Adolf Heusinger

Adolf Heusinger
	;
Biografía
Nacemento	4 de agosto de 1897 ; Holzminden, Alemaña
Morte	30 de novembro de 1982 (85 anos); Colonia, Alemaña
Inspetor-Geral da Bundeswehr (pt)
	1 de xuño de 1957 – 1 de abril de 1964 ; ← sen valor – Friedrich Albert Foertsch →
Datos persoais
País de nacionalidade	Alemaña
Educación	Gymnasium Julianum (en) (1911–1915); Campe-Gymnasium Holzminden (en) (1907–1910); Universidade de Gotinga - xurisprudencia, Ciências do Estado (pt)
Actividade
Campo de traballo	Exército e gestão estratégica de empresas (pt)
Lugar de traballo	Berlín ; Washington, D.C.
Ocupación	oficial , career soldier (en) , conselleiro
Período de actividade	1915 -
Lingua	Lingua alemá
Carreira militar
Lealdade	Alemaña nazi e Alemaña
Rama militar	Deutsches Heer (pt) e Deutsches Heer (pt)
Rango militar	Xeneral (1957–)
Conflito	Primeira guerra mundial e segunda guerra mundial
Participou en
1 de decembro de 1945	International Military Tribunal (en)
Familia
Irmáns	Bruno Heusinger (pt)
	Premios (1963) Gran Cruz do Mérito con Estrela e Cinto do Mérito da República Federal de Alemaña; (1960) Commander of the Legion of Merit (en) ;

Adolf Heusinger, nado en Holzminden na Baixa Saxonia, daquela no Imperio Alemán, o 4 de agosto de 1897 e finado en Colonia, 30 de novembro de 1982, entón na Alemaña Occidental (RFA) foi un xeneral alemán.

Despois de loitar na primeira guerra mundial, dirixiu a Operationsabteilung da Wehrmacht (Departamento de Operacións) de 1940 a 1944 na Alemaña nazi. Despois da Segunda guerra mundial estivo entre os creadores da nova Bundeswehr da RFA, da que chegou a ser inspector xeral en 1957. De 1960 a 1964 presidiu o Comité Militar da OTAN en Washington.^[1]

Biografía[editar | editar a fonte]

Xuventude[editar | editar a fonte]

Adolf Heusinger naceu en Holzminden, no Ducado de Brunswick, no Imperio Alemán. Ingresou no Exército Imperial Alemán o 17 de xuño de 1915 e foi destinado ao 7. Thüringisches Infanterie-Regiment Nr. 96, un rexemento de infantaría da rexión de Turinxia (incluíndo o principado de Reuss). Foi ascendido a abandeirado o 31 de marzo de 1916 e tenente o 4 de xullo de 1916. Foi ferido en combate en Verdún e Flandres e foi feito prisioneiro polos británicos o 31 de xullo de 1917. Durante a primeira guerra mundial, foi condecorado coa Cruz de Ferro Prusiana de 2ª clase e a Cruz de Ferro de 1ª clase, coa Cruz de Mérito de Guerra de Brunswick de 2ª clase, a Medalla de Prata Reuss con espadas de Mérito, a Cruz de Honra de clase Reuss III con espadas. e o distintivo para os feridos.

Despois da Primeira guerra mundial e despois de ser liberado do cativerio inglés, Heusinger regresou a Alemaña e entrou na Reichswehr, o pequeno exército alemán de 100.000 homes, permitido polo Tratado de Versalles. En outubro de 1931 foi destinado ao persoal operativo do Truppenamt no ministerio da Reichswehr, o Ministerio de Defensa. O Truppenamt serviu como estado maior alemán durante a era da República de Weimar e, como tal, o Tratado de Versalles prohibiu esa institución. As promocións foron lentas na pequena Reichswehr.

