Selección de rugby de Irlanda

Irlanda
Alcume(s)	O XV do Trevo
Emblema	Trevo
Unión	Irish Rugby Football Union
Adestrador	Andy Farrell
Capitán	Jonathan Sexton
Mais caps	Brian O'Driscoll (133)
Máximo anotador	Ronan O'Gara (1 093)
Máis ensaios	Brian O'Driscoll (46)
Estadio	Aviva Stadium
Casa Fóra
Ranking World Rugby
Actual	5 (2 de decembro de 2019)
Máximo	1 (2019)
Mínimo	9 (2013)
Estrea internacional
Inglaterra 7−0 Irlanda Londres, Reino Unido; 15 de febreiro de 1875
Maior vitoria
Estados Unidos 3−83 Irlanda Manchester, E.U.A.; 10 de xuño de 2000
Maior derrota
Nova Zelandia 60−0 Irlanda Hamilton, Nova Zelandia; 23 de xuño de 2012
Copa do Mundo
Participacións	9 (primeira en 1987)
Mellor resultado	Cuartos de final (1987, 1991, 1995, 2003, 2011, 2015)

A corruption de selección de rugby de Irlanda representa á illa de Irlanda (Irlanda e Irlanda do Norte) en rugby unión, o cal é un deporte popular tanto na República de Irlanda como en Irlanda do Norte, aínda que só é o deporte dominante en limitadas zonas xeográficas. Irlanda compite anualmente no Torneo das Seis Nacións (o cal gañaron dez veces de pleno dereito é outras oito compartindo o trofeo) e no Campionato Copa do Mundo de Rugby cada catro anos, onde foron eliminados en cuartos de final en todos excepto en dous (1999 e 2007). Forman parte así mesmo dos British and Irish Lions (un combinado formado por xogadores de tódalas nacións das Illas Británicas que xoga partidos de exhibición cada certo tempo). Oito antigos xogadores Irlandeses forman parte do Salón da Fama Internacional do Rugby (IRHOF), ademais Jack Kyle acadou a súa presenza no IRB Hall of Fame.

Historicamente Irlanda tivo menos éxito que os seus veciños británicos, co menor número de títulos do Torneo das Seis Nacións (10) e Grand Slam (1). Porén, a Unión de Rubgy de Irlanda é amplamente recoñecida por ser unha transición cara o profesionalismo con máis éxito que outras selección de categoría media e Irlanda ten acadado bos resultados, especialmente para unha illa cunha poboación de arredor de seis millóns de habitantes cunha forte competición con outros deportes coma os xogos Gaélicos e o fútbol. Ademais cabe destacar que gañaron tres Tripla Crowns (un trofeo non oficial dentro do torneo das Seis Nacións que gaña o mellor das catro selección das Illas Británicas) nos catro anos entre 2004 e 2007.

O segundo centro Brian O'Driscoll, é o actual capitán e maior o máximo récord de ensaios da selección en toda a historia, e é habitualmente nomeado como o mellor xogador de rugby do mundo. Outros grandes xogadores a nivel mundial son Gordon D'Arcy, Marcus Horan, Paul O'Connell, o xogador que acadou máis puntos da historia de Irlanda Ronan O'Gara, David Wallace ou Shane Horgan . No pasado recente, Keith Wood, o predecesor do actual capital de Irlanda antes da súa retirada en 2003, foi o primeiro xogador nomeado Xogador do Ano da IRB en 2001.

O mellor resultado de Irlanda na Clasificación Mundial da IRB e o terceiro posto acadado en 2006. Actualmente ocupan a cuarta posición despois de ter que abandonar o moi cedo o mundial de 2007 e un mal inicio de 2008 quedando cuartos no Seis Nacións, mais recuperándose no 2009, pouco de que o adestrador Eddie O'Sullivan renunciase ao seu posto.. En 2009 os irlandeses volveron a gañar o Torneo das Seis Nacións, acadando ademais o seu segundo Grand Slam despois de 61 anos.

Historia

Ilustración de Irlanda contra Gales, 1920

O primeiro partido disputado por un combinado nacional irlandés, aínda como colonia do Imperio Británico, foi contra Inglaterra o 15 de febreiro de 1875, sendo derrotado por 7 a 0. A súa primeira vitoria chegou en 1881 en Belfast ante Escocia. A popularidade do rugby en Irlanda medrou de xeito exponencial trala primeira Tripla Coroa en 1894 e a visita dos primeiros All Blacks (selección de Nova Zelandia) en 1905. A primeira vitoria, ante os agora reis do rugby europeo, Francia, foi en 1909, por 19 a 8. A época dourada do rugby irlandés chegou trala segunda guerra mundial, a partir de 1948, co seu primeiro e único Grand Slam, e outra Tripla Coroa e Cinco Nacións ao ano seguinte. Volverían gañar o título en 1951.

