Ana I de Rusia

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Ana I de Rusia
Emperatriz e autócrata de todas as Rusias
Duquesa de Curlandia

Emperatriz e Autócrata de Todas as Rusias
29 de xaneiro de 1730 - 28 de outubro de 1740
PredecesorPedro II de Rusia
SucesorIván VI de Rusia

Nacemento28 de xaneiroxul./ 7 de febreiro de 1693greg.
Moscova, Tsarato ruso
Falecemento7 de outubroxul./ 18 de outubro de 1740greg. (47 anos)
San Petersburgo, Imperio ruso
SepulturaCatedral de san Pedro e san Paulo  Rusia
ConsorteFederico Guillerme, Duque de Curlandia
Casa realRománov
ProxenitoresIván V de Rusia
Praskovia Saltykova

Na rede
WikiTree: Рома́нова-3 Find a Grave: 13445589 Editar o valor em Wikidata

Ana Ivanovna, tamén coñecida como Ana I de Rusia (en ruso: А́нна Иоа́нновна), nada o 28 de xaneiroxul./ 7 de febreiro de 1693greg. e finada o 7 de outubroxul./ 18 de outubro de 1740greg., foi Tsarina do Imperio Ruso de 1730 a 1740.

Ascenso ó trono[editar | editar a fonte]

Ana era filla de Iván V, e pólo tanto sobriña de Pedro o Grande. Ana casou con Federico Guillerme, Duque de Curlandia en novembro de 1710, pero na viaxe de regreso a San Petersburgo, en xaneiro de 1711, o seu marido morreu. Ana continuou como Duquesa de Curlandia (agora occidental) de 1711 ata 1730, co residente ruso, Peter Bestuzhev, como conselleiro. Non volveu a casar tras a morte do seu marido.

Coa morte de Pedro II, Supremo Consello Privado ó cargo do príncipe Dmitri Galitzine consagrou a Ana emperatriz en 1730. O Consello tiña a esperanza de que ela sería grata aos nobres pola súa fortuna inesperada e continuaría sendo unha figura de proa no mellor dos casos, e maleable no peor dos casos. Coa esperanza de establecer unha monarquía constitucional en Rusia, Ana foi convencida para asinar os artigos que limitaban o seu poder. Porén, estes non resultaron un gran problema para acabar establecendo un réxime autocrático.

Goberno[editar | editar a fonte]

Ana estableceu unha alianza con Carlos VI do Sacro Imperio Romano Xermánico e leva a Rusia a participar na Guerra de Sucesión Polaca, colocando no trono de Polonia ó seu candidato Augusto III.

No 1735 ataca ó Imperio Otomán. pero Carlos VI firma unha paz a parte que obriga a Rusia a suspender as hostilidades e a devolver todas as súas conquistas, coa excepción de Azov, durante o seu goberno, iniciouse a expansión de Rusia cara Asia Central.

Ana finou o 28 de outubro de 1740, e, ó igual que o seu antecesor, sen herdeiros directos, e nomeou ó seu sobriño Iván, que só tiña uns meses de vida, como sucesor.