminuía marcadamente o número de bacterias viables nas vías respiratorias do animal e reducía significativamente a súa mortalidade. O número de neutrófilos inducidos pola inflamación era tamén considerablemente reducido, presumiblemente como resultado da potenciación da eliminación das bacterias. Isto é certo para a administración contemporánea ou atrasada de pGSN recombinante.[76][91]

A acción antimicrobiana da pGSN está baseada en que potencia a capacidade dos macrófagos pulmonares cultivados de inxeriren bacterias grampositivas e gramnegativas. Isto foi demostrado in vitro.[76] A mellora da fagocitose é o produto do desbridamento pola pGSN da actina unida aos receptores dos macrófagos limpadores que impedía a súa función.[73] A pGSN tamén incrementa a capacidade dos macrófagos de matar os microorganismos inxeridos ao inducir a actividade da óxido nítrico sintase dos macrófagos.[76]

Unión e activación de diversos mediadores inflamatorios

[editar | editar a fonte]

A pGSN únese a varios mediadores inflamatorios e axentes de sinalización. A unión ao ácido lisofosfatídico (LPA) ocorre no mesmo sitio da molécula que se liga á actina e interacciona con polifosfoinosítidos.[31] Outros estudos mostraron que a xelsolina altera a función efectora da unión ao receptor do LPA.[32][36] A unión de mediadores inflamatorios e nalgúns casos a inhibición da función efectora, observouse no factor activador de plaquetas,[36] a endotoxina lipopolisacárida,[34] a esfingosina-1-fosfato,[35] e o ácido lipoteicoico[37] e pequenas moléculas agonistas purinérxicas como o ATP e ADP.[41][43][44][42] A unión da pGSN ao péptido Aβ típico do alzhéimer tamén está documentada.[24][25][92]

Función dos mediadores que se unen á xelsolina plasmática
Mediador Función
LPA[31][32][33] Un derivado de fosfolípidos que pode actuar como unha molécula de sinalización e activa os receptores acoplados á proteína G. Foi asociado coa proliferación celular.
LPS/endotoxina[33][34][35] Atopado na membrana externa das bacterias gramnegativas, orixina unha forte resposta inmune en animais.
PAF[36] Un potente activador de fosfolípidos e mediador de moitas funcións dos leucocitos, incluíndo a agregación das plaquetas, inflamación e anafilaxe. Prodúcese en resposta a estímulos específicos por unha variedade de tipos celulares, incluíndo neutrófilos, basófilos, plaquetas e células endoteliais.
Aβ[24][25] Un péptido de 36–43 aminoácidos que é o principal constituínte das placas amiloides no cerebro de pacientes de enfermidade de Alzheimer.
LTA[35] Un constituínte principal da parede celular das bacterias grampositivas que pode estimular unha resposta inmune específica en animais.
S1P[37] Un lípido transportado polo sangue mediador e principal regulador de sistemas vasculares e inmunes. No sistema vascular, a S1P regula a anxioxénese, a estabilidade e permeabilidade vascular. No sistema inmunitario recoñécese como un importante regulador do tráfico de células T e células B. A inhibición de receptores de S1P é fundamental para a inmunomodulación.

Resistencia a antimicrobianos

[editar | editar a fonte]

A resistencia a antimicrobianos é unha ameaza global que se estima causa unhas 700.000 mortas anualmente con proxeccións de 10 millóns de mortes ao ano e posibles perdas económicas de 100·1012 dólares para 2050.[93][94]

A suplementación con pGSN recombinante (rhu-pGSN) por si soa mostra unha mellora da supervivencia do animal e unha diminución dos recontos de bacterias en varios modelos de ratos.[91][95] A actividade bactericida do péptido antimicrobiano LL-37 é inhibida pola actina F. Forma feixes coa actina F in vitro que son disoltos pola pGSN, recuperando a acividade bactericida. O crecemento bacteriano reduciuse cando se engadiu pGSN a esputos de fibrose quística, que se sabe conteñen actina F.[96]

Cando aos ratos se lles inocula unha cepa de pneumococos resistentes á penicilina, a penicilina non ten efecto sobre a mortalidade ou morbilidade. A rhu-pGSN mellora tanto a mortalidade coma a morbilidade por si soa, e en combinación coa penicilina orixina unha maior mellora de ambas, o que suxire un posible sinerxismo.[95]

Niveis da proteína

[editar | editar a fonte]

A xelsolina do plasma prodúcena e segrégana virtualmente todos os tipos celulares, e os músculos contribúen coa maior cantidade.[97] A niveis normais de >200 mg/L, é unha proteína moi abundante na circulación.[98]

A diminución dos niveis de xelsolina adoita estar asociada con mala saúde e enfermidades.[85][99] Nunha crecente lista de doenzas obsérvase perda da pGSN, entre as cales está a pneumonía,[100] sepse,[101] SIRS,[102] lesión cerebral traumática,[103] enfermidades autoinmunes,[104] enfermidade renal crónica,[53][105] enfermidade do VIH-1,[106] encefalite transmitida por ácaros e enfermidade de Lyme,[107] malaria,[108][109] hepatite,[110] queimaduras,[111][112] síndrome de disfunción multiorgánica,[111] traumas asociados con lesións[113] ou cirurxía,[105] transplante de medula ósea,[114] e esclerose múltiple.[115] Niveis moi baixos (<150 mg/L) correlaciónanse fortemente co comezo de desregulacións inflamatorias sistemicas e predín un incremento da morbilidade e mortalidade nun amplo espectro de presentacións clínicas en urxencias hospitalarias. A magnitude do declive da pGSN correlaciónase coa probabilidade de mortalidade en pacientes con enfermidades graves.[53][105][116]

Os niveis medidos son maiores no soro sanguíneo que no plasma debido á afinidade da pGSN pola fibrina.[98]

Estudos en animais

[editar | editar a fonte]

A xelsolina do plasma humana foi producida en forma recombinante en Escherichia coli (rhu-pGSN), e a súa eficacia como axente terapéutico foi estudada in vivo en varios animais modelo de enfermidade inflamatoria. Nos modelos de lesións que causan a liberación de actina e danos orgánicos inflamatorios, os niveis de pGSN caen consistentemente. Nos modelos nos que se reenchían os niveis de xelsolina, podían previrse os resultados adversos. Ata agora, a rhu-pGSN foi estudada en moitos laboratorios independentes que proporcionan evidencias da eficacia en >20 modelos animais. A continuación hai descricións de estudos seleccionados en animais. Todos os resultados indicados son relativos aos dos tratamentos con placebo.