Militar do III Reich[editar | editar a fonte]

Heusinger foi nomeado tenente en abril de 1925 e capitán en outubro de 1932. Traballou en Berlín co Truppenamt até agosto de 1934; entón foi nomeado director de operacións da 11ª división en outubro de 1935, cargo que ocupou até agosto de 1937. Mentres tanto, foi ascendido a maior en marzo de 1936. Co ascenso da Alemaña nazi e a asunción do poder de Adolf Hitler, o Estado Maior alemán restableceuse oficialmente. En agosto de 1937, Heusinger converteuse en oficial do Estado Maior, sendo tenente coronel en abril de 1939. O 15 de outubro de 1940 chegou a ser xefe de gabinete.

Segunda guerra mundial[editar | editar a fonte]

Co estalido da Segunda guerra mundial, o alto mando do exército alemán (Oberkommando des Heeres) asumiu a organización bélica alemá. Heusinger participou na planificación de operacións en Polonia, Dinamarca, Noruega, Francia e Holanda. Foi ascendido a coronel o 1 de agosto de 1940 e converteuse en xefe do Departamento de Operacións en outubro de 1940, o que o converteu no terceiro na xerarquía de planificación do exército, despois do xefe de Estado Maior, o xeneral Franz Halder, e o seu adxunto, o xeneral Friedrich Paulus.

Despois da operación Barbarossa en xuño de 1941, o OKH converteuse no líder na planificación de operacións nese escenario. Halder foi substituído en setembro de 1942 polo xeneral Kurt Zeitzler, mentres que Paulus abandonou o cuartel xeral do exército en decembro de 1941, sendo substituído en xaneiro de 1942 polo xeneral Gunther Blumentritt.

Heusinger, que seguía sendo xefe da División de Operacións, foi ascendido a xeneral de división o 1 de xaneiro de 1942 e a tenente xeneral o 1 de xaneiro de 1943.

Atentado contra Hitler[editar | editar a fonte]

En xuño de 1944, o xeneral Zeitzler caeu enfermo e o 10 de xuño Heusinger asumiu temporalmente o cargo de xefe do Estado Maior do Exército. Baixo este cargo, participou na reunión de planificación con Adolf Hitler na Wolfsschanze, o 20 de xullo de 1944, o día do atentado ao Führer; estaba de pé xunto a Hitler cando estalou a bomba, colocada polo coronel Claus von Stauffenberg. Tamén el coñecía e aprobou o plan para o ataque, pero non participou no plan operativo nin na súa execución.^[2]

Heusinger foi hospitalizado inmediatamente polas feridas sufridas na explosión, sendo detido e interrogado pola Gestapo para determinar o seu posible papel na conspiración. Aínda que había evidencias de contactos entre Heusinger e moitos dos conspiradores, iso non foi suficiente para conectalo directamente co complot e foi liberado en outubro de 1944. Porén, non se lle concedeu ningún outro encargo durante a Segunda guerra mundial até o 25 de marzo de 1945, cando foi nomeado xefe das forzas armadas no ámbito da cartografía. Foi feito prisioneiro polos aliados en maio de 1945.

Despois da guerra[editar | editar a fonte]

Despois de ser prisioneiro de guerra de 1945 a 1947, Heusinger declarou durante os xuízos de Nuremberg. En 1950, converteuse en conselleiro de asuntos militares de Konrad Adenauer, chanceler da Alemaña Occidental. Serviu en Amt Blank, a oficina dirixida por Theodor Blank, que se convertería no Ministerio de Defensa de Alemaña Occidental en 1955.

Coa creación da Bundeswehr en 1955, Heusinger restituiu o servizo militar; chegou a ser tenente xeneral das forzas armadas e presidente do consello militar. En marzo de 1957, entregou o cargo de xefe do departamento das forzas armadas a Hans Speidel.

Pouco despois, en xuño de 1957, Heusinger foi ascendido a xeneral e nomeado primeiro inspector xeral da Bundeswehr, ocupando este cargo até marzo de 1961. En decembro de 1960, a URSS baixo a presidencia de Nikita Khushchev solicitou a súa extradición por crimes de guerra, entre eles o asasinato de 600 civís en Staryi Crym en Crimea.^[3] En abril de 1961 foi nomeado presidente do Comité Militar da OTAN en Washington.^[4] En 1964 retirouse deste cargo. Heusinger morreu en Colonia o 30 de novembro de 1982.