Gran Premio do Reino Unido de 1992
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 9 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1992. | ||
 Trazado do circuíto de silverstone | ||
| Data | 12 de xullo de 1992 | |
| Nome oficial | XLV Foster´s British Grand Prix | |
| Localización | Circuíto de Silverstone, Silverstone, Reino Unido | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 5´226 km | |
| Distancia | 59 voltas, 308´334 km | |
| Clima | Seco | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Nigel Mansell
|
Williams-Renault |
| Tempo | 1:18.965 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto | Nigel Mansell
|
Williams-Renault |
| Tempo | 1:22.539 na volta 57 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Nigel Mansell
|
Williams-Renault |
| Segundo |  Riccardo Patrese
|
Williams-Renault |
| Terceiro | Martin Brundle
|
Benetton-Ford |
O Gran Premio do Reino Unido de 1992 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 12 de xullo de 1992 no circuíto de Circuíto de Silverstone en Silverstone, Reino Unido. Foi a novena carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1992. Foi o 47º Gran Premio do Reino Unido e o 28º celebrado en Silverstone. A carreira disputouse sobre 59 voltas ao circuíto de máis de cinco quilómetros para unha distancia de carreira de 308 quilómetros. Foi gañada por Nigel Mansell para o equipo Williams - Renault, o inglés comezou desde a pole position, liderando todas as voltas e marcando a volta rápida da carreira. Riccardo Patrese terminou segundo no outro Williams, con Martin Brundle terceiro nun Benetton - Ford.
Despois de que Mansell gañase o seu Gran Premio de casa, os espectadores británicos invadiron a pista de carreiras para felicitar ao seu heroe. O auto de Mansell foi bloqueado pola multitude, o que lle impediu conducir de regreso aos boxes. Eventualmente Mansell foi devolto aos boxes polos comisarios de pista para asistir á cerimonia do podio. O triunfo foi o 28º da carreira de Mansell, converténdoo no exitoso piloto británico de Fórmula 1 ata ese momento en termos de vitorias (superando a Jackie Stewart, 27).
O futuro Campión do Mundo Damon Hill fixo a súa primeira aparición, co equipo Brabham. Outros dous futuros campións, Michael Schumacher e Mika Häkkinen, anotaron puntos.
Informe[editar | editar a fonte]
Práctica e cualificación[editar | editar a fonte]
Nigel Mansell dominou a cualificación, logrando a súa oitava pole position do ano en case dous segundos do seu compañeiro de equipo en Williams Riccardo Patrese con outros 0.8 segundos de volta a Ayrton Senna no McLaren en terceiro lugar. Xunto a Senna na segunda fila estaba Michael Schumacher no Benetton Formula, cos seus respectivos compañeiros Gerhard Berger e Martin Lutund na terceira fila. Johnny Herbert foi sétimo no seu Lotus, diante de Jean Alesi Ferrari, con Mika Häkkinen no outro Lotus e Érik Comas no Ligier completando os dez primeiros. Damon Hill clasificou por primeira vez, tomando a posición 26 e a última no seu Brabham.
Carreira[editar | editar a fonte]
Aínda que Patrese liderou na primeira curva, Mansell pronto pasou ao seu compañeiro de equipo e afastouse do resto, gañando finalmente por 39 segundos. Brundle fixo un rápido comezo para quedar terceiro, loitando contra o seu vello rival de Fórmula 3 Senna ata que o brasileiro sufriu unha falla na transmisión a sete voltas do final. Brundle eventualmente terminou nove segundos por detrás de Patrese e cinco por diante do seu compañeiro de equipo Schumacher, quen perdera tempo logo dunha colisión co Jordan de Stefano Modena cando intentaba pasalo. Berger terminou xusto detrás de Schumacher malia un problema no motor nas últimas voltas, mentres que Häkkinen levouse o último punto no sexto lugar. Hill terminou 16°, catro voltas detrás de Mansell, el e outros pilotos aínda circulaban cando os espectadores invadiron a pista para celebrar a vitoria de Mansell.
Post-carreira[editar | editar a fonte]
A vitoria, a sétima de Mansell na tempada, moveuno a 76 puntos no Campionato de Pilotos, Patrese con 40 e Schumacher con 29. No Campionato de Construtores, Williams tiña 116 puntos, con Benetton un distante segundo lugar con 42 e McLaren con 38.
Clasificación[editar | editar a fonte]
Cualificación[editar | editar a fonte]
Carreira[editar | editar a fonte]
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
|
|
- Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos na clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio de Francia de 1992 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1992 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1992 |
| Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1991 |
Gran Premio do Reino Unido | Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1993 |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "1992 British Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015.
- Henry, Alan (1992). AUTOCOURSE 1992–93. Hazleton Publishing. ISBN 0-905138-96-1.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio do Reino Unido de 1992  |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |