Tripla coroa do automobilismo
A Tripla coroa do automobilismo (en inglés Triple Crown of Motorsport) é un logro non oficial, dado á persoa gañadora das tres carreiras de motor máis prestixiosas no mundo das carreiras:[1][2][3][4] 500 Millas de Indianápolis, as 24 Horas de Le Mans e o Gran Premio de Mónaco.
Durante once anos (1950-1960), Mónaco e Indianápolis formaron parte do Campionato do mundo de pilotos da Fiatération Internationale de l'Automobile FIA (agora sinónimo de Fórmula Un) pero en 1961 Indianápolis caeu do Serie do Campionato do Mundo.[5] En 1987 a data da carreira de Mónaco cambiou aproximadamentea dúas semanas máis tarde que os anos anteriores. Desde entón, Mónaco e a carreira de Indianápolis dispútanse o mesmo día facendo imposible que un piloto compitan en ambas as carreiras o mesmo ano.
Graham Hill é o único piloto que completou a Tripla Coroa. 19 pilotos na historia do automobilismo competiron nas tres carreiras da Tripla Coroa e gañaron polo menos un dos eventos.[6] Juan Pablo Montoya e Fernando Alonso son os únicos pilotos activos que gañaron dous dos tres eventos.
Definicións alternativas
[editar | editar a fonte]Incluíndo o Campionato de Pilotos F1
[editar | editar a fonte]Unha definición alternativa, que defende o gañador da Tripla Crown Graham Hill e Jacques Villeneuve[7] substitúe ao Gran Premio de Mónaco polo Campionato Mundial da Fórmula 1. Graham Hill é tamén o único piloto que logrou isto, gañando o título de pilotos de F1 en 1962 e 1968.[8][9][10]
Carreiras de resistencia
[editar | editar a fonte]A carreiras de resistencia ten a súa propia Tripla Coroa que ademais de Le Mans engade as 24 Horas de Daytona e as 12 Horas de Sebring. Esta coroa gañárona varios pilotos, a saber: A. J. Foyt, Hans Herrmann, Jackie Oliver, Jacky Ickx, Al Holbert, Hurley Haywood, Mauro Baldi, Andy Wallace, Marco Werner e Timo Bernhard. Moitos pilotos estiveron a punto de gañar a tripla coroa con acabados no segundo lugar no terceiro evento, como Ken Miles (a quen negouselle a vitoria por un tecnicismo nas 24 Horas de Le Mans de 1966) Mario Andretti (Le Mans 1995) e Allan McNish (Daytona 2012).
Carreiras de IndyCar
[editar | editar a fonte]- Véxase tamén: Tripla Coroa (IndyCar).
No período 1971-1990, as carreiras de Indy car disputaron a súa propia Tripla Coroa. Entre 1971 e 1980 compoñíase dos tres eventos de 500 millas do calendario: as 500 Millas de Indianápolis, a Pocono 500, e California 500. Al Unser (1978) é o único piloto que gañou as tres na mesma tempada. Ontario Motor Speedway pechou en 1980, e California 500 foi substituído pola Michigan 500. A tripla coroa continuou a través de 1989, despois de que a carreira de Pocono fora interrompida. Ningún piloto gañou os tres eventos durante a década de 1980. A Tripla coroa da IndyCar reviviu en 2013, co formato 1971-80 da Indianápolis 500 (en maio), Pocono IndyCar 400 en xullo), e o MAVTV 500 (en outubro, celebrado en Fontana). Ofrécese un premio de 1 millón de dólares para calquera piloto que gañe as tres carreiras.[11] Para 2014, Pocono volveu ao formato de 500 millas, a carreira de Fontana trasladouse ao final da tempada en agosto e os tres eventos outorgaban puntos dobres para o campionato. Desde o regreso da California 500 baixo a IndyCar, é unha carreira nocturna. En 2015, Fontana trasládase a xullo, mentres que Pocono será a penúltima carreira da tempada en agosto. De todas as variacións da Tripla coroa da IndyCar, só cinco pilotos lograron a fazaña durante a súa carreira, e Al Unser é o único que conseguiuno nunha soa tempada.
