Paromomicina

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Paromomicina.
Nome IUPAC: (2R,3S,4R,5R,6S)-5-amino-6-[(1R,2S,3S,4R,6S)-
4,6-diamino-2-[(2S,3R,4R,5R)-4-[(2R,3R,4R,5R,6S)-
3-amino-6-(aminometil)-4,5-dihidroxi-oxan-2-il]
oxi-3-hidroxi-5-(hidroximetil)oxolan-2-il]oxi-
3-hidroxi-ciclohexil]oxi-2-(hidroximetil)oxano-3,4-diol.

A paromomicina é un antibiótico do grupo dos aminoglicósidos, que foi illado por primeira vez na década de 1950 da bacteria Streptomyces krestomuceticus.[1] Utilízase en forma de paromomicina sulfato e tamén se chama monomicina e aminosidina e coñécese co nome comercial Humatin.[2]

Indicacións[editar | editar a fonte]

É un antibiótico indicado en medicina e veterinaria principalmente para combater as infeccións intestinais protozoarias criptosporidiose,[3] amebíase,[4][5] e leishmaníase.[6] En veterinaria tamén se pode utilizar para tratar a tuberculose causada por microorganismos resistentes aos fármacos de primeira liña.

Adminístrase por inxección intramuscular ou en cápsulas.

Modo de acción[editar | editar a fonte]

A paromomicina inhibe a síntese proteica ao unirse ao ARN ribosómico de 16 S do ribosoma.[7] [8]

Historia e dispoñibilidade[editar | editar a fonte]

Demostrouse a efectividade da paromomicina contra a leishmaníase cutánea en estudos clínicos realizados na antiga URSS na década de 1960, e en estudos sobre leishmaníase visceral a principios dos anos 1990.[2]

O seu uso terapéutico como tratamento contra a leishmaníase visceral foi desenvolvida polo Institute for OneWorld Health. Á paronomicina déuselle o status de medicamento orfo en 2005, o que quere dicir que a súa fabricación non é rendible por tratar doenzas que afectan a un número pequeno de persoas e que pode recibir subvencións estatais para o seu desenvolvemento[9]. Foi aprobada polo Drug Controller General of India en setembro de 2006 para o tratamento da leishmaníase visceral.[10]

Desde febreiro de 2008 a compañía que a fabricaba nos Estados Unidos, King Pharmaceuticals, cesou a súa produción de Humatin (nome comercial da paromomicina), pero continúan fabricándoa outras compañías.[11] En Europa pode conseguirse en farmacia con receita médica [12].

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Davidson R.N., den Boer M., Ritmeijer K. (2008). "Paromomycin". Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene 103 (7): 653–60. PMID 18947845. doi:10.1016/j.trstmh.2008.09.008. 
  2. 2,0 2,1 Neal R.A.; et al. (1994). "Aminosidine ointments for the treatment of experimental cutaneous leishmaniasis". Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene 88 (2): 223–5. PMID 8036682. doi:10.1016/0035-9203(94)90307-7. 
  3. Sweetman S.C. (Editor). (2002). Martindale: the complete drug reference. 33rd ed. London: Pharmaceutical Press
  4. Richard D. Howland, Mary Julia Mycek, Richard A. Harvey, Pamela C. Champe. Pharmacology (en inglés). Publicado por Lippincott Williams & Wilkins, 2005. ISBN 0-7817-4118-1.
  5. Entamoeba histolytica amoebiasis
  6. Sundar S, Jha TK, Thakur CP, Sinha PK, Bhattacharya SK (2007). "Injectable paromomycin for visceral leishmaniasis in India". N. Engl. J. Med. 356 (25): 2571–81. PMID 17582067. doi:10.1056/NEJMoa066536. 
  7. Vicens, Quentin; Eric Westhof (2001). "Crystal Structure of Paromomycin Docked into the Eubacterial Ribosomal Decoding A Site". Structure 9 (8): 647–658. PMID 11587639. doi:10.1016/S0969-2126(01)00629-3. Arquivado dende o orixinal o 15 de marzo de 2008. Consultado o 2007-02-10. 
  8. Vicens Quentin, Eric Westhof (2001). "Crystal Structure of Paromomycin Docked into the Eubacterial Ribosomal Decoding A Site". Structure 9 (8): 647–658. PMID 11587639. doi:10.1016/S0969-2126(01)00629-3. Arquivado dende o orixinal o 15 de marzo de 2008. Consultado o 2007-02-10. 
  9. Institute for OneWorld Health, ed. (23 de maio de 2005). "Institute for OneWorld Health Drug Receives “Orphan” Designation From U.S. and European Regulatory Agencies". Arquivado dende o orixinal o 17 de marzo de 2008. Consultado o 2007-02-10. 
  10. Institute for OneWorld Health, ed. (8 de setembro de 2006). "New cure for deadly visceral leishmaniasis (kala-azar) approved by government of India". Arquivado dende o orixinal o 06 de xullo de 2007. Consultado o 2007-02-10. 
  11. Food and Drug Administration (2010). "Drugs to be Discontinued". 
  12. Lista de medicamentos por principio activo.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]