Lupe Gómez
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1972 (51/52 anos) Fisteus, España |
| Formación profesional | Ciencias da Información |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Ocupación | escritora, xornalista, crítica literaria |
| Xénero artístico | Poesía |
| Premios | |
   | |
Guadalupe Gómez Arto, nada en Fisteus (Curtis) en 1972, é unha poeta e xornalista galega, coñecida como Lupe Gómez. Gañou o Premio da Crítica Española.[1][2]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Marchou con trece anos estudar o bacharelato á cidade da Coruña e máis tarde licenciouse en Ciencias da Información na Universidade de Santiago de Compostela. Ten colaborado con El Correo Gallego e Galicia Hoxe, ademais de facer artigos e críticas de libros e teatro.[3]
Ela mesma confesa a súa paixón pola escrita[4]:
Para min vivir consiste en escribir. Non concibo a miña vida sen escrita. Eu, se non escribo, non son eu. Son outra, estranxeira, alienada, perfecta. E eu non quero vivir chorando. Non quero nin imaxino unha vida sen escrita. Xa non quero ser perfecta, gris e de goma. Agora quero ser eu, Lupiverdiazul. Eu chámome asi, Lupiverdiazul. Quero vivir e que todo sexa bonito e emocionante. Encántame recitar, facer moitos recitais, berrar as miñas palabras. Os recitais son para min algo maravilloso, máxico e extraño. Fundirme coa xente, dunha forma intensa, catártica, sagrada. Berrando moito. Elevando a alegría e o llanto.
Obra
[editar | editar a fonte]Poesía
[editar | editar a fonte]- Pornografía (1995). Edición da autora, reeditado en 2012 por Positivas (180 páxs. ISBN 978-84-87783-75-9). Foi traducida ao inglés[5] e ao francés.[6] Edición bilingüe en castelán.[7]
- Os teus dedos na miña braga con regra (1999). Xerais. Foi traducida ao portugués[8] e ao alemán.[9]
- Poesía fea (2000). Noitarenga. ISBN 978-8492072347.
- Levantar as tetas (2004). Espiral Maior. 92 páxs. ISBN 978-8495625960.
- Azul e estranxeira (2005). Ediciós do Castro. 108 páxs. ISBN 978-8484851967.
- O útero dos cabalos (2005). Espiral Maior. 124 páxs. ISBN 978-8496475045.[10]
- A grafía dos mapas (2010). Toxosoutos. 71 páxs. ISBN 9788492792757.
- Camuflaxe (2017). Chan da Pólvora. 107 páxs. ISBN 978-8494570155. Foi traducida ao inglés[11] e ao castelán en 2019.[12]
- Caracois de Belvís (2020).[13]
- No encanto do aire (2020). Deputación da Coruña. ISBN 978-84-9812-369-2.[14]
- Sílabas da peste (2021). Deputación da Coruña. ISBN 978-84-9812-374-6.
- Montaña ioga (2022). Espiral Maior. ISBN 978-92-0-646333-8.[15]
- Salón de te (2023). Vigo: Xerais. 136 páxs. ISBN 978-84-1110-365-7.
Narrativa
[editar | editar a fonte]- Fisteus era un mundo (2001). A Nosa Terra. 248 páxs. ISBN 9788495350664.
- Quero bailar (2006). Edición da autora. 208 páxs. ISBN 9788461115013.
Epistolario
[editar | editar a fonte]- Fosforecencias (2019). Alvarellos Editora. 288 páxs. ISBN 978-84-16460-66-3.
Teatro
[editar | editar a fonte]- Diario dun bar (2008). Laiovento. 75 páxs. ISBN 978-84-8487-150-9.
- Diálogos imposíbeis (2011). Laiovento. 252 páxs. ISBN 978-84-8487-194-1.
Literatura infanto-xuvenil
[editar | editar a fonte]- Querida Uxía (2004). Luis Vives (Edelvives). 72 páxs. ISBN 9788426348753.
Conversas
[editar | editar a fonte]- Luz e Lupe (2005). Edición da autora. Libro de conversas con Luz Fandiño.
Obras colectivas
[editar | editar a fonte]- Chineses (1996). O Correo Galego.
- dEfecto 2000. Antoloxía de poetas dos 90 (1999). Letras de Cal.
- Negra sombra. Intervención poética contra a marea negra (2003). Espiral Maior.
- Do máis fondo do silencio saen voces (2006). Asociación Cultural Panda de Relacións Laborais, A Coruña.
- Polifonías: voces poéticas contra a violencia de xénero (2006). Espiral Maior/Xunta de Galicia.
- Erato bajo la piel del deseo (2010). Sial Ediciones.
- Cociñando ao pé da letra (2011). Galaxia. Colaboración con varios autores sobre poesía e cociña.
- Lois Pereiro en 17 voces (2011). La Voz de Galicia.
Premios
[editar | editar a fonte]- Premio de poesía Johán Carballeira no 2003, por O útero dos cabalos.