Resumo dos resultados clínicos de estudos seleccionados en animais
Doenza Modelo Resultados
gripe rato Ratos que recibiron unha dose dunha forma moi letal da gripe mostran un incremento da supervivencia no día 12 do estudo así como unha diminución da morbilidade e diminución da expresión de xenes proinflamatorios cando se administra rhu-pGSN de 3 a 6 días despois da infección.[117]
pneumonía pneumocócica rato Os ratos recibiron o pneumococo 7 días despois de recibiren o virus da gripe. A suplementación da pGSN endóxena con rhu-pGSN mellorou a eliminación das bacterias, que se mltiplicou por 15, reduciu a inflamación neutrófila, mellorou a recperación da perda de peso inicial e mostrou un melloramento da supervivencia dependente da dose. Non se administraron antibióticos, demostrando a capacidade da pGSN de estimular a resposta inmunitaria innata.[76]
queimadura rata As ratas sufriron a queimadura do 40 % do súa superficie corporal e mostraron un 90% de perda de pGSN endóxena en 12 horas e recuperárona lentamente ata case o 50% despois de 6 días. A administración intravenosa de rhu-pGSN previu parcial ou totalmente o incremento asociado coa queimadura da permeabilidade microvascular pulmonar de maneira dependente de dose.[118] Ver tamén[119].
sepse rato Inxectouse a ratos por vía intraperitoneal endotoxina (LPS) ou foron sometidos a unha ligadura cecal e punción (unha pequena cantidade do contido intestinal extraeuse á cavidade e a ferida foi suturada). Os niveis endóxenos de pGSN caeron ao 50 % post-exposición. A supervivencia mellorou substancialmente co tratamento con rhu-pGSN en ambos os grupos: estudo da LPS, 90% fronte ao 0%; estudo da ligadura e punción do cego: 30% fronte ao 0%.[120]
sepse rata En relación cun estudo en ratos previo,[120] unha dose máis pequena de rhu-pGSN fixo diminuír a morbilidade nun modelo de sepse de ligadura e punción de cego dobre en relación con tratamentos simulados. A dose era efectiva en inxeccións intravenosas ou subcutáneas, pero menos con inxección intraperitoneal (cualitativa pero non significativa estatiscamente) malia ser este último o sitio da lesión. Isto evidenciou a necesidade da dispoñibilidade sistémica de pGSN para a recuperación.[121]
síndrome de dificultade respiratoria aguda rato Os ratos sometéronse a un ambiente co 95 % de O2 durante 72 horas e tratados con rhu-pGSN despois de 24 a 48 horas. A hiperoxia produciu unha conxestión difusa grave e edema con hemorraxia visible na histopatoloxía pulmonar, unha redución do 70 % da pGSN endóxena, e un influxo de neutrófilos. O tratamento con rhu-pGSN causou unha diminución do 23 % nos valores histopatolóxicos dos autores, un 65 % de diminución no reconto de neutrófilos do fluído do lavado broncoalveolar, e un 29 % de redución no valor da lesión pulmonar aguda global.[122]
accidente cerebrovascular rata Induciuse a oclusión da arteria cerebral media en ratas cunha inxección directa de endotelina 1, un vasoconstritor. Os animais tratados con pGSN no sitio da lesión mostraron un 50 % de área infarctada, un uso de máis do dobre das patas dianteiras durante a exploración e unha diminución no tempo de reacción estimulada polos bigotes (9 s con tratamento con pGSN; 19 s sen tratamento; 1 s en ratas sas).[123]
esclerose múltiple rato Os ratos con encefalomielite autoinmune experimental mostran unha diminución dos niveis de pGSN no sangue e un incremento deses niveis no cerebro. Todos os ratos tratados con rhu-pGSN sobreviviron, mentres que o 60 % dos ratos control morreron en 30 días. Os ratos con rhu-pGSN tiveron valores clínicos significativamente mellores, menores lesións cerebrais en imaxes de resonancia magnética, menos actina extracelular e unha diminución da actividade da mieloperoxidase.[124]
alzhéimer rato Probáronse dous modelos de ratos de alzhéimer. Os ratos con tratamento que foron inxectados no rabo cun plásmido que codificaba a pGSN humana mostaron unha redución de Aβ42 no tecido cerebral, unha dimiución de amiloide e un incremento da concentración da microglía.[125] Véxase tamén[126].
radiación rato Ratos irradiados con raios γ producidos polo 137Cs mostraron unha diminución do 50-75 % nos niveis endóxenos de pGSN. As hemorraxias son unha consecuencia común das exposicións a radiacións fortes. A administración de rhu-pGSN mellorou os índices de coagulación nas fases finais de recuperación, pero non nas intermedias. A rhu-pGSN mellorou os índices de estrés oxidativo do GSH e MDA.[127]
dor e inflamación rato A inxección intraperitoneal de ácido acético causa unha resposta á dor cuantificada por retorcementos de dor.[128] Tanto a rhu-pGSN coma o diclofenaco de sodio (DS), un analxésico estándar, causou ~55 % de redución no retorcemento de dor. De xeito similar, situar os rabos en auga quente causaba que os ratos o retraesen nun tempo medio de 2,3 s. O DS incrementaba o tempo de retirada do rabo de 5,1 a 7,6 s dependendo do tempo en que se administaba o fármaco; a rhu-pGSN incrementaba o tempo de 2,9 a 5,5 s. Tanto o DS coma a rhu-pGSN mostraban reducións significativas en inchamentos asociados con inxeccións nas patas dun axente inflamatorio, γ-carraxenano, así como diminucións nas medidas das citocinas TNF-α e IL-6.[129]
diabetes rato Os niveis endóxenos de pGSN diminúen ao ~50 % coa diabetes tipo 2 tanto en humanos coma en ratos. Nun test de tolerancia á glicosa oral, a rhu-pGSN baixou os niveis de azucre a valores comparables aos da sitagliptina, un fármaco da diabetes tipo 2. Doses diarias de rhu-pGSN mantiñan os niveis de azucre sanguíneos preto do normal durante os 7 días de tratamento. A dose diaria de sitagliptina incrementaba os niveis de pGSN endóxena.[130]

Estudos en humanos

[editar | editar a fonte]

