Gran Premio do Canadá de 1992

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gran Premio de Canadá de 1992
Detalles da carreira
Carreira 7 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1992.
Trazado do circuíto Gilles Villeneuve.
Trazado do circuíto Gilles Villeneuve.
Data 14 de xuño de 1992
Nome oficial XXX Grand Prix Molson du Canada
Localización Circuíto Gilles Villeneuve
Montreal, Quebec, Canadá
Percorrido Circuíto urbano
4´430 km
Distancia 69 voltas, 305´670 km
ClimaSeco con temperaturas de ata 25 °C, velocidade do vento 14 km/h[1]
Pole position
Piloto Ayrton Senna McLaren-Honda
Tempo 1:19.775
Volta rápida
Piloto Austria Gerhard Berger McLaren-Honda
Tempo 1:22.325 na volta 61
Podio
Primeiro Austria Gerhard Berger McLaren-Honda
Segundo Alemaña Michael Schumacher Benetton-Ford
Terceiro Francia Jean Alesi Ferrari


O Gran Premio do Canadá de 1992 (oficialmente o 1992 Formula 1 Grand Prix du Canada) foi unha carreira de Fórmula 1 que se celebrou o 14 de xuño de 1992 no Circuíto Gilles Villeneuve, Montreal, Canadá. A carreira foi a sétima rolda da tempada 1992. Foi o 30º Gran Premio Canadense e o 14º no Circuíto Gilles Villeneuve. A carreira de 69 voltas foi gañada polo piloto de McLaren Gerhard Berger logo de que comezase na cuarta posición. Michael Schumacher terminou segundo polo equipo Benetton e o piloto de Ferrari Jean Alesi quedou en terceiro lugar.

Cualificación[editar | editar a fonte]

A cualificación produciu unha sorpresa xa que Ayrton Senna obtivo a pole position no seu McLaren mentres que o líder do campionato Nigel Mansell só puido lograr o terceiro posto, detrás do seu compañeiro de equipo en Williams Riccardo Patrese. Isto resultaría ser a única pole non de Williams de 1992, e unha das dúas que Mansell non logrou esa tempada. Os rumores suxerían que o piloto inglés estaba baixo presión, xa que Williams estaba negociando con Alain Prost para 1993.[2]

Gerhard Berger quedou cuarto no outro McLaren, seguido por Michael Schumacher no Benetton. Johnny Herbert impresionou no Lotus e logrou o sexto lugar, por diante de Martin Brundle no segundo Benetton. O top 10 foi completado polos Ferraris de Jean Alesi e Ivan Capelli, e Mika Häkkinen no segundo Lotus.

Carreira[editar | editar a fonte]

Ao principio Senna tomou a dianteira diante dos dous Williams-Renaults con Mansell adiantándose a Patrese e logo a Berger, Schumacher, Herbert e Brundle. Durante as primeiras 13 voltas, o Top 8 seguiu con atención ata a seguinte volta, na 14 Mansell intentou adiantar a Senna na última chicana, pero o auto saíuse da pista, fixo un trompo e detívose na recta principal. O piloto de Williams estaba fóra da carreira e acusou a Senna de botalo fora. Mentres isto sucedía, Berger conseguiu que Patrese o convertese nun 1-2 para McLaren. A volta 18 viu a saída de Capelli, que se estrelou contra o muro na saída da curva 4. Na volta 37, Senna retirouse do liderado con problemas eléctricos. Berger xa lograra un par de segundos de vantaxe sobre Patrese, quen estaba sendo perseguido por Brundle despois de que o inglés se aproveitase de que Schumacher quedara atrapado detrás do Minardi de Morbidelli mentres trataba de dobralo. Unhas voltas máis tarde, Patrese quedou fóra xa que a súa caixa de cambios fallou. Brundle agora perseguía a Berger e estableceu a volta rápida, pero logo tamén se viu obrigado a retirarse por problemas de transmisión. Berger tiña unha vantaxe cómoda seguido de Schumacher. Katayama facía unha boa carreira, pero tivo que retirarse a falta de 5 voltas para a 61 cando o seu motor explotou.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Cualificación previa[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 9 Italia Michele Alboreto Footwork-Mugen-Honda 1:25.068
2 29 Francia Bertrand Gachot Larrousse-Lamborghini 1:25.358 +0.290
3 30 Ukyo Katayama Larrousse-Lamborghini 1:27:309 +2.241
4 14 Suíza Andrea Chiesa Fondmetal-Ford 1:29.562 +4.494
5 34 Roberto Moreno Andrea Moda-Judd 1:43.557 +18.489

Cualificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 1 Ayrton Senna McLaren-Honda 1:19.775 1:20.590
2 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 1:19.872 1:21.075 +0.097
3 5 Nigel Mansell Williams-Renault 1:20:157 1:19.948 +0.173
4 2 Austria Gerhard Berger McLaren-Honda 1:20.145 1:21.038 +0.370
5 19 Alemaña Michael Schumacher Benetton-Ford 1:20.456 1:21.045 +0.681
6 12 Johnny Herbert Lotus-Ford 1:21.645 1:23.043 +1.870
7 20 Martin Brundle Benetton-Ford 1:22.408 1:21.738 +1.963
8 27 Francia Jean Alesi Ferrari 1:21.777 1:22.033 +2.002
9 28 Italia Ivan Capelli Ferrari 1:22.297 1:26.259 +2.522
10 11 Finlandia Mika Häkkinen Lotus-Ford 1:22.360 1:22.787 +2.585
11 30 Ukyo Katayama Larrousse-Lamborghini 1:22.510 1:33.438 +2.735
12 16 Austria Karl Wendlinger March-Ilmor 1:22.778 1:22.566 +2.791
13 24 Italia Gianni Morbidelli Minardi-Lamborghini 1:22.594 1:23.028 +2.819
14 4 Italia Andrea de Cesaris Tyrrell-Ilmor 1:22.635 1:23.948 +2.860
15 22 Italia Pierluigi Martini Dallara-Ferrari 1:24.144 1:22.850 +3.075
16 9 Italia Michele Alboreto Footwork-Mugen-Honda 1:22.878 1:23.022 +3.103
17 32 Italia Stefano Modena Jordan-Yamaha 1:23.023 1:23.572 +3.248
18 15 Italia Gabriele Tarquini Fondmetal-Ford 1:24.281 1:23.063 +3.288
19 29 Francia Bertrand Gachot Larrousse-Lamborghini 1:23.410 1:23.138 +3.363
20 17 Francia Paul Belmondo March-Ilmor 1:24.852 1:23.189 +3.414
21 25 Bélxica Thierry Boutsen Ligier-Renault 1:23.425 1:23.203 +3.428
22 26 Francia Érik Comas Ligier-Renault 1:23.537 1:23.212 +3.437
23 21 Finlandia JJ Lehto Dallara-Ferrari 1:23.793 1:23.249 +3.474
24 33 Maurício Gugelmin Jordan-Yamaha 1:23.431 1:24.640 +3.656
25 23 Christian Fittipaldi Minardi-Lamborghini 1:23.759 1:23.433 +3.658
26 3 Francia Olivier Grouillard Tyrrell-Ilmor 1:23.469 1:24.060 +3.694
27 10 Aguri Suzuki Footwork-Mugen-Honda 1:23.958 1:23.721 +3.946
28 7 Bélxica Eric van de Poele Brabham-Judd 1:24.858 1:24.499 +4.724
29 14 Suíza Andrea Chiesa Fondmetal-Ford 1:25.044 1:25.612 +5.837
30 8 Damon Hill Brabham-Judd 1:26.641 1:25.812 +6.037

