Saltar ao contido

Atlas (lúa)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Atlas
Foto tomadas pola sonda Cassini o 12 de xuño do 2007, amosando Atlas dende abaixo do seu polo sur.
Descubrimento
Descuberta por Richard Terrile, Voyager 1
Descuberta no Outubro do 1980
Designación alternativa Saturno XV
Características orbitais[1]
Época 31 de decembro do 2003 (DX 2453005,5)
Eixo semi-maior 137.670 ± 10 km
Excentricidade 0,0012
Período orbital 0,6016947883 d
Inclinación 0,003 ± 0,004°
Satélite de Saturno
Características físicas
Dimensións 46 × 38 × 19 km[2]
Diámetro medio 15,3 ± 1,2 km [2]
Área superficial ~3.700 km²
Volume ~15.000 km³
Masa 6,6 ± 0,6 x 1015 kg[1]
Densidade media 0,44 ± 0,11 g/cm³
Gravidade superficial ~0,00083 m/s2
Velocidade de escape ~0,0062 km/s
Período de rotación asumida coma sincrónica
Albedo 0,4
Oblicuidade cero
Temperatura ~81 K

Atlas (en grego Άτλας) e un satélite interior de Saturno. Foi descuberto por Richard Terrile no 1980 (algúns días antes do 12 de novembro) a partir de imaxes do programa Voyager e foi temporalmente designado coma S/1980 S 28.[3] En 1983 recibiu oficialmente o nome de Atlas que provén da mitoloxía grega, porque el "sostén cos seus ombreiros os aneis" do mesmo xeito có Titán Atlas sostiña a Terra.[4] Foi tamén designado coma Saturno XV.

Características

[editar | editar a fonte]

Atlas é o satélite máis próximo á beira externo do anel A, e a pesar do seu tamaño pensouse durante bastante tempo que era unha lúa pastor deste anel. Porén, agora é sabido que a beira exterior deste anel é mantido estable por unha resonancia orbital de 7:6 coas lúas moito máis masivas e distantes, Xano e Epimeteo.[5] No 2004, un anel moi feble e delgado que recibiu a designación provisional R/2004 S 1, foi descuberto dentro da órbita de Atlas.[6]

Imaxes de alta resolución feitas pola sonda Cassini en xuño do 2005 revelaron unha especie "cinto", unha especie de michelín ó longo do ecuador. A explicación máis plausible para esta rara e prominente estrutura é que o material que é varrido pola lúa, é acumulado por esta preferentemente no ecuador debido ó pequeno grosor do anel. De feito, o tamaño ecuatorial da lúa e comparable ó tamaño esperado para o seu lóbulo de Roche. Isto podería significar que chegados a certo punto, as partículas que pretendan acumularse no ecuador, veríanse arredadas da lúa ó supera-la forza centrifuga da lúa á da súa propia gravidade.[5]

Atlas está significativamente perturbada por Prométeo e dun xeito máis suave por Pandora, chegando a variacións na súa lonxitude (orbital) de 600 km (~0,25°) respecto do que debería se-la súa órbita kepleriana, estas variacións suceden ó longo dun período de 3 anos. Dende que se coñece que as órbitas de Prométeo e Pandora son caóticas, tamén se comezou a sospeitar que a órbita de Atlas tamén o é.[1]

  1. 1,0 1,1 1,2 Spitale, J. N.; e o seu equipo. (2006). "The orbits of Saturn's small satellites derived from combined historic and Cassini imaging observations". The Astronomical Journal 132 (2): 692–710. doi:10.1086/505206. Arquivado dende o orixinal o 13 de abril de 2016. Consultado o 05 de marzo de 2010. 
  2. 2,0 2,1 Porco, C. C.; e o seu equipo. (2006). "Physical Characteristics and Possible Accretionary Origins for Saturn's Small Satellites" (PDF). Bulletin of the American Astronomical Society 37: 768. 
  3. IAUC 3539: 1980 S 28 13 de novembro do 1980 (descubrimento)
  4. IAUC 3872: Satellites of Jupiter and Saturn 30 de setembro de 1983 (nomeando a lúa)
  5. 5,0 5,1 E. Lakdawalla (13 de xuño do 2007). The Planetary Society weblog, ed. "Funny little Atlas". Arquivado dende o orixinal o 12 de febreiro de 2012. Consultado o 05 de marzo de 2010. 
  6. IAUC 8401: S/2004 S 3, S/2004 S 4, and R/2004 S 1 9 de setembro do 2004

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]