En 2019 BioAegis Therapeutics realizou un estudo de seguridade en fase Ib/IIa administrando pGSN recombinante humana a doentes de pneumonía adquirida na comunidade; non se atoparon problemas de seguridade.[131] Aprobouse un estudo de eficacia controlado con placebo en fase IIb en 2020 para a pneumonía grave aguda debida á COVID-19. O principal resultado foi unha proporción de paceientes superviventes o día 14 sen ventilación mecánica, vasopresores, ou diálise. A avaliación da eficacia da rhu-pGSN era confusa polas altas proporcións de supervivencia tanto nas cohortes con tratamento coma con placebo, resultado das melloras feitas nos procedementos estándar dos coidados para a pneumonía orixinada por COVID-19.[132]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Shi, Yigong (2004-08-01). "Caspase activation, inhibition, and reactivation: A mechanistic view". Protein Science 13 (8): 1979–1987. ISSN 0961-8368. PMC 2279816. PMID 15273300. doi:10.1110/ps.04789804. 
  2. ↑ Klaavuniemi, Tuula; Yamashiro, Sawako; Ono, Shoichiro (2008-09-19). "Caenorhabditis elegans Gelsolin-like Protein 1 Is a Novel Actin Filament-severing Protein with Four Gelsolin-like Repeats". Journal of Biological Chemistry 283 (38): 26071–26080. ISSN 0021-9258. PMC 2533794. PMID 18640981. doi:10.1074/jbc.M803618200. 
  3. ↑ Archer, Stuart K.; Claudianos, Charles; Campbell, Hugh D. (2005). "Evolution of the gelsolin family of actin-binding proteins as novel transcriptional coactivators". BioEssays 27 (4): 388–396. ISSN 1521-1878. PMID 15770676. doi:10.1002/bies.20200. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Lee, William M.; Galbraith, Robert M. (1992-05-14). "The Extracellular Actin-Scavenger System and Actin Toxicity". New England Journal of Medicine 326 (20): 1335–1341. ISSN 0028-4793. PMID 1314333. doi:10.1056/NEJM199205143262006. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Yin, Helen L.; Stossel, Thomas P. (18 de outubro de 1979). "Control of cytoplasmic actin gel-sol transformation by gelsolin, a calcium-dependent regulatory protein". Nature 281 (5732): 583–586. Bibcode:1979Natur.281..583Y. PMID 492320. doi:10.1038/281583a0. Consultado o 13 de febreiro de 2020. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Chaponnier, C.; Borgia, R.; Rungger-Brändle, E.; Weil, R.; Gabbiani, G. (1979-08-15). "An actin-destabilizing factor is present in human plasma". Experientia 35 (8): 1039–1041. ISSN 0014-4754. PMID 477868. doi:10.1007/bf01949928. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Norberg, Renee; Thorstensson, Rigmor; Utter, Goran; Fagraeus, Astrid (1979-10-15). "F-Actin-Depolymerizing Activity of Human Serum". European Journal of Biochemistry 100 (2): 575–583. ISSN 0014-2956. PMID 389627. doi:10.1111/j.1432-1033.1979.tb04204.x. 
  8. ↑ Harris, H.E.; Bamburg, J.R.; Weeds, A.G. (1980-11-17). "Actin filament disassembly in blood plasma". FEBS Letters 121 (1): 175–177. ISSN 0014-5793. PMID 6893965. doi:10.1016/0014-5793(80)81291-9. 
  9. ↑ Harris, H.E.; Gooch, J. (1981-01-12). "An actin depolymerizing protein from pig plasma". FEBS Letters 123 (1): 49–53. ISSN 0014-5793. PMID 6894126. doi:10.1016/0014-5793(81)80017-8. 
  10. ↑ Harris, D. A.; Schwartz, J. H. (1981-11-01). "Characterization of brevin, a serum protein that shortens actin filaments". Proceedings of the National Academy of Sciences 78 (11): 6798–6802. Bibcode:1981PNAS...78.6798H. ISSN 0027-8424. PMC 349138. PMID 6947253. doi:10.1073/pnas.78.11.6798. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Kwiatkowski, D. J.; Stossel, T. P.; Orkin, S. H.; Mole, J. E.; Colten, H. R.; Yin, H. L. (1986-10-02). "Plasma and cytoplasmic gelsolins are encoded by a single gene and contain a duplicated actin-binding domain". Nature 323 (6087): 455–458. Bibcode:1986Natur.323..455K. ISSN 0028-0836. PMID 3020431. doi:10.1038/323455a0. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Ashish (31 de agosto de 2007). "Global Structure Changes Associated with Ca2+ Activation of Full-length Human Plasma Gelsolin" (PDF). J Biol Chem 282 (35): 25884–25892. PMID 17604278. doi:10.1074/jbc.M702446200. Consultado o 12 de febreiro de 2020. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Burtnick, Leslie D.; Koepf, Edward K.; Grimes, Jonathan; Jones, E. Yvonne; Stuart, David I.; McLaughlin, Paul J.; Robinson, Robert C. (22 de agosto de 1997). "The Crystal Structure of Plasma Gelsolin: Implications for Actin Severing, Capping, and Nucleation". Cell 90 (4): 661–670. PMID 9288746. doi:10.1016/s0092-8674(00)80527-9. Consultado o 12 de febreiro de 2020. 
  14. ↑ Nag, Shalini; Ma, Qing; Wang, Hui; Chumnarnsilpa, Sakesit; Lee, Wei Lin; Larsson, Mårten; Kannan, Balakrishnan; Hernandez-Valladares, Maria; Burtnick, Leslie D.; Robinson, Robert C. (7 de xullo de 2009). "Ca2+ binding by domain 2 plays a critical role in the activation and stabilization of gelsolin" (PDF). PNAS 106 (33): 13713–13718. Bibcode:2009PNAS..10613713N. PMC 2720848. PMID 19666512. doi:10.1073/pnas.0812374106. Consultado o 12 de febreiro de 2020. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 Nag, Shalini; Larsson, Mårten; Robinson, Robert C.; Burtnick, Leslie D. (2013-06-10). "Gelsolin: The tail of a molecular gymnast: Gelsolin Superfamily Proteins". Cytoskeleton 70 (7): 360–384. ISSN 1949-3584. PMID 23749648. doi:10.1002/cm.21117. 
  16. ↑ Yin, H. L.; Kwiatkowski, D. J.; Mole, J. E.; Cole, F. S. (1984-04-25). "Structure and biosynthesis of cytoplasmic and secreted variants of gelsolin.". Journal of Biological Chemistry 259 (8): 5271–5276. ISSN 0021-9258. PMID 6325429. doi:10.1016/S0021-9258(17)42985-1. Consultado o 2020-03-02. 
  17. ↑ Moon, Myeong Hee; Kang, Duk Jin (2013-11-19). Apparatus for protein separation using capillary isoelectric focusing—hollow fiber flow field flow fractionation and method thereof. Consultado o 2020-03-02. 
  18. ↑ Vouyiouklis, Demetrius A.; Brophy, Peter J. (2002-11-18). "A Novel Gelsolin Isoform Expressed by Oligodendrocytes in the Central Nervous System". Journal of Neurochemistry 69 (3): 995–1005. ISSN 0022-3042. PMID 9282921. doi:10.1046/j.1471-4159.1997.69030995.x. 
  19. ↑ Zorgati, Habiba; Larsson, Mårten; Ren, Weitong; Sim, Adelene Y. L.; Gettemans, Jan; Grimes, Jonathan M.; Li, Wenfei; Robinson, Robert C. (2019-07-09). "The role of gelsolin domain 3 in familial amyloidosis (Finnish type)". Proceedings of the National Academy of Sciences 116 (28): 13958–13963. Bibcode:2019PNAS..11613958Z. ISSN 0027-8424. PMC 6628662. PMID 31243148. doi:10.1073/pnas.1902189116. 
  20. ↑ Baig, Ruqia Mehmood; Mahjabeen, Ishrat; Sabir, Maimoona; Masood, Nosheen; Ali, Kashif; Malik, Faraz Arshad; Kayani, Mahmood Akhtar (2013). "Mutational Spectrum of Gelsolin and Its Down Regulation Is Associated with Breast Cancer". Disease Markers 34 (2): 71–80. ISSN 0278-0240. PMC 3809971. PMID 23324580. doi:10.1155/2013/795410. 
  21. ↑ Edgar, Alasdair John (1990-08-01). "Gel electrophoresis of native gelsolin and gelsolin-actin complexes". Journal of Muscle Research and Cell Motility 11 (4): 323–330. ISSN 0142-4319. PMID 2174905. doi:10.1007/BF01766670. 
  22. ↑ Burtnick, Leslie D; Urosev, Dunja; Irobi, Edward; Narayan, Kartik; Robinson, Robert C (2004-07-21). "Structure of the N-terminal half of gelsolin bound to actin: roles in severing, apoptosis and FAF". The EMBO Journal 23 (14): 2713–2722. ISSN 0261-4189. PMC 514944. PMID 15215896. doi:10.1038/sj.emboj.7600280. 