En 1954, disputaron o último partido até 2007 en territorio norteirlandés. Debían enfrontarse a Escocia, e os xogadores nacidos no lado sur da fronteira dixéronlle á Unión de Rugby Irlandesa que non estaban dispostos a poñerse en pé ante o "God Save the Queen", así que se dispuxo que soaría un himno máis curto chamado "The Salute" (O Saúdo), e que ese sería o último encontro en Irlanda do Norte. Os sesenta viron unha Irlanda bastante mediocre, exceptuando catro vitorias seguidas ante Australia (incluída a primeira vez que unha selección das Illas Británicas, "Home Nations", gañou no Hemisferio Sur, en 1967) e a primeira ante os "Springboks" (selección de Suráfrica).

En 1974, tras 23 anos sen conquistalo, facíase co Cinco Nacións de novo. Na primeira Copa de Mundo de Rugby, disputada en Australia e Nova Zelandia, Irlanda chegou a cuartos de final, caendo en Sidney contra os locais. Catro anos máis tarde, en Inglaterra, Irlanda foi derrotada por Escocia na fase de grupos, conducindo ao combinado celta a outros cuartos de final contra Australia que a punto estiveron de gañar, sendo talvez a ocasión onde máis cerca estiveron do éxito internacional. En 1995, en Suráfrica, superaron ao País de Gales, aínda que foron derrotados pola Nova Zelandia de Jonah Lomu, para facer a súa terceira aparición consecutiva nos cuartos de final.

Coa chegada do profesionalismo ao deporte, a Unión de Rugby de Irlanda decidiu crear a "Celtic League" (Liga Celta) para potenciar o desenvolvemento do deporte e fortalecer ao naqueles anos débil conxunto nacional, que en 1999 non puido clasificarse por primeira vez para róldalas eliminatorias na Copa do Mundo. As potentes escuadras rexionais irlandesas e a volta dos xogadores que se atopaban nas ligas inglesa e francesa, axudaron ao rexurdir de Irlanda a partir de 2002. Tanto que foron considerados como posibles favoritos ao título antes de fracasar estrepitosamente na Copa do Mundo de Francia en 2007. En 2009 a selección irlandesa volve a gañar o Seis Nacións, levándose ademais o seu segundo título do Grand Slam da súa historia. Repetiu vitoria na edición de 2014.

Os símbolos

A bandeira

A bandeira tricolor oficial da República de Irlanda utilízase soamente cando o a selección xoga partidos na República de Irlanda (Éire). En cambio, a Bandeira das catro provincias, que representa as catro provincias históricas que conforman a illa de Irlanda: Connacht, Leinster, Munster (pertencentes a Irlanda) e o Ulster (pertencente a Irlanda do Norte e á República) vóase de costado en Dublín, e utilízase exclusivamente cando se xoga fóra de Irlanda.

• 

  An Bhratach Náisiúnta
• 

  Bandeira das Catro Provincias
• 

  Bandeira do Trevo

O himno

Xogadores de Irlanda

En canto aos himnos, antes de 1995 e ao ser o combinado representativo de territorios de diferente soberanía, o "God Save the Queen" (Deus Salve á Raíña), himno británico, era tocado en Belfast antes dos partidos, e o irlandés, "Amhrán na bhFiann" (A Canción do Soldado) en Dublín. Dende 1995 e para liquidar este problema, a Unión de Rugby irlandesa encargou un himno que puidese ser utilizado nos encontros fóra de Éire, "Ireland's Call" (A Chamada de Irlanda), que tamén está a ser usado en casa tras o himno nacional. "Ireland's Call" foi trasladado a outros deportes, coma o cricket, nos que os dous territorios, a República de Irlanda e Irlanda do Norte xogan xuntos.

A roupa

O shamrock

Os Irlandeses xogan de verde e branco co trevo da IRFU sobre o corazón. A camisola está actualmente fabricado pola sociedade Canterbury de Nova Zelandia e O₂ coma patrocinador na camisola..

Os XV do Trevo

O shamrock é un símbolo rexistrado internacional da Irlanda. É un Trevo branco con tres follas, ás veces chamados trifolium repens. O shamrock é a miúdo o emblema de equipos deportivos, de organizacións estatais orixinarias de Irlanda : a IRFU, os Shamrock Rovers (un equipo de fútbol), Aer Lingus, a University College of Dublin (a Universidade máis importante de Irlanda) ou a Universidade de Notre Dame utilízano coma símbolo de identidade. De acordo co Oxford English Dictionary, o trevo de tres follas representa á Santa Trindade do cristianismo e foi utilizado por San Patricio para representar este concepto para os Irlandeses que non coñecían o catolicismo. É por iso que o trevo de tres follas está asociado á festa nacional irlandesa: a festa de San Patricio.

Estadios representativos do XV do Trevo

Lansdowne Road, o fogar do rugby irlandés, visto aquí durante un partido entre Munster e Leinster

Artigos principais: Aviva Stadium, Croke Park e Lansdowne Road.

