Jacob Zuma

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Jacob Zuma
Russian President Vladimir Putin alongside South African President Jacob Zuma (cropped).jpg
Nome completoJacob Gedleyihlekisa Zuma
Nacemento12 de abril de 1942
Lugar de nacementoNkandla
NacionalidadeSuráfrica e Unión Surafricana
RelixiónProtestantismo
Ocupaciónpolítico e participante do fórum internacional
CónxuxeNkosazana Dlamini-Zuma, Thobeka Madiba-Zuma, Nompumelelo Ntuli Zuma, Kate Mantsho, Gertrude Sizakele Khumalo e Gloria Bongekile Ngema
FillosThuthukile Zuma, Gugulethu Zuma-Ncube, Duduzane Zuma, Sinqumo Zuma, Mziwoxolo Edward Zuma e Mxolisi (Saady) Zuma
PremiosCabaleiro gran cruz da Orde do Baño, Orde de José Martí, Order of the Eagle of Zambia, Ordem da República da Sérvia e Order of King Abdulaziz al Saud
Na rede
IMDB: nm2663369 Facebook: Jacob-Zuma Twitter: PresJGZuma Instagram: presjgzuma WikiTree: Zuma-1 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Jacob Gedleyihlekisa Zuma, nado en Inkandla, KwaZulu-Natal, o 12 de abril de 1942, é un político surafricano que exerceu como o cuarto Presidente da República de Suráfrica.[1] Foi tamén presidente do Congreso Nacional Africano (ANC), partido político no poder na República de Suráfrica, elixido pola Conferencia Nacional o 18 de decembro de 2007, posto que mantivo até decembro de 2017.[2] Zuma foi vicepresidente da República de 1999 a 2005. O 14 de febreiro de 2018 renunciou ao seu cargo como presidente.[3]

Biografía[editar | editar a fonte]

Mocidade[editar | editar a fonte]

Zuma naceu en Zululandia (parte actualmente de KwaZulu-Natal). O seu pai era policía, e morreu sendo Zuma aínda un neno. O seu isibongo (nome de clan) é Zuma, e é chamado de maneira afectiva Msholozi. Frecuentou a escola apenas por algúns anos, e non recibiu ningunha educación formal despois da educación primaria. Na súa mocidade a súa familia instalouse nos suburbios de Durban, na rexión de Umkhumbane (Chesterville).

Prisión e exilio[editar | editar a fonte]

Zuma uniuse ao Congreso Nacional Africano (ANC) en 1959. Converteuse nun dos líderes do Umkhonto we Sizwe en 1962. En 1963, uniuse ao Partido Comunista Surafricano (SACP).[4] O mesmo ano foi detido e acusado de conspirar para derrubar o goberno, sendo condenado a dez anos de prisión, que pasou en Robben Island, con Nelson Mandela e outros líderes do ANC.

Exiliouse en 1975, establecéndose primeiro en Suazilandia, e despois en Mozambique. Converteuse en membro do Comité Executivo Nacional do ANC en 1977, desempeñándose tamén como representante do ANC en Mozambique, cargo que ocupou até a firma do Acordo de Nkomati.

Zuma foi obrigado a abandonar Mozambique en xaneiro de 1987, trasladándose ao cuartel xeral do ANC, entón en Lusaka (Zambia). Foi elixido para formar parte do politburó do partido en abril de 1989.[5] O seu período no cargo é aínda motivo dunha considerable controversia.[4]

Retorno do exilio[editar | editar a fonte]

Tras a legalización do ANC, en febreiro de 1990, Zuma foi un dos primeiros líderes do partido en regresar ao país e iniciar o proceso de negociacións.

En 1990 foi elixido Director do ANC para a rexión de Natal, e asumiu un papel destacado na loita contra a violencia política na rexión, entre membros do ANC e do Inkatha (Inkatha Freedom Party, "Partido Inkatha da Liberdad", IFP). Foi elixido vice-secretario xeral do ANC ese mesmo ano, e en xaneiro de 1994 foi designado candidato do partido por KwaZulu-Natal.

Ascenso[editar | editar a fonte]

Jacob Zuma sendo recibido pola familia Obama no Metropolitan Museum of Art, 2009.

Despois das eleccións xerais de 1994, foi designado como Membro do Comité Executivo (MEC) de Asuntos Económicos e Turismo do goberno provincial de KwaZulu-Natal. En decembro do mesmo ano, foi elixido líder nacional do ANC, e líder executivo do ANC en KwaZulu-Natal, sendo reelixido en 1996. Foi elixido vicepresidente do ANC na Conferencia Nacional realizada en Mafikeng, en decembro de 1997, e foi designado vicepresidente do país en xuño de 1999.