  23. ↑ 23,0 23,1 Bohgaki, Miyuki; Matsumoto, Masaki; Atsumi, Tatsuya; Kondo, Takeshi; Yasuda, Shinsuke; Horita, Tetsuya; Nakayama, Keiichi I.; Okumura, Fumihiko; Hatakeyama, Shigetsugu; Koike, Takao (2011-01-24). "Plasma gelsolin facilitates interaction between β2 glycoprotein I and α5β1 integrin". Journal of Cellular and Molecular Medicine 15 (1): 141–151. ISSN 1582-1838. PMC 3822501. PMID 19840195. doi:10.1111/j.1582-4934.2009.00940.x. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 Ray, Indrani; Chauhan, Abha; Wegiel, Jerzy; Chauhan, Ved P.S. (2000-01-24). "Gelsolin inhibits the fibrillization of amyloid beta-protein, and also defibrillizes its preformed fibrils". Brain Research 853 (2): 344–351. ISSN 0006-8993. PMID 10640633. doi:10.1016/S0006-8993(99)02315-X. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 Chauhan, Ved P S; Ray, Indrani; Chauhan, Abha; Wisniewski, Henryk M (1999). "Binding of Gelsolin, a Secretory Protein, to Amyloid β-Protein". Biochemical and Biophysical Research Communications 258 (2): 241–6. PMID 10329371. doi:10.1006/bbrc.1999.0623. 
  26. ↑ Welander, Hedvig; Bontha, Sai Vineela; Näsström, Thomas; Karlsson, Mikael; Nikolajeff, Fredrik; Danzer, Karin; Kostka, Marcus; Kalimo, Hannu; Lannfelt, Lars; Ingelsson, Martin; Bergström, Joakim (2011-08-19). "Gelsolin co-occurs with Lewy bodies in vivo and accelerates α-synuclein aggregation in vitro". Biochemical and Biophysical Research Communications 412 (1): 32–38. ISSN 0006-291X. PMID 21798243. doi:10.1016/j.bbrc.2011.07.027. 
  27. ↑ Svanström, Andreas; Grantham, Julie (2015-09-12). "The molecular chaperone CCT modulates the activity of the actin filament severing and capping protein gelsolin in vitro". Cell Stress and Chaperones 21 (1): 55–62. ISSN 1355-8145. PMC 4679748. PMID 26364302. doi:10.1007/s12192-015-0637-5. 
  28. ↑ Lind, S. E.; Janmey, P. A. (1984-11-10). "Human plasma gelsolin binds to fibronectin". The Journal of Biological Chemistry 259 (21): 13262–13266. ISSN 0021-9258. PMID 6092370. doi:10.1016/S0021-9258(18)90687-3. 
  29. ↑ Kalwat, Michael A.; Wiseman, Dean A.; Luo, Wei; Wang, Zhanxiang; Thurmond, Debbie C. (2012-01-01). "Gelsolin Associates with the N Terminus of Syntaxin 4 to Regulate Insulin Granule Exocytosis". Molecular Endocrinology 26 (1): 128–141. ISSN 0888-8809. PMC 3248323. PMID 22108804. doi:10.1210/me.2011-1112. 
  30. ↑ Khaitlina, Sofia; Fitz, Helene; Hinssen, Horst (2013-07-11). "The interaction of gelsolin with tropomyosin modulates actin dynamics". The FEBS Journal 280 (18): 4600–4611. ISSN 1742-4658. PMID 23844991. doi:10.1111/febs.12431. 
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 31,3 Meerschaert, K. (1998-10-15). "Gelsolin and functionally similar actin-binding proteins are regulated by lysophosphatidic acid". The EMBO Journal 17 (20): 5923–5932. ISSN 1460-2075. PMC 1170920. PMID 9774337. doi:10.1093/emboj/17.20.5923. 
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 32,3 Goetzl, Edward J.; Lee, Hsinyu; Azuma, Toshifumi; Stossel, Thomas P.; Turck, Christoph W.; Karliner, Joel S. (2000-05-12). "Gelsolin Binding and Cellular Presentation of Lysophosphatidic Acid". Journal of Biological Chemistry 275 (19): 14573–14578. ISSN 0021-9258. PMID 10799543. doi:10.1074/jbc.275.19.14573. 
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 33,3 33,4 33,5 Mintzer, Evan; Sargsyan, Hasmik; Bittman, Robert (2006-01-18). "Lysophosphatidic acid and lipopolysaccharide bind to the PIP2-binding domain of gelsolin". Biochimica et Biophysica Acta (BBA) - Biomembranes 1758 (1): 85–89. ISSN 0005-2736. PMID 16460666. doi:10.1016/j.bbamem.2005.12.009. 
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 34,3 Bucki, Robert; Georges, Penelope C.; Espinassous, Quentin; Funaki, Makoto; Pastore, Jennifer J.; Chaby, Richard; Janmey, Paul A. (2005-07-19). "Inactivation of Endotoxin by Human Plasma Gelsolin †". Biochemistry 44 (28): 9590–9597. ISSN 0006-2960. PMID 16008344. doi:10.1021/bi0503504. 
  35. ↑ 35,0 35,1 35,2 35,3 35,4 35,5 35,6 Bucki, Robert; Byfield, Fitzroy J.; Kulakowska, Alina; McCormick, Margaret E.; Drozdowski, Wieslaw; Namiot, Zbigniew; Hartung, Thomas; Janmey, Paul A. (2008-10-01). "Extracellular Gelsolin Binds Lipoteichoic Acid and Modulates Cellular Response to Proinflammatory Bacterial Wall Components". The Journal of Immunology 181 (7): 4936–4944. ISSN 0022-1767. PMID 18802097. doi:10.4049/jimmunol.181.7.4936. 
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 36,3 36,4 36,5 36,6 Osborn, Teresia M.; Dahlgren, Claes; Hartwig, John H.; Stossel, Thomas P. (2007-04-01). "Modifications of cellular responses to lysophosphatidic acid and platelet-activating factor by plasma gelsolin". American Journal of Physiology. Cell Physiology 292 (4): –1323–C1330. ISSN 0363-6143. PMID 17135294. doi:10.1152/ajpcell.00510.2006. 
  37. ↑ 37,0 37,1 37,2 37,3 Bucki, Robert; Kułakowska, Alina; Byfield, Fitzroy J.; Żendzian-Piotrowska, Małgorzata; Baranowski, Marcin; Marzec, Michał; Winer, Jessamine P.; Ciccarelli, Nicholas J.; Górski, Jan; Drozdowski, Wiesław; Bittman, Robert; Janmey, Paul A. (2010-12-01). "Plasma gelsolin modulates cellular response to sphingosine 1-phosphate". American Journal of Physiology. Cell Physiology 299 (6): –1516–C1523. ISSN 0363-6143. PMC 3006327. PMID 20810916. doi:10.1152/ajpcell.00051.2010. 
  38. ↑ Janmey, P. A.; Stossel, T. P. (1987-01-22). "Modulation of gelsolin function by phosphatidylinositol 4,5-bisphosphate". Nature 325 (6102): 362–364. Bibcode:1987Natur.325..362J. ISSN 0028-0836. PMID 3027569. doi:10.1038/325362a0. 
  39. ↑ 39,0 39,1 Lin, Keng-Mean; Wenegieme, Elizabeth; Lu, Pei-Jung; Chen, Ching-Shih; Yin, Helen L. (1997-08-15). "Gelsolin Binding to Phosphatidylinositol 4,5-Bisphosphate Is Modulated by Calcium and pH". Journal of Biological Chemistry 272 (33): 20443–20450. ISSN 0021-9258. PMID 9252353. doi:10.1074/jbc.272.33.20443. 
  40. ↑ 40,0 40,1 Sun, Hui-qiao; Lin, Keng-mean; Yin, Helen L. (1997-08-25). "Gelsolin Modulates Phospholipase C Activity In Vivo through Phospholipid Binding". The Journal of Cell Biology 138 (4): 811–820. ISSN 0021-9525. PMC 2138049. PMID 9265648. doi:10.1083/jcb.138.4.811. 
  41. ↑ 41,0 41,1 Vartanian, Amalia A (marzo de 2003). "Gelsolin and plasminogen activator inhibitor-1 are Ap3A-binding proteins". The Italian Journal of Biochemistry 52 (1): 9–16. ISSN 0021-2938. PMID 12833632. 
  42. ↑ 42,0 42,1 Yamamoto, Hideo; Ito, Hiroaki; Nakamura, Hideji; Hayashi, Eijiro; Kishimoto, Susumu; Hashimoto, Tadao; Tagawa, Kunio (1990-10-01). "Human Plasma Gelsolin Binds Adenosine Triphosphate". The Journal of Biochemistry 108 (4): 505–506. ISSN 0021-924X. PMID 1963427. doi:10.1093/oxfordjournals.jbchem.a123229. Consultado o 2020-02-28. 
  43. ↑ 43,0 43,1 Urosev, Dunja; Ma, Qing; Tan, Agnes L.C.; Robinson, Robert C.; Burtnick, Leslie D. (2006-03-31). "The Structure of Gelsolin Bound to ATP". Journal of Molecular Biology 357 (3): 765–772. ISSN 0022-2836. PMID 16469333. doi:10.1016/j.jmb.2006.01.027. 
  44. ↑ 44,0 44,1 Laham, Lorraine E.; Way, Michael; Yin, Helen L.; Janmey, Paul A. (1995-11-15). "Identification of Two Sites in Gelsolin with Different Sensitivities to Adenine Nucleotides". European Journal of Biochemistry 234 (1): 1–7. ISSN 0014-2956. PMID 8529627. doi:10.1111/j.1432-1033.1995.001_c.x. 
