J. H. Elliott
| Nome orixinal | (en) John Elliott  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 23 de xuño de 1930 Reading, Reino Unido |
| Morte | 10 de marzo de 2022 (91 anos) Oxford, Reino Unido |
| Causa da morte | Morte natural (Pneumonía ) |
Regius Professor of History (en)  | |
| 1990 – 1997 ← Michael Howard – Robert Evans → | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino Unido |
| Educación | Eton College Trinity College |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Hispanismo (pt) , estudos ibéricos (pt) e historia |
| Ocupación | historiador , profesor universitario , hispanista |
| Empregador | Universidade de Oxford, Regius Professor of History (en) , profesor emérito (1990–1997) Institute for Advanced Study, catedrático (1973–1990) King's College de Londres, catedrático (1968–1973) Universidade de Cambridge (1957–1967) |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua inglesa |
| Obra | |
| Doutorando | Richard L. Kagan (pt) , Geoffrey Parker e Cayetana Álvarez de Toledo |
Premios
| |
 | |
John Huxtable Elliott, nado en Reading, Berkshire, Reino Unido, o 23 de xuño de 1930 e finado o 10 de marzo de 2022, foi un historiador inglés e hispanista, Catedrático emérito na Universidade de Oxford e Socio honorario do Oriel College da Universidade de Oxford, e do Trinity College da Universidade de Cambridge dende 1991.[1]
Publicou baixo o nome de J. H. Elliott.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Elliott foi educado na Universidade Eton e no Trinity College de Cambridge. Traballou como profesor axudante na Universidade de Cambridge dende 1957 até 1962, e como profesor de Historia dende 1962 até 1967. En 1968, conseguiu praza no King's College de Londres, onde permaneceu até 1973. En 1972 foi elixido como membro da Academia británica.[2]
De 1973 a 1990, foi profesor na Escola de Estudos Históricos no Instituto para Estudo Avanzado, na Universidade de Princeton, Nova Jersey; e dende 1990 até 1997, foi profesor desde 1973 a 1990, e foi caedrático de Historia Moderna en Oxford, entre 1990 e 1997.[2][3][4]
Destacou como hispanista, e os seus estudos sobre a Península Ibérica e o Imperio español axudaron a comprender os problemas aos que se enfrontaba a España dos séculos XVI e XVII, e os intentos dos seus dirixentes de evitar o seu declive. Considérase, xunto con Raymond Carr e Angus Mackay, unha figura importante no desenvolvemento da historiografía española.[5]
As publicacións principais de Elliott son The Revolt of the Catalans (1963); The Old World and The New 1492–1650 (1970); e The Count-Duke Olivares: The Statesman in an Age of Decline (1986).[2] O seu Richelieu and Olivares (1984) gañou o ano seguinte o Premio Leo Gershoy da Asociación Histórica americana[6] e, en 1992, o XVII de Premioe. En 2006, a súa obra, Empires of the Atlantic World: Britain and Spain, 1492–1830, publicado por Yale University Press, gañou o Premio Francis Parkman o ano seguinte. En 2012 publicou as súas reflexións sobre o progreso da erudición histórica, History in the Making.[2]
Foi hospitalizado o 5 de marzo de 2022, debido a unha pneumonía e complicacións de ril e morreu o 10 de marzo á idade de 91 anos no John Radcliffe Hospital en Oxford, Inglaterra.[7]
Obras[editar | editar a fonte]
- The Revolt of the Catalans: A Study in the Decline of Spain, 1598–1640 (Cambridge University Press, 1963; reimpresión 1984)
- Imperial Spain: 1469–1716 (Londres 1963; reimpresión revisada Penguin Books, 2002)
- Europe Divided, 1559–1598 (Londres1963; reimpresión revisada 2002)
- The Old World and The New 1492–1650 (Cambridge University Press, 1970; reimpresión , 1992)
- Memoriales y cartas del Conde-Duque de Olivares, 2 vols. (with José F. de la Peña) (Madrid 1978–81)