Lista de gañadores da tripla coroa
[editar | editar a fonte]Os eventos que compoñen as definicións tradicional (Indy 500 / 24hr de Le Mans / GP de Mónaco) e a alternativa (Indy 500 / 24hr de Le Mans / Campionato Mundial de F1) inclúense a continuación.
| Piloto | Gañador de Indianápolis | Gañador de Le Mans | Gañador do GP de Mónaco | Campión do Mundo de F1 |
|---|---|---|---|---|
 Graham Hill
|
1966 | 1972 | 1963, 1964, 1965, 1968, 1969 | 1962, 1968 |
| Piloto | Gañador de Indianápolis | Gañador de Le Mans | Gañador do GP de Mónaco | Campión do Mundo de F1 |
|---|---|---|---|---|
.svg){kind=small} Tazio Nuvolari
|
— | 1933 | 1932 | — |
 Maurice Trintignant
|
— | 1954 | 1955, 1958 | — |
 Mike Hawthorn
|
— | 1955 | — | 1958 |
 Phil Hill
|
— | 1958, 1961, 1962 | — | 1961 |
| A. J. Foyt
|
1961, 1964, 1967, 1977 | 1967 | — | — |
 Bruce McLaren
|
— | 1966 | 1962 | — |
| Jim Clark
|
1965 | — | — | 1963, 1965 |
 Jochen Rindt
|
— | 1965 | 1970 | 1970 |
 Mario Andretti
|
1969 | — | — | 1978 |
 Emerson Fittipaldi
|
1989, 1993 | — | — | 1972, 1974 |
 Jacques Villeneuve
|
1995 | — | — | 1997 |
 Juan Pablo Montoya
|
2000, 2015 | — | 2003 | — |
 Fernando Alonso
|
— | 2018, 2019 | 2006, 2007 | 2005, 2006 |
Chave: Os pilotos en activo atópanse en grosa.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Dan Knutson (2003-06-03). "Points Race Stays Tight; Montoya Joins Elite Company With Victory". Arquivado dende o orixinal o 06 de novembro de 2007. Consultado o 2007-12-03.
- ↑ Henri Boulanger. "Monaco Grand Prix Glitz Draws Rising Stars". IntakeInfo.com. Arquivado dende o orixinal o 11 de decembro de 2007. Consultado o 2007-12-05.
- ↑ "Why not a Grand Prix in Monte Carlo?". Gale Force of Monaco. Arquivado dende o orixinal o 02 de maio de 2006. Consultado o 2007-03-09.
- ↑ "Indy 500, Sunday 27 de maio de 2007". Top Gear Magazine New Car Supplement 2007 (BBC Worldwide). marzo de 2007. p. 30.
- ↑ Dan Knutson. "2003 Monaco Grand Prix diary". Arquivado dende o orixinal o 06 de novembro de 2007. Consultado o 2006-08-28.
- ↑ Masten Gregory: Totally Fearless author Michael J. Cox research (2013)
- ↑ Alan Baldwin (2017-05-19). "Motor racing - Triple crown: Monaco or F1 championship?". Londres: Reuters. Consultado o 2018-06-16.
- ↑ "Tribute to Graham Hill". lastingtribute.co.uk. Arquivado dende o orixinal o 18 de xaneiro de 2008. Consultado o 2007-12-05.
- ↑ Bette Hill with Neil Ewart (1978). The Other Side of the Hill. Hutchison/Stanley Paul. p. 87. ISBN 0-09-134900-1.
- ↑ Oliver Irish (2007-06-15). "Stick to the day job, Jacques". Londres: Guardian Unlimited. Consultado o 2007-12-05.
- ↑ "$1 million bonus awaits new Triple Crown winner". IndyCar.com. Consultado o 18 de xaneiro de 2016.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Tripla coroa do automobilismo |