  45. ↑ Szatmári, Dávid; Xue, Bo; Kannan, Balakrishnan; Burtnick, Leslie D.; Bugyi, Beáta; Nyitrai, Miklós; Robinson, Robert C. (2018-08-07). Eugene A. Permyakov (ed.). "ATP competes with PIP2 for binding to gelsolin". PLOS ONE 13 (8): –0201826. Bibcode:2018PLoSO..1301826S. ISSN 1932-6203. PMC 6080781. PMID 30086165. doi:10.1371/journal.pone.0201826. 
  46. ↑ 46,0 46,1 46,2 46,3 Janmey, P. A.; Lind, S. E. (agosto de 1987). "Capacity of human serum to depolymerize actin filaments". Blood 70 (2): 524–530. ISSN 0006-4971. PMID 3038216. doi:10.1182/blood.V70.2.524.524. 
  47. ↑ Janmey, P. A.; Iida, K.; Yin, H. L.; Stossel, T. P. (1987-09-05). "Polyphosphoinositide micelles and polyphosphoinositide-containing vesicles dissociate endogenous gelsolin-actin complexes and promote actin assembly from the fast-growing end of actin filaments blocked by gelsolin". The Journal of Biological Chemistry 262 (25): 12228–12236. ISSN 0021-9258. PMID 3040735. doi:10.1016/S0021-9258(18)45341-0. 
  48. ↑ Erukhimov, Jeffrey A.; Tang, Zi-Lue; Johnson, Bruce A.; Donahoe, Michael P.; Razzack, Jamal A.; Gibson, Kevin F.; Lee, William M.; Wasserloos, Karla J.; Watkins, Simon A.; Pitt, Bruce R. (xullo de 2000). "Actin-Containing Sera From Patients With Adult Respiratory Distress Syndrome Are Toxic to Sheep Pulmonary Endothelial Cells". American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine 162 (1): 288–294. ISSN 1073-449X. PMID 10903256. doi:10.1164/ajrccm.162.1.9806088. 
  49. ↑ Martinez-Amat, A (2005-11-01). "Release of α-actin into serum after skeletal muscle damage". British Journal of Sports Medicine 39 (11): 830–834. ISSN 0306-3674. PMC 1725075. PMID 16244192. doi:10.1136/bjsm.2004.017566. 
  50. ↑ 50,0 50,1 Haddad, J G; Harper, K D; Guoth, M; Pietra, G G; Sanger, J W (febreiro de 1990). "Angiopathic consequences of saturating the plasma scavenger system for actin.". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 87 (4): 1381–1385. Bibcode:1990PNAS...87.1381H. ISSN 0027-8424. PMC 53479. PMID 2154744. doi:10.1073/pnas.87.4.1381. 
  51. ↑ Scarborough, Victoria D.; Bradford, Harvey R.; Ganguly, Pankaj (1981-06-16). "Aggregation of platelets by muscle actin. A multivalent interaction model of platelet aggregation by ADP". Biochemical and Biophysical Research Communications 100 (3): 1314–1319. ISSN 0006-291X. PMID 6895029. doi:10.1016/0006-291X(81)91967-7. 
  52. ↑ 52,0 52,1 Vasconcellos, Ca; Lind, Se (1993-12-15). "Coordinated inhibition of actin-induced platelet aggregation by plasma gelsolin and vitamin D-binding protein". Blood 82 (12): 3648–3657. ISSN 0006-4971. PMID 8260702. doi:10.1182/blood.V82.12.3648.bloodjournal82123648. Consultado o 2020-02-13. 
  53. ↑ 53,0 53,1 53,2 Lee, Po-Shun; Sampath, Kartik; Karumanchi, S. Ananth; Tamez, Hector; Bhan, Ishir; Isakova, Tamara; Gutierrez, Orlando M.; Wolf, Myles; Chang, Yuchiao; Stossel, Thomas P.; Thadhani, Ravi (2009-04-23). "Plasma Gelsolin and Circulating Actin Correlate with Hemodialysis Mortality". Journal of the American Society of Nephrology 20 (5): 1140–1148. ISSN 1046-6673. PMC 2678046. PMID 19389844. doi:10.1681/ASN.2008091008. 
  54. ↑ 54,0 54,1 54,2 Walker, T. S.; Tomlin, K. L.; Worthen, G. S.; Poch, K. R.; Lieber, J. G.; Saavedra, M. T.; Fessler, M. B.; Malcolm, K. C.; Vasil, M. L.; Nick, J. A. (2005-06-01). "Enhanced Pseudomonas aeruginosa Biofilm Development Mediated by Human Neutrophils". Infection and Immunity 73 (6): 3693–3701. ISSN 0019-9567. PMC 1111839. PMID 15908399. doi:10.1128/IAI.73.6.3693-3701.2005. 
  55. ↑ Kudryashov, Dmitri S.; Reisler, Emil (abril de 2013). "ATP and ADP Actin States". Biopolymers 99 (4): 245–256. ISSN 0006-3525. PMC 3670783. PMID 23348672. doi:10.1002/bip.22155. 
  56. ↑ Lind, S E; Smith, D B; Janmey, P A; Stossel, T P (1986-09-01). "Role of plasma gelsolin and the vitamin D-binding protein in clearing actin from the circulation.". Journal of Clinical Investigation 78 (3): 736–742. ISSN 0021-9738. PMC 423663. PMID 3018044. doi:10.1172/JCI112634. 
  57. ↑ Janmey, Paul A.; Stossel, Thomas P.; Lind, Stuart E. (1986-04-14). "Sequential binding of actin monomers to plasma gelsolin and its inhibition by vitamin D-binding protein". Biochemical and Biophysical Research Communications 136 (1): 72–79. ISSN 0006-291X. PMID 3010978. doi:10.1016/0006-291X(86)90878-8. 
  58. ↑ Herrmannsdoerfer, A. J.; Heeb, G. T.; Feustel, P. J.; Estes, J. E.; Keenan, C. J.; Minnear, F. L.; Selden, L.; Giunta, C.; Flor, J. R.; Blumenstock, F. A. (decembro de 1993). "Vascular clearance and organ uptake of G- and F-actin in the rat". The American Journal of Physiology 265 (6 Pt 1): –1071–1081. ISSN 0002-9513. PMID 8279558. doi:10.1152/ajpgi.1993.265.6.G1071. 
  59. ↑ 59,0 59,1 Janmey, P. A.; Lamb, J. A.; Ezzell, R. M.; Hvidt, S.; Lind, S. E. (1992-08-15). "Effects of actin filaments on fibrin clot structure and lysis". Blood 80 (4): 928–936. ISSN 0006-4971. PMID 1323346. doi:10.1182/blood.V80.4.928.928. 
  60. ↑ Orlova, A.; Prochniewicz, E.; Egelman, E. H. (1995-02-03). "Structural dynamics of F-actin: II. Cooperativity in structural transitions". Journal of Molecular Biology 245 (5): 598–607. ISSN 0022-2836. PMID 7844829. doi:10.1006/jmbi.1994.0049. 
  61. ↑ Prochniewicz, Ewa; Zhang, Qingnan; Janmey, Paul A.; Thomas, David D. (agosto de 1996). "Cooperativity in F-Actin: Binding of Gelsolin at the Barbed End Affects Structure and Dynamics of the Whole Filament". Journal of Molecular Biology 260 (5): 756–766. ISSN 0022-2836. PMID 8709153. doi:10.1006/jmbi.1996.0435. 
  62. ↑ Janmey, Paul A.; Chaponnier, Christine; Lind, Stuart E.; Zaner, Ken S.; Stossel, Thomas P.; Yin, Helen L. (xullo de 1985). "Interactions of gelsolin and gelsolin-actin complexes with actin. Effects of calcium on actin nucleation, filament severing, and end blocking". Biochemistry 24 (14): 3714–3723. ISSN 0006-2960. PMID 2994715. doi:10.1021/bi00335a046. 
  63. ↑ Doi, Y.; Frieden, C. (1984-10-10). "Actin polymerization. The effect of brevin on filament size and rate of polymerization.". Journal of Biological Chemistry 259 (19): 11868–11875. ISSN 0021-9258. PMID 6480587. doi:10.1016/S0021-9258(20)71292-5. Consultado o 2020-02-19. 
  64. ↑ Brooks, F.J.; Carlsson, A.E. (agosto de 2008). "Actin Polymerization Overshoots and ATP Hydrolysis as Assayed by Pyrene Fluorescence". Biophysical Journal 95 (3): 1050–1062. Bibcode:2008BpJ....95.1050B. ISSN 0006-3495. PMC 2479571. PMID 18390612. doi:10.1529/biophysj.107.123125. 
  65. ↑ Sept, David; McCammon, J. Andrew (2001-08-01). "Thermodynamics and Kinetics of Actin Filament Nucleation". Biophysical Journal 81 (2): 667–674. Bibcode:2001BpJ....81..667S. ISSN 0006-3495. PMC 1301543. PMID 11463615. doi:10.1016/S0006-3495(01)75731-1. 
  66. ↑ Qu, Zheng; Silvan, Unai; Jockusch, Brigitte M.; Aebi, Ueli; Schoenenberger, Cora-Ann; Mannherz, Hans Georg (outubro de 2015). "Distinct actin oligomers modulate differently the activity of actin nucleators". FEBS Journal 282 (19): 3824–3840. ISSN 1742-464X. PMID 26194975. doi:10.1111/febs.13381. 
  67. ↑ Edgar, Alasdair John (agosto de 1990). "Gel electrophoresis of native gelsolin and gelsolin-actin complexes". Journal of Muscle Research and Cell Motility 11 (4): 323–330. ISSN 0142-4319. PMID 2174905. doi:10.1007/BF01766670. 