- XVII Premio de poesía Eusebio Lorenzo Baleirón no 2004, por Azul e estranxeira.
- Premio da Crítica de poesía galega no 2018, por Camuflaxe.
- Gañadora da II edición dos Premios SELIC con Os caracois de Belvís, no 2019.[16]
- VI certame poético Rosalía de Castro 2020, por No encanto do aire.[17]
- XX Premio de poesía Miguel González Garcés no 2020, por Silabario da peste. Compartido con Daniel Asorey.[18]
- XXXIV Certame de Poesía en Lingua Galega Rosalía de Castro: primeiro premio polo seu micropoemario Coplas a Lola, en 2020.
- X Premio de poesía Manuel Leiras Pulpeiro en 2021, por Muiñeira da Pinguela.[19]
- Premio de poesía Fiz Vergara Vilariño en 2021 por Montaña loga.[20]
- XI Premio de poesía Manuel Lueiro Rey no 2023 por Salón de té.[21]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Dopico, Montse (30 de xuño de 2018). "Lupe Gómez: "Sentín que a miña voz era máis forte, máis fráxil e máis íntima que nunca. A morte é un lugar comprensivo"". Praza Pública. Arquivado dende o orixinal o 01 de xullo de 2018. Consultado o 2 de xullo de 2018.
- ↑ "Lupe Gómez: Sangro tanto como un hombre, o más". Oculta Lit (en castelán). 2017-01-17. Arquivado dende o orixinal o 22 de xullo de 2020. Consultado o 2020-07-21.
- ↑ erjonan (2017-12-15). "Lupe Gómez". Grandes escritoras universales. Consultado o 2020-07-21.
- ↑ "Ficha autor". bvg.udc.es. Consultado o 2020-07-21.
- ↑ "[A] Pornography [En: Lupe Gómez: libre e estranxeira. Estudos e traducións]". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 01 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-04.
- ↑ "[A] Pornographie. [En: Lupe Gómez: libre e estranxeira. Estudos e traducións]". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 01 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-04.
- ↑ "PORNOGRAFIA (ED. BILINGÜE) LUPE GOMEZ ARTO". casadellibro (en castelán). 2019-09-16. Consultado o 2020-07-21.
- ↑ "[A] Os teus dedos nas minhas cuecas com o período [En: Lupe Gómez: libre e estranxeira. Estudos e traducións]". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 01 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-04.
- ↑ "[A] Deine Finger in meinem Slip, wenn ich die Tage habe. [En: Lupe Gómez: libre e estranxeira. Estudos e traducións]". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 01 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-04.
- ↑ Lecturafilia (2020-06-12). "“O útero dos cabalos” de Lupe Gómez". Lecturafilia. Consultado o 2020-07-21.
- ↑ "Camouflage". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 01 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-04.
- ↑ "Camuflaje, Lupe Gómez". papelesminimos.com. Consultado o 2020-07-21.
- ↑ Lecturafilia (2021-11-20). "«Sílabas da peste» de Lupe Gómez". Lecturafilia (en castelán). Consultado o 2022-01-04.
- ↑ Nicolás, Ramón (2022-01-04). "A triloxía (2020-21) de Lupe Gómez". Caderno da crítica. Consultado o 2022-01-04.
- ↑ Diario, Nós (2022-01-07). "Lupe Gómez: "O ioga curoume moitas veces, alimentoume a nivel creativo e modelou a miña vida e escrita"". Nós Diario. Consultado o 2023-04-07.
- ↑ Santiago, Concello de. "Lupe Gómez, gañadora da II edición dos Premios SELIC con "Os caracois de Belvís" - Noticias. Ayuntamiento de Santiago de Compostela". santiagodecompostela.gal (en inglés). Consultado o 2021-01-02.
- ↑ Redacción. "Lupe Gómez gaña o VI certame poético Rosalía de Castro 2020". fervenzasliterarias.gal. Arquivado dende o orixinal o 22 de xullo de 2020. Consultado o 2020-07-21.
- ↑ "Lupe Gómez e Daniel Asorey gañan o XX Premio González Garcés de poesía da Deputación da Coruña". Nós Diario. Consultado o 2020-10-28.
- ↑ "Muiñeira da Pinguela de Lupe Gómez acada o primeiro premio no X Certame de Poesía Manuel Leiras Pulpeiro". 2021-11-25. Consultado o 2021-11-27.
- ↑ "A escritora coruñesa Lupe Gómez gaña a premio de poesía Fiz Vergara Vilariño". El Progreso de Lugo. 2021-12-19. Consultado o 2021-12-19.
- ↑ "Lupe Gómez gaña o premio Manuel Lueiro Rey de poesía con 'Salón de té'". Nós Diario. 2023-02-11. Consultado o 2023-02-12.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- "Lupe Gómez: a provocación libertaria", artigo de Fran Alonso en El País, 16 de marzo de 2007 (en castelán).
- Entrevista de Montse Dopico en Praza Pública.
