Pedro Tamen

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaPedro Tamen
Biografía
Nacemento1 de decembro de 1934 Editar o valor em Wikidata
Lisboa, Portugal Editar o valor em Wikidata
Morte29 de xullo de 2021 Editar o valor em Wikidata (86 anos)
Setúbal, Portugal Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadePortugal Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Lisboa Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoPoesía, tradución, crítica literaria e dereito Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónpoeta , escritor , crítico literario , xornalista , tradutor , xurista Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá, lingua portuguesa e lingua francesa Editar o valor em Wikidata
Premios
Discogs: 1541277 Editar o valor em Wikidata

Pedro Mário de Alles Tamen, nado en Lisboa o 1 de decembro de 1934 e finado en Setúbal o 29 de xullo de 2021[1], foi un poeta e tradutor literario portugués.

Biografía[editar | editar a fonte]

Fillo de Mário César Tamen e da súa primeira muller Emília da Conceição de Alles.

Pedro Tamen estudou Dereito na Facultade de Dereito da Universidade de Lisboa, onde se licenciou.

Mentres era estudante universitario, foi director do xornal Encontro e cofundador do cineclube Centro Cultural de Cinema. Foi profesor de ensino secundario e fixo crítica literaria no semanario Expresso.[2] Coloborou no Diário de Notícias e a Colóquio/Letras. Foi director-adxunto da Flama.

Entre 1958 e 1975 foi director da (extinguida) editora Moraes, co escritor António Alçada Baptista. Despois foi vogal do Consello de Administración da Fundación Calouste Gulbenkian, durante 25 anos consecutivos, desde 1975 até 2000, en que se retirou como Administrador.[3] Paralelamente presidiu a PEN. Club Portugués (1987 - 1990) e foi membro da dirección e presidente da asemblea xeral da Asociación Portuguesa de Escritores.

Estreouse como poeta con Poema para Todos os Dias en 1956, seguido por varias edicións de poemas e libros. Como poeta, estioe inicialmente ligado a tendencias experimentalistas. Na súa escrita, hai uma exploración das possibilidades sintácticas da linguaxe, conseguindo por veces crear efectos de sorpresa ou dunha peculiar ambigüidade. Ligado inicialmente a unha temática de raíz relixiosa, o sentimento amoroso ten tido, na súa obra posterior, un lugar máis destacado.[4]

Traduciu para o portugués a Imitação de Cristo (en colaboración), a Epopeia de Gilgamesh, gran parte dos Salmos (en versión adaptada ao canto) e autores como Alejo Carpentier, André Breton, Camilo Jose Cela, Diderot, Edmond Jabès, Gabriel García Márquez, Georges Bataille, Georges Perec, Flaubert, Jacques Prévert, J.-P. Sartre, Juan Carlos Onetti, Jules Verne, Julia Kristeva, Julien Gracq, Julien Green, Lautréamont, Manuel Scorza, Mérimée, Michel de Foucault, Pascal Quignard, Sade, Vargas Llosa, Luis Sepúlveda, Victor Segalen, Albert Cohen etc.[3]

Tem poemas traducidos e publicados en francés, inglés, español, italiano, alemán, neerlandés, sueco, húngaro, romanés, checo, eslovaco, búlgaro e letón.[3]

O 9 de xaneiro de 1993 foi agraciado coa Grã-Cruz da Orde do Infante D. Henrique.

En 1959, casou con Maria Isabel Bénard da Costa (21.11.1932), irmá de João Bénard da Costa, da cal se divorciou en 1973. Casou por segunda vez en 1975 con Maria da Graza Livério Seabra Gomes.

Obras[editar | editar a fonte]

  • Poema para Todos os Dias (1956). Ed. do autor.
  • O Sangue, a Água e o Vinho (1958).
  • Primeiro Livro de Lapinova (1960).
  • Poemas a Isto (1962).
  • Daniel na Cova dos Leões (1970).
  • Escrito de Memória (1973). Poesía.
  • Os Quarenta e Dois Sonetos (1973).
  • Horácio e Coriáceo (1981)
  • Principio de Sol (1982). Poesía.
  • Gilgamesh (1990). Ed. Vega.
  • Caracois (1992). Quetzal Editores.
  • Depois de ver (1995). Quetzal Editores.
  • Guião de Caronte (1997, libro)
  • Escrita Redita (1999). Presença. Disco antoloxía con poemas ditos por Luís Lucas.
  • Memória Indescriptível (2000). Ed. Gótica.
  • Retábulo das Matérias (colección de poemas 1956-2001) (2001). Gótica. En 2018, Imprensa Nacional Casa da Moeda.
  • Analogia e Dedos (2006). Edições Asa.
  • O Livro do Sapateiro (2010). Dom Quixote.
  • Um Teatro às Escuras (2011). Dom Quixote.
  • Rua de Nenhures (2013). Dom Quixote.

Premios[editar | editar a fonte]

  • 1981: Prémio D. Dinis, por Horácio e Coriáceo.
  • 1990: Grande Prémio da Tradução.
  • 1991: Prémio da Crítica.
  • 1991: Grande Prémio Inapa de Poesia.
  • 1997: Premio Nicola, por Guião de Caronte.
  • 2000: Prémio Bordalo da Imprensa, por Memória indescriptível.
  • 2000: Prémio do PEN Clube, por Memória indescriptível.
  • 2007: Prémio Luís Miguel Nava, por Analogia e Dedos.
  • 2007: Prémio Inês de Castro, por Analogia e Dedos.
  • 2011: Prémio «Correntes d’Escritas – Casino da Póvoa» por O Livro do Sapateiro.
  • 2011: Grande Prémio de Poesia da Associação Portuguesa de Escritores, por O Livro do Sapateiro.
  • 2011: Prémio Especial Tradutor, integrado nos Prémios de Edição Ler/Booktailors

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Lusa, Agência. "Poeta e tradutor Pedro Tamen morre aos 86 anos". Observador (en portugués). Consultado o 2021-07-29. 
  2. ↑ "Pedro Tamen. Wook". www.wook.pt (en portugués). Consultado o 2020-05-21. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 "PEDRO TAMEN - OUTROS FORMATOS BIOGRÁFICOS". www.arscives.com (en portugués). Arquivado dende o orixinal o 03 de marzo de 2016. Consultado o 2020-05-21. 
  4. ↑ "Biografia - Pedro Tamen". escritas.org (en portugués). Consultado o 2020-05-21. 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pedro_Tamen&oldid=6425228»