Allen Ginsberg
| Allen Ginsberg | |
|---|---|
 Allen Ginsberg na Feira Internacional do Libro de Miami de 1985. | |
| Nome completo | Irwin Allen Ginsberg |
| Nacemento | 3 de xuño de 1926 |
Newark,  Estados Unidos | |
| Falecemento | 5 de abril de 1997 |
| Nova York | |
| Causa | cancro de fígado |
| Nacionalidade | Estados Unidos de América |
| Etnia | Pobo xudeu |
| Relixión | Budismo |
| Alma máter | Montclair State University e Universidade de Columbia |
| Ocupación | dramaturgo, poeta, escritor, autobiógrafo, guionista, músico, mestre, fotógrafo e autor de diarios |
| Pai | Louis Ginsberg |
| Movemento | Beat Generation, Hippies |
| Coñecido/a por | Howl |
| Profesión | escritor, poeta |
| Premios | Bolsa de estudos Guggenheim, National Book Award, War Resisters League Peace Award, National Book Award for Poetry e Robert Frost Medal |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Irwin Allen Ginsberg, nado en Newark (Nova Jersey) o 3 de xuño de 1926 e finado en East Village (Nova York) o 5 de abril de 1997, foi un poeta estadounidense. Foi o enlace entre a Xeración beat da década de 1950 e os hippis da década de 1960. Compartiu amizade con, entre outros, Jack Kerouac, Neal Cassady, William S. Burroughs, Patti Smith, Gregory Corso, Herbert Huncke, Rod McKuen e Bob Dylan.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
A poesía de Ginsberg estaba moi influenciada polo modernismo, o romanticismo, o beat e a cadencia do jazz, ademais de pola súa práctica do budismo Kagyu e a súa orixe xudía. Considerábase herdeiro de William Blake e Walt Whitman. A potencia dos poemas de Ginsberg, os seus longos versos e a súa exuberancia do Novo Mundo reflectían a continuidade da inspiración que reclamaba. Outras influencias incluían ao poeta estadounidense William Carlos Williams.
A principal obra de Ginsberg, Howl ("Ouveo"), é moi coñecida pola súa frase inicial: Vin ás mellores mentes da miña xeración destruídas pola loucura. A obra considerouse escandalosa no momento da súa publicación pola crudeza da súa linguaxe, que é explícita. Pouco tempo despois da súa publicación en 1956 por unha pequena editora de San Francisco, a obra foi prohibida. A prohibición foi un caso célebre entre os defensores da primeira emenda da Constitución estadounidense; foi anulada despois de que o xuíz Clayton W. Horn declarara que o poema posuía importancia social redentora. As ideas políticas libertarias e en xeral anti-sistema de Ginsberg atraeron a atención do FBI, que o consideraba como unha grande ameaza para a seguridade.
Hai que resaltar que a segunda parte de Ouveo estivo inspirada e escrita principalmente durante unha visión causada polo peyote. Ginsberg intentou escribir varios poemas baixo a influencia de varias drogas, incluíndo o LSD. Esta práctica era unha manifestación específica do seu enfoque experimental de carácter máis xeral; por exemplo, tamén "escribiu" poemas recitándoos, gravándoos en cintas de casete e transcribindo os resultados.
Nos seus escritos e na súa vida, Ginsberg defendía a liberdade e a autenticidade. Moitos dos seus poemas son extremadamente sinceros e directos. Por exemplo, en Kaddish describe a loucura da súa nai en termos claros. En Many Loves ("Moitos amores"), describe o seu primeiro contacto sexual con Neal Cassady, que foi o seu amante e amigo. Algúns dos seus poemas posteriores céntrase na súa relación con Peter Orlovsky, o seu amante de toda a vida a quen dedicou Kaddish and Other Poems (Kaddish e outros poemas).
A súa viaxe espiritual comezou pronto con visións espontáneas e continuou cunha viaxe á India e un encontro casual nunha rúa de Nova York con Chögyam Trungpa, Rinpoche, un budista tibetano mestre de meditación da escola Vajrayana, quen se converteu no seu amigo e mestre durante toda a súa vida.
Na súa vida política foi un iconoclasta, usando o seu enxeño e humor para loitar pola causa da liberdade persoal dos outros, a miúdo arriscándose el mesmo. Ginsberg axudou a financiar a School of Disembodied Poetics de Jack Kerouac na Universidade de Naropa en Boulder, Colorado, unha escola formada por Chögyam Trungpa, Rinpoche. Tamén foi co-fundador, xunto ao poeta francés Jean Jacques Lebel, dun dos festivais de poesía máis importantes do mundo, coñecido como Poliphonix.
En 1993 o Ministerio de Cultura francés nomeouno Cabaleiro da Orde das Artes e as Letras.
Obras[editar | editar a fonte]
- Ouveo e outros poemas (Howl and Other Poems, 1956). Tradución de Daniel Salgado (Edicións Positivas, 2007). A Revista das Letras do xornal Galicia Hoxe publicou a versión de Xoán Abeleira, con notas e comentarios, de "Ouveo I", no número do 27 de agosto de 2009[1]
- Kaddish and Other Poems (1961)
- Reality Sandwiches (1963)
- Planet News (1968)
Notas[editar | editar a fonte]
|