Carreira[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 2 Austria Gerhard Berger McLaren-Honda 69 1:37:08.299 4 10
2 19 Alemaña Michael Schumacher Benetton-Ford 69 + 12.401 5 6
3 27 Francia Jean Alesi Ferrari 69 + 1:07.327 8 4
4 16 Austria Karl Wendlinger March-Ilmor 68 + 1 volta 12 3
5 4 Italia Andrea de Cesaris Tyrrell-Ilmor 68 + 1 volta 14 2
6 26 Francia Érik Comas Ligier-Renault 68 + 1 volta 22 1
7 9 Italia Michele Alboreto Footwork-Mugen-Honda 68 + 1 volta 16
8 22 Italia Pierluigi Martini Dallara-Ferrari 68 + 1 volta 15
9 21 Finlandia JJ Lehto Dallara-Ferrari 68 + 1 volta 23
10 25 Bélxica Thierry Boutsen Ligier-Renault 67 + 2 voltas 21
11 24 Italia Gianni Morbidelli Minardi-Lamborghini 67 + 2 voltas 13
12 3 Francia Olivier Grouillard Tyrrell-Ilmor 67 + 2 voltas 26
13 23 Christian Fittipaldi Minardi-Lamborghini 65 + 4 voltas 25
14 17 Francia Paul Belmondo March-Ilmor 64 + 5 voltas 20
Ret 30 Ukyo Katayama Larrousse-Lamborghini 61 Motor 11
Ret 20 Martin Brundle Benetton-Ford 45 Transmisión 7
Ret 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 43 Caixa de cambios 2
Ret 1 Ayrton Senna McLaren-Honda 37 Eléctrico 1
Ret 32 Italia Stefano Modena Jordan-Yamaha 36 Transmisión 17
Ret 11 Finlandia Mika Häkkinen Lotus-Ford 35 Caixa de cambios 10
Ret 12 Johnny Herbert Lotus-Ford 34 Embrague 6
Ret 28 Italia Ivan Capelli Ferrari 18 Accidente 9  
Ret 5 Nigel Mansell Williams-Renault 14 Trompo 3
Ret 33 Maurício Gugelmin Jordan-Yamaha 14 Transmisión 24
DSC 29 Francia Bertrand Gachot Larrousse-Lamborghini 14 Arrincar empuxando 19
Ret 15 Italia Gabriele Tarquini Fondmetal-Ford 0 Transmisión 18
NSc 10 Aguri Suzuki Footwork-Mugen-Honda
NSC 7 Bélxica Eric van de Poele Brabham-Judd
NSC 14 Suíza Andrea Chiesa Fondmetal-Ford
NSC 8 Damon Hill Brabham-Judd
NSCP 34 Roberto Moreno Andrea Moda-Judd
Fonte:[3]

Notas[editar | editar a fonte]

  • Stefano Modena comezou a carreira desde a parte posterior da grella.
  • Bertrand Gachot foi descualificado por ser empuxado ilegalmente e recibir asistencia externa.
  • Karl Wendlinger anotou os primeiros puntos da súa carreira.
  • Últimos puntos para o equipo March. Os autos de March tiveron moita publicidade local este fin de semana, aparentemente debido a un artigo xornalístico sobre as dificultades financeiras do equipo.
  • O equipo de Andrea Moda tivo que pedir prestados os motores Judd do equipo de Brabham para poder competir.
  • Primeira retirada da tempada de Nigel Mansell.
  • Primeira dobre retirada de Williams da tempada.
  • Ligier anotou os seus primeiros puntos desde o Gran Premio de Francia de 1989 case tres anos antes.

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Weather information for the "1992 Canadian Grand Prix"". The Old Farmers' Almanac. Consultado o 2013-11-11. 
  2. "Grand Prix Results: Canadian GP, 1992". Grandprix.com. Consultado o 27 de outubro de 2013. 
  3. "1992 Canadian Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]


Carreira anterior:
Gran Premio de Mónaco de 1992
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1992
Carreira seguinte:
Gran Premio de Francia de 1992
Carreira anterior:
Gran Premio do Canadá de 1991
Gran Premio do Canadá Carreira seguinte:
Gran Premio do Canadá de 1993