Río Tea

Véxase tamén: Zona especial de conservación do Río Tea.

Río Tea
.
País	Galicia
Lonxitude	50 km
Caudal medio	17,5 m³/s
Desembocadura	Río Miño
Conca do río Miño no territorio galego

O río Tea o seu paso por Ponteareas

O río Tea é un afluente do río Miño, duns 50 quilómetros de longo, que atravesa a bisbarra do Condado, no sur da provincia de Pontevedra.

Etimoloxía

Segundo Edelmiro Bascuas o hidrotopónimo "Tea" parte da raíz hidronímica indoeuropea galaica *tekw‑, co significado de ‘fluír’.

Características

Ponte dos Remedios, San Miguel de Ponteareas.

Nace da confluencia de dous brazos, dos cales un nace na parte sur da Serra do Suído, a uns 900 msnm, e outro a 940 msnm no Faro de Avión, no límite entre as provincias de Ourense e Pontevedra. Baña os concellos de Covelo, Mondariz, Mondariz-Balneario, Ponteareas e Salvaterra de Miño, onde desemboca no Miño. A súa conca cobre unha área de 411 km².

O Tea é un río de característico réxime pluvial. O seu caudal medio é de 17,5 m³/s. O seu percurso inicial é encaixado, abríndose xa no val de Mondariz, atravesando logo pola vila de Ponteareas, antes de ir ao Miño. Entre os seus afluentes destaca o Alén, pola dereita, que recibe aínda na montaña. Xa no curso baixo úneselle o Uma pola esquerda.

A meirande parte do río está declarado como zona especial de conservación (ZEC) río Tea, xunto con varios dos seus afluentes, como os ríos Alén, Xabriña ou o rego de Borbén.

Flora e fauna

Flora

A vexetación é moi rica, tipo bosque de galería dos ríos do sur de Galiza, a formación típica é o ameal ou formación de amieiros. A vexetación é completada con freixos, salgueiros, pradairos, sabugueiros, bidueiros, cerdeiras bravas e algún carballo. Seguindo o bosque de galería atopamos unha segunda formación na que aparece a carballeira ou fraga mixta dominada por carballos (Quercus robur L.), e completada con loureiros, pereiras bravas, acivros (aceviños), cerquiños, e ás veces freixos, pradairos e castiñeiros. Nos outeiros fórmanse piñeirais de piñeiro bravo (Pinus pinaster var. maritima), froito das reforestación dos séculos XIX e XX, mesturadas hoxe en día con carballos, eucaliptos etc. Complétase todo cunha rica formación arbustiva e herbácea: cáncaros, campaíñas, amorodeiras bravas (morotes), hedras (areiras ou hadreiras), silveiras, roseiras bravas, estripeiros, chuchameles (Lonicera spp.), fentos variados, brións etc. Así coma toxos, uces etc. nas zonas altas.

Fauna

Aves

• Gabián (Accipiter nisus)
• Garza branca (Egretta alba)
• Andoriña brava (Riparia riparia)
• Alavanco real (Anas platyrhynchos)
• Merlo rieiro (Cinclus cinclus)
• Ouriolo (Oriolus oriolus)
• Paporrubio (Erithacus rubecula)
• Picapeixe (Alcedo atthis)
• Azor (Accipiter gentilis)
• Lavandeira branca (Motacilla alba)

Mamíferos

• Rato de almiscre (Galemys pyrenaicus)
• Lontra (Lutra lutra)

Peixes

• Lamprea (Petromyzon marinus)
• Salmón (Salmo salar)
• Anguía (Anguilla anguilla)
• Reo (Salmo trutta)

Outros

• Xoaniña (Coccinella septempunctata)
• Salamántiga (Chioglossa lusitanica)
• Libélulas (Gomphus graslinii e Macromia splendens)

Impacto ambiental

En agosto de 2014 o río sufriu unha vertedura de sosa procedente da planta embotelladora de Augas de Mondariz.

Galería de imaxes

• 
  Ponte medieval de Fofe en Covelo.
• 
  Ponte de Fillaboa preto da desembocadura.
• 
  Tres pontes preto da desembocadura; a medieval de Fillaboa, a da estrada vella a Caldelas de Tui, e a da nova estrada PO-510
• 
  Ponte de Cernadela, na parroquia de Riofrío (Mondariz)
• 
  Río Tea á altura de Cernadela, na parroquia de Riofrío (Mondariz)
• 
  Río Tea ao seu paso por Ribadetea, Ponteareas.
• 
  Río Tea ao seu paso por Moreira, Ponteareas.
• 
  Ponte das Partidas, en Moreira, Ponteareas.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Descrición do medio e inventario biolóxico da conca alta do río Tea (Concello de Covelo)
• Centro de interpretación do Río Tea (Concello de Ponteareas)