Saltar ao contido

Xosé Núñez Búa

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaXosé Núñez Búa
Biografía
Nacemento31 de decembro de 1897 Editar o valor en Wikidata
Tenorio, España Editar o valor en Wikidata
Mortexaneiro de 1981 Editar o valor en Wikidata (83 anos)
La Plata, Arxentina Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Santiago de Compostela Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritor Editar o valor en Wikidata
Partido políticoPartido Galeguista Editar o valor en Wikidata
Familia
PaiRogelio Núñez de Couto Editar o valor en Wikidata
Sinatura Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteGran Enciclopedia Galega Silverio Cañada
Dicionario biográfico de Galicia
Diccionario bio-bibliográfico de escritores Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1722742 BUSC: nunez-bua-xose-1899-1980

Xosé Núñez Búa, nado en Tenorio (Cerdedo-Cotobade) en 1897[1] e finado en La Plata en xaneiro de 1981,[2] foi un político, xurista, mestre, escritor e intelectual galego no exilio arxentino.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]
Seoane e Díaz Pardo cos Núñez Búa, Sofovich e Scheimberg en 1962 en Magdalena, o centro cerámico onde ambos os dous idearon o Laboratorio de Formas.[3][4]

Fillo de Rogelio Núñez de Couto e sobriño de Joaquín Núñez de Couto. Licenciado en dereito pola Universidade de Santiago de Compostela. Impartiu docencia no colexio Labor de Vigo e dende 1920 no colexio León XIII de Vilagarcía de Arousa, propiedade do seu pai e do seu tío.[5] Foi concelleiro de Vilagarcía de Arousa en 1924. Membro do Seminario de Estudos Galegos, foi colaborador da revista Nós, Galicia, El Pueblo Gallego e Céltiga. En maio de 1931 participou na constitución da Agrupación nacionalista de Vilagarcía de Arousa da que foi nomeado persoeiro primeiro.[6] Militou no Partido Galeguista, foi presidente do Grupo Galeguista de Vigo, e concelleiro de Vigo. En marzo de 1936 foi nomeado membro da xestora da Deputación de Pontevedra polo partido xudicial de Caldas-Cambados,[7] da que foi elixido vicepresidente.[8]

Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi detido, pero conseguiu fuxir e exiliouse na Arxentina. Implicado no mundo cultural galego do exilio, foi un dos fundadores da revista Galicia Libre e un dos promotores do Instituto Argentino de Cultura Gallega. Colaborador da revista Galicia Emigrante, unha parte dos seus artigos foron recompilados no libro Revoeira en 1971.

  • Revoeira, 1971, Edicións do Patronato da Cultura Galega, Montevideo.
  • Vida e paixón de Castelao, 1986, Ediciós do Castro.
  • Escolma de textos con Galiza ao fondo, 1986, Ediciós do Castro.

Vida persoal

[editar | editar a fonte]

Casou en Vilagarcía de Arousa con Otilia Valladares Fernández en xullo de 1923.[9]

  1. En 1903 segundo o DS21, a EGU, o DEGU, o DBdG e Fernández del Riego; en 1897 segundo a GEG, Vilavedra e outras fontes.
  2. La Voz de Galicia, 21-1-1981, p. 39.
  3. Díaz, Xosé (novembro de 2010). "Seoane o deseño e o Laboratorio de Formas". Raigame: revista de arte, cultura e tradicións populares (33): 35–41. ISSN 1136-3207. 
  4. Díaz, Xosé (2010). "O factor simbólico. Luís Seoane e o Laboratorio de Formas" (PDF). Grial (186): 46–53. ISSN 0017-4181. 
  5. Torres Velo, Kely (2014): O Colexio León XIII de Vilagarcía de Arousa (1903-1935): Un ensaio de resposta ás demandas educativas da burguesía local. Arquivado 26 de outubro de 2022 en Wayback Machine.. Universidade de Santiago de Compostela: Traballo de fin de grao.
  6. La Voz de Galicia, 20-5-1931, p. 8.
  7. El Pueblo Gallego, 19-3-1936, p. 14.
  8. El Pueblo Gallego, 27-3-1936, p. 11.
  9. Galicia, 8-7-1923, p. 2.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]