Carroll Shelby

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaCarroll Shelby

Editar o valor em Wikidata
Nome orixinal(en) Carroll Hall Shelby Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento11 de xaneiro de 1923 Editar o valor em Wikidata
Leesburg, Estados Unidos de América (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte10 de maio de 2012 Editar o valor em Wikidata (89 anos)
Dallas (Estados Unidos de América) Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEstados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
EducaciónWoodrow Wilson High School (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un , empresario , piloto de automobilismo , deseñador de automóbiles , aviador Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
Carreira militar
ConflitoSegunda guerra mundial Editar o valor em Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor em Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor em Wikidata
Premios
Páxina webcarrollshelby.com Editar o valor em Wikidata
Twitter: CarrollShelby Discogs: 712345 WikiTree: Shelby-735 Find a Grave: 89989444 Editar o valor em Wikidata

Carroll Hall Shelby, nado en Leesburg (Texas) o 11 de xaneiro de 1923 e finado en Dallas o 10 de maio de 2012, foi un piloto e deseñador de automóbiles de carreiras estadounidense.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo de Warren Hall Shelby, carteiro, e de Eloise Lawrence Shelby.[1] Cando tiña 7 anos, a súa familia mudouse a Dallas, onde estudou a primaria.[2] Máis tarde enrolouse no United States Air Corps, onde serviu na segunda guerra mundial como instrutor de voo e piloto de probas. O 18 de decembro de 1943, Shelby casou con Jeanne Fields e tivo o primeiro dos seus tres fillos. Cando rematou a guerra, retirouse co rango de segundo tenente.

Despois entrou no negocio do lixo e máis tarde entrou no negocio do petróleo,[2], onde comezou desde abaixo. Pero sentiu que podía facer outra cousa, polo que fixo unha proba de aptitude que suxeriu que era máis axeitado para a gandería.

Decidiu entón criar aves de curral, pero todas pillaron a enfermidade de Newcastle e morreron, facendo quebrar rapidamente o seu novo negocio. [2] Nese momento Carroll Shelby tiña dous estilos de vida, o agricultor e o piloto.

No Campionato Mundial de Fórmula 1, Shelby debutou na sexta carreira da tempada 1958 (a novena tempada da historia), disputando o Gran Premio de Francia de 1958 o 6 de xullo de 1958, no circuíto de Reims-Gueux.

Carroll Shelby participou nun total de oito carreiras puntuables para o campionato de Fórmula 1, disputado nas tempadas de 1958 e 1959, obtendo unha cuarta posición como mellor resultado.

Fóra da Fórmula 1, Shelby gañou as 24 Horas de Le Mans en 1959, pilotando para Aston Martin.

Hai moitos coches deportivos asociados en maior ou menor medida a Carroll Shelby. O seu traballo é coñecido en todo o mundo como o resultado do seu traballo para a Ford Motor Company na década de 1960 que deu lugar ao Shelby Mustang GT500, que transcenderon ao longo dos anos, así como un dos clásicos máis populares, o Shelby Cobra.

O 10 de maio de 2012, Carroll Shelby faleceu nun hospital de Dallas (Texas), por causas non reveladas, aos 89 anos.[3]

Carreira como construtor[editar | editar a fonte]

Despois de retirarse da condución en outubro de 1959 por motivos de saúde, abriu unha escola de condución de alto rendemento, Shelby American.

Obtivo unha licenza para importar o AC Cobra (a miúdo coñecido nos Estados Unidos como Shelby Cobra) un éxito de carreiras deportivas británico, Shelby interesouse polo potencial do chasis AC Ace, especialmente despois de que Bristol Airplane Company deixou de fabricar motores de automóbiles e as vendas co motor Ford Zephyr diminuíron en setembro de 1961. Shelby contactou con Charles Hurlock de AC, que acordou proporcionar o chasis a crédito. Dave Evans, de Ford Motor Company, acordou proporcionar a crédito os motores V8 de 221 e 260 polgadas cúbicos con transmisións. O novo coche, chamado Carroll Shelby Experimental ou CSX0001, comercializaríase como o Shelby AC Cobra, entón AC Cobra e eventualmente Ford Cobra. Shelby seguiu colaborando nos vehículos Ford fabricados, incluíndo o Daytona Coupe, o GT40, o Shelby GT350 e o Shelby GT500. Despois de separarse de Ford, Shelby contribuíu ao desenvolvemento de vehículos de alto rendemento coas divisións das outras dúas grandes compañías estadounidenses, Dodge e Oldsmobile.

Ford proporcionou apoio financeiro para os cobras de AC de 1962 a 1965 e proporcionou apoio financeiro para o Ford GT, primeiro co Ford Advanced Vehicles de John Wyer en 1963 e logo con Shelby American de 1964 a 1967.

