Korean Air

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Korean Air
IATA
KE
OACI
KAL
Indicativo
KOREANAIR
Fundación1946 (como Korean National Airlines)
Inicio das operacións1962
Plan de voo frecuenteSKYPASS
AlianzaSkyTeam
Páxina web: http://www.koreanair.com/

Korean Air Lines Co., Ltd. (Hangul: 대한항공; RR: Daehan Hanggong) é a maior aeroliña surcoreana con sede principal na cidade de Seúl. Considerada entre as máis destacadas de Asia, voa a Europa, África, Asia, Oceanía e Norte América, ademais de iniciar operacións proximamente con Suramérica dende o seu hub internacional no aeroporto Internacional de Icheon e o seu hub doméstico no aeroporto Internacional de Gimpo. A empresa compite polo seu posto como principal aeroliña do país con Asiana Airlines, con menor cantidade de frota.

Historia[editar | editar a fonte]

Korean Air fundouna o goberno de Corea do Sur en 1962 co nome de Korean Air Lines para substituír a Korean National Airlines, que fora fundada en 1946. O 1 de marzo de 1969 Hanjin Transport Group tomaría o control da aeroliña. Operacións de carga de longa distancia foron introducidas o 26 de abril de 1971 seguidas por servizos de pasaxeiros cara aos Ánxeles o 19 de abril de 1972.

Os voos internacionais cara Hong Kong, Taiwán e Os Ánxeles foron operados con Boeing 707 ata a introdición do Boeing 747 en 1973. Ese mesmo ano comezou un servizo europeo ata París usando o 707 e o DC-10. En 1975 KAL converteuse nun dos primeiros clientes asiáticos de Airbus coa compra de tres A300, que foron postos en servizo en rutas asiáticas.

O 1 de marzo de 1984 foi introducido o novo deseño corporativo da aeroliña, coa nova librea azul e prata e o logo da estilizada "taegeukgi" (a bandeira coreana), cambiándose tamén o nome de Korean Air Lines a Korean Air. Os primeiros avións en levar a nova librea, deseñada entre Korean Air e Boeing, foron os Fokker F28.

Nos anos 90 Korean Air converteuse na primeira aeroliña en usar o novo MD-11, que usou como complemento da súa nova frota de 747-400. Porén, o MD-11 non cumpriron as expectativas requiridas e foron convertidos en cargueiros (acompañando aos 747 de carga).

En 2007 Korean Air estivo negociando abrir un centro de operacións na China, que se situaría Beijing ou Shanghai a finais de 2008. O 5 de xuño de 2007, a compañía dixo que crearía unha aeroliña de baixo custo en Corea para competir co sistemas de ferrocarrís de alta velocidade KTX, que ofrecía tarifas máis baratas e controis de seguridade menos estritos. A subsidiaria de baixo custo de Korean Air bautizaríase como Jin Air, e comezou o seu servizo regular de pasaxeiros dende Seúl a Jeju o 17 de xullo do 2008, e anunciou que algúns dos seus Boeing 737 e Airbus A300 serían entregados á nova compañía.

A mediados do ano 2010 a aeroliña chegou a un acordo coa empresa de videoxogos Blizzard Entertainment pintando un 747-400 e un 737-900 cunha imaxe do novo xogo StarCraft II. No mes de agosto Korean Air anunciou fortes perdas no segundo trimestre do ano a pesar dos seus ingresos récord. Tamén no mes de agosto, o Hanjin Group (dono de Korean) abriu unha nova terminal de carga en Navoi, Uzbekistan, que se convertería no centro de carga para a ruta Incheon-Navoi-Milán.

No mes de maio do 2011 a compañía recibiu o seu primeiro Airbus A380, e asinou un contrato con Amadeus IT Group para subcontratar as reservas da aeroliña e os sistemas de tratamento cos pasaxeiros.

Frota[editar | editar a fonte]

Airbus A380 — Korean Air recibe o seu primeiro A380, maio 2011

A finais de decembro do ano 2010 a frota da aeroliña estaba formada por 130 avións, cunha idade media de 10,2 anos[1].

Frota de Korean Air
Avión Total
Airbus A300-600 8
Airbus A330-200 5
(2 pedidos)
Airbus A330-300 16
Airbus A380-800 1
(9 pedidos)
Airbus A321-200 19
Boeing 737-700 1
Boeing 737-800 14
Boeing 737-900 16
(1 pedido)
Boeing 747-400 42
Boeing 747-8 (2 pedidos)
Boeing 777-200 18
Boeing 777-300 10
(2 pedidos)

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2016. Consultado o 06 de febreiro de 2011.