Xosé Núñez Búa

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaXosé Núñez Búa
Biografía
Nacemento31 de decembro de 1897 Editar o valor em Wikidata
Tenorio, España Editar o valor em Wikidata
Mortexaneiro de 1981 Editar o valor em Wikidata (83 anos)
La Plata, Arxentina Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Santiago de Compostela Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritor Editar o valor em Wikidata
Partido políticoPartido Galeguista Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua galega Editar o valor em Wikidata
Familia
PaiRogelio Núñez de Couto Editar o valor em Wikidata
Sinatura
Editar o valor em Wikidata

Xosé Núñez Búa, nado en Tenorio (Cerdedo-Cotobade) en 1897[1] e finado en La Plata en xaneiro de 1981,[2] foi un político, xurista, mestre, escritor e intelectual galego no exilio arxentino.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Seoane e Díaz Pardo cos Núñez Búa, Sofovich e Scheimberg en 1962 en Magdalena, o centro cerámico onde ambos os dous idearon o Laboratorio de Formas.[3][4]

Fillo de Rogelio Núñez de Couto e sobriño de Joaquín Núñez de Couto. Licenciado en dereito pola Universidade de Santiago de Compostela. Impartiu docencia no colexio Labor de Vigo e dende 1920 no colexio León XIII de Vilagarcía de Arousa, propiedade do seu pai e do seu tío.[5] Foi concelleiro de Vilagarcía de Arousa en 1924. Membro do Seminario de Estudos Galegos, foi colaborador da revista Nós, Galicia, El Pueblo Gallego e Céltiga. Militante do Partido Galeguista, foi presidente do Grupo Galeguista de Vigo, era concelleiro. En marzo de 1936 foi nomeado membro da xestora da Deputación de Pontevedra polo partido xudicial de Caldas-Cambados,[6] da que foi elixido vicepresidente.[7]

Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi detido, pero conseguiu fuxir e exiliouse na Arxentina. Implicado no mundo cultural galego do exilio, foi un dos fundadores da revista Galicia Libre e un dos promotores do Instituto Argentino de Cultura Gallega. Colaborador da revista Galicia Emigrante, unha parte dos seus artigos foron recompilados no libro Revoeira en 1971.

Obras[editar | editar a fonte]

  • Revoeira, 1971, Edicións do Patronato da Cultura Galega, Montevideo.
  • Vida e paixón de Castelao, 1986, Ediciós do Castro.
  • Escolma de textos con Galiza ao fondo, 1986, Ediciós do Castro.

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Casou en Vilagarcía de Arousa con Otilia Valladares Fernández en xullo de 1923.[8]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ En 1903 segundo o DS21, a EGU, o DEGU, o DBdG e Fernández del Riego; en 1897 segundo a GEG, Vilavedra e outras fontes.
  2. ↑ La Voz de Galicia, 21-1-1981, p. 39.
  3. ↑ Díaz, Xosé (novembro de 2010). "Seoane o deseño e o Laboratorio de Formas". Raigame: revista de arte, cultura e tradicións populares (33): 35–41. ISSN 1136-3207. 
  4. ↑ Díaz, Xosé (2010). "O factor simbólico. Luís Seoane e o Laboratorio de Formas" (PDF). Grial (186): 46–53. ISSN 0017-4181. 
  5. ↑ Torres Velo, Kely (2014): O Colexio León XIII de Vilagarcía de Arousa (1903-1935): Un ensaio de resposta ás demandas educativas da burguesía local.. Universidade de Santiago de Compostela: Traballo de fin de grao.
  6. ↑ El Pueblo Gallego, 19-3-1936, p. 14.
  7. ↑ El Pueblo Gallego, 27-3-1936, p. 11.
  8. ↑ Galicia, 8-7-1923, p. 2.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Xosé_Núñez_Búa&oldid=6517526»