- Richelieu and Olivares (Cambridge University Press, 1984; reimpresión, 1989)
- The Count-Duke Olivares: The Statesman in an Age of Decline (Yale University Press, 1986)
- Spain and Its World, 1500–1700: Selected Essays (Yale University Press, 1989)
- The World of the Favourite (edited, with L.W.B. Brockliss) (Yale University Press, 1999)
- The Sale of the Century: Artistic Relations between Spain and Great Britain, 1604–1655 (con Jonathan Brown) (Yale University Press 2002)
- A Palace for a King – with Jonathan Brown (Yale University Press, 2003)
- Empires of the Atlantic World: Britain and Spain, 1492–1830 (Yale University Press, 2006)
- Spain, Europe and the Wider World, 1500–1800 (Yale University Press, 2009)
- History in the Making (Yale University Press, 2012)
- Scots and Catalans: Union and Disunion (Yale University Press, 2018)
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
Foi doutor honoris causa pola Universidade Autónoma de Madrid (1983), de Xénova (1992), Portsmouth (1993), Barcelona (1994), Warwick (1995), Brown University (1996), Valencia (1998), Lleida ( 1999), Universidade Complutense de Madrid (2003), College of William & Mary (2005), Londres (2007), Universidade Carlos III de Madrid (2008), Sevilla (2011), Alcalá (2012) e Cambridge (2013).
Elliott foi nomeado cabaleiro nas honras do ano novo de 1994 por servizos á historia, e foi condecorado coa Orde de Isabel a Católica en 1987, e tamén ese ano recibiu a Medalla de Honra da Universidade da Universidade Intenacional Menéndez Pelayo;[4] Gran Cruz de Afonso o Sabio en 1988, a Gran Cruz de Isabel a Católica en 1996 e a Creu de Sant Jordi en 1999.
Eminentemente hispanista, recibiu o Premio Princesa de Asturias das Letras en 1996 polas súas contribucións ás ciencias sociais.[7][8] Polas súas destacadas contribucións á historia de España e do Imperio español no período moderno temperán, Elliott, foi galardoado co Premio Balzan de Historia en 1999 por History 1500–1800.[4] E foi membro correspondente da Real Academia da Historia dende 1965.
Elliott foi membro do Instituto Americano Rothermere da Universidade de Oxford, de cuxo Consello Fundador tamén foi membro.[9]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Honorary Fellows". trin.cam.ac.uk (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 07 de abril de 2022. Consultado o 10 de marzo de 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "Sir John Elliott FBA". thebritishacademy.ac.uk (en inglés). Consultado o 10 de marzo de 2022.
- ↑ Redacción (2 de xullo de 1990). "Home Office". The London Gazette (en inglés) (52199): 11319.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 "John Huxtable ELLIOTT". debretts.com (en inglés). Archived from the original on 11 de novembro de 2014. Consultado o 10 de marzo de 2022.
- ↑ Delanty, Gerard (2006). Handbook of Contemporary European Social Theory (en inglés). Nova York: McGraw Hill Professional. ISBN 9780203086476.
- ↑ "Leo Gershoy Award Recipients". historians.org (en inglés). Consultado o 11 de marzo de 2022.
- ↑ 7,0 7,1 De Miguel, Rafa (10 de marzo de 2022). "Muere John H. Elliott, el historiador británico maestro de hispanistas, a los 91 años". elpais.com (en castelán). Consultado o 11 de marzo de 2022.
- ↑ "John Elliott. Acta del Jurado". fundacionprincipedeasturias.org (en castelán). 2003. Archived from the original on 03 de marzo de 2004. Consultado o 23 de xuño de 2020.
- ↑ "Founding Council". rai.ox.ac.uk (en inglés). Archived from the original on 17 de novembro de 2012. Consultado o 11 de marzo de 2022.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Galería de Retrato nacional que pinta "Historiadores de 'Pasado e Presente'" por Stephen Frederick Godfrey Farthing
- "O Historiador Apaixonado – Unha Conversación con John H. Elliott", Ideas Roadshow, 2013
