Támara Echegoyen

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Tamara Echegoyen»)
Infotaula de personaTámara Echegoyen

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(es) Támara Echegoyen Domínguez Editar o valor em Wikidata
17 de febreiro de 1984 Editar o valor em Wikidata (40 anos)
Ourense, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónregatista Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá e lingua galega Editar o valor em Wikidata
Deportevela Editar o valor em Wikidata
Participou en
2016Vela nos Jogos Olímpicos de Verão de 2016 - 49er feminino (pt) Traducir (4ª)
2012Xogos Olímpicos de 2012
2012Vela nos Jogos Olímpicos de Verão de 2012 - Elliott 6 m (pt) Traducir (1ª)
Vela nos Jogos Olímpicos de Verão de 2020 - 49erFX (pt) Traducir (4ª) Editar o valor em Wikidata
Olympic.org: tamara-echegoyen-dominguez Editar o valor em Wikidata


Támara Echegoyen Domínguez, nada o 17 de febreiro de 1984 en Ourense[1], é unha regatista galega. Participou en tres Xogos Olímpicos (Londres 2012, Río de Xaneiro 2016 e Toquio 2020). Na edición de Londres converteuse na primeira muller galega en gañar unha medalla de ouro olímpica, xunto á súa compañeira Sofía Toro.

Ademais, foi tres veces campioa do mundo da clase Vaurien (2001, 2002 e 2005), campioa do mundo de match race en 2013 e dúas veces campioa do mundo de 49er FX (2016 e 2020).

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Os seus pais puxéronlle de nome Támara, o antigo nome do río Tambre.[2][3] Nada en Ourense mudouse pouco despois coa familia a Viascón, Cotobade. Comezou a navegar aos 5 anos pola ría de Pontevedra no Pombiña, o barco de seu tío Miguel. Empezou a competir en vela por influencia de seu irmán Adrián, quen practicaba ese deporte.[4]

Formouse no Real Club de Mar de Aguete, o Real Club Náutico de Sanxenxo, o Club de Mar de Vilagarcía, o Club Náutico de Castrelo de Miño e o Real Club Náutico de Vigo. Neste último tivo de mestre ao regatista Pablo Iglesias.[4] Comezou na clase Optimist, pasando logo ás clases Cadete e Vaurien. Nesta última proclamouse campioa de España, dúas veces campioa de Europa (2000 e 2004) e campioa do mundo feminina en Italia en 2001, formando parella con Alba Rego. Revalidou o título o ano seguinte en Póvoa de Varzim con Clara Giraldo.[5][6] En xullo de 2005 en Sanxenxo logrou o seu terceiro título mundial na clase Vaurien.[7][4]

Posteriormente pasou a competir na clase Laser e logo en 470. Foi preseleccionada para os Xogos Olímpicos de 2008, aínda que finalmente non se clasificou. En 2009 conquistou o primeiro campionato de España de match race individual e o ano seguinte obtivo o título por equipos, como patroa do Mexillón de Galicia, do Liceo Casino de Vilagarcía. Figuraban na tripulación a asturiana Ángela Pumariega e a coruñesa Sofía Toro.[8][9] Uns meses despois, co mesmo equipo, proclamouse campioa iberoamericana de 2010.[10] En 2011 revalidou o título español e conseguiu ademais o campionato de Europa.[4] En decembro dese ano disputou o Mundial da clase Elliott 6m, celebrado en Perth, Australia, onde acadou os cuartos de final.

En febreiro de 2012, de novo xunto a Sofía Toro e Ángela Pumariega, clasificou a España para os Xogos Olímpicos de 2012 de Londres, no campionato preolímpico en Cayo Vizcaíno (Miami), ao remataren na segunda praza.[11] Dous meses despois a Federación Española de Vela seleccionounas para navegar co barco español en Londres, na primeira ocasión en que a clase Elliott 6m era olímpica. Na capital británica gañaron 8 das 11 regatas da primeira rolda, eliminaron a Francia nos cuartos de final e a Rusia nas semifinais. Competiron na final fronte á embarcación australiana. Despois das primeiras catro regatas da final o resultado foi de 2-2. Na quinta e última regata, a decisiva, unha vitoria foi para o barco español. Deste xeito Támara Echegoyen e Sofía Toro converténronse nas primeiras mulleres galegas en gañar un ouro olímpico.[12]

Berta Betanzos e Támara Echegoyen co equpo español de 49er FX

En xuño de 2013, na cidade surcoreana de Busan, proclamouse campioa do mundo de Match race xunto a Sofía Toro, Eva González Moujir, Mariana Lobato e Lara Cacabelos.[13] Pasou logo a competir en 49er FX e en 2014 disputou o Campionato do Mundo desta especialidade xunto a Berta Betanzos. En febreiro de 2016, en Clearwater, EUA, gañou o Campionato do Mundo de 49er FX, de novo xunto a Betanzos.[14]

Cinco meses despois disputou os seus segundos Xogos Olímpicos, no Río de Xaneiro, en parella con Berta Betanzos na clase 49er FX e cunha pequena fractura nunha deda.[15] Logrou gañar 4 das 12 primeiras regatas e chegar colíder á regata final. Porén, o sétimo posto na derradeira carreira, que tiña valor dobre, deixouna ás portas das medallas, na cuarta posición.[16]

En 2017 converteuse na primeira muller española en participar na Volvo Ocean Race.[17] Fíxoo a bordo do Mapfre, co guipuscoano Xabier Fernández Gaztañaga como patrón. Acadou a segunda posición final despois de máis de 8 meses de navegación.[18]