  68. ↑ Lal, A. A.; Korn, E. D.; Brenner, S. L. (1984-07-25). "Rate constants for actin polymerization in ATP determined using cross-linked actin trimers as nuclei". The Journal of Biological Chemistry 259 (14): 8794–8800. ISSN 0021-9258. PMID 6746624. doi:10.1016/S0021-9258(17)47223-1. 
  69. ↑ Janmey, Paul A.; Stossel, Thomas P. (1986-10-01). "Kinetics of actin monomer exchange at the slow growing ends of actin filaments and their relation to the elongation of filaments shortened by gelsolin". Journal of Muscle Research & Cell Motility 7 (5): 446–454. ISSN 1573-2657. PMID 3025252. doi:10.1007/BF01753587. 
  70. ↑ Gregory, Julia L; Prada, Claudia M; Fine, Sara J; Garcia-Alloza, Monica; Betensky, Rebecca A; Arbel-Ornath, Michal; Greenberg, Steven M; Bacskai, Brian J; Frosch, Matthew P (2012). "Reducing Available Soluble A-Amyloid Prevents Progression of Cerebral Amyloid Angiopathy in Transgenic Mice". J Neuropathol Exp Neurol 71 (11): 1009–17. PMC 3491571. PMID 23095848. doi:10.1097/NEN.0b013e3182729845. 
  71. ↑ Leverenz, James B.; Umar, Imran; Wang, Qing; Montine, Thomas J.; McMillan, Pamela J.; Tsuang, Debby W.; Jin, Jinghua; Pan, Catherine; Shin, Jenny; Zhu, David; Zhang, Jing (2007-04-01). "Proteomic identification of novel proteins in cortical lewy bodies". Brain Pathology (Zurich, Switzerland) 17 (2): 139–145. ISSN 1015-6305. PMC 8095629. PMID 17388944. doi:10.1111/j.1750-3639.2007.00048.x. 
  72. ↑ Welander, Hedvig; Bontha, Sai Vineela; Näsström, Thomas; Karlsson, Mikael; Nikolajeff, Fredrik; Danzer, Karin; Kostka, Marcus; Kalimo, Hannu; Lannfelt, Lars; Ingelsson, Martin; Bergström, Joakim (2011-07-21). "Gelsolin co-occurs with Lewy bodies in vivo and accelerates α-synuclein aggregation in vitro". Biochemical and Biophysical Research Communications 412 (1): 32–38. ISSN 0006-291X. PMID 21798243. doi:10.1016/j.bbrc.2011.07.027. 
  73. ↑ 73,0 73,1 73,2 Ordija, Christine M.; Chiou, Terry Ting-Yu; Yang, Zhiping; Deloid, Glen M.; de Oliveira Valdo, Melina; Wang, Zhi; Bedugnis, Alice; Noah, Terry L.; Jones, Samuel; Koziel, Henry; Kobzik, Lester (2017-06-01). "Free actin impairs macrophage bacterial defenses via scavenger receptor MARCO interaction with reversal by plasma gelsolin". American Journal of Physiology. Lung Cellular and Molecular Physiology 312 (6): –1018–L1028. ISSN 1040-0605. PMC 5495953. PMID 28385809. doi:10.1152/ajplung.00067.2017. 
  74. ↑ Bougaki, Masahiko; Searles, Robert J.; Kida, Kotaro; De Yu, Jia; Buys, Emmanuel S.; Ichinose, Fumito (2010-09-01). "NOS3 protects against systemic inflammation and myocardial dysfunction in murine polymicrobial sepsis". Shock (Augusta, Ga.) 34 (3): 281–290. ISSN 1073-2322. PMC 3774000. PMID 19997049. doi:10.1097/SHK.0b013e3181cdc327. 
  75. ↑ Jimenez-Sousa, Ma Angeles; López, Elisabeth; Fernandez-Rodríguez, Amanda; Tamayo, Eduardo; Fernández-Navarro, Pablo; Segura-Roda, Laura; Heredia, María; Gómez-Herreras, José I.; Bustamante, Jesús; García-Gómez, Juan Miguel; Bermejo-Martin, Jesús F.; Resino, Salvador (2012-07-20). "Genetic polymorphisms located in genes related to immune and inflammatory processes are associated with end-stage renal disease: a preliminary study". BMC Medical Genetics 13 (1): 58. ISSN 1471-2350. PMC 3412707. PMID 22817530. doi:10.1186/1471-2350-13-58. 
  76. ↑ 76,0 76,1 76,2 76,3 76,4 76,5 76,6 Yang, Zhiping; Chiou, Terry Ting-Yu; Stossel, Thomas P.; Kobzik, Lester (2015-07-01). "Plasma gelsolin improves lung host defense against pneumonia by enhancing macrophage NOS3 function". American Journal of Physiology. Lung Cellular and Molecular Physiology 309 (1): –11–L16. ISSN 1040-0605. PMC 4491512. PMID 25957291. doi:10.1152/ajplung.00094.2015. 
  77. ↑ Chambliss, Ken L.; Shaul, Philip W. (outubro de 2002). "Estrogen Modulation of Endothelial Nitric Oxide Synthase". Endocrine Reviews 23 (5): 665–686. ISSN 0163-769X. PMID 12372846. doi:10.1210/er.2001-0045. 
  78. ↑ Zhao, Yutong; Natarajan, Viswanathan (xaneiro de 2013). "Lysophosphatidic acid (LPA) and its Receptors: Role in Airway Inflammation and Remodeling". Biochimica et Biophysica Acta (BBA) - Molecular and Cell Biology of Lipids 1831 (1): 86–92. ISSN 0006-3002. PMC 3491109. PMID 22809994. doi:10.1016/j.bbalip.2012.06.014. 
  79. ↑ Shaw, J. O.; Pinckard, R. N.; Ferrigni, K. S.; McManus, L. M.; Hanahan, D. J. (1981-09-01). "Activation of human neutrophils with 1-O-hexadecyl/octadecyl-2-acetyl-sn-glycerol-3-phosphorylcholine (platelet activating factor).". The Journal of Immunology 127 (3): 1250–1255. ISSN 1550-6606. PMID 6267133. doi:10.4049/jimmunol.127.3.1250. Consultado o 2020-03-05. 
  80. ↑ Obinata, Hideru; Hla, Timothy (2012-01-01). "Sphingosine 1-phosphate in coagulation and inflammation". Seminars in Immunopathology 34 (1): 73–91. ISSN 1863-2300. PMC 3237867. PMID 21805322. doi:10.1007/s00281-011-0287-3. 
  81. ↑ Piktel, Ewelina; Levental, Ilya; Durnaś, Bonita; Janmey, Paul A.; Bucki, Robert (2018-08-25). "Plasma Gelsolin: Indicator of Inflammation and Its Potential as a Diagnostic Tool and Therapeutic Target". International Journal of Molecular Sciences 19 (9): 2516. ISSN 1422-0067. PMC 6164782. PMID 30149613. doi:10.3390/ijms19092516. 
  82. ↑ Bancos, Simona; Bernard, Matthew P.; Topham, David J.; Phipps, Richard P. (2009). "Ibuprofen and other widely used non-steroidal anti-inflammatory drugs inhibit antibody production in human cells". Cellular Immunology 258 (1): 18–28. ISSN 0008-8749. PMC 2693360. PMID 19345936. doi:10.1016/j.cellimm.2009.03.007. 
  83. ↑ Coutinho, Agnes E.; Chapman, Karen E. (2011-03-15). "The anti-inflammatory and immunosuppressive effects of glucocorticoids, recent developments and mechanistic insights". Molecular and Cellular Endocrinology 335 (1): 2–13. ISSN 0303-7207. PMC 3047790. PMID 20398732. doi:10.1016/j.mce.2010.04.005. 
  84. ↑ Gm, Anstead (1998-10-01). "Steroids, retinoids, and wound healing.". Advances in Wound Care: The Journal for Prevention and Healing 11 (6): 277–285. ISSN 1076-2191. PMID 10326344. 
  85. ↑ 85,0 85,1 Bucki, Robert; Levental, Ilya; Kulakowska, Alina; Janmey, Paul A. (2008-12-01). "Plasma gelsolin: function, prognostic value, and potential therapeutic use". Current Protein & Peptide Science 9 (6): 541–551. ISSN 1389-2037. PMID 19075745. doi:10.2174/138920308786733912. 
  86. ↑ Janmey, P. A.; Lind, S. E. (1987-08-01). "Capacity of human serum to depolymerize actin filaments". Blood 70 (2): 524–530. ISSN 0006-4971. PMID 3038216. doi:10.1182/blood.V70.2.524.524. 
  87. ↑ Stuart E LindS; Smith, Carolyn J (1991-03-15). "Actin Is a Noncompetitive Plasmin Inhibitor" (PDF). Journal of Biological Chemistry 266 (8): 5273–5278. PMID 1848244. doi:10.1016/S0021-9258(19)67783-5. 
  88. ↑ Erukhimov, Jeffrey A.; Tang, Zi-Lue; Johnson, Bruce A.; Donahoe, Michael P.; Razzack, Jamal A.; Gibson, Kevin F.; Lee, William M.; Wasserloos, Karla J.; Watkins, Simon A.; Pitt, Bruce R. (2000-07-01). "Actin-Containing Sera From Patients With Adult Respiratory Distress Syndrome Are Toxic to Sheep Pulmonary Endothelial Cells". American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine 162 (1): 288–294. ISSN 1073-449X. PMID 10903256. doi:10.1164/ajrccm.162.1.9806088. 
  89. ↑ Sousa, Caetano Reis e (2017-03-01). "Sensing infection and tissue damage". EMBO Molecular Medicine 9 (3): 285–288. ISSN 1757-4684. PMC 5331196. PMID 28119319. doi:10.15252/emmm.201607227. 
