Gallia Lugdunensis
| Gallia Lugdunensis | |
|---|---|
 | |
| Estado | Imperio romano |
| Capital | Lugdunum |
| • Total | n/d |
| • Total | n/d |
| • Densidade | n/d |
| Código ISO | n/d |
A Gallia Lugdunensis (Galia Lionesa) era unha das tres provincias (Aquitania, Bélxica e Lionesa) en que se dividía a Galia romana creadas por Octavio Augusto en 27 adC. Integraba unha banda territorial que ía desde Lugdunum (Lión), a capital da provincia, até a Armórica, as actuais Bretaña e Normandía, incluíndo todo o val do Loira.
Historia[editar | editar a fonte]
A súa creación responde a razóns étnicas e políticas. A Galia Lionesa agrupaba unha serie de tribos galas culturalmente próximas e diferentes das da Aquitania e Bélxica romanas. Estas tribos da ocupaban unha importante rexión central na Galia, o que levou aos romanos a dividila para evitar levantamentos, incluíndo a súa parte setentrional na Bélxica e a meridional na Aquitania.
A Galia Lionesa era unha provincia imperial e, por tanto, encontrábase baixo a autoridade do emperador romano a través dun gobernador chamados legatus (legado). A súa capital, Lugdunum (Lión), era tamén a da Galia toda e nela residía o prefecto da mesma. O papel privilexiado de Lugdunum, situada estratexicamente no val do Ródano, reforzouse coa presenza dunha fábrica de moedas imperial e coa do santuario federal das tres Galias, dedicado ao culto de Roma e Augusto.
Alén de Lugdunum, as principais cidades romanas da Galia Lionesa eran Augustodunum (Autun), Lutetia (París), Condate (Rennes), Rotomagus (Ruán ), Iuliomagus (Angers), Caesarodunum (Tours) e Augustodurum (Bayeux).
Reforma de Diocleciano[editar | editar a fonte]
| Lugdunensis I; Lugdunensis II Lugdunensis III; Lugdunensis IV | |
|---|---|
 | |
| Lema: Diocese da Glia coas catro lugdunensis, aprox. 400 | |
| Estado | Imperio romano |
| Capital | Lugdunum (I) Rotômago (II) Cesaroduno (III) Agedinco (IV) |
| • Total | n/d |
| • Total | n/d |
| • Densidade | n/d |
| Código ISO | n/d |
No 297, durante a reforma de Diocleciano (284-305), a Lugdunense dividiuse en dúas provincias:
- Lugdunense I (ou Prima), con capital en Lugduno.
- Lugdunense II (ou Secunda), con capital en Rotômago (Ruán).
Logo, durante o reinado de Constantino (306-337), volvéronse a subdividir:
- Lugdunense I permaneceu cos territorios dos vales do Saona e do Alier.
- Lugdunense IV foi separada de Lugdunense I e chegou a abarcar a rexión de Orleáns, ao sur de Illa de Francia, con capital en Agedinco (tamén chamada de Senones; Sens)
- Lugdunense II actual Normandía.
- Lugdunense III foi separado do Lugdunense II e chegou a abarcar Bretaña, Anjou e Touraine, con capital en Cesaroduno (Tours).
Os catro foron subordinados á nova Diocese da Galia da Prefectura pretoriana da Galia.
Desde o século III, os bretóns, procedentes da Gran Bretaña (a Britannia romana), foron ocupando progresivamente o norte e o oeste da Península armoricana. Estes acabaron por se rebelar contra o poder romano cara a 450. Co tempo, os sucesivos reis francos até Carlomagno tiveron de se enfrontar ás ansias de independencia dos bretóns, quen acabaron por crear o Ducado da Bretaña no século IX.
A Lionesa Primeira foi ocupada polos burgundios contra 460, aínda que na Segunda e na Cuarta a presenza romana prolongouse durante case todo o século V, até 486, ano da derrota de Siagrio fronte aos francos, que integraron estas provincias na Neustria.