En febreiro de 2020, en Geelong (Australia), gañou o seu segundo título mundial de 49er e conseguiu unha nova clasificación para os Xogos Olímpicos, xunto á catalá Paula Barceló.[19] Remataron a competición olímpica na cuarta posición con 89 puntos, a un só punto das neerlandesas Annemiek Bekkering e Annette Duetz, quen levaron o bronce.[20]

A cidade de Vigo ós seus atletas.[21]

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

En 2013 recibiu o Premio á "Mellor deportista" da Asociación de Mulleres Deportistas Galegas (MUDEGA) no marco da II Gala do Deporte Feminino Galego,[22] galardón que repetiu na edición de 2017.[23] Tamén en 2013 recibiu o Premio Nacional do Deporte á mellor deportista revelación, nun acto presidido pola Raíña Sofía de Borbón e os príncipes de Asturias, Felipe e Letizia.[24]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Ficha Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine. no COE
  2. ↑ Antelo, Iván (25 de febreiro de 2020). "Támara Echegoyen: «Lo importante de habernos caído es levantarnos con esta fortaleza»". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 27 de xullo de 2021. 
  3. ↑ Casanova, Jorge (12 de outubro de 2018). "Támara Echegoyen: «Nunca fui perezosa»" (en castelán). Consultado o 27 de xullo de 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 "Del "Pombiña" a la gloria". Faro de Vigo (en castelán). 12 de agosto de 2012. Consultado o 27 de xullo de 2021. 
  5. ↑ "Dos representantes del Náutico, campeonas del mundo". La Voz de Galicia (en castelán) (Vigo ed.). 2 de agosto de 2001. p. 34. 
  6. ↑ "Dos viguesas triunfan en el campeonato mundial de vaurien". La Voz de Galicia (en castelán) (Vigo ed.). 6 de agosto de 2002. p. 35. 
  7. ↑ "Tamara Echegoyen se adjudica el Mundial juvenil y femenino de Vaurien". La Voz de Galicia (Pontevedra ed.). 20 de xullo de 2005. p. 39. 
  8. ↑ "Tamara Echegoyen presenta su candidatura preolímpica con el triunfo en Match Race femenino". La Voz de Galicia (en castelán) (Pontevedra ed.). 10 de novembro de 2009. p. 40. 
  9. ↑ "Echegoyen se proclama campeona de España de Match Race". Navegar (en castelán). 15 de marzo de 2010. Arquivado dende o orixinal o 25 de setembro de 2010. Consultado o 05 de febreiro de 2012. 
  10. ↑ "La tripulación de la liceísta Echegoyen, campeona del Iberoamericano". La Voz de Galicia (en castelán) (Arousa ed.). 19 de setembro de 2010. p. 9. 
  11. ↑ "Echegoyen y Toro clasifican a España para los Juegos Olímpicos". La Voz de Galicia (en castelán). 4 de febreiro de 2012. 
  12. ↑ Bruquetas, Antón (12 de agosto de 2012). "Las gallegas Sofía Toro y Támara Echegoyen conquistan el tercer oro para España en Londres 2012". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 27 de xullo de 2021. 
  13. ↑ "Tamara Echegoyen, Sofía Toro y Lara Cacabelos ganan el Mundial en Corea". Faro de Vigo (en castelán). 10 de xuño de 2013. Consultado o 27 de xullo de 2021. 
  14. ↑ "Echegoyen y Betanzos, campeonas del mundo" (en castelán). 15 de febreiro de 2016. Consultado o 27 de xullo de 2021. 
  15. ↑ Alonso Lois, Paulo (19 de agosto de 2016). "El dolor oculto de Echegoyen". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 28 de xullo de 2021. 
  16. ↑ "Echegoyen y Betanzos se quedan a las puertas de la medalla en 49er FX". El Correo Gallego (en castelán). 19 de agosto de 2016. Consultado o 27 de xullo de 2021. 
  17. ↑ Méndez, Alexandre (2 de outubro de 2017). "Támara Echegoyen: «Espero ser la primera de muchas»" (en castelán). Consultado o 27 de xullo de 2021. 
  18. ↑ "El Mapfre de Xabi Martínez y Támara Echegoyen se queda a las puertas de la historia". La Voz de Galicia (en castelán). 24 de xuño de 2018. Consultado o 27 de xullo de 2021. 
  19. ↑ "Támara Echegoyen e Paula Barceló prepáranse para Tokio en Lanzarote". 16 de xaneiro de 2021. Consultado o 3 de agosto de 2021. 
  20. ↑ "A Echegoyen-Barceló y Botín-López Marra se les escapa la medalla". Marca (en castelán). 3 de agosto de 2021. Consultado o 3 de agosto de 2021. 
  21. ↑ "Vigo rende homenaxe aos seus olímpicos e paralímpicos cun monumento". VigoÉ. 13/10/2016. 
  22. ↑ "Ames acolle a II Gala do deporte feminino galego". www.elcorreogallego.es (en castelán). Consultado o 2021-02-20. 
  23. ↑ "A Deputación, escenario da V Gala do Deporte Feminino Galego". Pontevedra Viva. Consultado o 2021-02-20. 
  24. ↑ "Támara Echegoyen recibe en Madrid el Premio Nacional del Deporte a la mejor deportista revelación" (en castelán). 2 de decembro de 2013. Consultado o 28 de xullo de 2021. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Támara_Echegoyen&oldid=6197093»