  90. ↑ Parks, Quinn M.; Young, Robert L.; Poch, Katie R.; Malcolm, Kenneth C.; Vasil, Michael L.; Nick, Jerry A. (2009-04-01). "Neutrophil enhancement of Pseudomonas aeruginosa biofilm development: human F-actin and DNA as targets for therapy". Journal of Medical Microbiology 58 (Pt 4): 492–502. ISSN 0022-2615. PMC 2677169. PMID 19273646. doi:10.1099/jmm.0.005728-0. 
  91. ↑ 91,0 91,1 Yang, Zhiping; Levinson, Susan; Stossel, Thomas; DiNubile, Mark; Kobzik, Lester (2017-10-04). "Delayed Therapy with Plasma Gelsolin Improves Survival in Murine Pneumococcal Pneumonia". Open Forum Infectious Diseases 4 (Suppl 1): –474–S475. ISSN 2328-8957. PMC 5630930. doi:10.1093/ofid/ofx163.1215. 
  92. ↑ Ji, Lina; Zhao, Xi; Hua, Zichun (2015-01-06). "Potential Therapeutic Implications of Gelsolin in Alzheimer's Disease". Journal of Alzheimer's Disease 44 (1): 13–25. ISSN 1875-8908. PMID 25208622. doi:10.3233/JAD-141548. 
  93. ↑ Hoffman SJ, Outterson K, Røttingen JA, Cars O, Clift C, Rizvi Z, Rotberg F, Tomson G, Zorzet A (febreiro de 2015). "An international legal framework to address antimicrobial resistance". Bulletin of the World Health Organization 93 (2): 66. PMC 4339972. PMID 25883395. doi:10.2471/BLT.15.152710.  Erro no estilo Vancouver: wikilink (Axuda)
  94. ↑ O'Neill, Jim. "Tackling drug-resistant infections globally: final report and recommendations" (PDF). amr-review.org. Review on Antimicrobial Resistance. Consultado o 5 de marzo de 2020. 
  95. ↑ 95,0 95,1 Yang, Zhiping; Bedugnis, Alice; Levinson, Susan; Dinubile, Mark; Stossel, Thomas; Lu, Quan; Kobzik, Lester (2019-09-26). "Delayed Administration of Recombinant Plasma Gelsolin Improves Survival in a Murine Model of Penicillin-Susceptible and Penicillin-Resistant Pneumococcal Pneumonia". The Journal of Infectious Diseases 220 (9): 1498–1502. ISSN 0022-1899. PMC 6761947. PMID 31287867. doi:10.1093/infdis/jiz353. 
  96. ↑ Weiner, Daniel J.; Bucki, Robert; Janmey, Paul A. (xuño de 2003). "The Antimicrobial Activity of the Cathelicidin LL37 Is Inhibited by F-actin Bundles and Restored by Gelsolin". American Journal of Respiratory Cell and Molecular Biology 28 (6): 738–745. ISSN 1044-1549. PMID 12600826. doi:10.1165/rcmb.2002-0191OC. 
  97. ↑ Kwiatkowski, D. J.; Mehl, R.; Izumo, S.; Nadal-Ginard, B.; Yin, H. L. (1988-06-15). "Muscle is the major source of plasma gelsolin". The Journal of Biological Chemistry 263 (17): 8239–8243. ISSN 0021-9258. PMID 2836420. doi:10.1016/S0021-9258(18)68469-8. 
  98. ↑ 98,0 98,1 Smith, D. B.; Janmey, P. A.; Herbert, T. J.; Lind, S. E. (agosto de 1987). "Quantitative measurement of plasma gelsolin and its incorporation into fibrin clots". The Journal of Laboratory and Clinical Medicine 110 (2): 189–195. ISSN 0022-2143. PMID 3036979. 
  99. ↑ Peddada, Nagesh; Sagar, Amin; Ashish; Garg, Renu (febreiro de 2012). "Plasma gelsolin: A general prognostic marker of health". Medical Hypotheses 78 (2): 203–210. ISSN 0306-9877. PMID 22082609. doi:10.1016/j.mehy.2011.10.024. 
  100. ↑ Self, Wesley H; Wunderink, Richard G; DiNubile, Mark J; Stossel, Thomas P; Levinson, Susan L; Williams, Derek J; Anderson, Evan J; Bramley, Anna M; Jain, Seema; Edwards, Kathryn M; Grijalva, Carlos G (2019-09-13). "Low Admission Plasma Gelsolin Concentrations Identify Community-acquired Pneumonia Patients at High Risk for Severe Outcomes". Clinical Infectious Diseases 69 (7): 1218–1225. ISSN 1058-4838. PMC 6743831. PMID 30561561. doi:10.1093/cid/ciy1049. 
  101. ↑ Wang, HaiHong; Cheng, BaoLi; Chen, QiXing; Wu, ShuiJing; Lv, Chen; Xie, GuoHao; Jin, Yue; Fang, XiangMing (2008). "Time course of plasma gelsolin concentrations during severe sepsis in critically ill surgical patients". Critical Care 12 (4): –106. ISSN 1364-8535. PMC 2575595. PMID 18706105. doi:10.1186/cc6988. 
  102. ↑ Horváth-Szalai, Zoltán; Kustán, Péter; Mühl, Diána; Ludány, Andrea; Bugyi, Beáta; Kőszegi, Tamás (febreiro de 2017). "Antagonistic sepsis markers: Serum gelsolin and actin/gelsolin ratio". Clinical Biochemistry 50 (3): 127–133. ISSN 0009-9120. PMID 27823961. doi:10.1016/j.clinbiochem.2016.10.018. 
  103. ↑ Jin, Yong; Li, Bo-You; Qiu, Ling-Li; Ling, Yuan-Ren; Bai, Zhi-Qiang (2012-10-01). "Decreased plasma gelsolin is associated with 1-year outcome in patients with traumatic brain injury". Journal of Critical Care 27 (5): 527–1–527.e6. ISSN 0883-9441. PMID 22386223. doi:10.1016/j.jcrc.2012.01.002. Consultado o 2020-03-04. 
  104. ↑ Hu, Yl; Li, H.; Li, W. H.; Meng, H. X.; Fan, Y. Z.; Li, W. J.; Ji, Y. T.; Zhao, H.; Zhang, L.; Jin, X. M.; Zhang, F. M. (decembro de 2013). "The value of decreased plasma gelsolin levels in patients with systemic lupus erythematosus and rheumatoid arthritis in diagnosis and disease activity evaluation". Lupus 22 (14): 1455–1461. ISSN 1477-0962. PMID 24122723. doi:10.1177/0961203313507985. 
  105. ↑ 105,0 105,1 105,2 Lee, Po-Shun; Drager, Leslie R.; Stossel, Thomas P.; Moore, Francis D.; Rogers, Selwyn O. (marzo de 2006). "Relationship of plasma gelsolin levels to outcomes in critically ill surgical patients". Annals of Surgery 243 (3): 399–403. ISSN 0003-4932. PMC 1448930. PMID 16495706. doi:10.1097/01.sla.0000201798.77133.55. 
  106. ↑ Sinha, Kislay Kumar; Peddada, Nagesh; Jha, Pravin Kumar; Mishra, Anshul; Pandey, Krishna; Das, Vidya Nand Ravi; Ashish; Das, Pradeep (marzo de 2017). "Plasma Gelsolin Level in HIV-1-Infected Patients: An Indicator of Disease Severity". AIDS Research and Human Retroviruses 33 (3): 254–260. ISSN 0889-2229. PMID 27700141. doi:10.1089/aid.2016.0154. 
  107. ↑ Kułakowska, Alina; Zajkowska, Joanna M.; Ciccarelli, Nicholas J.; Mroczko, Barbara; Drozdowski, Wiesław; Bucki, Robert (2011). "Depletion of Plasma Gelsolin in Patients with Tick-Borne Encephalitis and Lyme Neuroborreliosis". Neurodegenerative Diseases 8 (5): 375–380. ISSN 1660-2862. PMC 3121545. PMID 21389683. doi:10.1159/000324373. 
  108. ↑ Huang, S.; Rhoads, S. L.; DiNubile, M. J. (maio de 1997). "Temporal association between serum gelsolin levels and clinical events in a patient with severe falciparum malaria". Clinical Infectious Diseases 24 (5): 951–954. ISSN 1058-4838. PMID 9142799. doi:10.1093/clinids/24.5.951. 
  109. ↑ Kassa, Fikregabrail Aberra; Shio, Marina Tiemi; Bellemare, Marie-Josée; Faye, Babacar; Ndao, Momar; Olivier, Martin (2011-10-20). "New Inflammation-Related Biomarkers during Malaria Infection". PLOS ONE 6 (10): e26495. Bibcode:2011PLoSO...626495K. ISSN 1932-6203. PMC 3197653. PMID 22028888. doi:10.1371/journal.pone.0026495. 
  110. ↑ Ito, H.; Kambe, H.; Kimura, Y.; Nakamura, H.; Hayashi, E.; Kishimoto, T.; Kishimoto, S.; Yamamoto, H. (maio de 1992). "Depression of plasma gelsolin level during acute liver injury". Gastroenterology 102 (5): 1686–1692. ISSN 0016-5085. PMID 1314752. doi:10.1016/0016-5085(92)91731-i. 
  111. ↑ 111,0 111,1 Huang, Li-feng; Yao, Yong-ming; Li, Jin-feng; Dong, Ning; Liu, Chen; Yu, Yan; He, Li-xin; Sheng, Zhi-yong (2011-11-01). "Reduction of Plasma Gelsolin Levels Correlates with Development of Multiple Organ Dysfunction Syndrome and Fatal Outcome in Burn Patients". PLOS ONE 6 (11): –25748. Bibcode:2011PLoSO...625748H. ISSN 1932-6203. PMC 3206022. PMID 22069445. doi:10.1371/journal.pone.0025748. 
  112. ↑ Xianhui, Li; Pinglian, Li; Xiaojuan, Wang; Wei, Chen; Yong, Yang; Feng, Ran; Peng, Sun; Gang, Xue (decembro de 2014). "The association between plasma gelsolin level and prognosis of burn patients". Burns: Journal of the International Society for Burn Injuries 40 (8): 1552–1555. ISSN 1879-1409. PMID 24690274. doi:10.1016/j.burns.2014.02.020. 