O presidente Thabo Mbeki retirou a Zuma das súas funcións como vicepresidente o 14 de xullo de 2005, debido ás acusacións de corrupción ligadas ao Acordo de Armas de Suráfrica, realizado en 1999.[6]

Presidencia do CNA[editar | editar a fonte]

Tras unha serie de conferencias do partido entre outubro e novembro de 2007, Zuma perfilouse como favorito para o cargo de presidente do partido, sendo oficialmente elixido para o posto o 18 de decembro de 2007, por 2.329 votos, derrotando os 1.505 votos de Thabo Mbeki.[7][8][9] Poucos días máis tarde, o 28 de decembro, estalaron varias acusacións contra Zuma de branqueo de diñeiro, corrupción política e fraude.[10]

En setembro de 2008 o CNA retirou a Thabo Mbeki da presidencia do país, e colocou o vicepresidente, Kgalema Motlanthe, como presidente-interino até as eleccións xerais de 2009, cando Zuma se converteu no novo presidente do país.[11][12]

Polémicas[editar | editar a fonte]

Zuma viuse envolto en varios casos coa xustiza surafricana. Foi acusado de abusos sexuais en 2005, pero foi absolto. Ademais, tivo que enfrontar unha importante batalla legal debido a numerosas alegacións de corrupción e crime organizado derivadas da condena do seu asesor fiscal, Schabir Shaik, por delitos de corrupción e fraude. O 6 de abril de 2009, a Fiscalía Nacional surafricana decidiu retirar os cargos, alegando interferencias na vida política do país.

Jacob Zuma, quen estivo casado seis veces, practica abertamente a poligamia. En 2012 o Daily Telegraph estimou en 20 o número de fillos do presidente surafricano.[Cómpre referencia]

Zuma foi de maneira repetida acusado de conivencia co clan familiar e económico dos Gupta, de orixe hindú.[13]

En setembro de 2021, o Tribunal Constitucional surafricano rexeitou con mordaz a petición do ex presidente Jacob Zuma para reverter a súa sentenza que o condenaba a 15 meses de prisión por desprezo da xustiza.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. La Vanguardia (6 de maio de 2009). "Jacob Zuma, elegido presidente de Sudáfrica pese a la cuestionada gestión del CNA". Arquivado dende o orixinal o 09 de maio de 2009. Consultado o 10 de maio de 2009. 
  2. El populista Zuma gana la presidencia del primer partido de Sudáfrica
  3. Parellada, Gemmma (14 de febrero de 2018). "Zuma dimite como presidente de Sudáfrica “con efectos inmediatos”". El País. Consultado o 14 de febrero de 2018. 
  4. 4,0 4,1 Beresford, David (22 de febreiro de 2009). "Zuma's missing years come to light". The Times. Arquivado dende o orixinal o 28 de febreiro de 2009. Consultado o 14 de abril de 2021. 
  5. Paul Trewhela (15 de febreiro de 2009). "Jacob Zuma in exile: three unexplored issues". 
  6. "How a lone cameraman 'dented' SABC's credibility". Mail & Guardian. 19 de agosto de 2005. Consultado o 20 de decembro de 2007. 
  7. "ANC rank-and-file vote for change IOL". Arquivado dende o orixinal o 05 de outubro de 2008. Consultado o 14 de abril de 2021. 
  8. "Zuma finds favour among his ANC comrades - IOL". Arquivado dende o orixinal o 05 de outubro de 2008. Consultado o 14 de abril de 2021. 
  9. "Zuma says he is ready to govern - IOL". Arquivado dende o orixinal o 05 de outubro de 2008. Consultado o 14 de abril de 2021. 
  10. BBC News, ed. (28 de decembro de 2007). "New charges for S Africa's Zuma". 
  11. "South Africa: Mbeki's resignation effective Thursday - afriquenligne.fr". Arquivado dende o orixinal o 23 de xullo de 2013. Consultado o 14 de abril de 2021. 
  12. "news.bbc.co.uk Motlanthe: South Africa's safe hands - BBC News". 
  13. Los escándalos acorralan al presidente sudafricano Jacob Zuma, diario El Mundo, 18 de marzo de 2016.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]


Predecesor:
Thabo Mbeki
Vicepresidente da República de Suráfrica
19992005
Sucesor:
Phumzile Mlambo-Ngcuka
Predecesor:
Thabo Mbeki
PNA.png
Presidente do Congreso Nacional Africano

20072017
Sucesor:
Cyril Ramaphosa
Predecesor:
Kgalema Motlanthe

Presidente da República de Suráfrica

20092018
Sucesor:
Cyril Ramaphosa