Nos anos intermedios, Shelby tivo unha serie de empresas que comezaron e deixaron de relacionarse coa produción de Cobras de "remate": coches que supostamente se construían empregando pezas e cadros "sobrantes". Na década de 1960, a FIA requiriu aos participantes (Shelby, Ford, Ferrari etc.) que producisen polo menos 100 coches para clases de carreiras homologadas. Shelby simplemente ordenou un número insuficiente de coches e saltou un gran bloque de números de identificación dos vehículos, para crear a ilusión de que a compañía importara un gran número de coches. Décadas máis tarde na década de 1990, Carroll alegou que atopara os cadros "sobrantes" e comezou a vender coches que supostamente estaban "completados". Despois descubríuse que os coches construíronse desde cero en colaboración con McCluskey, Ltd., foron chamados Cobras de "continuación". Os coches aínda constrúense a día de hoxe, coñecido como a serie CSX4000 Cobras actual.

Ingresou no Salón Internacional da Fama do Deporte de Motor en 1991, e no Salón da Fama do Deporte de Motor de América en 1992, ingresou no Salón da Fama do SCCA o 2 de marzo de 2013.

En 2003, Ford Motor Co. e Carroll Shelby retomaron lazos e converteuse en asesor técnico do proxecto Ford GT. Nese mesmo ano formou Carroll Shelby International, Inc., con sede en Nevada.

Rexitro de carreiras[editar | editar a fonte]

Resultados nas 24 Horas de Le Mans[editar | editar a fonte]

Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Clase
Pos.
1954 Aston Martin Lagonda Bélxica Paul Frère Aston Martin DB3S S
3.0 		74 Ret. Ret.
1959 David Brown Racing Dept. Roy Salvadori Aston Martin DBR1/300 S
3.0 		323 1º 1º
Fonte:[4]

Resultados completos na Fórmula Un[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Pos. Pts
1958 Scuderia Centro Sud Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 ARX MON NED 500 BEL FRA
Ret 		GBR
9 		ALE ITA
Ret* 		NC 0[5]
Temple Buell POR
9 		ITA
4* 		MAR
1959 David Brown Corporation Aston Martin DBR4/250 Aston Martin RB6 2.5 L6 MON 500 NED
Ret 		FRA GBR
Ret 		ALE POR
8 		ITA
10 		USA NC 0

*Despois de retirarse co seu coche orixinal, presentado pola Scuderia Centro Sud, Shelby fíxose co coche de Masten Gregory, presentado por Temple Buell e rematou cuarto. Non se concederon puntos pola unidade compartida.[6]

Notas[editar | editar a fonte]

Referencias
  1. ↑ "Carroll Shelby Timeline: Early Years". Carroll Shelby.com. Arquivado dende o orixinal o 30 de setembro de 2011. Consultado o 20 de setembro de 2011. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Biografía e imágenes de Carroll Shelby y de sus creaciones Arquivado 11 de outubro de 2007 en Wayback Machine.. LiberAuto.com.
  3. ↑ Muere Carroll Shelby, el padre del deportivo Cobra y la línea Shelby del Ford Mustang. 20minutos.es.
  4. ↑ "All Results of Carroll Shelby". racingsportscars.com. Consultado o 3 de xullo de 2017. 
  5. ↑ Non so outorgaron puntos por condución compartido no Gran Premio de Italia de 1958
  6. ↑ Lang, Mike (1981). Grand Prix! Vol 1. Haynes Publishing Group. p. 138. ISBN 0-85429-276-4. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Carroll, William (1964). Ford Cobra Guide. Sports Car Press. ISBN 0-87112-066-6.  An inside look at early Cobra racing 1962 through 1963.
  • Shelby, Carroll (1965). The Cobra Story. Motorbooks. ISBN 978-0-87938-019-9.  Shelby's story of his life and racing through 1964.
  • Shelby, Carroll (1967). The Carroll Shelby Story. Pocket Books.  A revised and enlarged version of "The Cobra Story," covering the Cobra's successes in 1965 and 1966, as well as including technical specifications for the 289 and 427 Cobras.
  • Shoen, Michael L. (1990). The Cobra-Ferrari Wars 1963–1965. Cfw Guidebooks. ISBN 978-0-9625093-0-8.  Covers Cobra and Ferrari racing through 1965.
  • Levine, Leo (2001). Ford, the Dust and the Glory: A Racing History, 1901–1967. Society of Automotive Engineers. ISBN 978-0-7680-0663-6.  Ford racing programs through 1967.

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Carroll_Shelby&oldid=6703901»