O estadio tradicional fogar do Rugby irlandés é o estadio Lansdowne Road en Dublín, onde a meirande parte dos partidos da selección son xogados. O estadio, propiedade da Irish Rugby Football Union, foi construído en 1872 e é o máis antigo lugar do rugby internacional que se segue utilizando para este deporte. En 1878 o estadio acolleu o seu primeiro partido de rugby, con Irlanda recibindo a selección inglesa (o primeiro partido de rugby representativo tivo lugar antes deste partido entre Ulster e Leinster). Lansdowne Road tiña capacidade para máis ou menos 49.000 espectadores xusto antes de ser derribado en verán de 2007. Un novo estadio con capacidade para 50.000 espectadores todos sentados que será coñecido como Aviva Stadium estase a construír nestes intres, e estimase que estea rematado en agosto de 2010. O último partido da selección disputado neste estadio foi contra os Pacific Islanders a finais de 2006. Co Lansdowne Road xa sen poder utilizarse, Irlanda non tiña un estadio axeitado para competir no seguinte Seis Nacións. A Gaelic Athletic Association (GAA) era dona do Croke Park (un estadio con capacidade para 82.500 espectadores) que foi adecuado para dous partidos de Irlanda na casa contra Francia e Inglaterra en 2007. Esta era a primeira que que se xogaba a rugby nese lar.

Aínda que Irlanda nunca acolleu totalmente a Copa do Mundo de Rugby, algúns partidos do Mundial de 1991 e de 1999 (en Inglaterra e Gales respectivamente) tiveron lugar neste país. O grupo B do mundial de 1991 foi principalmente xogado entre Irlanda e Escocia, con dous partido en Lansdowne Road (con Irlanda) e un (Zimbabwe vs Xapón) xogado en Ravenhill, Belfast. Un partido de cartos de final e unha semifinal foron xogadas en Dublín. Un sistema semellando foi usado en 1999, só que ademais de Lansdowne e Ravenhill, Thomond Park foi tamén usado. Lansdowne Road acolleu de novo un partido de cuartos de final. Irlanda en principio estaba previsto que acollese partido en Lansdowne Road para a Copa do Mundo de 2007 en Francia, mais conflitos de almanaque e coa demolición e construción dun novo Lansdowne Road, o Aviva Stadium, levaron a que finalmente non se disputase ningún partido.

Rexistros

Copa do Mundo de Rugby

Participacións de Irlanda na Copa do Mundo.

Edición	Organizador	Posto
1987	Nova Zelandia e Australia	1/4 finalista
1991	Inglaterra	1/4 finalista
1995	Suráfrica	1/4 finalista
1999	País de Gales	Repesca de Cuartos de Final
2003	Australia	1/4 finalista
2007	Francia	Fase de grupos
2011	Nova Zelandia	1/4 finalista
2015	Inglaterra	-

Seis Nacións

	Escocia	Francia	Gales	Inglaterra	Irlanda	Italia
Torneos	121	86	121	119	121	16
Vitorias (compartidas)	14 (8)	17 (8)	26 (10)	26 (10)	13 (9)	0 (0)
Grand Slam	3	9	11	12	2	0
Tripla Coroa	10	N/A	20	24	10	N/A

Rexistros de xogadores

Máis partidos coa selección

Brian O'Driscoll

A listaxe seguinte recoller os rexistros máis notábeis de partidos xogados coa selección irlandesa. A lista inclúe xogadores dos últimos 25 anos, é preciso sinalas que unha clasificación por número de selección non depende só da calidade do xogador senón só do número de partido disputados internacionalmente. Co nacemento da copa do mundo en 1987 a periodicidade dos partidos variou de xeito destacábel. En letra grosa xogadores en activo.

1. Brian O'Driscoll - 133
2. Ronan O'Gara - 128
3. John Hayes - 105
4. Paul O'Connell - 99
5. Peter Stringer - 98

Máis ensaios

Denis Hickie

Brian O'Driscoll é o xogador que conseguiu máis ensaios coa selección de Irlanda. O seu rexistro aínda pode ser mellorado, xa que só ten 30 anos aínda que xa conta con 90 partidos co XV do Trevo. Denis Hickie, o segundo na listaxe, con 29 ensaios en 62 seleccións, detivo a súa carreira en 2007.

1. Brian O'Driscoll - 46
2. Denis Hickie - 29
3. Tommy Bowe - 28
4. Shane Horgan - 21
5. Girvan Dempsey - 19

Puntos

Ronan O'Gara

O récord de puntos marcados posúeo Ronan O'Gara con 919 puntos. Ronan O'Gara patea regularmente no equipo nacional despois do ano 2000.

1. Ronan O'Gara - 1083
2. David Humphreys - 560
3. Jonathan Sexton - 452
4. Michael Kiernan - 308
5. Eric Elwood - 296

Véxase tamén

Outros artigos

• Torneo das Seis Nacións