  113. ↑ Mounzer, Karam C.; Moncure, Michael; Smith, Yolanda R.; DiNUBILE, Mark J. (novembro de 1999). "Relationship of Admission Plasma Gelsolin Levels to Clinical Outcomes in Patients after Major Trauma". American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine 160 (5): 1673–1681. ISSN 1535-4970. PMID 10556139. doi:10.1164/ajrccm.160.5.9807137. 
  114. ↑ DiNubile, Mark J.; Stossel, Thomas P.; Ljunghusen, Olof C.; Ferrara, James L. M.; Antin, Joseph H. (2002-12-15). "Prognostic implications of declining plasma gelsolin levels after allogeneic stem cell transplantation". Blood 100 (13): 4367–4371. ISSN 1528-0020. PMID 12393536. doi:10.1182/blood-2002-06-1672. Consultado o 2020-02-12. 
  115. ↑ Kułakowska, Alina; Ciccarelli, Nicholas J; Wen, Qi; Mroczko, Barbara; Drozdowski, Wiesław; Szmitkowski, Maciej; Janmey, Paul A; Bucki, Robert (deembro de 2010). "Hypogelsolinemia, a disorder of the extracellular actin scavenger system, in patients with multiple sclerosis". BMC Neurology 10 (1): 107. ISSN 1471-2377. PMC 2989318. PMID 21040581. doi:10.1186/1471-2377-10-107. 
  116. ↑ Lee, Po-Shun; Patel, Sanjay R.; Christiani, David C.; Bajwa, Ednan; Stossel, Thomas P.; Waxman, Aaron B. (2008-11-12). "Plasma Gelsolin Depletion and Circulating Actin in Sepsis—A Pilot Study". PLOS ONE 3 (11): –3712. Bibcode:2008PLoSO...3.3712L. ISSN 1932-6203. PMC 2577888. PMID 19002257. doi:10.1371/journal.pone.0003712. 
  117. ↑ Yang, Zhiping; Bedugnis, Alice; Levinson, Susan; DiNubile, Mark; Stossel, Thomas; Lu, Quan; Kobzik, Lester (2020-02-21). "Delayed administration of recombinant plasma gelsolin improves survival in a murine model of severe influenza". F1000Research 8: 1860. ISSN 2046-1402. PMC 6894358. PMID 31824672. doi:10.12688/f1000research.21082.2. 
  118. ↑ Rothenbach, Patricia A.; Dahl, Benny; Schwartz, Jason J.; O'Keefe, Grant E.; Yamamoto, Masaya; Lee, William M.; Horton, Jureta W.; Yin, Helen L.; Turnage, Richard H. (xaneiro de 2004). "Recombinant plasma gelsolin infusion attenuates burn-induced pulmonary microvascular dysfunction". Journal of Applied Physiology 96 (1): 25–31. ISSN 8750-7587. PMID 12730154. doi:10.1152/japplphysiol.01074.2002. 
  119. ↑ Zhang, Qing-Hong; Chen, Qi; Kang, Jia-Rui; Liu, Chen; Dong, Ning; Zhu, Xiao-Mei; Sheng, Zhi-Yong; Yao, Yong-Ming (2011-09-21). "Treatment with gelsolin reduces brain inflammation and apoptotic signaling in mice following thermal injury". Journal of Neuroinflammation 8 (1): 118. ISSN 1742-2094. PMC 3191361. PMID 21936896. doi:10.1186/1742-2094-8-118. 
  120. ↑ 120,0 120,1 Lee, Po-Shun; Waxman, Aaron B.; Cotich, Kara L.; Chung, Su Wol; Perrella, Mark A.; Stossel, Thomas P. (marzo de 2007). "Plasma gelsolin is a marker and therapeutic agent in animal sepsis*". Critical Care Medicine 35 (3): 849–855. ISSN 0090-3493. PMID 17205019. doi:10.1097/01.CCM.0000253815.26311.24. Consultado o 2020-02-12. 
  121. ↑ Cohen, Taylor S.; Bucki, Robert; Byfield, Fitzroy J.; Ciccarelli, Nicholas J.; Rosenberg, Brenna; DiNubile, Mark J.; Janmey, Paul A.; Margulies, Susan S. (xuño de 2011). "Therapeutic potential of plasma gelsolin administration in a rat model of sepsis". Cytokine 54 (3): 235–238. ISSN 1043-4666. PMC 3083472. PMID 21420877. doi:10.1016/j.cyto.2011.02.006. 
  122. ↑ Christofidou-Solomidou, Melpo; Scherpereel, Arnaud; Solomides, Charalambos C.; Christie, Jason D.; Stossel, Thomas P.; Goelz, Susan; DiNubile, Mark J. (2002-01-01). "Recombinant Plasma Gelsolin Diminishes the Acute Inflammatory Response to Hyperoxia in Mice". Journal of Investigative Medicine 50 (1): 54–60. ISSN 1081-5589. PMID 11813829. doi:10.2310/6650.2002.33518. Consultado o 2020-02-24. 
  123. ↑ Le, Huong T; Hirko, Aaron C; Thinschmidt, Jeffrey S; Grant, Maria; Li, Zhimin; Peris, Joanna; King, Michael A; Hughes, Jeffrey A; Song, Sihong (2011). "The protective effects of plasma gelsolin on stroke outcome in rats". Experimental & Translational Stroke Medicine 3 (1): 13. ISSN 2040-7378. PMC 3224589. PMID 22047744. doi:10.1186/2040-7378-3-13. 
  124. ↑ Kevin Li-Chun, Hsieh; Schob, Stefan; Zeller, Matthias W.G.; Pulli, Benjamin; Ali, Muhammad; Wang, Cuihua; Chiou, Terry Ting-Yu; Tsang, Yuk-Ming; Lee, Po-Shun; Stossel, Thomas P.; Chen, John W. (outubro de 2015). "Gelsolin decreases actin toxicity and inflammation in murine multiple sclerosis". Journal of Neuroimmunology 287: 36–42. ISSN 0165-5728. PMC 4595933. PMID 26439960. doi:10.1016/j.jneuroim.2015.08.006. 
  125. ↑ Hirko, Aaron C; Meyer, Edwin M; King, Michael A; Hughes, Jeffery A (setembro de 2007). "Peripheral Transgene Expression of Plasma Gelsolin Reduces Amyloid in Transgenic Mouse Models of Alzheimer's Disease". Molecular Therapy 15 (9): 1623–1629. ISSN 1525-0016. PMID 17609655. doi:10.1038/sj.mt.6300253. 
  126. ↑ Matsuoka, Yasuji; Saito, Mitsuo; LaFrancois, John; Saito, Mariko; Gaynor, Kate; Olm, Vicki; Wang, Lili; Casey, Evelyn; Lu, Yifan; Shiratori, Chiharu; Lemere, Cynthia; Duff, Karen (2003-01-01). "Novel therapeutic approach for the treatment of Alzheimer's disease by peripheral administration of agents with an affinity to beta-amyloid". The Journal of Neuroscience 23 (1): 29–33. ISSN 1529-2401. PMC 6742136. PMID 12514198. doi:10.1523/JNEUROSCI.23-01-00029.2003. 
  127. ↑ Li, Mingjuan; Cui, Fengmei; Cheng, Ying; Han, Ling; Wang, Jia; Sun, Ding; Liu, Yu-long; Zhou, Ping-kun; Min, Rui (2014-08-28). "Gelsolin: role of a functional protein in mitigating radiation injury". Cell Biochemistry and Biophysics 71 (1): 389–396. ISSN 1559-0283. PMID 25164111. doi:10.1007/s12013-014-0210-3. Consultado o 2020-02-25. 
  128. ↑ Gawade, Shivaji P. (2012). "Acetic acid induced painful endogenous infliction in writhing test on mice". Journal of Pharmacology & Pharmacotherapeutics 3 (4): 348. ISSN 0976-500X. PMC 3543562. PMID 23326113. doi:10.4103/0976-500X.103699. 
  129. ↑ Gupta, Ashok Kumar; Parasar, Devraj; Sagar, Amin; Choudhary, Vikas; Chopra, Bhupinder Singh; Garg, Renu; Ashish; Khatri, Neeraj (2015-08-14). Prasun K Datta (ed.). "Analgesic and Anti-Inflammatory Properties of Gelsolin in Acetic Acid Induced Writhing, Tail Immersion and Carrageenan Induced Paw Edema in Mice". PLOS ONE 10 (8): –0135558. Bibcode:2015PLoSO..1035558G. ISSN 1932-6203. PMC 4537109. PMID 26426535. doi:10.1371/journal.pone.0135558. 
  130. ↑ Khatri, Neeraj; Sagar, Amin; Peddada, Nagesh; Choudhary, Vikas; Chopra, Bhupinder Singh; Garg, Veena; Garg, Renu; Ashish (2014). "Plasma Gelsolin Levels Decrease in Diabetic State and Increase upon Treatment with F-Actin Depolymerizing Versions of Gelsolin". Journal of Diabetes Research 2014: 152075. ISSN 2314-6745. PMC 4247973. PMID 25478578. doi:10.1155/2014/152075. 
  131. ↑ BioAegis Therapeutics (14 de xaneiro de 2020). "A Phase 1b/2a Study of the Safety and Pharmacokinetics of Rhu-plasma Gelsolin in Hospitalized Subjects With CAP". ClinicalTrials.gov (U.S. National Library of Medicine). Consultado o 24 de febreiro de 2020. 
  132. ↑ BioAegis Therapeutics. "Rhu-pGSN for Severe Covid-19 Pneumonia". ClinicalTrials.gov. U.S. National Library of Medicine. Consultado o 16 de xullo de 2020. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Xelsolina_plasmática&oldid=6777547»